Η ΜΠΑΛΑ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ που μου λειπει πολύ...

Πριν από λίγες μέρες είπα να περπατήσω. Καλός καιρός, με την αλλαγή της ωρας μεγαλύτερη μερα, οπότε χρειαζόμουν μια βόλτα. Πέρασα από τα ανοιχτά γηπεδα μπασκετ της γειτονιάς και χάζεψα για λίγο με ζήλεια αυτούς που έπαιζαν.

Με πήραν χαμπάρι και με φώναξαν να παίξω μαζί τους.

Τι έγινε που χάθηκες, εξήγησα, περαστικά και…. Είδα μια μπάλα μπασκετ. Μια μπασκέτα λίγο πιο πέρα ορφανή από παίκτες

!

Ρε παιδιά, να πάρω τη μπάλα να ρίξω μερικά σουτ!

Ναι ρε ύποπτε, το ρωτάς;

Άρχισα λοιπόν να κάνω σουτ μετά από 7 μήνες! Είχα να πιάσω μπάλα 7 ολοκληρους μήνες! Οι αποστάσεις μου φαίνονταν πολύ μεγαλύτερες, το στεφάνι πιο ψηλά και αν τολμούσα να κάνω μια έστω μικρή απότομη κίνηση το γόνατο μου θύμιζε ότι έπρεπε να ήμουν προσεκτικός. Τσου κου τσου κου λοιπόν έριχνα σουτ.

Κάποια στιγμή άκουσα ένα «Magic!!!» Μπα, αποκλείεται λεω. Ξανα μανα: Magic!!!

Πριν από πολλά πολλά χρονια ηταν το προσωνυμιο μου στο μπασκετ.

Ο Magic ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης και ημουν ο μόνος που τον υποστήριζα. Ολοι οι άλλοι στο σχολείο ειχαν την jordan-μανια. Ελεγα πως καταπληκτικός ο …ιορδανός αλλα καλαθομηχανές πολλές. Ένας ήταν αυτός που έκανε ολον τον κόσμο χαρούμενο. Έτσι λοιπόν όταν έπαιζα, μου άρεσε το run n gun. Έτρεχα, αιφνιδιασμός, ασίστ. Αν και ημουν σπουδαίος σουτέρ  και έβαζα πολλούς πόντους, απολάμβανα τις πάσες περισσότερο. Ιδιαίτερα τις δύσκολες, αυτές που αλλού κοιτούσα, αλλού εδινα τη μπάλα.

«magic!!!»

Γύρισα.

2 παλιοί συμμαθητές από το γυμνάσιο!

Αγκαλιές, φιλιά, τα νεα σας, τα νεα μου, με τι ασχολείστε, με τι ασχολούμαι, πως κυλά η ζωή, ποιους παλιούς βλέπετε και όλα αυτά τα προσδιοριστικά.

Λόγω τις κατάστασής μου το μόνο που μπορούσαμε να παίξουμε ηταν το κλασικό «ρολόϊ».

Τους διέλυσα!

Θεωρητικά μαζί παίζαμε και πρακτικά μου χρησίμευαν ως ball boys για να  μου δίνουν τη μπάλα!

Ήγγικεν η ωρα του αποχαιρετισμού, χάρηκα πολύ, τα λέμε, περαστικά, ευχαριστώ, καλή συνέχεια και ένα μεγάλο και πλατύ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου. Οχι τόσο για την αναπάντεχη συνάντηση αλλά γιατί

Ο μεγάλος παίκτης μπορεί να ξεθωριάζει αλλά δεν πεθαίνει…