ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Δεν αντεχέται άλλος Γρηγορόπουλος.

Εντάξει, τον κλάψαμε, στενοχωρηθήκαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, τι θα γίνει τώρα, θα τον ανακυρήξουμε και άγιο και κάθε χρόνο θα έχουμε "εορταστικές" εκδηλώσεις;

Δεν θελω να συμμετέχω στην ιδεολογικοποίηση του μπάχαλου.

Να πω ότι δεν πιαστηκε ο Κορκονέας;

Να πω ότι δεν τιμωρήθηκε;

Δεν βλέπω να κάνουμε αντίστοιχες μέρες μνήμης για τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας που χάθηκαν στο καθήκον και για τα παιδιά που σκοτώθηκαν τη βραδιά των Ιμίων.

Συγγνώμη αλλα δεν βρίσκω καμία αγνότητα σε αυτό, αντιθέτως δε, θεωρώ ότι δημιουργούνται επεισόδια με κατ επίφαση «ιερή» δικαιολογία, για αποπροσανατολισμό του κόσμου και για διάφορες σκοπιμότητες.

Ποιος κερδίζει και τι ακριβώς όταν η Αθήνα γίνεται εμπόλεμη ζώνη;

Γιατί θα πρέπει να εθιζόμαστε στην αστική βια και να παρακολουθούμε το ματς «κουκουλες – κράνη : 1-0»

Μήπως ετσι λύνουμε κάποιο από τα προβλήματά μας;

Αλλάζει κάτι προς το καλύτερο;

Οι μόνοι που πιθανώς επωφελούνται είναι οι τζαμάδες και οι ασκόντες τεχνικές εργασίες προς επιδιόρθωση των καταστροφών. Αν αυτός είναι τρόπος τόνωσης μερικών επαγγελμάτων, καμία αντίρρηση αλλά ρε αδερφέ ας βρούμε έναν τρόπο που να μπορούμε να μετακινούμαστε ελεύθερα και όχι να κανονίζουμε το πρόγραμμα μας ανάλογα με τις επιδρομές των Οστρογότθων.

Υπάρχουν και πολλά παιδιά που παρασύρονται στην επαναστατικολογία και πιστεύουν ότι κάνουν κάτι σπουδαίο και ηρωικό ξηλώνοντας την πλατεία Συντάγματος, παίζοντας ξύλο με τα ΜΑΤ και σπάζοντας το μαγαζί και το αυτοκίνητο του συνανθρώπου τους. Οι ταγοί τους δίνουν τις κατευθύνσεις, παίρνουν το τηλεχειριστήριο και και κουνάνε τα στρατιωτάκια «βγάζοντας πίστες». Η πίστα της πλατείας, της Πανεπιστημίου, της Σταδίου, των Εξαρχείων..

Βαρυγδουπιές ευκόλως αναπαραγόμενες, και δώστου επαναστάση.  Χούντα λέει. Ποια χούντα; Στην εποχή του ιντερνετ που ο καθένας εκφράζεται γραπτώς και προφορικώς όπως γουστάρει, δεν βλέπω ότι ξαφνικά γίναμε βόρεια Αφρική ή Κίνα.

Στη χούντα απαγορεύονταν ακόμα και οι παρέες. Στα καθ’ημας γράφουμε και λέμε ότι θέλουμε με μελανό σημείο τη δολοφονία του Γκιόλια που ισως να μη μάθουμε ποτέ γιατί την πλήρωσε.

Ναι, υπάρχουν προβληματα, έχουμε έλλειψη προσώπων, πολιτικών που να αγαπάνε την Ελλάδα, νοσηρού συστήματος που και εμεις στο βαθμό που το επιρεάζουμε είμαστε διεφθαρμένοι και μια κατάσταση έντονου φόβου και ανησυχίας.

Θυμάμαι αυτό που μου είπε κάποτε ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης:

«Suspect senior, η αναρχία και ο εθνικισμός είναι τα δυο μακριά χέρια του συστήματος που χρησιμεύουν για να ελέγξουν μερικά ανήσυχα πνεύματα…»