ΦΟΡΟΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

Πολύς λόγος γίνεται για  τον φόρο στα ακίνητα. Συζητήσεις επί συζητήσεων και πολλές αισθάνομαι χαμένος ανάμεσα σε λόγια που απλώς θέλουν να κολακέψουν αυτιά. 

Οπότε θα καταθέσω και τη δική μου άποψη και είσαι ελεύθερος να τη λάβεις υπόψη σου. 

Σε όλες τις συζητήσεις έχει τεράστια σημασία η βάση. Αν δηλαδή πιστεύεις ότι η μπάλα ποδοσφαίρου είναι τετράγωνη δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το άθλημα. Αν δεν έχεις καταλάβει ότι τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε τότε αυτά που συμβαίνουν είναι λογικό να σου φαίνονται κινέζικα. 

Συμφωνούμε ότι η κατοχή και ιδιοκτησία γης και ακινήτων είναι πλούτος; 

Συμφωνούμε ότι επί σειρά ετών ότι είχαμε από εισοδήματα, από τα ακίνητα ως επι το πλείστον ήταν κατάμαυρα; 

Αν ναι, πάμε παρακάτω. 

Αν όχι, κλείσε την παρούσα σελίδα και άνοιξε μια άλλη. 

Σε ότι αφορά την ιδιοκτησία υπάρχουν 4 κατηγορίες. 

Α) Η πρώτη κατοικία. 

Β) Το εξοχικό και λοιπά ακίνητα

Γ) Τα αναξιοποίητα χωράφια που κληρονομήσαμε από τον παππού, μια άκληρη θεία και δεν ξέρουμε ουτε καν που πέφτουν. 

Δ) Τα χωράφια, τα μαντριά, τις στάνες που αξιοποιούνται και για όσους ζουν στην επαρχία, τους αποδίδουν εισόδημα είτε άμεσο ( πχ καλλιέργειες ) είτε έμμεσο ( πχ για στέγαση ζώων, αποθήκευση προϊόντων και μηχανημάτων ).

Γνώρισα μια γνωστή γνωστής. Το πρωί εργάζεται ως babysitter. Το απόγευμα έχει στο σπίτι της κλωστοϋφαντουργικά μηχανήματα και στέλνει ενδύματα σε βιοτεχνίες. Όπως κατάλαβες αυτή η γυναίκα επί σειρά ετών έχει πληρώσει στην εφορία ότι και ένας ουρακοτάγκος. Στην τυχαία συζήτηση μας διαμαρτυρήθηκε: «Τώρα δηλαδή που θα μου φορολογήσουν εμένα το σπίτι δεν είναι άδικο αυτό;» 

Δεν έχω ως πρότυπο τους πρωινούς Γιώργηδες, τον Παπαδάκη και τον Αυτιά και δεν μου αρέσει να κολακεύω την υποκρισία των ανθρώπων. 

«Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, επιτέλους καλά σας έκαναν κυρία Σούλα μου» της απάντησα. Αναψοκοκκίνησε και θύμωσε αλλά δεν πτοήθηκα: «Τόσα χρόνια πληρώναμε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και ήσουν κατάμαυρη κυρία Σούλα μου. Δεν πειράζει, πλήρωσε και εσύ κάτι». 

Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η μοναδική και παραπλήσιες έχει ο καθένας στον κύκλο του. Δεν μπορεί από τη μια να θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα και μόλις πάει να συμβεί αυτό, να αντιδρούμε. 

Τόσα χρόνια βαρέθηκα το στερεοτύπο που ακούγεται απο όλες τις παρατάξεις διαχρονικά. "Να πληρώσουν οι έχοντες και οι κατέχοντες". Όταν πάει κάτι να γίνει τότε σκούζουν οι διάφοροι επαναστάτες. 

 

Σε ρωτώ λοιπόν: ( Αν έχεις φτάσει να διαβάζεις μέχρι εδώ) Ένας ιδιοκτήτης καφετέριας, μπαρ, κλαμπ, εστιατορίου. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας, ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο υδραυλικός και ο ηλεκτρολόγος που έβγαζε 1000 ευρώ και δήλωνε 7,5, είναι ή δεν είναι απόδειξη πλούτου ότι απέκτησε 5 ακίνητα ή ένα διώροφο 200 τετραγωνικών; 

Αν δεν τον πιάσεις από κει, από πού θα τον πιάσεις; Θα κάνεις γκάλοπ στους πελάτες να διαπιστώσεις αν τους έκοψε απόδειξη; Τα λεφτά ο Έλλην τα έκανε αυτοκίνητα και γη. Ο καλύτερος τρόπος για να πάρεις κάτι πίσω μετά από μια ανελέητη φοροδιαφυγή, είναι να φορολογήσεις τις «επενδύσεις» που έγιναν τόσα χρόνια. 

Σιγά μη λυπηθώ αν κάποιος έβγαζε τα μαύρα της αρκούδας και αυτή τη στιγμή έχει 5 σπίτια και τον φορολογούν. Δεν πειράζει, ας πουλήσει το ένα. 

Ναι, να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο και όσοι είχαν τα χρήματα και αγόραζαν το ένα ακίνητο μετά το άλλο και δεν πλήρωναν τίποτα, sorry guys, it’s PAYDAY

Γίνεται πολύς λόγος αν τα ακίνητα αποδίδουν εισόδημα και πως μόνο αν αποδίδει κάτι πρέπει να φορολογείται. Συγγνώμη, αλλά διαφωνώ. 

Πρέπει να υπάρχει μια κλίμακα. 

Ίδιο είναι αυτός που κληρονόμησε κάτι κατσάβραχα στη Βοιωτία και ίδιο είναι αυτός που έχει 4 ξενοίκιαστα μαγαζιά σε εμπορικό κέντρο στην Κηφισιά; 

Είμαι υπέρ της άποψης πως ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ πρέπει να πληρώσουν. Εκεί όμως που πρέπει να επικρατήσει η στοιχειώδης λογική είναι να υπάρχει ένας διαχωρισμός στις κατηγορίες των ακινήτων άρα και στα ποσά. 

Τι προτείνω: 

Σε ότι αφορά την ιδιοκτησία της πρώτης κατοικίας, θυμίζω μια σημαντική λεπτομέρεια. Όταν στα 11 εκατομμύρια του πληθυσμού τα 6,5 βρίσκονται στην Αθήνα, οπότε οι περισσότεροι έχουν σπίτια κάτω των 100 τετραγωνικών. Αν το ακίνητο είναι πάνω από 110 τετραγωνικά, τότε αυτός που το πήρε έχει φράγκα, ζει σε χλιδάτα προάστια  ή ήταν υπερφίαλος. Ας πρόσεχε, να πληρώσει. Από κει και κάτω είναι δάνεια, κληρονομιές, ευκαιρίες, εκεί πρέπει να υπάρχει επιείκεια.  

Στα εξοχικά και σε άλλα ακίνητα, δεν με νοιάζει αν αυτή τη στιγμή αποδίδουν. Για να τα έχει κάποιος πάει να πει ή ότι έβγαζε πολλά, ή τόσα χρόνια εισέπραττε ενοίκια με τη σέσουλα. Έχει λεφτά και ας κλαίγεται. 

Σε ότι αφορά τα κατσάβραχα, εκεί όντως είναι περισσότερο επιβάρυνση παρά ουσιαστικός πλούτος. Είναι και μια καλή ευκαιρία ώστε ο Έλλην να ασχοληθεί σοβαρά για να τα αξιοποιήσει. Προτείνω δε, ως φόρο ένα συμβολικό ποσό. Ας είναι 30 ευρώ. 

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα, ας κοιτάξουμε στον καθρέπτη και ας πούμε την αλήθεια πρωτίστως στους εαυτούς μας.

Άλλο το σύμπαν της Αθήνας και άλλο της επαρχίας. 

Στην επαρχία το μαύρο χρήμα πάει σύννεφο σε ότι μπορείς να φανταστείς. 

Ότι και αν κάνουν είναι μαύρο χρήμα και εξαιρώ τις επιχειρήσεις. Πουλάνε αυγά, τυριά, μέλι, και γενικά αγροτικά προϊόντα, κτηνοτροφικά προϊόντα, κάνουν μερεμέτια και διάφορες δουλειές χωρίς να ξέρουν καν τι χρώμα έχει η απόδειξη. Έχουν κήπους, καλλιεργούν ελιές, καρυδιές, βγάζουν λάδι, έχουν αμπελώνες,  έχουν κοπάδια με πρόβατα και κατσίκια και τι αποδίδουν στο κράτος; Κάτι ψιλολίγα. Και παίρνουν και επιδοτήσεις. 

Όλοι καταγόμαστε από χωριό και ενίοτε τα επισκεπτόμαστε. 

Έχεις δει πολλούς να σου κόβουν απόδειξη σε οτιδήποτε και αν χρειαστείς;

Από ένα μερεμέτι μέχρι ένα γλυκύ βραστό στο καφενείο, μέχρι ένα βάζο με μέλι και ένα μπουκάλι κοκκινέλι. 

Τι πληρώνουν στην επαρχία; 

Μηδέν.

Ξέρω τι θα μου πεις. Κρίση μπλα μπλα μπλα. 

Προ κρίσης βλέπεις, είχα βαρεθεί να μαζεύω αποδείξεις από την επαρχία… 

Να πληρώσουμε όλοι κύριοι. Να τελειώνουμε με το παραμύθι του μαύρου χρήματος. 

Στην επαρχία επειδή οι συνθήκες είναι δύσκολες, ας πληρώνουν λίγα. Αλλά να τα πληρώνουν. 

Σε ότι αφορά τα αστικά ακίνητα, στην πρώτη κατοικία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα τετραγωνικά, το έτος κατασκευής και την εμπορική αξία της περιοχής. Στα υπόλοιπα, ας ξηλωθούν να πληρώσουν. Ή ας πουλήσουν.  

Αν πχ έχει κάποιος πρώτη κατοικία στο Παγκράτι 70 τετραγωνικά και ένα εξοχικό άλλα τόσα στο Πόρτο Χέλι, ας πληρώσει 100 ευρώ. Όταν όμως κάποιος έχει 4 διαμερίσματα στην Αθήνα ας πληρώσει 400. 

Ο πλούτος φαίνεται στην ιδιοκτησία. Σε αυτή δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να σφυρίζουμε αδιάφορα. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει ένα από αυτά που κατέχει. 

Η πρώτη κατοικία όμως πρέπει να προστατευθεί. Ο καλύτερος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να πάρεις από όλους λίγα και από όσους έχουν, ακόμα περισσότερα. 

Για να οργανωθείς όμως σωστά πρέπει να τελειώσεις το κτηματολόγιο. 

Είσαι όμως τόσο άχρηστος ως ελληνικό κράτος που ούτε το στοιχειώδες δεν έχεις κάνει για να προχωρήσεις είτε σε επενδύσεις είτε σε δίκαιη φορολόγηση της ιδιοκτησίας. 

Μετά βέβαια, φταίει η τρόικα, η Μέρκελ και το ΔΝΤ…