ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΟ, ΤΟΥ ΠΑΟΚ, ΤΗΣ ΑΕΚ…

 

Είσαι φίλος του Ολυμπιακού :

 

Νίκησες στον τελικό του conference league με αντίπαλο τη Φιορεντίνα

Πανηγύρισες το champions league με τους πιτσιρικάδες στο ποδόσφαιρο.

Πήρες το κύπελλο στο μπάσκετ

Παράλληλα έκανες το νταμπλ στο βόλεϊ και κυριαρχείς στον υγρό στίβο. Ακόμα και στο χάντμπολ έπαιξες σε ευρωπαϊκό τελικό.

 

Είσαι φίλος του Παναθηναϊκού :

 

Πήρες κύπελλο στο ποδόσφαιρο και πανηγύρισες την κούπα των πρωταθλητή Ευρώπης στο μπάσκετ απέναντι στην τεράστια Ρεάλ με σπουδαία απόδοση. Παράλληλα διεκδικείς και το πρωτάθλημα στο μπάσκετ.

 

Είσαι φίλος του ΠΑΟΚ :

 

Πήρες το καλύτερο πρωτάθλημα όλων των εποχών με την αξία σου και τη μαγκιά σου καθώς τους κέρδισες όλους.

 

Είσαι φίλος της ΑΕΚ :

 

Πήρες το πρωτάθλημα περισσότερου τηλεοπτικού χρόνου καθώς είδες όλους τους ανωτέρω και διαμαρτύρεσαι για κάτι σπασμένες καρέκλες και τουαλέτες.

 

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

 

Τερματίζεις 17^ος. Ξεκινάς μια καινούρια προσπάθεια, χώνεις χρήμα και καταλήγεις να έχεις τη δεύτερη πιο πολυδάπανη ομάδα στην Ευρώπη.

Αργείς να δέσεις, έχεις εμφανείς αδυναμίες, κάνεις χαζές ήττες, προσπαθείς, ανεβαίνεις, πάς τρένο για ένα διάστημα και φτάνεις στα πλέι οφ με τη Μακάμπι που παίζει στο Βελιγράδι, με πλεονέκτημα έδρας.  Περνάς δια πυρός και σιδήρου, με την ψυχή στο στόμα.

Φτάνεις στον τελικό έχοντας ξεπαστρέψει τη Φενέρ που σχεδόν ολοκλήρωσε τη φετινή παρουσία της επικρατώντας της Μονακό.

Αντιμετωπίζεις την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης με το πιο πλήρες ρόστερ όλων, το πιο ακριβό, που ισοπέδωσε τη μηχανή που λέγεται Ολυμπιακός. Τη Ρεάλ που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο με το πιο σταθερά καλό μπάσκετ και πρόβαλλε ως το απόλυτο φαβορί. Αυτή που το πήρε πέρυσι με τους ίδιους παίκτες που έχουν και το know how των Final 4.

Είσαι ο Παναθηναϊκός.

Φτάνεις στον τελικό με μόλις ένα σοβαρό παίκτη στο 5. Θεωρητικά έχεις και άλλους δυο. Ο ένας ξέρει μπάσκετ αλλά δεν του αρέσει η άμυνα και το ριμπάουντ. Ο άλλος παίζει γιατί έχει επίθετο διαβατήριο αλλά δεν έχει ιδέα από το άθλημα.

Όλη τη χρονιά παίζεις με τον Λεσόρ. Έναν παίκτη! 

Πας στο 4. Ακριβοπλήρωσες έναν Ισπανό που εξελίχθηκε σε μια έκδοση Λεωνίδα Κασελάκη. Είχες και τον Μήτογλου που μέχρι σχεδόν τα μισά ήταν θαυμάσιος και μετά κλάταρε. Άρα στο 4 δεν έχεις έναν παίκτη για να βασιστείς σταθερά.

Πας στο 3. Βάζεις εκεί τον Γκριγκόνις για να παίζει κάπου και αυτός και διαθέτεις τον Παπαπέτρου που δεν μπορεί να σε βοηθήσει.  Και στο 3 είσαι γυμνός.

Πας στο 2. Πάλι καλά που έφερες τον Ναν και έσωσες την παρτίδα. Η βασική σου μετεγγραφή, ο Βιλντόζα απεδείχθη πως δεν έχει καμία σχέση με τον παικταρά που θαυμάζαμε στη Μπασκόνια. Ίσως να είναι ο νόθος ξαδερφός του αλλά ο Βιλντόζα ήταν φέτος μια καρικατούρα.

Στο 2 έχεις μόλις έναν παίκτη.

Πας στο 1. Σου βγήκε ο Γκράντ που είναι η μετενσάρκωση του Ρόντρικ Μπλάκνι. Πήρες και τον Σλούκα που πριν τον Ναν ήταν πελαγωμένος. Ποτέ άλλοτε στην καριέρα του δεν κουβάλησε μόνος του μια ομάδα. Να δώσει λύσεις ναι. Να πάρει ένα κρίσιμο σουτ ναι. Να παίζει μόνος του ποτέ.

Σε αυτό το ρόστερ έχεις έναν Καλαϊτζάκη που του ξεκαθάρισες πως αν θέλει να έχει λόγο ύπαρξης θα πρέπει να εστιάσει στην άμυνα καθώς στην επίθεση δεν κάνει. Έχεις έναν Μωραϊτη που δεν κάνει για 1 καθώς το παιδί έχει μονίμως στο μυαλό του να σκοράρει. Ή ο Παναθηναϊκός θα τον εμπιστευθεί ως Έλληνα Μάικ Τζέιμς, ή να πάει κάπου αλλού να παίξει έτσι. 1 δεν θα γίνει ποτέ και χαραμίζεται. Έχεις επίσης έναν Μάντζουκα που τον έχεις 4 χρόνια και δεν έχεις αποφασίσει ακόμα αν σου κάνει ή όχι. Αν σου κάνει βάλε τον να παίξει, αλλιώς ας πάει κάπου να μας δείξει τι μπάσκετ ξέρει.

Με αυτό το ρόστερ, γεμάτο αδυναμίες και τρύπες, ο Παναθηναϊκός

1.   Συνήλθε από το -14 που το έφαγε πολύ νωρίς στο κεφάλι και πολύ πίστεψαν πως το κοντέρ θα πήγαινε στους 30

2.   Φρέναρε μια Ρεάλ με άμυνα του θανάτου όταν στο 11^ο λεπτό οι Ισπανοί είχαν βάλει 42 πόντους !

3.   Πήρε καρυδάτα σουτ ( ειδικά τα δύο του Μήτογλου από την κορυφή και του Σλούκα ) και τα έβαλε όλα.

4.   Πίστεψε, πάλεψε στα ίσα, με λιγότερες λύσεις, ο κόσμος που έκανε το Βερολίνο ΟΑΚΑ. Η πολύ βαριά φανέλα του Παναθηναϊκού όταν γύρισε το μάτς, δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα. Έβαλε όλα τα κρίσιμα σουτ και έκοψε τα πόδια των αντιπάλων.

Η Ρεάλ μου φάνηκε αρκετά σοφτ. Με τον αέρα της Βασίλισσας στην αρχή, όταν το παιχνίδι πήγε στα χαρακώματα, παρακολούθησε μπλαζέ πιστεύοντας πως θα γίνει ένα μαγικό να τελειώνει και μετά φυσιολογικά και χωρίς να ανοίξει μύτη παραδόθηκε.

Αυτό ήταν το μεγαλείο του ΠαναθηναΙκού. Έβαλε 95 πόντους, έπαιξε τρομερή άμυνα και πέρασε πάνω από τη Ρεάλ σαν νταλίκα.

Εντωμεταξύ, ποτέ δεν κατάλαβα πως το 77-95 έγινε 80-95 αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.

Μπράβο στην Πανάθα, τεράστια επιτυχία και αν κάνει 4 διορθωτικές κινήσεις, άντε πιάστε τον.

Για του χρόνου θέλει ένα σοβαρό 5 να πλαισιώσει τον Λεσόρ. Θα σκάσει ο άνθρωπος ! Θέλει ένα σοβαρό 4 μαζί με τον Μήτογλου και τον Σαμοντούροβ, έναν στο 3 ( Χεζόνια )  και κάποιον αντί του Βιλντόζα να κάνει μια δυνατή τετράδα στα γκαρντ. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Ράγκλαντ του Περιστερίου. Ανταλλαγές για τον κύριο Ερνανγκόμεθ δεκτές.

Τέλος να κάνω μια αναφορά στον Ολυμπιακό.

Αυτή η κούπα ελπίζω να είναι το έναυσμα να βάλουν οι Αγγελόπουλοι το χέρι στην τσέπη και να μην φέρουν κάτι Μπραζντέικις και Σίκμα όταν η ομάδα έχασε το 60% της επίθεσης της την προηγούμενη χρονιά. Τι να σου κάνει και ο Μπαρτζώκας. Η υπέρβαση του ήταν ο αποκλεισμός της Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας. Μέχρι εκεί ήταν και μπράβο του για το μπάσκετ που έπαιξε.

Επίσης ας πραγματοποιήσω και ένα όνειρο μου.

Σε κείμενο για τον Παναθηναϊκό…..

….. ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ CONFERENCE LEAGUE !

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ

 

Σου τα λέω από τώρα, που είναι νωρίς, να τα παίξεις, να βγάλεις τις διακοπές σου.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΑΡΗΣ

Τα σενάρια σκοτεινής συνομωσίας λένε πως είναι αδύνατον να μείνει ο Παναθηναϊκός εκτός Ευρωπαϊκών διοργανώσεων οπότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα κερδίσει.

Υποστηρίζω πως ο Άρης θα επικρατήσει γιατί:

Α) Μετά από μισό αιώνα, έχει μια ευκαιρία και είναι με το μαχαίρι στα δόντια

Β) Μετά την εμφάνιση του με τον ΠΑΟΚ, ο Άρης δείχνει πιο δυνατός.

Γ) Ο Παναθηναϊκός έχει κακή ψυχολογία, με τους τρεις προπονητές σε μια χρονιά, με το συνεχές γκρεμίζω – χτίζω.

Δ) Ο Άρης έχει ταυτότητα από την αρχή της χρονιάς. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν έχει τίποτα.

Ε)  Το κλειστό παιχνίδι που είναι εξ’ορισμού ο τελικός του Κυπέλλου, ταιριάζει περισσότερο σε μια ομάδα όπως ο Άρης.

 

ΡΕΑΛ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Η Ρεάλ είναι καλύτερη ομάδα. Πιο έμπειρη. Το έκανε και πέρυσι πάνω κάτω με τους ίδιους παίκτες. Πιο πλήρες το ρόστερ της.

ΟΜΩΣ

Α) Ο Παναθηναϊκός  έχει τον ενθουσιασμό, τη φόρα, το πάθος του ουσιαστικά πρωτάρη και μαζί με τον κόσμο του, μπορεί να φέρι τα πάνω κάτω.

Β) Αν το παιχνίδι πάει σε ροντέο, πάνω κάτω δηλαδή σε φρενήρη ρυθμό, βολεύει τον Παναθηναϊκό καθώς οι άλλοι θα παίζουν άμυνα και την επίθεση θα την αναλάβει ο Ναν που αυτού του είδους το παιχνίδι το ξέρει καλύτερα από συμπαίκτες και αντιπάλους. Η Ρεάλ σίγουρη για τον εαυτό της, εκεί θα το πάει. Αλλά αυτό θέλει και ο Παναθηναϊκός.

Γ) Τα one – off παιχνίδια δίνουν ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα στο outsider.

Δ) Πριν από λίγο καιρό ο Παναθηναϊκός κέρδισε τη Ρεάλ μέσα στη Μαδρίτη. Θα μου πεις ότι δεν είναι ίδια τα παιχνίδια αλλά το κέρδος του Παναθηναϊκού είναι πως δεν τη φοβάται. Θα τη χτυπήσει στα ίσα.

Για να νικήσει ο Παναθηναϊκός πρέπει να παραμείνει στον αγώνα ο Λεσόρ γιατί μετά από αυτόν το χάος στη ρακέτα των πρασίνων. Επίσης πρέπει να βοηθήσει ο Σλούκας με τα σουτ απέξω σε περίπτωση που πέφτουν ( που θα πέσουν ) δύο δυο στον Ναν. Για αυτό τον πήραν τον Κώστα άλλωστε.

Μακάρι να το σηκώσει ο Παναθηναϊκός γιατί χθες είδα και κάτι που δεν το έγραψε κανένας μεγαλόσχημος δημοσιογράφος. Όταν ο Ολυμπιακός απειλούσε, κάθε φορά, μα κάθε φορά, ένα διακριτικό σφυριγματάκι το έπαιρνε. Πέρυσι οι Ισπανοί έσφαξαν την Παρτίζαν και πήγαν στη θέση της στο final 4, φέτος όπου χρειάστηκε, ένα σπρωξιματάκι, το είχαν. Σίχαμα πια!

Υγ. Αυτοί οι γάβροι πια… Του έφεραν του Μπαρτζώκα κάτι Σίκμα και κάτι Μπραζντέϊκις και είχαν απαίτηση να πατήσει τη Ρεάλ με τον υπέρδιπλο προϋπολογισμό. Και που πέρασε με μειονέκτημα έδρας τη Μπαρτσελόνα, υπέρβαση ήταν. Μια ζωή αχάριστοι. Και τον Πατ Ράιλι να είχαν, καλύτερα δεν θα πήγαιναν.

 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ

 

Χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς θεωρίες συνομωσίας, χωρίς αφού, ίσως και δισταγμό.

Κέρδισαν και την ΑΕΚ και τον Άρη και τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Έκαναν 4/4 στα ίσα, καθαρά, δίκαια, γιατί το πάλεψαν, το ήθελαν περισσότερο και πήραν τα αποτελέσματα.

Το άξιζαν.

Ως φίλος της ΑΕΚ, να σου πω τη black truth, δεν ήθελα άλλη εξέλιξη. Δεν ήθελα «προσφορά» του Άρη και άντε μετά να εξηγήσεις πως ο Άρης μας πέταξε έξω από το κύπελλο και κέρδισε στην πρώτη αγωνιστική στην Τούμπα.

Εύχομαι αυτή η εξέλιξη να τους κάνει καλό και να μην αρχίσουν και οι ίδιοι τα παραμύθια που τους δηλητηριάζουν το μυαλό και διχάζουν τη χώρα μας, περί αθηναϊκού κράτους και λοιπά χαζοχαρούμενα. Θυμάμαι πριν από λίγους μήνες που έλεγαν ότι στα 100 χρόνια της ΑΕΚ ήταν κανονισμένο. Περιμένω αύριο να ζητήσουν μια συγγνώμη για τις βλακείες που έλεγαν.

Η ΑΕΚ φέτος ήταν χειρότερη από πέρυσι. Εκλάμψεις είχε αλλά όχι την περσινή ισχύ. Ειδικά στο Καραϊσκάκη που είσαι πλήρης, ξεκούραστος και έχεις ένα ματς, τι κάνεις; Μιαμιση φάση. Ε, δεν το αξίζεις φίλε μου. Απλά. 

Οι λόγοι είναι πως παίκτες κλειδιά ήταν χειρότεροι από πέρυσι ( Τσούμπερ – Αραούχο – Γκαρσία – Γκατσίνοβιτς ), τα προβλήματα στα άκρα της άμυνας δεν τα λύσαμε και εξακολουθήσαμε να παίζαμε με μέτριους, και τέλος οι μεταγραφές που κάναμε δεν έσκισαν κιόλας όπως ο Πιζάρο. Τον Λιούμπισιτς δεν τον βάλαμε αν και το παιδί έδειξε πως μπορούσε να βοηθήσει.

Καλό μάρκετιγκ κάναμε, γήπεδο, μουσεία, ο Ματίας Αλμέιδα προβλήθηκε ως προφήτης και διανοητής, αλλά καταφέραμε και χάσαμε το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια μας. Στο κύπελλο μας πέταξε έξω ο Άρης, στην Ευρώπη δεν τα καταφέραμε, οπότε να παραδεχθούμε πως η χρονιά πήγε στράφι.

Αν δε, ο Ολυμπιακός κρατήσει επιτέλους ένα κορμό και δεν γίνει πάλι καλοκαιρινό σουπερμάρκετ να διώξει και να πάρει 20 παίκτες, και αποκτήσει 3-4 σοβαρούς παίκτες στην άμυνα, ψάξτε για τον δεύτερο.

Και το VAR είναι σωστό μέτρο γιατί προτιμώ μια μικρή καθυστέρηση παρά εγκλήματα, και οι ξένοι διαιτητές και τα πλέι οφ.

Έγιναν πάνω από 12 ντέρμπι, το πρωτάθλημα κρίθηκε στο φινάλε, παίχτηκε ποδόσφαιρο, και είδαμε μπαλίτσα.

Αρνούμαι να υιοθετήσω τα επιχειρήματα των δημοσιογράφων που για να παίρνουν συνεντεύξεις και ειδήσεις από τα αποδυτήρια, πουλάνε εκδούλευση στους παίκτες. Κουράζονται λέει τα παιδιά.

Αλήθεια;

Αυτοί παίρνουν ένα πακτωλό χρημάτων ( για αυτούς που παίζουν στα πλει οφ αναφέρομαι ) πολλά, πάρα πολλά,  περισσότερα από όσα βγάζουμε εμείς στην καθημερινότητα μας.

Και τι κάνουν; Παίζουν μπάλα στο ελληνικό πρωτάθλημα με 35 λεπτά πραγματικό ποδοσφαιρικό χρόνο ανά αγώνα. Προφανώς και θα ήθελαν να παίρνουν ένα σκασμό λεφτά, με λίγους αγώνες, μικρή προσπάθεια, δόξα, χρήμα, προβολή, αυτοκίνητα, γκόμενες, δημοφιλία. Χάρηκα.

Συνυπολόγισε επίσης πως σύμφωνα με έρευνες το 60% των ποδοσφαριστών τραυματίζεται μέσα στη χρονιά άρα επιπλέον ξεκούραση, οπότε μια χαρά είναι.

Δεν πειράζει, ας παίξουν μερικά ματς παραπάνω δεν θα πάθουν τίποτα. Αλλιώς ας πάνε στον Ατρόμητο που τέλειωσε πριν από ένα μήνα και δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, να περνάει η ώρα πιο ξεκούραστα και ευχάριστα.

 

Εν κατακλείδι, άξιος ο ΠΑΟΚ, μπράβο του.

ΜΕΤΑΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

  

Έτυχε λοιπόν και βρέθηκα σε μια παρέα που παρακολούθησε τη Eurovision 2024 και ακολούθησα.

Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε ΟΛΟΙ μας είναι πως ακόμα και αν τα εγχώρια ΜΜΕ παίζουν ένα τραγούδι σαν το ζάρι 200 φορές την ημέρα και αναγκάζεσαι όχι μόνο να το συνηθίσεις αλλά να σου αρέσει κιόλας. Ακόμα και αν διαβάζεις διάφορα «αποκλειστικά» και διάφορες «διαρροές» τύπου έγινε χαμός, τα στοιχηματζίδικα μας δίνουν φαβορί, όλοι μας θαυμάζουν, πόσο υπέροχοι είμαστε, στην πραγματικότητα 

ΕΝΑ ΜΑΠΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΑΠΑ. 

Ας μην παραμυθιαζόμαστε και να στέλνουμε άλλη φορά κάτι καλύτερο. Πάλι καλά που έβαλε το χεράκι της η ομογένεια και πήραμε την 11^η θέση αλλιώς είχαμε καπαρώσει την 17^η. 

Αμιγώς μουσικά, νομίζω πως αδικήθηκαν κυρίως η Αυστρία, η Κύπρος και η Αρμενία. Έπρεπε να είναι πολύ παραπάνω αλλά γούστα είναι αυτά.

Κατά τα άλλα, αν αυτό το αλουμινοχαρτοτσούβαλο που φόρεσε η Μαρίνα Σάττι είναι φούστα και ρούχο για ένα τόσο μεγάλο τηλεοπτικό προϊόν, τότε εγώ είμαι 2.13, μαύρος, ο ηγέτης των Μιλγουόκι Μπάκς και με λένε Αντετοκούνμπο.

Εκτός από την τρισάθλια και προσβλητική συμπεριφορά της κυρίας Μαρίνας μας απέναντι στον καλύτερο σύμμαχο μας στη ΝΑ Μεσόγειο, το γλυκό έδεσε με τις βλακώδεις δηλώσεις των χορευτών της ότι είναι Έλληνες Τούρκοι της Δυτικής Θράκης. Την ίδια ώρα που ο Έντι Ράμα ήρθε και μας έφτυσε κατάμουτρα μέσα στο κέντρο της Αθήνας.

Η Ελλάδα μας θα πέσει εκ των έσω αναίμακτα και χωρίς να ακουστεί ούτε ντουφεκιά.

Η μεγάλη μου όμως απογοήτευση είναι η Ευρώπη η ίδια.

Αυτό ρε παιδιά είναι Ευρώπη;

Τα πούπουλα με τη φούστα; Καλά έκανε και το έσπασε το τρόπαιο. Του άξιζε η καταστροφή. Αυτός για τους δικούς του λόγους, εγώ το εξέλαβα κατά τους δικούς μου.

Καταντήσαμε οι χρήσιμοι ηλίθιοι του Ισλάμ !

Η τριφυλή ζωή, οι ανέσεις, η χλιδή, ο ατομισμός, τα αποβλακωτικά θεάματα, δημιούργησαν αφενός μια ευρωπαϊκή κοινότητα γερόντων που νοιώθουν άσχημα. Αφετέτου οι νέοι το μόνο που τους νοιάζει είναι τι θα βάλουν στον πωπω τους και να αποποιηθούν φύλο και ταυτότητα.

Βαρέθηκα χθες το βράδυ να παρακολουθώ από όλες τις χώρες αγοράκια να μιλάνε σπαστά ανδρικά και να ζουζουνίζουν πληκτικά. Οι άλλοι βγήκαν στη σκηνή ως διαβόλικ σατάνιστερς, ο άλλος γυμνός, οι Ισπανοί με στριγκάκια, κάτι χαζοχαρούμενα βλαμμένα.

Αν πήγαινε κανείς να πει ότι «μου αρέσουν οι γυναίκες» θα τον έκαιγαν ζωντανό!

Πραγματικά, τέτοια ηθική εξαθλίωση, δεν χρειάζεται να γίνει πόλεμος, δεν χρειάζεται να συγκρουστεί κανείς με κανέναν.

Μπορούν να μαζευτούν στα τουρκικά σύνορα 10 εκατομμύρια νοματαίοι και απλώς θα σταματήσουν στην Αγγλία.

Όταν κάποιοι αντιδρούν και ψηφίζουν υπέρ της Εθνικής τους ταυτότητας, η καραμελίτσα είναι εύκολη. Ά, λέει, οι φασίστες ανεβαίνουν. Δεν ξέρω σε ποιο ποσοστό είναι φασίστες και σε ποιο είναι μια αντίδραση σε αυτή την κατακόρυφη πτώση.

Η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μουσική συνάντηση ήταν μια ποπ σαλατούλα με καλλιτέχνες που έμοιαζαν μεταξύ τους και αυτό που μας έδειξαν ήταν ζαχαρουλίνες γλιτσουλίνες.

Αν αυτό το πράγμα είναι η Ευρώπη, είναι σκέτη απογοήτευση. Ας τους παίρνουμε τουλάχιστον τα λεφτά για να βελτιώσουμε τη χώρα μας και πνευματικά ας μην πάρουμε τίποτα.

Αν ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι τα πούπουλα με τη φούστα, τότε πολύ φοβάμαι πως μόνο η καταστροφή απομένει.

Τέλος, αν πριν τον διαγωνισμό υποστήριζα μια φορά το Ισραήλ, τώρα το υποστηρίζω δέκα….

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ κ. ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΤΤΙ και ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ EUROVISION

 

Αγαπητή κ. Μαρίνα Σάττι,

Στο διαγωνισμό της Eurovision, δεν είστε για πάρτη σας. Εκπροσωπείτε μια ολόκληρη χώρα. Είστε η εικόνα της πατρίδας μας. Είστε υποχρεωμένη να δείξετε μια στοιχειώδη ευπρέπεια.

Το να κάνετε γελοίες, αγενείς, απολίτιστες και προσβλητικές εκφράσεις και γκριμάτσες, μας εκθέτετε. Who do you think you are ακριβώς;

Αν είστε τόσο ευαίσθητη, πιθανώς θα μπορούσατε να πείτε κάτι για την απελευθέρωση των ομήρων για παράδειγμα.

Ξέρετε κυρία Σάττι, τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε και το έχουμε επιτύχει να χτίσουμε μια σοβαρή συμμαχία με το Ισραήλ ως ανάχωμα στον επεκτατισμό του Ερντογάν. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το γκρεμίσετε αυτό.

Αυτούς που υποστηρίζετε με τις γκριμάτσες σας, έχετε συνειδητοποιήσει πως αν είχαν επικρατήσει στον κόσμο, εσείς όχι μόνο δεν θα τραγουδούσατε ποτέ, όχι μόνο δεν θα είχατε την προβολή, τη δημοφιλία και την ανεξαρτησία που απολαμβάνετε αλλά θα φορούσατε μπούρκα, τσαντόρ και η χρησιμότητα σας θα ήταν ανάλογη της κατσαρόλας;;

Αν εσείς δίνατε μια συναυλία στο Ισραήλ και μπούκαρε η Χαμάς για να σκοτώσει, να βιάσει και να απαγάγει κόσμο από το κοινό σας και κινδυνεύατε, πως θα σας φαινόταν;

Εκπροσωπείτε τη χώρα μας, απολαμβάνετε τη μεγαλύτερη προβολή που είχατε ποτέ και μάλλον θα πιστέψατε ότι είστε κάτι ανάμεσα στη lady Gaga και τη Beyonce. Είστε 39 ετών και ένα τραγούδι ( Μάντισσα ) βγάλατε όλο και όλο. Συνέλθετε !

Ασε δε την ανακοίνωση της ΕΡΤ. Θα μπορούσε να ζητήσει συγγνώμη και προτίμησε να παραθέσει μια δικαιολογία που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι που έγραψαν αυτή την αστεία ανακοίνωση.

Το βιντεοκλίπ σας κ. Σάττι είναι κάκιστης αισθητικής. Το τραγούδι σας μάπα. Ειδικά στην αρχή που είστε σαν να σας έβαλαν μανταλάκι στη μύτη, είναι κακοποίηση της μουσικής. Ίσως βέβαια στην Ευρώπη αυτός ο παράξενος, χωρίς μελωδία και συνοχή ήχος να τους αρέσει. Θα το δούμε. Προσωπικά, εκτιμώ πως αν πάρετε οποιαδήποτε θέση από τη δωδέκατη και κάτω, να το πανηγυρίσετε. Για 13-15 σας βλέπω και θα δούμε αν επιβεβαιωθώ.

Εσύ που με διαβάζεις τώρα ξέρω τι σκέφτεσαι: Έλα μωρέ τώρα, Suspect, υπερβολικός είσαι. Σκέψου κάτι: Όταν το πρωτοάκουσες, σκέφτηκες το ίδιο. Ότι είναι χάλι μαύρο και δεν είναι μουσική αυτό το πράγμα. Όταν όμως σου το παίζουν τα μαζικά μέσα επιρροής 20 φορές τη μέρα, το συνηθίζεις. Μετά λες εύκολα «εντάξει μωρέ, δεν είναι και τόσο κακό». Μετά το τραγουδάς και εσύ…

Για τη Eurovision αυτή κάθε αυτή, έχω μια σταθερή άποψη εδώ και πολλά χρόνια. Είναι μια διαρκής χαμένη ευκαιρία. Ευκαιρία συνάντησης πολιτισμών και της κουλτούρας κάθε χώρας, όμως αντ’ αυτού βλέπουμε να μαζεύονται τύποι και τύπισσες που μοιάζουν μεταξύ τους, να τραγουδάνε ποπ με αγγλικό στίχο. 

 

Επιπλέον δε, παρακολουθούμε την ψηφοφορία με σχετική πλήξη γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με διαγωνισμό αλλά με την αλληλοϋποστήριξη δυο μεγάλων πόλων. Αφενός των χωρών της βόρειας Ευρώπης και των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής  Ένωσης. Πιθανώς να μπορούσαμε και εμείς να είχαμε τη δική μας συμμαχία με τους υπόλοιπους της Βαλκανικής χερσονήσου αλλά ακόμα και ιστορικά ποτέ δεν καταφέραμε να έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια από τους γείτονές μας. 

 

Σε αυτό το πλαίσιο, η Eurovision δεν αποτελεί για μένα ούτε πεδίο εθνικής υπερηφάνειας ούτε εθνικής ταπείνωσης. Ως σόου το δείχνουν, ως σόου το βλέπω, όταν το βλέπω. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να έχουμε μια αξιοπρεπή παρουσία και να μην πιάνουμε πάτο. 

 

Ως συνήθως είμαστε υπερβολικοί και πιστεύουμε ότι είναι ένα πεδίο εθνικής υπερηφάνειας ή καταστροφής. Στην πραγματικότητα είναι ένα τηλεοπτικό, αγγλόφωνο ποπ φεστιβάλ. Δεν αλλάζει ο ρους της παγκόσμιας μουσικής και σε δύο ημέρες έχει ξεχαστεί. 

Και η Eurovision και τα τραγούδια της…