ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ

Αν και είχα τη δει την ταινία, μου άρεσε η ιδέα της θεατρικής μεταφοράς. Ούτως ή άλλως είναι από τις ταινίες που ουσιαστικά είναι θέατρο. Ένα δωμάτιο και δώδεκα ένορκοι. 

Δεν μου αρέσει να συγκρίνω θέατρο και κινηματογράφο. Στο ένα κυριαρχεί ο ηθοποιός και στο άλλο ο σκηνοθέτης. Τι να συγκρίνεις. Οικείο το θέμα λοιπόν και πήγα να παρακολουθήσω την παράσταση.

Το θέατρο Αλκμήνη είναι από τα αγαπημένα μου στην Αθήνα. Καλαίσθητος χώρος, ευγενέστατο προσωπικό και με το που περνάς την πόρτα μπαίνεις αμέσως στην ατμόσφαιρα του θεάτρου.  

Η πρώτη μου έκπληξη ήταν τα σκηνικά. Σχεδόν κόπι πάστε που λέει και μια ψυχή από την ταινία ! Τα κοστούμια εποχής και δεν σου κρύβω ότι θα περίμενα μια σύγχρονη μεταφορά. 

Το στόρι είναι γνωστό. Σε μια «προφανή» υπόθεση δολοφονίας, πρέπει και οι 12 να συμφωνήσουν ώστε να εκδώσουν απόφαση. Φαίνεται πως το θέμα θα κλείσει σε πέντε λεπτά αλλά ένας αρχίζει και το ψάχνει. Τόσο αναλυτικά που στο τέλος ανατρέπεται η ετυμηγορία. 

Ταχύτητα, γρήγορος ρυθμός, αγωνία και ενδιαφέρον. Παράλληλα αν θέλεις να το ψάξεις between the lines, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, αρκεί ένας για να αλλάξει τους άλλους και είναι μια εξαιρετική σπουδή στην αγελαία συμπεριφορά των ανθρώπων. Αν το καλοσκεφτείς, στην εποχή που πυροβολούμε αδιακρίτως και αβασάνιστα με το πληκτρολόγιο, μήπως να βάζαμε λίγα παραπάνω φίλτρα;; 

Που λες, θα περίμενα μια σύγχρονη ματιά αλλά το επιτελείο της παράστασης προτίμησε την ακριβή μεταφορά από την οθόνη στο σανίδι. Αν και έχει τις σχετικές αμερικανιές αλλά είναι αυτό που λατρεύω να βλέπω. Ταινίες με μηδέν κόστος, που σε καθηλώνουν και σου κόβουν την ανάσα. Στο θέατρο όμως όταν πρέπει κάθε βράδυ να πληρώσεις 13 ηθοποιούς ( είναι οι ένορκοι και ο φύλακας ) τότε μάλλον ζορίζει το πράγμα.   

Είναι μια καλή παράσταση αλλά κάτι μου έλειπε. Ίσως η κοιλιά που έκανε λίγο πριν το τέλος. Ίσως κάποιες ερμηνείες που δεν θα έλεγα ότι θα αλλάξουν το ρουν της υποκριτικής, ίσως κάποιες υπερβολές, ίσως το κόπι πάστε, ίσως κάποια επιτηδευμένα κενά [ για υπάρχει και καλά μυστήριο όταν ένας από τους ενόρκους κάνει το ένοχος σε αθώος, δεν εξηγεί την αλλαγή ]  δεν το προσδιόρισα ακριβώς. 

Σε ότι αφορά τις ερμηνείες,  ο Μάνος Ζαχαράκος που λόγω ρόλου δεσπόζει αλλά βάζει ένα δραματικό τόνο παραπάνω. Τον προτιμούσα πιο «Φιλιπ Μάρλοου» παρά «Νίκολας Κέητζ», Από τους υπόλοιπους, καταπληκτικός ήταν ο Κωνσταντίνος Μπάζας που μου θύμισε τον ανθρωπάκο του Λαζόπουλου και ο Νίκος Ορφανός. Οι υπόλοιποι, τίποτα το ξεχωριστό, τίποτα το ενοχλητικό. 

Hint : Αν πάρεις να κλείσεις εισιτήριο, υπάρχουν δύο θέσεις ….μέσα στη σκηνή ! Σκηνοθετικό εύρημα μεν και αν δεν σε πειράζει ότι θα σε βλέπει ολόκληρο θέατρο, μπορείς να παρακολουθήσεις την παράσταση ….μαζί με τους ηθοποιούς ! 

Με άριστα το δέκα : 6,5