ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

Μια πολύ καλή μου φίλη, μου το περιέγραψε με θερμά λόγια. Είχα καιρό να πάω στο θέατρο και δεν δίστασα να πω το ναι. 

Δεν είχα ξαναπάει στο θέατρο Διάνα και πολύ φοβάμαι πως είναι παντελώς ακατάλληλο για μια θεατρική παράσταση. Είναι που είναι υπόγειο αλλά δυστυχώς δεν έχει άνετο διάδρομο με αποτέλεσμα αν γίνει η στραβή τότε η εκκένωση του είναι δύσκολη αποστολή. Αλλά ας πούμε ότι το ρισκάρουμε και δεν συμβαίνει τίποτα. Μόνο με διάδρομο στο πλάι, σημαίνει πως αν κάνεις το λάθος πας από τους τελευταίους και η θέση σου είναι στο κέντρο, θα σε βρίζει ολόκληρη η σειρά !

Στο φουαγιέ δεν σε αφήνουν να καπνίσεις και γενικά είναι πρόχειροστημένο. Δεν την καταλαβαίνω αυτή την αμερικανιά που το θεατρικό έργο πάει σερί χωρίς διάλειμμα. Και το θέατρο θα είχε περισσότερα έσοδα, και θα μπορούσες να πας στην τουαλέτα και να πάρεις μια ανάσα. Τόσο υψηλή τέχνη πια που πρέπει να τη δεις όπως τις ταινίες στα μουλτιπλεξ;; 

Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή είχε μερικούς ενδιαφέροντες νεοτερισμούς όπως με το σκηνικό που γύρναγε και την προσομείωση της θάλασσας. Η Ελένη Ράντου δίνει και την ψυχή της στη σκηνή. Ο Αντώνης Καρυστινός είναι ένα ωραίο παλικάρι και μέχρι εκεί. Εξαιρετική η Λένα Ουζουνίδου και απολαυστικός ο Μελέτης Ηλίας. Συμμετείχαν και άλλα δύο παλικάρια αλλά με μικρή συμμετοχή. 

Όσο για το στόρι και τι θέλει να πει το ποιητή; Αχταρμά μπουρέκ και τουρλουμπούκ μπαϊλντί. Μια σαλάτα με ολίγη από Φάουστ, με μια δυσνόητη περιπλάνηση, μια  εγκυμοσύνη- αποβολή, με τον διάβολο που προσπαθεί να λυγίσει μια ηρωίδα, ενίοτε δεν είναι διάβολος αλλά τελικά μάλλον είναι, με την ηρωίδα να λυγίζει, να σπαράζει και τελικά να επικρατεί. Βάλε και τον ψευτοανθρωπισμό και την αναφορά στους λαθρομετανάστες με την απαιτούμενη δόση επανάστασης στο τέλος για να δέσει το γλυκό. 

Και ως προς αυτή καθ’ αυτή την ιστορία που εξελίσσεται και ως προς το νόημα της η λέξη νεφέλωμα νομίζω πως είναι επιεικής. Άκρη δεν έβγαλα και ένοιωσα πως ήταν ένα πιλάφι με επιδερμικές αναφορές στην ελληνική πραγματικότητα που πάσχουν. Αν το έργο είχε αρχή, μέση και τέλος δεν θα ήταν κακή η παράσταση. 

Στα αρνητικά της παράστασης το φτωχότατο πρόγραμμα και ο αντιευρωπαϊσμός που έντεχνα προσπαθούσε να περάσει. Δύο χρόνια κυβέρνηση Σύριζα έχουμε, τίποτα δεν κατάλαβε ο Φασουλής ως σκηνοθέτης και η Ράντου με την απόδοση του κειμένου;;

Καμιά φορά όμως στην προσπάθεια μας να κάνουμε πολύ υψηλή τέχνη δεν χρειάζεται να πούμε την καλημέρα σε σουαχίλι και γραμμική β… 

Με άριστα το δέκα : 4