Η ΑΘΛΙΑ ΦΑΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Πριν από λίγο καιρό βρέθηκα στα Σεπόλια. Καθώς κατέβαινα στο μετρό, είδα μια αυλή με ένα εκκλησάκι. Ήταν τόσο όμορφο που το αποθανάτισα σε βίντεο που ανέβασα στο προφίλ μου στο Instagram και μπορείς να το δεις εδώ :

https://www.instagram.com/p/Blk2_KyngcW/?utm_source=ig_web_button_share_sheet

Εντυπωσιάστηκα.

Ένα υπέροχο ξωκλήσι μέσα στην πόλη! Αν εξαιρέσω κάποια ιστορικά εκκλησάκια στην Πλάκα είναι ίσως το ωραιότερο της Αθήνας !

Μπήκα, άναψα ένα κεράκι και μια και δεν βιαζόμουν, έκατσα να κάνω ένα τσιγάρο και να απολαύσω την ηρεμία.

Σε λίγο μπήκε ένας μεσόκοπος κύριος.

Με κοίταξε, μου είπε καλησπέρα, έβγαλε κάτι κλειδιά, άνοιξε μια ντουλάπα στο βάθος, έβαλε κάρβουνο και λιβάνι στο λιβανιστήρι και πήγε στο μανουάλι να το καθαρίσει από τα καμμένα κεριά.

Του έπιασα την κουβέντα γιατί ήθελα να μάθω ποιος έφτιαξε αυτή τη θεσπέσια μικρή απόδραση μέσα στην πόλη.

Τον ρώτησα σε ποιον ανήκει και μου εξήγησε πως την κυριότητα την έχει η Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην Άνδρο και εκείνος είχε τα κλειδιά και την όλη φροντίδα. Αυτός έφτιαξε αυτά που θαύμασα.

Μπράβο σας, του λέω. Κάνατε πραγματικά σπουδαία δουλειά!

Η απάντηση του μου έκανε την ίδια έκπληξη που θα μου έκανε αν έβρισκα καταρράκτη στη Σαχάρα.

Σε ευχαριστώ φίλε αλλά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο…

Μα γιατί το λέτε αυτό;; Τον ρώτησα εμβρόντητος !

Από ότι φαίνεται κάπου ήθελε να τα πει και εκείνη την ώρα ήμουν ο κατάλληλος ακροατής.

Γιατί ρε φίλε, έχω βάλει εδώ μέσα χρόνο, χρήμα και ενέργεια. Οι Σεπολιώτες δεν το εκτιμούν.

Έρχονται κάποιοι, αράζουν στα παγκάκια, καπνίζουν και πετάνε τις γόπες κάτω! Δεν θέλω να είμαι αυστηρός, εντάξει, κάνε το τσιγάρο σου, αλλά σβήσε το στο νερό στο μανουάλι και μετά πέτα το στο καλάθι των σκουπιδιών, τόσο δύσκολο είναι;;; Σχεδόν καθημερινά μαζεύω γόπες !

Έφερα 30 ζαρντινίερες από δύο γεράνια στην κάθε μια.  Όταν τα έφερα ήταν ολάνθιστα, χαιρόσουν να τα βλέπεις ! Σε δύο εβδομάδες οι ψευτοχριστιανοί τα είχαν πετσοκόψει γιατί κάθε άθλια γρια έκοβε και από ένα κλαδάκι για το σπίτι και έτσι οι ζαρντινιέρες άδειασαν !

Τον παρακολουθούσα αποσβολωμένος. Δεν ήθελα να τον διακόψω.

Να σου πω και άλλα;;

Υπάρχει κόσμος που φέρνει εικόνες. Τιμώ τη δωρεά και τις καρφώνω στον τοίχο. Όταν ήρθα δε, άλλες ήταν πεταμένες από δω και από κει και τις έβαλα όλες. Πρέπει να έχουν κλέψει πάνω από 40 εικόνες. Το καταλαβαίνεις ρε φίλε; Να κλέβεις εικόνες από ένα ξωκλήσι;  

Μέσα στο προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής ( έτσι λέγεται το εκκλησάκι και αν θες να πας είναι στην οδό Ρόδου 156 στα Σεπόλια ) υπήρχε μια παλιά εικόνα της Αγίας. Αγόρασα μια καινούρια αφού αναμόρφωσα το χώρο και έβαλα πλακάκια και καινούριο καντήλι και την παλιά την έβαλα στον τοίχο. Μετά από τρεις μέρες την έκλεψαν. Είπα στην καλόγρια από την Ανδρο να μου φέρει μια καινούρια. Δεν πέρασε μια εβδομάδα, την έκλεψαν και αυτή!!! Πήραν τις εικόνες μέσα από το προσκύνημα, το διανοείσαι;;;

Κάποιοι εμπνεύστηκαν από τις γλάστρες που έφερα και προσέφεραν και αυτοί. Βασιλικό. Σε μια μέρα τον έκλεψαν !

Μπαίνουν εδώ κάποιες άθλιες γριές που ούτε σταυρό κάνουν, ούτε καν ένα κερί δεν ανάβουν, βγάζουν τα παπούτσια, αράζουν λες και είναι στο πάρκο, κουτσομπολεύουν και ρουφιανεύουν όποιον αναπνέει στη γειτονιά.

Κάποιοι αφελείς φέρνουν ρούχα. Δεν έχουμε εδώ μηχανισμό που να τα μοιράζουμε. Αγόρασα πίνακα ανακοινώσεων και έγραψα χαρτί που τους συνιστώ να επικοινωνούν με την ΠΕΦΙΠ ( Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων ) και μαζί με οικιακό εξοπλισμό που δεν χρειάζονται και έρχονται οι άνθρωποι στο σπίτι τους και τα μοιράζουν σε 3.000 πολύτεκνες οικογένειες που έχουν ανάγκη. Ξέρεις τι μου έκαναν;

Μερικές γριές που δεν τα είχαν ανάγκη, έρχονταν, άνοιγαν τις τσάντες, έπαιρναν αυτά που τους άρεσαν για το σπίτι τους, τα παρατούσαν χύμα για να έρθουν μετά διάφοροι ρομά να μαζέψουν τα υπόλοιπα για να τα πάνε για μεταπώληση!  Μου ξήλωναν τα χαρτιά και επειδή είδαν πως τα ξανακολλούσα συνέχεια, ξέρεις τι έκαναν;; Έκλεψαν τον πίνακα ανακοινώσεων! Λύση βρήκα βέβαια γιατί τα ξανακόλλησα στη ντουλάπα, αυτή δεν μπορούν να τη σηκώσουν!

Άκουσα πίσω μου μια φωνή.

Οι γύφτοι, αυτοί φταίνε, αυτοί τα προκαλούν όλα!!!

Ήταν μια κυριά που δεν την είχαμε πάρει χαμπάρι και άκουσε τι μου έλεγε ο ανθρωπάκος.

Κι όμως κυρία μου, της είπε. Να σας πω κάτι που δεν θα σας αρέσει;;

Μια χαρά παιδιά είναι οι γύφτοι. Έρχονται, κάποιοι από αυτούς ανάβουν και κεράκι, τσεκάρουν αν έχει ρούχα και φεύγουν αμέσως. Δεν πειράζουν τίποτα. Αυτές οι αθλιότητες είναι έργα Ελλήνων!

Έχει και άλλα έργα Ελλήνων; Τον ρώτησα χαμογελώντας με την ελπίδα να μου απαντήσει καταφατικά.

Αμ δε ! μου λέει και συνέχισε με φόρα.

Έφτασαν σε σημείο να κλέψουν το κοντάρι της σκούπας ! Λες και έχουν φασόλια στο μπαλκόνι τους και το πήραν για στήριγμα! Πάλι καλά που είχα προνοήσει και είχα πάρει τρία εφεδρικά

 Έβαλα μια λάμπα με κορδονάκι για να βλέπει κάποιος αν πέσει το σκοτάδι, πάει και αυτή. Βάζουν λάδι στο καντήλι και επίτηδες το χύνουν γύρω γύρω. Κάθομαι και κάθε λίγο και λιγάκι και καθαρίζω λάδια. Τόσο δύσκολο είναι να βάλεις μέσα σε μια γυάλινη  πιατέλα τόσο λάδι ώστε να μην ξεχειλίζει; Είχα ένα πεντόκιλο βαρελάκι με νερό για τους περαστικούς και αν θέλει κάποιος να ποτίσει καμιά γλάστρα. Το έκλεψαν.

Το χειρότερο από όλα ξέρεις ποιο είναι φίλε μου;;;

Επειδή τους περιόρισα το πλιάτσικο με τα ρούχα – γιατί δυστυχώς κάποιοι αφελείς εξακολουθούν να φέρνουν – και τους έκανα την παρατήρηση για τα αποτσίγαρα, για τα κομμένα λουλούδια και το αδιάλειπτο κουτσομπολιό, ξέρεις τι κάνουν; Επειδή δεν μπορούν να αμαυρώσουν το έργο μου, πιάνουν όποιον μπαίνει και του λένε πως φέρνω τα βράδια γυναίκες στην εκκλησία!  Το καταλαβαίνεις!

Γέλασα.

Έτσι έκανα και εγώ μόλις το πρωτοάκουσα, μου είπε. Λες και δεν έχω σπίτι ή δεν υπάρχουν ξενοδοχεία για να πάω και φέρνω γυναίκες στην εκκλησία. Όμως ρε φίλε ο κόσμος δεν με ξέρει και κλονίζεται. Όταν με ρώτησαν τέσσερα άτομα αν ισχύει, στενοχωρήθηκα και θύμωσα. Δεν φτάνει που τους έφτιαξα στην κωλογειτονιά τους κάτι υπέροχο, να τα ακούω και από πάνω;

Τον κοίταξα προσεκτικά.

Τα μάτια του είχαν βουρκώσει από θυμό.

Φίλε μου του λέω, καλέ μου άνθρωπε. Σε άκουσα με υπομονή. Μπορείς να κάνεις το ίδιο για λίγο;

Μου έγνεψε καταφατικά.

Πιστεύεις στον θεό; Τον ρώτησα.

Μα τι με ρωτάς;;

Ωραία.

Άκου και προβληματίshου φιλαράκο που λέει και ο Γεωργίου.

Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη Γη και οι άνθρωποι τον σκότωσαν. Εσύ τι περιμένεις; Έφτιαξες κάτι σπουδαίο. Περίμενες ο Διάβολος να μείνει άπραγος; Βάζει τους ανθρώπους να σου κάνουν πόλεμο. Ο εύκολος δρόμος είναι να τους μουντζώσεις και με τα δύο χέρια και να τα παρατήσεις. Θα βρεις την ησυχία σου αλλά το Κακό θα έχει νικήσει. Αυτό θέλεις; Ο Ιησούς Χριστός στο Κατά Ματθαίον είπε «Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται».  

Να σου το πω και πιο λαϊκά;

Ζεις στη χώρα του άφθονου φθόνου.

 Ζεις στη χώρα που βρίσκεται σε μια ατέρμονη παρακμή.

Δυστυχώς αυτοί είμαστε. Η άθλια φάρα των Ελλήνων. Οι ηλικιωμένοι που θα έπρεπε με τα χρόνια να έχουν αποκτήσει σοφία της ζωής. Που θα έπρεπε μια και κοντοζυγώνει το τέλος τους να είναι όσοι πιο καλοί μπορούν, βγάζουν έναν άθλιο εαυτό. Μόνο τους φαρισαϊσμούς των μεγάλων σταυρών ξέρουν και αυτό που καταφέρνουν είναι να διώχνουν από την εκκλησία όσους θέλουν να την πλησιάσουν. Πίστευα πως σε μια υποβαθμισμένη συνοικία όπως αυτή των Σεπολίων, οι Σεπολιώτες θα εκτιμούσαν κάτι τόσο καλό για τη γειτονιά τους και θα το πρόσεχαν ως κόρη οφθαλμού. Ο φθόνος, τα μικροσυμφέροντα, ο Πονηρός, τα διαχρονικά στοιχεία της φυλής μας, δεν τους αφήνουν.  

Μη λιποψυχήσεις φίλε μου του λέω. Υπάρχει θεός και βλέπει. Καμία φορά αργεί αλλά την αμοιβή σου για αυτά που προσφέρεις θα την πάρεις. Αν δεν με πιστεύεις, διάβασε τον Ιωβ. Θα «ανταμοίψει» και τους βέβηλους. Όπως ακριβώς τους αξίζει.

Keep the faith.

And remind me to keep it too…

Μου χαμογέλασε.

Μου έδωσε το χέρι του και μου είπε. Να σαι καλά. Σε ευχαριστώ πολύ. Είχα ανάγκη να ακούσω μερικά λόγια να πάρω λίγη δύναμη.

Συνέχισα στα αγγλικά γιατί θυμήθηκα τι μου έλεγε  ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης σε αντίστοιχες περιπτώσεις :  

Don’t thank me.

Just include me in your prayers…

Έφυγα από αυτό το θαμαστό εκκλησάκι με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια ήμουν χαρούμενος που βρέθηκα σε μια όαση μέσα στην πόλη. Από την άλλη θυμωμένος με την κακία και τον φθόνο των ανθρώπων που είδαν κάτι καλό και το τορπιλίζουν.

Σκέφτηκα πως η αντίληψη πως όλοι οι παπάδες είναι λαμόγια μπορεί να προέρχεται από τέτοιες φήμες κακόβουλων ανθρώπων. Αν έμπαινα μέσα σε αυτή την κουκλίστικη αυλή και αντί για αυτόν που την έφτιαξε, ήταν οι αθλιόγριες και μου έπιαναν την κουβέντα και μου έλεγαν αυτές τις ρουφιανιές, πιθανώς να τις πίστευα. Σκέφτηκα ακόμα πως σε ένα μικρό εκκλησάκι στα Σεπόλια γίνονται αυτά. Φαντάσου στην πολιτική, στη δικηγορία, στην επιχειρηματικότητα...

Θα ξαναπάω.

Ελπίζω να συνετέλεσα έστω και λίγο ώστε ο άνθρωπος αυτός να μην τα παρατήσει…