ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 27

Ποτε δεν ξερεις τι είναι αρκετο όταν δεν ξερεις τι δεν είναι παραπανω από αρκετο

Ειμαι στα πρόθυρα οξείας νευροψυχωτικής κρίσης, πολλαπλού διαχωρισμού προσωπικότητας και ψυχογενούς ακμής

Μετά από 2 ώρες μποτιλιαρίσματος, 60 φανάρια, 23 πλυσίματα τζαμιών από περαστικούς ninja-τζαμοκαθαριστές (αυτούς που σου έχουν λερώσει το τζάμι πριν προλάβεις να πεις «δεν θέλω») και 20 αρνήσεις για αγορά μπρελόκ που κάνουν «μπλιπ» εφτασα τελικα στον προορισμο μου.

Στις ομιλίες όπως και στο ποδόσφαιρο το θέμα είναι όταν έχεις την μπάλα να μην την «κουράζεις».

Αυτος που εχει το χρυσο, κανει τους κανονες

Χαμογελω τοσο αινιγματικα που η τζοκοντα θα εβαζε τα κλαμματα

Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο. Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.

Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί. Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του. Οι μέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόμιο. Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε: 

- «Παιδί μου, συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι προσβλητικό, του αφήνεις μια πληγή όπως αυτή. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή.»

Ο σύγχρονος πολιτικός μοιάζει με το χέλι της λάσπης πάνω στην οποία είναι τοποθετημένα τα σαθρά θεμέλια της οργανωμένης κοινωνίας μας. Όταν βδελύσσεται μπερδεύει τον κυματισμό της ουράς του με το ταρακούνημα της κοινωνίας.

Στην ελληνικη κοινωνια εχουμε τη δημιουργία θεσμικών υπερ-ηρώων και υπερ-θεσμών: Υπουργός, υφυπουργός, βουλευτής, δήμαρχος, ξάδερφος, θείος, φίλος, ΕΠΟ, ΕΠΑΕ, ΕΟΚ ΑΣΕΑΔ, συμβούλια, τροχαία, συνήγορος του πολίτη, κάποιος, κάπου, κάποτε θα καθαρίσει και για μας

Από τους ανθρώπους κανένας δεν είναι χωρίς κάποια αρετή. Ούτε ο πολυ κακος. Και κανένας δεν ειναι χωρίς καποια κακία. Ούτε ο πολύ καλός.

ο υπερόπτης δεν έχει Θεό.

Ο φθονερός δεν έχει γείτονα.

Ο θυμωδης δεν έχει τον εαυτό του.

-Μπορείτε να μου πείτε πώς θα πάω στο αστυνομικό τμήμα; 

-Δεν ξέρω. Ποτέ δεν οδηγώ ο ίδιος όταν με πηγαίνουν εκεί.

Αν κάνεις αυτό που έκανες πάντα, θα έχεις αυτό που είχες πάντα.

Στον πόλεμο μπορείς να σκοτωθείς μια φορά. Στην πολιτική πολλές.

Ή πειρα είναι μια φλόγα που φωτίζει μόνον εκείνους που έχει κάψει.