ΑΡΘΡΟ 3. ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΝ.

Η καθημερινότητα στην Ελλάδα της αποσύνθεσης και της παρακμής μας προσφέρει τον Πολάκη και τα αγγούρια της Μεγαλοοικονόμου με αποτέλεσμα μερικά σημαντικά θέματα να μην ακούγονται καν. 

Υπερψηφίστηκε για την αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε να ασχοληθεί η επόμενη Βουλή με αυτό, ένα άρθρο περί ουδετεροθρησκείας.

Δεν μου φάνηκε παράδοξο. Είναι απολύτως συνεπές ως προς την ιδεολογία της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα. Αυτό που με ενόχλησε όμως είναι πως οι Συριζαίοι που έχουν ανάγει την υποκρισία σε επιστήμη, όποτε τέθηκε το θέμα στον δημόσιο διάλογο, αντί να το υποστηρίξουν, πέταγαν χαρταετό. Είτε έλεγαν πως «θα δούμε πως ακριβώς θα γίνει» και άλλοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με ατάκες τύπου «σιγά μη και δεν γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα». Φοβήθηκαν τις ψήφους και δεν υποστήριξαν δημόσια τον νόμο τους, ούτε αποκάλυψαν περί τίνος πρόκειται. Το ψήφισαν μεν και on camera κοκοκο.

Κάποιος καλοπροαίρετος με τους Συριζαίους – που στο χωριό μου τον λένε κορόιδο – μπορεί να μπερδεύεται με την ανεξιθρησκεία. Αυτή ούτως ή άλλως υπάρχει στο Σύνταγμά μας και εφαρμόζεται. Οποιοσδήποτε πιστός άλλου δόγματος μπορεί ελεύθερα να λατρέψει τον δικό του Θεό.

Ο χαρακτήρας ενός ουδετερόθρησκου κράτους όμως πρακτικά για τη χώρα μας σημαίνει :

Αφαίρεση των εικόνων από τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία και από όλα τα δημόσια κτίρια. Κατάργηση του Αγιασμού ή οποιασδήποτε ελληνορθόδοξης εκδήλωσης. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αν και για το συγκεκριμένο δεν είμαι αντίθετος. Θρησκευτικό όρκο έδωσε και ο Καμμένος και είδαμε την προκοπή στο Μακεδονικό.

Αν λοιπόν στην επόμενη Βουλή αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο, με μια απλή μηνυτήρια αναφορά οποιουδήποτε πολίτη, όλα τα παραπάνω ξηλώνονται.

Ουδετερόθρησκο κράτος σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα προβάδισμα σε καμία θρησκεία. Ενώ τώρα έχουμε Χριστιανικό Ορθόδοξο κράτος που δίνει το ελεύθερο θρησκεύεσθαι σε όλους τους πολίτες του.

Να σου πω την αλήθεια, δεν με τρομάζει αυτό. Ακόμα και αν γίνει, η Εκκλησία υπό διωγμόν μεγαλουργεί. Αυτό όμως που πρέπει να εστιάσει ο καθένας μας είναι η προσπάθεια για την αποδόμηση του Έθνους.

Της Ιστορίας μας και της Πίστης μας. Της κοινωνικής συνοχής με τους λαθρομετανάστες. Είναι οι άοκνες και διαρκείς προσπάθειες αλλαγής του πολιτεύματος που είδαμε αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Για αυτό λοιπόν στις επερχόμενες εκλογές το θέμα δεν είναι μόνο κομματικό  όσο η σύγκρουση δύο κόσμων...