ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Μια διαχρονική αλήθεια είναι πως οι εφημερίδες πουλάνε περισσότερα φύλλα και τα κανάλια μεγαλύτερο δαφημιστικό χρόνο είτε σε μια καταστροφή, είτε σε έναν θρίαμβο.

Στη χώρα μας οι θρίαμβοι είναι τόσο συνήθεις οσο και το χιόνι στη Σαχάρα οπότε μένει η καταστροφή.

Αναφέρομαι στην ατέρμονη εκλογολογία.

Με τη στοιχειώδη λογική θελω να ρωτήσω τους απανταχού σεναριογράφους το εξης: Ξέρει κάποιος, κάποιον που να εχει την εξουσία και να θέλει να τη χάσει;

Αυτή την περίοδο η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά πως σε μια εκλογική αναμέτρηση θα χάσει από τα αποδυτήρια. Οσο και αποτυχημένος πρωθυπουργός και αν είναι ο Καραμανλής, δεν είναι όμως ηλίθιος να «αυτοκτονήσει» πολιτικά

Οσο για τον Παυλίδη, ε, ποτέ μια αθώωση δεν ‘ηταν δυσβάσταχτη στα πολιτικά χρονικά μας. Τον αθωώνουμε, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Ερχονται οι ευρωεκλογές, θα εκτονωθούμε σε αυτές με μια ψήφο διαμαρτυρίας και μετά θα κάνουμε μερικές παροχές μπας και σώσουμε την παρτίδα.

Οσες φορές εχουν γίνει εκλογές πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία, αυτός που τις ορίζει εχει κάνει πάνω από δέκα δημοσκοπήσεις που του δίνουν το προβάδισμα και παει στην κάλπη εκ του ασφαλούς.

Τώρα πώς να πάει;

Αφήνει τις ευρωεκλογές προς εκτόνωση, κερδίζει χρόνο και δοκιμάζει την τύχη του όταν ερθει η ωρα.

Εξάλλου, όπως λέει και ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης, «αν οι εκλογές υπήρχαν για να αλλάξουν τα πράγματα, θα είχαν καταργηθεί»