ΤΣΑΚΩΜΟΙ ΣΕ ΦΟΡΟΥΜ

Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, όταν η Ελλάδα δεν είχε πάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν είχαμε βγει πρωταθλητές Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν υπήρχαν και ο κόσμος επικοινωνούσε μέσω forum. 

Forum για ένα κοινό ενδιαφέρον ή χόμπι ή κόλλημα, με μέλη, επικοινωνία γενική, επικοινωνία διαπροσωπική και γνωριμίες. 

Οι πιο τολμηροί έκαναν βόλτες στο mIRC και έριχναν τα δίχτυα τους μέσω ICQ. Λίγο αργότερα μας ήρθε και το messenger της μητέρας Microsoft.

Τότε που λες, εξαιρετικά μεγάλη συμμετοχή είχαν τα φόρουμ για τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Σε μικρότερο βαθμό τα μουσικά και μετά ήταν τα φόρουμ ( φόρα είναι το σωστό )  εξειδικευμένα είτε σε κάποια μάρκα αυτοκινήτου, είτε τα γενικού ενδιαφέροντος. 

Βρέθηκα σε μερικά από δαύτα και με συχνή συμμετοχή. Σε ένα από αυτά ήμουν moderator και σε ένα άλλο admin. Αργότερα κατάλαβα πόσο ψυχοφθόρο και κοστοβόρο είναι και τα παράτησα. Συνετέλεσε το blog μου και λίγο αργότερα τα κοινωνικά δίκτυα. Αντί να βρίσκεσαι σε ένα χώρο με τύπους που δεν επιλέγεις, καλύτερα να δημιουργήσεις τον χώρο με αυτούς που επιλέγεις. 

Οι βόλτες μου στο forum του Music Heaven έχουν και ενός είδους νοσταλγίας για μια εποχή που καλώς πέρασε ανεπιστρεπτί. 

Μεταξύ άλλων παρατήρησα πως όσο και αν αλλάζουν τα μέσα, η τεχνολογία, οι βάσεις δεδομένων, το Interface και ο προσανατολισμός, οι άνθρωποι παραμένουν βαρετά οι ίδιοι. 

Το παρόν πόνημα έχει να κάνει με τις φυλές ενός διαδικτυακού τσακωμού μέσα σε ένα φόρουμ. 

Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ενός πραγματικού και ενός ιντερεντικού τσακωμού είναι οι εξής τρεις: 

Α) Είτε είσαι στο δρόμο σε ένα φανάρι και σε κράξει ένας άλλος οδηγός, είτε ένας συνάδελφος στη δουλειά, πετάς μια βρισιά και φεύγεις. No big deal. Στον παγκόσμιο ιστό όμως υπάρχει κοινό. Θίγεται ο εγωισμός σου γιατί γίνεσαι ρόμπα και σε άλλους. Οπότε η αντίδραση είναι πάντα πιο σφοδρή. 

Β) Στο δίκτυο είναι δύσκολο να βάλεις ένα τέλος. Γραπτά είναι, μπαίνεις όποτε μπορείς και απαντάς. Στην πραγματική ζωή, είσαι κάπου και πρέπει να φύγεις. Εδώ, ώρες να έχεις να πετάς. Ο άλλος μουλαρώνει και ακόμα και αν του γράψεις ότι 1+1=2, θα συνεχίσει να ποστάρει ότι αυτό το λες σήμερα γιατί χθες έλεγες ότι κάνει τρία. Και ας μην το έλεγες. Σημασία έχει η κόντρα και όχι η ουσία. 

Γ) Στην πραγματικότητα, ζυγίζεις και άλλα πράγματα. Πόσο ισχυρός είναι αυτός με τον οποίο τσακώνεσαι, τι επίδραση μπορεί να έχει στη ζωή σου, αν μπορείς να ανταποκριθείς σε περίπτωση που ασκήσει βία και με λίγες κουβέντες καταλαβαίνεις που οδηγεί ο διάλογος. Στο φορουμ, άλλος δεν καταλαβαίνει γρι και πρέπει να ξαναγράψεις τα ίδια πράγματα, άλλος πιάνεται από μια φράση στις 40 που έχεις γράψει για να πάει αλλού η κουβέντα, άλλος πιάνεται από μια άλλη φράση, πετάγεται και ένας άλλος που ότι θυμάται χαίρεται, μπάχαλο. 

Το μεγάλο δίλημμα που υφίσταται όταν ξεκινά ενας ιντερνετικός τσακωμός είναι αν στην πρώτη μπηχτή ή κατηγορία, θα υπάρξει αντίλογος.

Βρίσκεσαι στο δίλημμα: Αν δεν γράψω τίποτα, ουσιαστικά επιβεβαιώνω αυτά που ισχυρίζεται και κερδίζει τις εντυπώσεις. Αν όμως γράψω, θα γίνουμε θέαμα και ίσως το κοινό να μην καταλάβει, άκρη δεν θα βγάλουμε και να μπω στο τσουβάλι. 

Εκεί ο καθένας τοποθετείται ανάλογα με το τι κουβαλάει στο κεφάλι του… 

Έστω λοιπόν ότι ένας τύπος επιτίθεται σε κάποιον άλλον. 

Οι υποστηρικτές: Είναι αυτοί που θα λάβουν το μέρος είτε του ενός είτε του άλλου και οι περισσότεροι δεν στηρίζονται στο δίκαιο και στο άδικο αλλά εκφράζονται με βάση το βαθμό συμπάθειας και αντιπάθειας που έχουν για τους εμπλεκομένους. Ελάχιστοι είναι αυτοί που σε μια διαμάχη θα πάρουν θέση υπέρ του δικαίου. Πάντα προηγούνται οι δημόσιες σχέσεις και συνήθως δικαιώνεται  αυτός που είναι πιο δημοφιλής.

Οι σιγανοπαπαδιές: Είναι αυτοί που δεν λάβουν μέρος στη διαμάχη αλλά θα φροντίσουν να  επικροτήσουν στο αθόρυβο μια από τις δύο πλευρές. Είτε με +1, είτε με thumbs up, είτε με quote και smiley  επιβεβαίωσης, είτε με like.

Οι σιωπηλοί: Είναι αυτοί που παρακολουθούν το τοπικ του τσακωμού μετά μανίας- μη σου πω ότι ενεργοποιούν και ειδοποίηση με mail για κάθε νέο post -  αλλά δεν παίρνουν θέση. Μπορεί να το κουτσομπολέψουν με τρίτους αλλά θα αποφύγουν σαν το ελάφι τον λιοντάρι να γράψουν έστω και μια τελεία.

Οι δημοσιοσχετίστες ή PRιτζήδες: Είναι αυτοί που δεν πρόκειται να γράψουν τίποτα στο φορουμ αλλά θα στείλουν ένα πριβε μήνυμα υποστήριξης σε έναν από τους αντιμαχόμενους ή πολλές φορές το ίδιο και στους δύο. Όσες φορές μου έχει τύχει, απαντώ σχεδόν αυτόματα: «Δεν έχεις το θάρρος της γνώμης σου να το γράψεις δημόσια; Ντρέπεσαι για τις απόψεις σου;;» η συνήθης απάντηση είναι το «που να μπλέξω τώρα» αλλά στα δικά μου μάτια δεν έχει καμία αξία. PRιτζίδικες αηδίες.

Οι σταματήΣΤΕ: Αυτοί που δεν κοιτούν ποιος έχει δίκιο ή άδικο, ποιος αμύνθηκε και ποιος επιτέθηκε, ποιος βρίζει και ποιος εκφράζεται με ευπρέπεια. Θέλουν να φαίνονται μετριοπαθείς, ψύχραιμοι, αντικειμενικοί, που πάνω από όλα ενδιαφέρονται για το καλό του συνόλου. «Έλα βρε παιδιά γιατί κάνετε έτσι, αφού όλοι την ίδια ομάδα, κόμμα, μουσική, υποστηρίζουμε, σταματήΣΤΕ αυτόν τον τσακωμό που σας κάνει κακό». Τσουβαλιάζουν και τους δύο, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Φυσικά και δεν ενδιαφέρονται για τίποτα από αυτά γιατί θα έστελναν προσωπικά μηνύματα. Αντιθέτως φέρνουν τους εμπλεκομένους σε θέση άμυνας ώστε να ξεκινήσει ένας δεύτερος γύρος αντιπαράθεσης τύπου «είπα αυτό, για αυτόν τον λόγο και το είπα γιατί μου είπε το άλλο»

Οι ξέμπαρκοι: Αυτοί που γράφουν είτε κάτι χιουμοριστικό και καλά να φανεί ότι θέλουν να εκτονώσουν την ένταση αλλά εκνευρίζουν τους πάντες. Αυτοί που γράφουν «δεν λύνετε τις διαφορές σας μεταξύ σας; Τι μας πρήζετε;» λες και θα τους δώσει κανείς σημασία και είναι οι  πρώτοι που δεν θέλουν να συμβεί αυτό.

Οι συμβουλάτορες: Είναι αυτοί που με την άνεση του τρίτου θα πουν για τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται, για το ότι πλήττεται το κύρος του φόρουμ, θα γράψουν μια αοριστολογία για το χαρούμενο σπιτάκι στο λιβάδι και τι ωραία ανθίζουν τα λουλούδια την άνοιξη για να δείξουν πόσο σοφοί είναι και θα καταλήξουν στα «ειρήνη ημίν» ότι πρέπει πάνω από όλα να είμαστε φίλοι, ότι δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα και ότι πρέπει να επικρατήσει λογική, σύνεση και μεγαλοψυχία. 

Σαν να έχεις πέσει μέσα στη θάλασσα με το αυτοκίνητο σου και να έρχονται δίπλα στο παράθυρο και αντί να το σπάσουν να σε βγάλουν έξω, σου λένε πως η υπερβολική ταχύτητα και η χρήση κινητού κατά την οδήγηση μπορεί να επιφέρουν ολέθριες συνέπειες.

Άσε δε, που ο ίδιος συμβουλάτορας/prιτζής/σταματηΣΤΕ μπορεί να δίνει συμβουλές σε τρίτους αλλά μόλις θίξουν τον ίδιο, το υπεράνω πνεύμα φιλίας και αγάπης πάει βόλτα στον Κένταυρο 8.

Οι κομήτες: Είναι αυτοί που θα συμμετέχουν με μεγάλη χαρά στον τσακωμό και μετά δεν θα τους ξαναδείς στο φόρουμ. Ή μάλλον θα ξαναδείς post τους στην επόμενη διαμάχη.   

Σε γενικές γραμμές, ο κόσμος διψάει για αίμα. Για αυτό βλέπει και τις εκπομπές που βλέπει στην τηλεόραση και καθηλώνεται στα δελτία ειδήσεων. Όσο και αν λένε κάποιοι ότι «μα γιατί τσακώνονται αυτοί» τα περισσότερα hits συμβαίνουν μόνο σε φαγωμάρες. Αυτά τα τοπιξ ο κόσμος τα επισκέπτεται μετά μανίας, συνεχώς, για να δει μέσα από την κλειδαρότρυπα, άπλυτα, ίντριγκες και έριδες. 

Το κοινό λατρεύει τις λογομαχίες και τους διαξιφισμούς και αν η διαμάχη μεταφέρετο και εκτός φόρουμ, θα πλήρωνε και εισιτήριο για να τη δει.

Φόρουμ που δεν έχει τσακωμούς, δεν υφίσταται και το πολύ γούτσου γούτσου και το αχ μα πόσο συμφωνώ με αυτά που λες, τελικά δεν αντέχεται από κανέναν…