ΑΝΤΙΟ MEGA

Ω χώρα υποκριτών !

Ω χώρα ψευτεπαναστατών !

Ω χώρα φαρισαίων !

Οιμέ οιμέ οιμέ !

Μην ανησυχείς, καλά είμαι.

Ήθελα να γράψω μια ωδή στο Mega channel γιατί τον πολύ φαρισαϊσμό τον βαριούνται και οι Ιουδαίοι.

Θυμάμαι τότε που καλώς έκλεισε το άντρο της ΕΡΤ, την κινητοποίηση καλλιτεχνών, ηθοποιών, πνευματικών, με συγκεντρώσεις, συναυλίες, πάρτι, γλέντια με γέλια και δάκρυα.

Για το Mega δεν μιλάει κανείς.

Μήπως δεν τους ανέδειξε;

Μήπως δεν τους πρόβαλλε;

Μήπως δεν τους έκανε διάσημους;

Μήπως δεν έχτισαν καριέρες;

Μήπως δεν απέκτησαν δόξα και δημοφιλία;

Το μοναδικό λογικό επιχείρημα που μπορώ να καταλάβω είναι πως οι 450 εργαζόμενοι του Mega προήλθαν από τον Κένταυρο 8 και δεν μας ενδιαφέρουν οι εξωγήινοι.

Η Ελλάδα είναι μια παράξενη χώρα. Είναι ο τόπος που το gay pride θεωρείται μεγάλη πρόοδος και το να βλέπεις αγοράκια να χαμουρεύονται στη μέση του δρόμου κοινωνική ανάπτυξη, ενώ η παρέλαση για την 25^η Μαρτίου είναι αναχρονισμός και οπισθοδρόμηση.

Στην Ελλάδα ξεσηκωθήκαμε για την ΕΡΤ και οι καλλιτέχνες θεώρησαν must  στο να βάλουν στο παλμαρέ τους μια συναυλία για να την ξαναδούμε. Μέχρι και μνημείο για νεκρούς που δεν είχαμε φτιάξαμε. Κανείς δεν θυμάται πως η ΝΕΡΙΤ αμέσως μετά δούλεψε καλά με το 1/3 των υπαλλήλων και με κοινωνικά κριτήρια όπως ο δημοσιογράφος να μην εργάζεται και αλλού.

Το Mega δεν μας νοιάζει. Η κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε για να το κλείσει και τα καταφέρνει χωρίς να θροϊζει φύλλο. Ο ιδιωτικός τομέας που παραμένει υπό διωγμόν.

Θα περίμενα όμως όλοι αυτοί που ωφελήθηκαν να έλεγαν έστω κάτι. Ούτε καν ένα ψεύτικο δάκρυ δεν έτρεξε.

Οιμέ οιμέ οιμέ !

Ω Ελλάς των αχρείων

Υποκριτών και ηλιθίων !

ΤΟ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ COSMOTE

Yπάρχει ένα κοινωνικό πείραμα που βρίσκονται άνθρωποι σε μια σειρά και ανάλογα με το τι λέει ο εκφωνητής κάνουν βήματα μπρος πίσω. Το πήρε έξυπνα η Cosmote και το έκανε διαφήμιση.

Καλογυρισμένο το spot και στέλνω τη λατρεία μου σε μια κυρία με απίστευτα μάτια που φέρνει  στη Meredith από το Grey’s Anatomy.

Όλα καλά και ωραία αλλά έχω δύο παρατηρήσεις: 

Αν προσέξεις το σποτ, αυτός που είναι πρώτος πρώτος [ ΣΣ. Το κοινωνικό πείραμα – και η διαφήμιση – αναφέρονται στις ίσες ευκαιρίες που έχουμε στη ζωή μας για προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη ] είναι ένας ανάπηρος.  Μακάρι να είμασταν μια κοινωνία που τους αδύναμους θα τους φρόντιζε τόσο πολύ αλλά ποτέ δεν μας ενδιέφεραν αυτά τα ζητήματα εκτός και αν χτυπούσαν τη δική μας πόρτα.

Θα μπορούσα να το πω παραπλανητικό αλλά ας μείνω στο «ευσεβείς πόθοι».

Η συγκεκριμένη διαφήμιση που παίζεται 100 φορές τη μέρα είναι της Cosmote. Με το πιο πελαταπωθητικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών στον πλανήτη. Την καλείς και αρχίζουν τα σπαστικά και ατέλειωτα προηχογραφημένα μηνύματα. Μας καλείς για αυτόν ή άλλον αριθμό; Για αυτόν. Μάλιστα. Πληκτρολογησε τον. Ξανά. Και δεν κατάλαβα. Τι δεν κατάλαβες;; Άντε πάλι. Σταθερό ή κινητό; Το λες. Σταθερό. Δεν κατάλαβα, πάμε πάλι. Σταθεροοοοοοοοοοοοοοοοοο! 

Αν θέλεις γκόμενα, πάτα το 1. Αν θες καφέ, πάτα το 2. Αν θέλεις να δεις τα γκολ της Μπαρτσελόνα πάτα το 3. Αν θες να δεις τον Τσίπρα δεξιό, πάτα το 4. Αν θέλεις αυτό, πες εκείνο. Το λες. Ξανά το ίδιο μήνυμα. Πες εκείνο. Το ξαναλές. Δεν καταλαβαίνει και σου το κλείνει. Έχει ήδη περάσει ένα τέταρτο. Αν καταφέρεις και το πεις τελικά όπως το θέλει, γιατί πρέπει να το φωνάξεις 10 φορές πολύ δυνατά και αν είσαι στο δρόμο θα γελάει ο κόσμος, ο υπάλληλος που θα το σηκώσει μετά από κανα δεκάλεπτο, θα σε ρωτήσει τα ίδια που σε ρώτησαν και τα προηχογραφημένα μηνύματα. Το αποτέλεσμα είναι να γίνονται τα νεύρα σου τσατάλια και να φτάνεις να μιλήσεις με κάποιον για να εξυπηρετηθείς όπως φτάνει και ο τύπος που πρωταγωνιστεί στο ανέκδοτο με τον γρύλο.

Κατά τα άλλα έδωσαν ένα φορτηγό λεφτά να φτιάξουν μια διαφήμιση που παίζει μέρα – νύχτα σε όλα τα μέσα και δεν έδωσαν το 5% της διαφήμισης για να κάνουν ένα τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της προκοπής.

Εκτός και αν το βαθύτερο νόημα   είναι το «Δεν θέλουμε οι πελάτες μας να μας καλούν» και σε αυτό οφείλω να ομολογήσω πως τα καταφέρνουν εξαιρετικά καλά.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

Υπάρχουν φορείς που επιτελούν σπουδαίο κοινωνικό έργο και διαφημίζονται. Καλώς διαφημίζονται. Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν ακούγονται πουθενά.

Έτσι λοιπόν κάλεσα στο στούντιο τον αντιπρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Φίλων των Πολυτέκνων, κ. Ιωάννη Θαλασσινό και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Μιλήσαμε για το πολύ πλούσιο έργο της ΠΕΦΙΠ, το δημογραφικό, τις εκτρώσεις και τους τρόπους που μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε.

Ακολουθεί η συνέντευξη :

ΤΗΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ Η ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ ΠΟΤΕ

Είσαι ο άρχοντας της πόλης.

Έχεις πάρει μια δημοφιλή ομάδα, επιχειρήσεις, σου χαρίζονται χρέη και η κυβερνητική παράταξη σε έχει αγκαλιάσει σφικτά. Σε ωθεί στις αγορές ΜΜΕ, έρχεται στις σουίτες του γηπέδου σου, παίρνεις δημόσια ευχές για να πάρεις το πρωτάθλημα, περνάει στη βουλή φωτογραφικές διατάξεις υπέρ σου και όλα είναι υπέροχα.

Είσαι πολύ κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και ο άνεμος είναι ούριος. Έχεις πάρει σε πολλούς αγώνες τα σπόρια σε συνέχεια του περσινού τελικού του κυπέλλου και ξαφνικά αφενός σε θολώνει η προοπτική της επιτυχίας, αφετέρου λάμπει το μεγαλείο σου.

Παραβιάζεται το δεδικασμένο, ( βλ. Παναθηναϊκός ) αποσύρονται οι δίκαιες ποινές της αφαίρεσης βαθμών και οι αγώνες κεκλεισμένων των θυρών στις 3 τα χαράματα αλλά είσαι τόσο καλά οργανωμένος – ή για τους κακεντρεχείς, πληροφορημένος – που έχεις έτοιμα τα εισιτήρια, Κυριακή ξημερώματα, ώστε να τα διαθέσεις αμέσως.

Παύση.

Βραβείο αυταπάρνησης και εύφημος μνεία κοινωνικής παοκτζίδικης ευαισθησίας στην Εφορία που άνοιξε στις 3 τα χαράματα του Σαββάτου για να σφραγίσει τα εισιτήρια.

Ημιανάπαυση.

Γίνεται μια πολύ δύσκολη φάση που με το έκτο ριπλέη, αν και ΑΕΚτζής, πιστεύω πως το γκολ είναι κανονικό. Αναγνωρίζω όμως και τη δυσκολία της φάσης αλλά και την αμεροληψία του διαιτητή για 90’.

Ακυρώνεται το γκολ και μπουκάρεις στο γήπεδο με τα νταμάρια που θα τρόμαζαν και τον Χούλκ και το περίστροφο στην κωλότσεπη σαν να είναι powerbank για το κινητό.

2,5 ώρες αργότερα, ο διαιτητής έχει πιάσει το υπονοούμενο, παίρνει πίσω την απόφασή του για το ακυρωθέν γκολ και όποιος έχει καμία αντίρρηση ας κάνει μια αντίστοιχη ηρωική πράξη. Ας πάει σε μια μάζωξη των Ρουβικώνων και να κάνει κήρυγμα υπέρ της Χρυσής Αυγής.

Ο μέγας πρόεδρος μπούκαρε στον αγωνιστικό χώρο γιατί έτσι γούσταρε, διέκοψε το παιχνίδι, απείλησε διαιτητή, επιτέθηκε στην αντίπαλη ομάδα και πιθανώς να έχει και παράπονα ως αδικημένος.

Αυτά δεν τα έκανε ούτε ο Κόκκαλης, ούτε ο Μαρινάκης, ούτε ο σχωρεμένος ο Big Mac.

Τελικά η περίφημη εξυγίανση είναι να αντικαταστήσουμε κάτι σάπιο με κάτι πιο σάπιο;

ΔΥΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Παρακολουθώ την υπόθεση και έχω μερικές απορίες.

Α) Αυτοψία στο χώρο έγινε; Που ακριβώς συνέλαβαν τα παιδιά μας και ήταν τουρκικό έδαφος;

Β) Ο ένας ήταν μόνιμος στο στρατό. Άρα την περιοχή την ήξερε καλά. Είναι δυνατόν να πέρασε τα σύνορα;

Γ) Στη συγκεκριμένη περιοχή επικρατούν συνεχώς δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Χιόνια, βροχές και καταιγίδες. Μου φαίνεται δύσκολο να μην ήξεραν οι δικοί μας που πήγαιναν μια και είναι υπόθεση ρουτίνας η διαδρομή.

Δ) Η κατηγορία λέει είναι η κατασκοπία. Δηλαδή οι Τούρκοι είχαν φυτεμένους πυραύλους εκεί δίπλα  και οι δικοί μας τους βρήκαν;

Ε) Στην εποχή των δορυφόρων, τι είδους κατασκοπία να κάνει κάποιος στα 150 μέτρα από τα σύνορα;

ΣΤ) Γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση έβγαλε δύο ανακοινώσεις που διαψεύστηκαν παταγωδώς; Η μια έλεγε πως είναι θέμα ωρών και η άλλη δύο ημερών.

Η) Που είναι ο Πάνος Καμμένος που τόσο καιρό μας είχε συνηθίσει στις στολές παραλλαγής, στο πιλοτάρισμα ελικοπτέρων, στα στεφάνια στα Ίμια και στις καταδύσεις με τα βατράχια; Τι έπαθε ο Μ.Υ.; ( Μάχιμος Υπουργός )

Ζ) Αν μετά την επίσκεψη Ερντογάν, που παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία, έχουμε εμβολισμό σκάφους του λιμενικού στα Ίμια και αιχμαλωσία των δύο στρατιωτών μας, τι άλλο μας περιμένει; Να χάσουμε δύο νησιά που έλεγε και ο υπέρλαμπρος Ζουράρις;

Ι) Το good diplomacy κύριε υπουργέ των εξωτερικών δεν είναι η γραβάτα αλλά αυτά τα φαινόμενα. Η εικόνα που τραβολογούσαν τα παιδιά μας λες και ήταν ληστές δεν ενόχλησε κανέναν άραγε;

Ιστορικά, οι Τούρκοι προκαλούσαν χοντρά επεισόδια όταν στη χώρα μας είχαμε πολιτικά προβλήματα. 

Τα θυμίζω συνοπτικά :

Ο διωγμός των Ελλήνων το 1955, έγινε όταν είχαμε τον Παπάγο στο νοσοκομείο για μήνες.

Η εισβολή στην Κύπρο έγινε όταν στην Ελλάδα είχαμε το καθεστώς Ιωαννίδη και η χούντα έφθινε γεωμετρικά

Τα Ίμια έγιναν όταν πρωτοείχε εκλεγεί στην πρωθυπουργία ο Σημίτης αντί του Ανδρέα που ήταν στο Ωνάσειο.

Τώρα έχουμε αυτή την κλιμάκωση εχθρικών ενεργειών και αναρωτιέμαι αν ο Ρετσέπ θα βάλει φρένο.

Δεν ξέρω αν τα εθνικά θέματα είναι ο χρυσός μοχλός για να απαλλαγούμε από τη λαίλαπα των Συριζανελ. Βλέπω όμως την Αλβανία να αποθρασύνεται και να ζητάει αποζημιώσεις για τους Τσάμηδες. Βλέπω τους Σκοπιανούς να αισθάνονται περισσότερο Μακεδόνες από ποτέ. Οι Τούρκοι δεν κάνουν μόνο φασαρία αλλά έχουν πια περάσει στη δράση με highlight ότι στα Ίμια πια δεν μπορεί να πάει ούτε τουρίστας για σελφι.

Τι πιστεύω πως θα γίνει;

Θα γίνει έντονη προσπάθεια να ξεχαστεί το θέμα. Στο κάτω κάτω της γραφής, δύο είναι όλοι και όλοι. Who cares ? Ας πρόσεχαν. 

θα σου πει και ο Ερντογάν "¨Για στάσου ρε Αλέξη. Εσύ δεν μου υποσχέθηκες πως θα μου παρέδιδες αυτούς που ζήτησαν πολιτικό άσυλο; Μετά δεν το έριξες στο τσάμικο οτι έχεις ανεξάρτητη δικαιοσύνη; Θα δεις και εγώ. Αν ξαναδείς τους δικούς σου, πάρε μικρόφωνο και τραγούδα"

Παράλληλα η κυβέρνηση αυτή δείχνει ότι δεν γουστάρει τη συναίνεση.

Γίνονται τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε Αθήνα  και Θεσσαλονίκη και ξαφνικά ανακαλύψαμε τη Novartis. Πάνω που αρχίζει να σηκώνεται σκόνη, ξεφύτρωσε η περίπτωση του πάμπλουτου υπουργικού ζεύγους που ήθελε και επίδομα. Η Novartis ( όπως και το ΚΕΕΛΠΝΟ και το Ερρίκος Ντινάν που ξεχάστηκαν ήδη ) δεν υπάρχει στην ειδησεογραφία  μετά την αιχμαλωσία των παιδιών μας.

Προβλέπω πως οι Τούρκοι θα το σέρνουν για μήνες, μέχρι από μόνοι μας να τους παρακαλέσουμε να πάρουν πίσω τους δικούς τους που απάλλαξε ο Άρειος Πάγος. Τώρα λένε πως αυτά τα δύο δεν συνδέονται αλλά περίμενε και θα δεις.

Θα μας σκάσουν και υπό την πίεση της κοινής γνώμης θα αναγκαστούμε να παραδώσουμε τους Τούρκους στρατιωτικούς για να πάρουμε πίσω τους δικούς μας.

Εύχομαι να δίνει ο Θεός δύναμη στα παιδιά μας και συνθλίβομαι γιατί σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο χρονικό σημείο, τις τύχες της χώρας μας, τις διαχειρίζονται άχρηστοι και ανίκανοι – στην καλύτερη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛ

Χθες  στο ραδιοθάλαμο του m-word radio είχα τη χαρά και την τιμή να φιλοξενώ τον μεγαλύτερο Eλληνα βελοβόλο ή darter όπως λέγεται παγκοσμιώς, όλων των εποχών. Ο Γιάννης Μιχαήλ, τα τελευταία 17 χρόνια έχει βγει 14 φορές πρωταθλητής Ελλάδος ! 

Έχει κατέβει σε 16 διοργανώσεις με την Εθνική Ελλάδος. Το 2017 έφτασε να είναι το Νο 64 στον κόσμο και ειδικά για έναν αθλητή που προέρχεται από μια χώρα χωρίς καμία παράδοση στο άθλημα είναι πολύ σημαντικό. Κερδίζει μετάλλια σε εγχώρια και διεθνή τουρνουά από το 1997 μέχρι σήμερα !!!

Είχαμε μια τρομερή συνέντευξη από τις καλύτερες μου για φέτος και είπαμε πάρα πολλά. Εκτός αέρα, εντός αέρα, μετά για μπύρες, πιο μετά για ένα τίμιο βρώμικο. Ανεξάντλητος ! 

Καταπληκτικό παιδί που μου μίλησε για την τεράστια καριέρα του, για τα τεκταινόμενα στο χώρο των darts, κουτσομπολέψαμε όλους τους διάσημους darters που βλέπουμε από την τηλεόραση και το youtube, την Εθνική μας ομάδα,  ποιους παραδέχεται στην Ελλάδα,  μέχρι και μυστικά για καλή προπόνηση και αρχάριους παίκτες μου είπε το θηρίο!

Απολαύστε τον :

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΝΟΣΕΙ

Λέμε πολλές φορές για τους πολιτικούς μας, για το κράτος, τους θεσμούς, τους φορείς και κράζουμε ανελέητα. Μας φταίνε οι προηγούμενοι, οι νυν, οι επόμενοι, όλοι.

Η αλήθεια είναι πως ως λαός νοσούμε. Είμαστε τοξικοί. Άχρηστοι. Φθονεροί. Δεν έχουμε καμία σχέση με τους προγόνους μας και λατρεύουμε τη μιζέρια, τη γκρίνια και τη μίρλα. Δεν μας αρέσει η βελτίωση, η δημιουργία, η ανάπτυξη. Δεν τη γουστάρουμε. Όταν στα «χωριά» που συμμετέχουμε και ηγούμαστε δεν γουστάρουμε να τα κάνουμε καλύτερα, τι να περιμένεις από τους πολιτικούς.

Μεταξύ των υπολοίπων δραστηριοτήτων μου, συμμετέχω σε ένα σκοπευτικό σύλλογο, σε ένα σωματείο τοξοβολίας και γράφω στο μοναδικό αθλητικό περιοδικό που απέμεινε στη χώρα μας.

Δεν θα αντιστοιχήσω τι συμβαίνει που, αφενός γιατί δεν μου αρέσει το κουτσομπολιό, αφετέρου γιατί αν αυτοί που είναι εκεί ήταν αλλού, δεν σημαίνει ότι θα ήταν καλύτερα. Το θέμα μου είναι η μεγάλη εικόνα. Το δάσος.

Στο ένα χωριό θεωρούμε πολυτέλεια να κόψουμε μια ρημάδα φορά μια βασιλόπιτα. Να κάνουμε μια μάζωξη, να πιούμε ένα κρασί, να γνωριστούμε.  Στο άλλο σου χρεώνουν με τη μηνιαία συνδρομή ακόμα και τον Αύγουστο που είναι κλειστά. Αλλού βάζουν υπέρογκη μηνιαία συνδρομή γιατί δεν θέλουν να μεγαλώσουν το χωριό ώστε τα έσοδα να είναι περισσότερα και με λιγότερο ατομικό κόστος αφού θα επιμεριστούν σε περισσότερους. Αλλού θεωρούν πολυτέλεια τα σόσιαλ μίντια, τα δωρεάν διαφημιστικά εργαλεία της εποχής μας, και τα αντιμετωπίζουν υποτιμητικά. Στο άλλο είναι όλες και όλες 5 ώρες τη βδομάδα ανοιχτά και αν πας στην πέμπτη ώρα σε κοιτάνε με μισό μάτι γιατί θέλουν να φύγουν. Από την άλλη, προτιμούν να γκρινιάζουν για την κρατική επιχορήγηση αλλά να κάνουν κάτι για να προσελκύσουν νέα παιδιά ούτε λόγος. Από τη μια δεν γουστάρουν να δημιουργήσουν ένα σοβαρό προφίλ στον παγκόσμιο ιστό  και γκρινιάζουν γιατί τα πράγματα είναι έτσι και όχι γιουβέτσι. Στο άλλο, μια κλειστή κλίκα λαμβάνει αποφάσεις που δεν θα τη δεις ποτέ και είναι κάτι σαν φαντάσματα. Κάθεσαι, ξοδεύεις από το χρόνο σου να προσφερθείς να βοηθήσεις, να καταγράψεις μερικά πράγματα και ο ένας κολλάει γιατί δεν τα θεωρεί βασικά, ο άλλος εξετάζει αν πέφτεις 100% μέσα στα οικονομικά στοιχεία λες και είσαι η Price Waterhouse και δεν καταλαβαίνει το πνεύμα αυτών που υποστηρίζεις. Σου τραβάνε χρεώσεις χωρίς καν να σε ρωτούν, στεγάζονται σε δημόσιο χώρο και δεν νοιάζονται καν να τον αφήσουν υποτυπωδώς τακτοποιημένο και όταν προτείνεις πράγματα και προσφέρεσαι να βοηθήσεις έμπρακτα σε κοιτάζουν με μισό μάτι γιατί τους χαλάς την πιάτσα.

Τα χωριουδάκια συρρικνώνονται ενώ θα μπορούσαν να είναι δημιουργικά, να αναπτυχθούν και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Αν ρωτήσεις τους αρχηγούς των φυλών θα σου κλαφτούν πως βάζουν και λεφτά από την τσέπη τους, πως φταίει το κράτος και ο κόσμος που δεν καταλαβαίνει το θεάρεστο έργο τους. Τεμπελιά, ραχάτι και ωχαδερφισμός.

Λατρεύουμε το ψουψουψου, το κουτσομπολιό και τις δημόσιες σχέσεις. Το μισό χρόνο να δαπανούσαμε από αυτά σε δράσεις, το χωριουδάκι θα είχε γίνει ήδη κωμόπολη.

Ξέρω τι σκέφτεσαι. «Εντάξει ρε μάστορα, καλά μας τα λες αλλά εσύ τι κάνεις;»

Σε αρκετούς άλλους τομείς που ασχολήθηκα, προσέφερα πολλά περισσότερα από όσα μου αναλογούσαν. Και στους ανωτέρω, ότι μπορούσα να κάνω, το έκανα. Τύψεις δεν έχω αλλά ούτε θα βγάλω και κατάλογο πεπραγμένων. Αυτά τα ξέρουν οι δικοί μου άνθρωποι. 

Παρατηρώ όμως με θλίψη ότι αυτή η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα.

Ο Έλληνας γουστάρει να ασχολείται με κάτι είτε για να νοιώθει σημαντικός να τον αποκαλούν πρόεδρο, είτε για να γεμίσει το χρόνο του, είτε για ιδιοτέλεια και με όλα αυτά δεν είμαι αντίθετος. Άνθρωποι είμαστε, ανθρώπινα φερόμαστε. Το κακό είναι να ασχολείσαι μόνο με αυτά και αντί όμως να στοχεύουμε στην παραγωγή, στην  προοπτική, και το να γίνουμε καλύτεροι, μας αρέσει η μιζέρια, ο φθόνος και η τοξικότητα.

Δυστυχώς δεν θέλουμε να καταλάβουμε πως αν το χωριό γίνει αύριο κωμόπολη και μεθαύριο πόλη θα έχουμε περισσότερα οφέλη. Ψυχικά και υλικά. Θα προσφέρουμε περισσότερα. Στους εαυτούς μας και στους γύρω μας.