Καθώς
την παρακολουθούσα, σκεπτόμουν πως αυτή είναι η απάντηση. Αν η πολιτική
συναντηθεί με τη φιλοσοφία και παράγουν συμπεράσματα, είναι το τελευταιο ισχυρό
φράγμα απέναντι στην εξηλιθίωση του όχλου.
Η
λέξη λαϊκισμός είναι πάρα πολύ αδύναμη. Δεν έχει τη δυναμική που της αξίζει
ώστε να αποκτήσει μια τόσο αρνητική χροιά που να τη στηλιτεύουμε. Το
οχλοκολακεία μου κάθεται καλύτερα.
Παρακολούθησα
με ζωηρό ενδιαφέρον τη συνέντευξη στο iefimerida.gr που
είχαν ο Στέλιος Ράμφος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μου άρεσε πάρα πολύ ο
Κυριάκος. Ένας κανονικός άνθρωπος που μπορεί να μιλάει στον ενικό και να έχει
μεστό λόγο και να ξέρει τι του γίνεται. Να έχει ρεαλιστικές απόψεις και θέσεις
εντός πνεύματος της εποχής και κυρίως εντός αγοράς.
Ο
Στέλιος Ράμφος «παρέσυρε» τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλήσουν για μια λέξη που
δεν γουστάρει κανένας. Την αυτοκριτική. Μίλησαν
για την Παιδεία, την Οικογένεια, την ευθύνη του Πολίτη, για τα συναισθήματα και
τη συμπεριφορά των ανθρώπων, το χάσμα της κοινωνικής ελιτ με τους απλούς
πολίτες. Τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας. Σε ένα σημείο που διαφωνώ είναι ότι
ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε πως η Εκκλησία έχει επιφυλακτική τάση σε ότι αφορά
τη μεταμόσχευση οργάνων. Αυτό δεν είναι γενικό. Η Εκκλησία επιφυλάσσεται αν ο
δότης είναι εν ζωή. Εκεί σωστά του θύμισε ο Ράμφος πως ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ
δώρισε τα όργανα του μετά τον θάνατο του.
Μου
άρεσε ο Κυριάκος που μίλησε για πράγματα που μας φαίνονται κουλά όπως την
αυτονομία στις σχολικές μονάδες. Αλλά και την αξιολόγηση γιατί αλλιώς
καταργείται το κράτος.
Ξέρω
τι σκέφτεσαι. «Έλα μωρέ τώρα, τι θα γράψει ο Suspect, λιβανιστήρι». Δεν έχει
σημασία τι ψηφίζεις. Κάτσε και δες τη. Εξαιρετικός και ο Χρήστος Ράπτης στο
ρόλο του συντονιστή που τους άφησε να εκφράζονται ολοκληρωμένα και η παρουσία
του ήταν μαεστρικά ισορροπημένη. Αθόρυβος αλλά ιδιαίτερα ουσιαστικός.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια