ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Μετά από μια ποδοσφαιρική πανδαισία με τον Αστέρα Τρίπολης, για μια ακόμα φορά ο Ολυμπιακός παίρνει την πρώτη θέση ως η πιο αντιπαθητική ( για τους οπαδούς μισητή ) ομάδα στην Ελλάδα. 

Δεν τρέφω αυταπάτες. Ισονομία και ισοτιμία μπορεί να είναι ωραίες λέξεις αλλά δεν γίνονται πουθενά στον κόσμο. Ίδια σφυρίζεται η Γιουνάϊτεντ και ίδια η Φούλαμ στην Αγγλία; Ίδια σφυρίζεται η Ρεάλ και ίδια η Λεβάντε στην Ισπανία; Ίδια σφυρίζεται η Μπάγερν και ίδια η Μπόχουμ στην Γερμανία; Ίδια σφυρίζεται η Γιουβέντους και ίδια η Ουντινέζε στην Ιταλία; Ίδια σφυρίζεται η Παρί σεν Ζερμέν και ίδια η Λιλ στη Γαλλία; 

Παντού ο ισχυρός, το μεγαλύτερο brand name, η ομάδα με τους τίτλους και τον πολυπληθή λαό, θα πάρει τα σπόρια που λέει και ο Γεωργίου. Θα έχει μια εύνοια, έστω κατιτίς παραπάνω. 

Στα πρωταθλήματα του αναπτυγμένου ποδοσφαιρικά και κοινωνικά κόσμου, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο του πρωταθλητή. Είναι ωραίες οι ιστορίες για μια φτωχή ομάδα με καλά παιδιά, μεροδούλι μεροφάι που παλεύουν για την επιτυχία, αλλά στην πραγματικότητα, ο πρωταθλητισμός ανήκει στους ισχυρούς. Αυτό συμβαίνει γιατί σε σειρά αγώνων υπερισχύει ο πλούσιος, με τους καλύτερους παίκτες, με τον «βαθύ» πάγκο και την εμπειρία του πρωταθλητισμού. Ρίξε μια ματιά τα τελευταία 10 χρόνια σε όλα τα πρωταθλήματα της προηγμένης Ευρώπης και θα δεις ότι τους τίτλους να τους παίρνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι. 

Δεν θεωρώ μάστιγα το μονοπώλιο του Ολυμπιακού. Στην Ιταλία, η Γιούβε, στη Γερμανία η Μπάγερν και στη Γαλλία η Παρί δεν έχουν εγχώριο αντίπαλο. Στην Αγγλία και στην Ισπανία, σοβαρό πρωταθλητισμό κάνουν όλες και όλες τρεις ομάδες αντίστοιχα. 

Για το ελληνικό ποδόσφαιρο η καλύτερη δεκαετία ήταν μακράν αυτή του 80 καθώς πρωτάθλημα πήραν πέντε ομάδες. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω και ακόμα πιο προφανές ότι ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη διαφορά επιπέδου με τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες. 

Η διαφορά με το εγχώριο γελοίο πρωτάθλημα μας, είναι ότι οι μεγάλοι που και που χάνουν. Αν ο αντίπαλος είναι σε καλύτερη μέρα κερδίζει. Στην Ελλάδα απαγορεύεται. 

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε την παράγκα του Θωμά για να ισχυροποιηθεί. Μετά μπήκε στον αυτόματο. Σαφώς και τα τελευταία χρόνια είναι η μακράν καλύτερη ομάδα καθώς οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου αυτοκαταστράφηκαν. Δεν υποστηρίζω την εξίσου γελοία άποψη ότι στα 20 πρωταθλήματα τα 19 είναι κλεμμένα. 

Θεωρώ ότι αυτό που προκαλεί τη γενική απέχθεια είναι το νταβατζιλίκι. 

Αφού ρε αδερφέ θα το πάρεις το πρωτάθλημα ούτως ή άλλως. Έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία αν θα το πάρεις με 10 ή με 20 ή με 30 βαθμούς διαφορά; Γιατί πρέπει να τον βιάσεις τον άλλον; Τι θα πάθεις δηλαδή αν χάσεις σε ένα παιχνίδι; 

Δεν είναι δυνατόν όλες μα όλες οι αμφισβητούμενες φάσεις να πηγαίνουν επί σειρά ετών υπέρ του Ολυμπιακού. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ, ναι, θα συμφωνήσω πως ο ΠΑΟ δεν ήταν άξιος για να νικήσει. Όμως ρε αδερφέ κράτα τα προσχήματα. Γιατί δεν κρατάς την καθυστέρηση; Γιατί δίνεις χέρι στην τελευταία φάση ενώ δεν είναι; Το πέναλτι το πήρε ο Μήτρογλου καθώς αυτός πήγε πάνω στον Στιλ και καλώς ή κακώς χιλιάδες πέναλτι έχουν σφυριχτεί έτσι. Οποιοσδήποτε αν ήταν διαιτητής θα το έδινε. Στο σημείο αυτό να σου αποκαλύψω πως κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη και έπινα καφέ έξω από το CAS σε μαύρο ποτήρι, με μαύρο καλαμάκι. 

Πρώτη φορά στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου συνέβη, όταν η ομάδα που κερδίζει το κύπελλο, να αποχωρούν οι οπαδοί της αηδιασμένοι από την διαιτητική εύνοια! 

Και ποιοι, οι γάβροι! Αυτοί που απολάμβαναν μια ζωή τον βιασμό των υπολοίπων ομάδων και την απαξίωση του ελληνικού ποδοσφαίρου! Αναφέρομαι στο Αστέρας Ολυμπιακός και η ειρωνεία της μοίρας τα έφερε ώστε την πιο βδελυρή φετινή διαιτησία να τη δούμε στο ίδιο παιχνίδι. 

Θυμάμαι όταν σε σχέση με το Κοκκαλιστάν και το Μαρινακιστάν, το Βαρδινογιαννιστάν ήταν όαση, στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του ΠΑΟ υπήρχε μια γενική συμπάθεια και υποστήριξη. Έστω και με το τσουκου τσουκου μπολ που έπαιζε ο ΠΑΟ. Με τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη, ειδικά όποτε αδικείται από τη διαιτησία, υπάρχει μια γενική ευαρέσκεια. Αφού οι άλλοι δεν μπορούν να εκδικηθούν με τις δικές τους ικανότητες, χαίρονται με τις ξένες νίκες. 

Προσωπικά δεν σου κρύβω ότι έχω επηρεαστεί αν και ανέκαθεν ήμουν υπέρ των ελληνικών ομάδων.  Ειδικά τώρα που οι ερυθρόλευκοι έχουν δύο Έλληνες στην ενδεκάδα τους. Αν το ευρωπαϊκό παιχνίδι του Θρύλου είναι στο 0-0, τους υποστηρίζω. Αν χάνουν 1-0, παρομοίως. Αν χάνουν 2-0, επίσης. Όταν δω να χάνουν 3-0, μετά θέλω να φάνε 12. Γενικά πάντως έχουμε ανάγκη να παίρνει ο Ολυμπιακός βαθμούς για την Ελλάδα γιατί μόνο έτσι οι ομάδες μας θα μεγαλώσουν πραγματικά. Με την ευρωπαϊκή συμμετοχή. 

Σε ότι αφορά την αγωνιστική περίοδο 2014-2015, αν και οι εφημερίδες υπερθεματίζουν για να πουλήσουν μερικά φύλλα παραπάνω, δεν τσιμπάω. 

Πάλι ο Ολυμπιακός θα το πάρει. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί αλλά δεν θα αντέξει. Σε λίγο που θα υπάρχει διακοπή στο champions league και θα στρέψει όλη την προσοχή του ο Ολυμπιακός στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν θα τον σταματήσει κανείς. Δείγμα γραφής πήραμε με τον Αστέρα και τούδε εφεξής έπονται και άλλα. Διαθέτει την καλύτερη ομάδα, την πιο εύρωστη και την πιο λειτουργική και όταν σταματήσει να σνομπάρει ο Μίτσελ το ελληνικό πρωτάθλημα, θα το κατακτήσει δια περιπάτου. 

Αυτή τη στιγμή το κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ο Ολυμπιακός και αυτός καθορίζει το πώς θα παίζεται το παιχνίδι. Αν ο Μαρινάκης δεν είχε την ιδεοληψία να σβήσει από τη μνήμη των οπαδών του ΟΣΦΠ το όνομα Κόκκαλης, και άφηνε το παιχνίδι ελεύθερο να παιχτεί – ειδικά όταν ξέρει ότι αυτός θα είναι πάλι πρωταθλητής -  θα έμενε στην ιστορία ως αναμορφωτής του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και τους τίτλους θα έπαιρνε και θα είχε τη γενική συμπάθεια. 

Ο Μαρινάκης χτίζει μια αυτοκρατορία. Από τον Ολυμπιακό πέρασε στα κοινά του Πειραιά και εν συνεχεία επεκτείνεται και στα ΜΜΕ. Οι δημοσιογράφοι τον φοβούνται και είναι πολύ προσεκτικοί όταν γράφουν για αυτόν. 

Η ιστορία του ανθρώπινου είδους έχει δείξει πως καμία τυραννία δεν κράτησε για πάντα και οι τύραννοι ποτέ δεν είχαν καλό τέλος…