Τον
όρο μπαρότσαρκα τον ξέρεις. Τον όρο ….ρδελότσαρκα ίσως κάτι να σου θυμίζει από το
παρελθόν. Όχι εσύ, κάτι φίλοι σου.
Εγκαινιάζω
λοιπόν τον όρο ΤΕΧΝΟΤΣΑΡΚΑ που σημαίνει πολλοί χώροι τέχνης σε σύντομο χρονικό
διάστημα και εν προκειμένω δύο μέρες.
Θα
σου γράψω τη γνώμη μου και αν έχεις ιδία άποψη, το πολύ πολύ να διαφωνήσεις. Αν
δεν έχεις, να πας να αποκτήσεις. Εκτός και αν νομίζεις ότι ο λόγος μου είναι
Ευαγγέλιο. Που είναι δηλαδή αλλά δεν είναι σωστό να το εκφράζω μεγαλοφώνως.
ΚΑΠΝΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ
Στη
Λένορμαν στον Κολωνό. Πολύ σωστά ανακαινίστηκε, ανανεώθηκε και αποδόθηκε ως
χώρος τέχνης στους πολίτες. Η έκθεση που φιλοξενεί ονομάζεται dream on ενώ
στην πραγματικότητα θα έπρεπε να λέγετο χάλι μαύρο.
Το
μόνο καλό που έχει είναι ότι έχει δωρεάν είσοδο. Κατά τα άλλα μάζεψαν κάτι εκτρώματα και τα παρουσιάζουν
στον κόσμο ως τέχνη.
Τι
να πρωτοθυμηθώ: Ένας τύπος έβαλε σε μια αίθουσα όπως να ναι, κάτι χαρτόκουτα,
κάτι δοκάρια και τα έδεσε με μονωτική ταινία. Σε ένα άλλο σημείο βλέπεις ένα
γδαρμένο χαλί που υποτίθεται ότι το έφαγε ένα τέρας. Πιο κάτω μια κυρία με τον
σύζυγό της διουρούσε ( ναι, σωστά διάβασες ) στο χιόνι και τις πτυχώσεις που δημιουργούντο
στο χιόνι τις έκανε εκμαγείο και τις παρουσιάζει. Έλα Χριστέ και Παναγία ! Είδα
και μια ωραία Κάντιλακ με κάτι τεράστια πλαστικά σαν έντερα που έβγαιναν από το
καπό, έναν μηχανισμό που έβαζες αν ήσουν ηλίθιος την πιστωτική σου κάρτα για
καταστροφή και ως δωράκι έπαιρνες μια ζωγραφιά. Είχε και κάτι άλλες παλιατζούρες
πεταμένες και για να πάρεις μια σαφή εικόνα, στο κανάλι μου στο youtube μπορείς
να δεις τα βίντεάκια που έχω ανεβάσει:
Αν τα βίντεα δεν παίζουν, πάρε τα λινξ :
https://www.youtube.com/shorts/Fg2pTnkkT8U
ATHENS
PHOTO FESTIVAL
Στο
μουσείο Μπενάκη. Ότι χειρότερο σε έκθεση φωτογραφίας έχω δει. 10 ευρώ η είσοδος
που την έκλαψα. Τελικά με την τέχνη είναι εύκολα τα πράγματα. Αν έχεις τις κατάλληλες
γνωριμίες, βαφτίζεσαι καλλιτέχνης. Αν κάνεις κάτι καλό μπράβο σου. Αν κάνεις
κάτι άσχημο και τολμήσει και το πει κανείς, η απάντηση είναι έτοιμη «Άσε ρε,
που να καταλάβεις εσύ, πήγαινε δες Σεφερλή». Πάει ο άλλος και βγάζει φωτογραφία
δυο αυτοκίνητα στο δρόμο, έναν τύπο που κάνει ντουζ και μας δείχνει τον ποπό
του, μια κολώνα του ρεύματος και την εκθέτει. Μα καλά, εκεί στο Μπενάκη – ένας τόσο
σπουδαίος φορέας πολιτισμού - δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να αξιολογήσει τα
εκθέματα;
https://www.youtube.com/shorts/izE_HzpBiPU
ΙΔΡΥΜΑ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ
Στη
Μερλίν 1, σχεδόν απέναντι από τη Βουλή. Πες Βασιλίσσης Σοφίας 9 για να είσαι
μέσα. Να θυμηθώ, όταν θα γίνω ανώτατος πολιτειακός άρχων, να καταργήσω από τις οδούς
τα βασιλικά ονόματα γιατί και πάντα τα μπερδεύω και ποτέ δεν θέλω να τα
θυμάμαι. Αντί να έχουν μια ωραία πινακίδα, έχουν κάτι σαν σημαίες λες και είναι
μπιτς μπαρ. Πήγα στην έκθεση για τον τεράστιο Νίκο Εγγονόπουλο. Πρώτη φορά μαζεύτηκαν
περί τα 150 έργα του από διάφορες συλλογές, τράπεζες, και συλλέκτες για να
παρουσιαστούν όλα μαζί στο κοινό. Φανταστική έκθεση, με ενθουσίασε. Αυτό
μάλιστα, είναι τέχνη! Απροσδόκητα διαφορετικό που δεν έχει μέση ή έτσι και
έτσι. Ή σου κάνει κάτι στον εγκέφαλο σου – όπως στο δικό μου – ή το προσπερνάς.
Ωραίος χώρος το Ίδρυμα Θεοχαράκη, δεν είχα ξαναπάει. Έχει πολύ συμπαθητικό χώρο
ακριβώς απέξω για να πάρεις μια ανάσα. Μην πάρεις κάτι από το καφέ γιατί είναι
φαρμακείο. Πολύ φτωχό δυστυχώς και το εκθετήριο. Κρίμα. Στην Ελλάδα αυτά τα
θεωρούμε λεπτομέρειες. Ένας σοβαρός άνθρωπος όμως θα καταλάβαινε πως ένα
εκθετήριο για όλα τα γούστα και τα βαλάντια, είναι κοφτήρι χρήματος καθώς όλοι
θέλουν να πάρουν ένα αναμνηστικό.
Παραθέτω
ένα από τα αποφθέγματα του ανδρός που είχαν κολλήσει μια κολώνα : «Τι είναι λογική; Σήμερα
υπάρχουμε, αύριο δεν θα υπάρχουμε. Η μόνη λογική είναι ότι κάποτε δεν θα υπάρχουμε».
Ιδού και το βίντεο από
το youtube :
ΜΕΓΑΡΟ ΤΣΙΛΕΡ – ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Βρίσκεται
στη Μαυρομιχάλη 6, στο κέντρο, πολύ κοντά στο Κέντρο Υγείας Αθηνών. Η είσοδος
είναι δωρεάν. Ανοιχτό είναι μέχρι το μεσημέρι στις 3 και να υπολογίσεις ότι χρειάζεσαι
για να το γυρίσεις χαλαρά, μια ώρα !
Να
πας οπωσδήποτε! Είναι στολίδι! Είναι αριστούργημα! Αλλά και τόσο πολυδαίδαλο
που δεν του φαίνεται απέξω. Αν αποφασίσεις να κρυφτείς εκεί μέσα, δεν θα σε
βρουν ποτέ! Μου έκανε εντύπωση πως σε κάθε αίθουσα είχε και από έναν επιτηρητή.
Δεν
ήταν μόνο η κατοικία του Τσιλέρ μέχρι το 1912 αλλά στεγάζεται και η συλλογή
Λοβέρδου. Ο Λοβέρδος ήταν ένας Κεφαλλονίτης τραπεζίτης που είχε βάλει στόχο
ζωής να διασώσει Βυζαντινά κειμήλια.
Είναι
φανταστικό, να πας οπωσδήποτε, να θαυμάσεις αρχιτεκτονική και διακόσμηση και
παράλληλα να κάνεις ένα ταξίδι ιστορίας σε μια λαμπρή περίοδο του Ελληνισμού
που η αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα, δεν θέλει να
αγγίζουμε γιατί είχε θρησκευτικό χαρακτήρα.
Κατά
ένα περίεργο λόγο σε αφήνουν να βγάλεις φωτογραφίες αλλά όχι να τραβήξεις βίντεο.
Οπότε λινκ στο κανάλι δεν έχει. Όπως επίσης ούτε εδώ υπάρχει εκθετήριο. Να έχουν
όμως 200 δημοσίους υπαλλήλους που απλά σε κοιτάνε, ξέρανε. Να θυμάσαι πως δεν
είναι απλά 2-3 αίθουσες όπως φαίνεται απέξω. Μια ώρα χρειάζεσαι.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Στο
Κολωνάκι. Το είχα δει πολλές φορές περνώντας από αυτό το σημείο και είπα να το
επισκευθώ. Βλακεία έκανα. Τελείως greek tourist με 15 ευρώ είσοδο!!! Αν Η
Ακρόπολη έχει 18, αυτό το πραγματάκι γιατί 15;;; Ασε δε το εκθετήριο που
απευθύνεται σε εφοπλιστές. Μικρό είναι, προσπαθεί να είναι γκλαμουράτο, λίγο στριμωχτό,
όχι, δεν αξίζει. Ας πάνε οι τουρίστες. Άλλωστε πιο μεγάλη σημασία έχουν δώσει
στο εστιατόριο παρά στα εκθέματα. Παρομοίως και εκεί, φωτογραφίες βγάζεις.
Βίντεο όχι.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
Βρίσκεται
στην Πλάκα, ακριβώς απέναντι από τους «Αέρηδες». Για το διαδικαστικό του GPS, Διογένους 1. Αξίζει να πας. Πολύ όμορφο
και διδακτικό. Κλασική ελληνική εξυπνάδα, εκθετήριο μηδέν. Να το συνδυάσεις με
βόλτα σε Μοναστηράκι και στην Πλάκα.
ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
Από
τότε που ανακαινίστηκε, θυμάμαι να μου λέω, «να πας στην Πινακοθήκη, να πας
στην Πινακοθήκη» και τελικά δεν πήγαινα. Μια και τα πήρα σβάρνα, πήγα και εκεί.
Φαρμακείο η είσοδος αλλά μια φορά τα δίνεις. Το εκθετήριο είναι καλύτερο από τα
ανωτέρω. Πήρα σε μαγνήτη έναν περίεργο πίνακα που απεικόνιζε τον Πειραιά.
Ψαγμένο.
Η
Εθνική Πινακοθήκη είναι ένα στολίδι. Ένας χώρος που μπορεί να μας κάνει
περήφανους ως χώρα, να φιλοξενήσει ξένες συλλογές, διάσημους καλλιτέχνες και
διάφορα events. Εξαιρετική
αρχιτεκτονική, διάχυτο το ελληνικό φως, άπλετος χώρος, ανοίγει η καρδιά σου.
Στο
ισόγειο υπάρχει το 1821. 19ος αιώνας μαζί με κλασικούς ζωγράφους. Στον
πρώτο όροφο τα του 20ου αιώνα και στον δεύτερο τα πυροβολημένα. Αυτά
που νομίζουν ότι είναι τέχνη να ζωγραφίζεις μερικά λευκά μαξιλάρια σε ένα μαύρο
καναπέ ή να κρεμάς κάτι σανίδια και στο κέντρο να βάζεις μαύρο χρώμα. Ή το άλλο
που είναι ένας πίνακας, ο μισός λευκός
και ο μισός μαύρος. Πόση ώρα σου πήρε ρε αρχηγέ αυτή η υπερπαραγωγή; Τρία
λεπτά; Τέσσερα; Δέκα με τσιγάρο για διάλειμμα; Α ρε πατέρα, δεν με έκανες
πλούσιο να πλασαριστώ και εγώ ως καλλιτέχνης ! Με την τρέλα που κουβαλάω 3-4
βλακείες για να συγκινήσω τους ηλιθίους θα τις δημιουργούσα και με μεγάλη
επιτυχία! Τώρα, θα ήμουν στον τρίτο όροφο της Εθνικής Πινακοθήκης!
Η
αλήθεια είναι πως δεν είμαι τόσο της ζωγραφικής, αλλά προτιμώ τη φωτογραφία. Η
ζωγραφική είναι πιο δύσκολη γιατί πρέπει να τα συνθέσεις όλα εκ του μηδενός,
ενώ στη φωτογραφία πρέπει να πάρεις πολύ γρήγορα πολλές αποφάσεις. Γωνία λήψης,
πλάνο, φωτισμός, θέμα, βάθος πεδίου, έχει μπόλικα. Στη ζωγραφική για παράδειγμα
βαριέμαι τα πορτραίτα, τα βάζα, τα λέλουδα, τα μπολ με τα φρούτα και τα
τετριμμένα τοπία με μια παραλία ή κάτι στάχυα. Όλα αυτά τα βαριέμαι. Για αυτό
ίσως οι αγαπημένοι μου είναι ο Νταλί, ο Εγγονόπουλος και σε πιο κλασικό, ο
Θεοτοκόπουλος και απολύτως σέβομαι για τον βίο του, τον Φώτη Κόντογλου.
Θαύμασα
τη μελαγχολία του Βολονάκη και την ποίηση στη ζωγραφική του Θεόδωρου Βρυζάκη. Ο
Παρθένης μου φάνηκε λίγο χαώδης και στριφνός για τα γούστα μου, ο Μώραλης δεν
μου άρεσε σε όλα, εξαιρετικά τα αστικά του Τσαρούχη – όταν δεν ζωγράφιζε ναύτες
- και λατρεμένοι οι Θεοτοκόπουλος και Εγγονόπουλος. Είχε και τον μεγάλο Έλληνα
Φώτη Κόντογλου!
Όπως
και να έχει, μια φορά πρέπει να πας. Ανοίγει το μάτι και ο ορίζοντας σου. Να
σημειώσω πως χρειάζεσαι δύο ώρες να τη γυρίσεις οπότε, κάνε τα κουμάντα σου.
Από
την Εθνική Πινακοθήκη, έχω δύο βιντεάκια να δεις :
ATHENS SIGHT SEEING
Αυτό
ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Είδα μπροστά μου τα πούλμαν στην Παλιά Βουλή και
θυμήθηκα πως ανέκαθεν με έτρωγε η περιέργεια για αυτή την εμπειρία. Τι στο καλό
βλέπουν οι τουρίστες; Κόσμο δεν είχε, οπότε είπα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία
για φωτογραφίες και βίντεο. Αν και έπιασα την πολ ποζίσιον στο πάνω διάζωμα, έπεσα
έξω πανηγυρικά. Τα καλώδια του ρεύματος, τα φανάρια και τα δέντρα δεν σε
αφήνουν να βγάλεις τίποτα. Θυμάμαι το απορημένο βλέμμα του οδηγού, σαν να
κοιτάει η περικοκλάδα το F35,
όταν του είπα «Έλληνας είμαι αδερφέ» και το αρχικό 25άρι μετετράπη σε 10 ευρώ.
Μπορεί
να μην ευνοεί τον φωτογράφο αλλά τη θεωρώ εξαιρετικά τίμια βόλτα. Σε πάει στην
Πινακοθήκη, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Μουσείο της Ακρόπολης, στη Βουλή, στην
Πύλη του Αδριανού, στο Εθνικό Αρχαιολογικό, κατεβαίνει στην Πλατεία Καραϊσκάκη
και στο Μοναστηράκι. Όπως και να χει, πράγματι βλέπεις ένα αντιπροσωπευτικό
δείγμα της Αθήνας.
Σου
δίνουν και ακουστικά στα οποία ακούς Θεοδωράκη και Χατζιδάκι και σου εξηγούν τα
στοιχειώδη. Ειλικρινά, για έναν γονέα με το παιδί του, του την προτείνω
ανεπιφύλακτα.
Είπα
και ελάλησα.
Σε
όλα να πας. Να αποκτήσεις και δική σου γνώμη.
Αν
μετά συμφωνήσεις με αυτά που γράφω, να ακολουθείς πιστά τα γραπτά μου. Αν
διαφωνήσεις, σε ότι διαβάσεις τούδε εφεξής, να κάνεις ακριβώς τα αντίθετα.
Κέρδος
θα έχεις ούτως ή άλλως.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια