Ο ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΑΜΠΑΡΙΦΑΣ

Μου προξενεί μεγάλη εντύπωση η έκπληξη, η απογοήτευση και σχεδόν ο θυμός των μαζικών μέσων επιρροής σχετικά με το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών. 

Εμείς δηλαδή στην Ελλάδαρα που έχουμε μπετό τρίτο κόμμα τους ναζί, που ψηφίσαμε αυτοκτονικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και αναδείξαμε τρομερά καρτούν στην πολιτική μας ζωή όπως τον Γιάνη, την Κατριβάνου, την Θέανω, την Τασία, τον Πάντζα, την Αυλωνίτου, τον Χαϊκάλη, την Ξουλίδου και την Ραχήλ είμαστε καλύτεροι; 

Σίγουρα κάτι συμβαίνει. Κάτι που οι πολιτικοί στον δυτικό κόσμο δεν μπορούν ούτε να εξηγήσουν, ούτε να προλάβουν, ούτε και να αντιδράσουν. 

Στην Ελλάδα έχουμε τον Τσίπρα. Στην  Ιταλία τον Γκρίλο. Στη Γαλλία τη Λεπέν. Στην Αγγλία αποφάσισαν Brexit. Στη Γερμανία που διάγουν περίοδο οικονομικής ευμάρειας το AFD σαρώνει. Στην Ισπανία ο διχασμός είναι μεγαλύτερος. Στην Αυστρία ζορίστηκαν. Στην Αμερική έγινε πραγματική επανάσταση. 

Όλοι οι ανωτέρω δεν έχουν ούτε την ίδια αφετηρία, ούτε τις ίδιες απόψεις. Το κοινό τους σημείο είναι το αντισυστημικό τους προφίλ. Το αντικατεστημένο. Ο Τσίπρας κέρδισε 4 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις μόνος του. Η Λεπέν πάει τρένο χωρίς υποστήριξη από τα γαλλικά ΜΜΕ. Το Brexit βασίστηκε στον Μπόρις και στον Φάρατζ. Ο Τράμπ ήταν στην κυριολεξία μόνος μου και όλοι σας. Τι τραγουδιστές με παγκόσμια απήχηση, τι μπινελίκια του έχωσε ο Ντε Νίρο, τι πόλεμο δέχθηκε από τους καθωσπρέπει, τι μπήχτη τον είπαν, ότι μπορείς να φανταστείς! Και κέρδισε! 

Η πηγή αυτού του ρεύματος πιστεύω πως είναι η παγκοσμιοποίηση. Ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη αγορά, σαλατούλα μιξ, laissez faire laissez passer. Τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης δεν ήρθαν μόνα τους. 

Έφεραν και δεινά : 

Μειώθηκε η παραγωγική διαδικασία στον πρωτογενή τομέα και γιγαντώθηκε στο κομμάτι των υπηρεσιών. Η προηγούμενη γενιά που δεν είναι εξοικειωμένη  να λύνει και να δένει το iphone, βρέθηκε εκτός νυμφώνος καθώς όλα τα παράγουν τα πάμφθηνα ασιατικά εργατικά χέρια.  

Η μεταφορά του χρήματος και οι συναλλαγές δημιούργησαν τέρατα με ωραίες λέξεις. Funds, αγορές, θεσμικούς επενδυτές, ασφάλιστρα κινδύνου, οφ σορ εταρείες,  οίκους αξιολόγησης είναι γρανάζια ενός ανεξέλεγκτου αιμοβόρου μηχανισμού που ρήμαξε τις ζωές των ανθρώπων. Ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώθηκε σε ακόμα λιγότερα χέρια από ότι στο παρελθόν, η πείνα μεγάλωσε όσο ποτέ με αποτέλεσμα οτιδήποτε ξέφευγει από αυτόν τον μηχανισμό, συνεπαίρνει τα πλήθη. 

Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι ίσοι,  αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Τεράστια εθνολογική αλλοίωση και όσοι μπαίνουν στις δυτικές κοινωνίες ούτε πολιτισμό κομίζουν, ούτε αξίες, ούτε ιδανικά. Δεν είναι οι Έλληνες που πήγαν στην Γερμανία, ούτε οι Πολωνοί που ήρθαν στην Ελλάδα. Είναι άνθρωποι που έμαθαν πως η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι μηδαμινή. 

Όσο και αν κάποιος κάνει πως δεν το βλέπει,   οι αξίες του δυτικού κόσμου στηρίχθηκαν και βασίστηκαν σε χριστιανικά καθεστώτα με όσα προβλήματα και αν δημιούργησαν τα απανταχού ιερατεία. 

Αυτά που είναι για εμάς δεδομένα αλλά για όλο τον πλανήτη ζητούμενα όπως η ελευθερία λόγου και η ατομική ανάπτυξη είναι κατάκτηση του δυτικού κόσμου. 

Οι δημοσιογράφοι που δεν είναι η τέταρτη εξουσία αλλά η πρώτη καθώς μπαίνουν στα σπίτια μας καθημερινά, εκτός ότι συντηρούν με τον τρόπο τους τα κακώς κείμενα, αυξάνουν την απόσταση τους από την κοινωνία. Για αυτό και οι δημοσκοπήσεις έγινε πια συνήθεια να αποτυγχάνουν παταγωδώς. 

Ο λόγος είναι πως αδυνατούν να αναγνωρίσουν το δικαίωμα της κοινωνίας να φοβάται. 

Να το εκφράσω όσο πιο απλά μπορώ : 

Το γεγονός ότι δεν θέλω τέμενος έξω από το σπίτι μου και να μπαίνουν καθημερινά στη χώρα μου 1.000 λαθρομετανάστες δεν με κάνει ρατσιστή, ούτε φασίστα φίλε. Δικαιούμαι να φοβάμαι γιατί γνωρίζω πως η συνύπαρξη είναι αδύνατη. Εσύ που με λες φασίστα ζεις σε πολυτελή έπαυλη όμως εγώ ( εμείς εννοώ ) ο «φασίστας»,  είμαι αυτός που τους πήγε  να φάνε στο όλοι μαζί μπορούμε και στην πλατεία Βικτωρίας. Όχι εσύ κύριε υπεράνω εθμομηδενιστή θολοκουλτουριάρη. Εσύ τους θέλεις για να τους εκμεταλλευθείς. Ακόμα και στη Γαλλία, οι πρόσφατες σφαγές έγιναν από μετανάστες τρίτης γενιάς που σημαίνει πως η αφομοίωση και η ομαλή διαβίωση είναι φαντασιακός πόθος.

Ο δυτικός αστικός κόσμος φοβάται και αντιδρά. 

Λες και δεν μπορούμε να συναντηθούμε με τους άλλους λαούς στις αθλητικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και στις επιστήμες. Λες και δεν μπορούμε να τους επισκευθούμε ως τουρίστες. Πρέπει ντε και καλά να ζήσουμε μαζί. 

Το ίδιο και στην  οικονομία. Ο κοσμάκης έχει μια απλή λογική. Εργάζομαι, παίρνω το μισθό μου, συνταξιοδοτούμαι, παίρνω τη σύνταξη μου. Τις περίεργες χρηματιστηριακές ορολογίες δεν τις καταλαβαίνει. Και δεν θέλει να τις καταλάβει. Θυμώνει όταν οι απολαβές του μειώνονται συνεχώς γιατί οι αγορές, τα funds, τα κρατικά χρέη, η κομισιόν, τα σπρέντ, οι χρηματιστηριακές πιέσεις, το κραχ του 2008, τα cds  και πλείστα όσα, είναι δεινόσαυροι που κυνηγούν τους κόπους της ζωής του. 

Υπάρχει λοιπόν ένα ρεύμα που κοχλάζει και επειδή έχουμε δημοκρατία εκφράζεται απροσδόκητα για όσους πιστεύουν ότι οι μάζες χειραγωγούνται μόνο με την τηλεόραση. 

Από την άλλη δεν ανησυχώ ιδιαίτερα. 

Όλα αυτά θα ξεφουσκώσουν. Το σύστημα για αυτό ακριβώς χτίζεται και είναι τόσο πολυπλόκαμο που θα αφομοιώσει και θα επικαλύψει κάθε φυγόκεντρο δύναμη. 

Η μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων 60 ετών ήταν αυτή του ροκ. Γιατί ήταν επανάσταση ιδεών. Ήταν πολιτισμική, έβαλε εναντίον ηθών, εθίμων και καθεστηκυίας τάξης. Τάραξε τα νερά. Και τι έγινε; Την μπόλιασαν με ναρκωτικά, πολλοί πέθαναν νέοι και ξεφούσκωσε. 

Σκέψου : 

Ο Τσίπρας βρίσκεται σε κάθετη πτώση και όσα έβριζε τα υπογράφει πανηγυρίζοντας, τα εφαρμόζει περιχαρής και το δικό του μνημόνιο είναι το χειρότερο όλων. 

Ο Γκρίλο έκανε ένα μπραφ και πήρε την κάτω βόλτα. Τον Ρέντσι εμπιστεύθηκαν οι φασαριόζοι γείτονες. 

Στην Ισπανία επανέφεραν τον Ραχόι και οι σύντροφοι Ποντέμος είναι υπο διάλυση. 

 Στην Αγγλία το ξανασκεφτόμαστε. Ναι, ξέρεις, το δικαστήριο και να δούμε και κάτσε ρε αδερφέ να το συζητήσουμε λίγο και περνούν οι μήνες. 

Στη Γαλλία ξύπνησαν από τον λήθαργο, κινητοποιήθηκαν και η Λεπεν στις δημοτικές εκλογές υπέστη ήττα.

Ο Τραμπ στην πρώτη του ομιλία μετά την εκλογή του, ήταν λες και μιλούσε άλλος άνθρωπος. Τα διεθνη χρηματιστήρια κατέγραψαν θετικό πρόσημο και ο πλανήτης συνεχίζει να γυρίζει γύρω απο τον Ήλιο.

Σου θυμίζω πως σφοδρή κριτική πριν από τις εκλογές είχε κάνει και ο Ομπάμα για – όπως μας αρέσει να τους λέμε στην Ελλάδα – τα κοράκια των αγορών αλλά στις θέσεις κλειδιά διόρισε τα παλικάρια από τη Λιμαν μπράδερς και τη Γκόλντμαν Σακς που πήραν τον κόσμο στο λαιμό τους. 

Γελάω με τους οπαδούς Τράμπ και γελάω πιο δυνατά με τους πολέμιους του.  Λες και οι μεν περιμένουν να πιουν μπύρες μαζί του και οι δε ότι θα τους στείλει στο Γκουαντάναμο. 

Λες και αυτός μόνος του θα κυβερνήσει και θα αποφασίσει για όλα μόνος του. Λες και αυτές οι χώρες δεν έχουν δομή, οργάνωση, διαδικασίες  και αλληλεπιδράσεις δεκαετιών. 

Στην πολιτική δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα. 

Συμφέρον της Ελλάδας λοιπόν είναι, ψύχραιμα, μεθοδικά,  με έξυπνη διπλωματία, να διατηρήσει καλές σχέσεις με την υπερδύναμη του πλανήτη ακόμα και αν είχαν εκλέξει για πρόεδρο τον Τραμπάκουλα ή τον Τραμπαρίφα !