5 DAYZ TO GO

Στη δίμηνη εσωκομματική προεκλογική εκστρατεία για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, ότι είχαμε να δούμε, το είδαμε. 

ΤΟ ΚΟΜΜΑ

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε όποιος και αν βγει. Κόμμα που θέλει να κυβερνήσει και αποφεύγει τον δημόσιο διάλογο μεταξύ των υποψηφίων και τη δημόσια αντιπαράθεση, είναι ξεπερασμένο και εν έτει 2015 μοιάζει με απολίθωμα. Κόμμα που θέλει να διαχειριστεί τις ζωές μας και σπεύδουν οι έχοντες εσωκομματικό μηχανισμό να καπαρώσουν πολλές παραπάνω υπογραφές από αυτές που προβλέπονται από το καταστατικό για να μην κατέβει κανείς άλλος, δείχνει μπαγιάτικη καλά κλεισμένη κονσέρβα που κακοφορμίζει. Εσωκομματικές εκλογές στη Χρυσή Αυγή ή στον Ανταρσυα να έκαναν, καλύτερες θα ήταν! 

Σε ότι αφορά τους υποψηφίους: 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ – Ο ΜΟΥΓΓΟΣ

Ο άνετος, χιουμορίστας και μάγκας Ευάγγελος φοβήθηκε τον δημόσιο διάλογο και έκανε ότι μπορούσε – και το πέτυχε -  για να τον αποφύγει. Παίζοντας από θέση ισχύος ως νυν πρόεδρος δεν μίλησε πουθενά και σε κανέναν. Το μόνο που καταφέραμε να ακούσουμε είναι πως θα επαναφέρει τον πυρσό στο σήμα της ΝΔ. Προφανώς ο Βαγγέλης διέγνωσε πως αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πυρσός με την έντονη φλόγα. 

Η δικαιολογία του κινδύνου της ενότητας του κόμματος είναι πολύ καλή για όποιον έχει αποφασίσει εκ των προτέρων να τον ψηφίσει. Ο Μεϊμαράκης βρήκε μια καλή ιστορία για να αντικαταστήσει την αλήθεια. Ως πολιτικός παλαιάς κοπής, διέγνωσε πως με μια συντριπτική ήττα στις εθνικές εκλογές και μετά από την πολιτική της συναίνεσης, δεν τον συμφέρει η δημόσια συζήτηση. 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑΣ – Ο ΣΤΗΜΕΝΟΣ

Η μεγάλη απογοήτευση. Θα περίμενε κανείς ένας νέος άνθρωπος 37 Μαϊων να είναι πολύ πιο ζωντανός και να φέρνει πραγματικά κάτι καινούριο έχοντας το πλεονέκτημα του εντελώς άφθαρτου ονόματος του. 

Μαλλί κομμωτηρίου 24/7, αντιγραφή της κινησιολογίας Κώστα Καραμανλή και ο λόγος του άδειος όπως ενός 65άρη πολιτικού. Γενικόλογες αοριστολογίες, δημιουργικές ασάφειες, στρογγυλοποιήσεις πολιτικάντικες,  προϊόν επικοινωνιολόγων και image makers. Υιοθέτησε ως κεντρικό σύνθημα της παρουσία του το «τολμάμε» μόνο που στην πράξη απεδείχθη το «λαγός» καθώς δεν τόλμησε να αναμετρηθεί δημόσια έστω με τους άλλους δύο κρυπτόμενος πίσω από την άρνηση Μεϊμαράκη. 

Highlights της προεκλογικής του εκστρατείας ήταν : 

• Η αδύναμη παρουσία του στον Ενικό του Χατζηνικολάου που δεν κατάφερε να διαχειριστεί επαρκώς το ανελέητο σφυροκόπημα του κορυφαίου Έλληνα ανκορμαν. 
  
• Ο προσεταιρισμός του τσεκουράτου Βορίδη και του συνομιλητή με πατρική ζέση της Χρυσής Αυγής Μπαλτάκου. «Τολμάμε»; Τι ακριβώς;
  
• Το προεκλογικό του σποτ με ευθεία παραπομπή στον Μεϊμαράκη. Ο συμβολισμός του ξεφορτώματος των ηλικιωμένων που όσοι έχουν παππού, γιαγιά ή ηλικιωμένους γονείς θα τους χάρισε τουλάχιστον 100 κιλά οργής. Η εικόνα του αγλαού Απόστολου με αθλητικά εκλαμβάνεται θετικά μόνο αν πρόκειται για αυτοσαρκασμό. Εκτός και αν θέλει να συμβολίσει τον λαϊκό Έλληνα που έχει φόρμα για «μέσα στο σπίτι» για να αράζει στον καναπέ να βλέπει μπάλα και να πεταχτεί να πετάξει τα σκουπίδια στο ημίχρονο για να σταματήσει να γκρινιάζει η γυναίκα του.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ – ΣΟΒΑΡΟΣ

Αξιοπρεπής και σοβαρή υποψηφιότητα με σαφείς θέσεις και με απόψεις. Προσεκτικός στις διατυπώσεις του, κύριος. Εντυπωσιακό το σθένος του να πάει κόντρα στην μεγάλη αδερφή Ντόρα. Ευγενής και τόσο όσο αιχμηρός αλλά η ψήφος του γράφοντος κολλάει στα κάτωθι : 

• Δεν φταίει αυτός που γεννήθηκε Μητσοτάκης αλλά και δικαίωμα μου να μη θέλω και άλλα κληρονομικά χαρίσματα
  
• Για την κόντρα με τον Σύριζα και σε κυβερνητικό και σε ιδεολογικό επίπεδο, θεωρώ πως χρειάζεται ένας επιπλέον δυναμικός χαρακτήρας. Ο Κυριάκος σε ρόλο κορυφαίου υπουργού θα είναι πολύ πιο χρήσιμος.
  
• Σε εσωκομματικό επίπεδο θα δυσκολευθεί ιδιαίτερα να απομακρύνει τους τυραννόσαυρους και αντί για ανανέωση ο μηχανισμός θα παραμείνει με σκουριασμένα και πεπαλαιωμένα γρανάζια

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ – THE WARRIOR

Ακάματο σκυλί του πολέμου. Έτρεξε από τον Έβρο ως την Καλαμάτα. Ο μόνος που έχει το θάρρος και την περηφάνια να μιλάει στα μαζικά μέσα επιρροής τόσο ξεκάθαρα για τις απόψεις του, τις θέσεις του και την ιδεολογική του ταυτότητα που να μη μπορεί κανείς «αντικειμενικός» δημοσιογράφος να ξεπεράσει το σοκ του πολιτικαλι κορεκτ και να τον αποστομώσει. Αυτός που εξακολουθεί να παίρνει αντιδημοφιλείς θέσεις όπως η υπεράσπιση της κυβέρνησης Σαμαρά μόνο και μόνο γιατί πιστεύει το έργο που έκανε και όχι για πολιτικάντικους τακτικισμούς μαγνητισμού ψηφαλακίων. 

Αυτός που σε προεκλογική περίοδο τα βάζει με τους δημοσιογράφους, ελέγχει τον όχλο για τις επιλογές του και εξαπολύει μύδρους εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής προσπαθώντας να καλύψει και αυτό το κενό που μεγεθύνεται υπό την προεδρία Μεϊμαράκη. Ο πρώτος που μίλησε για την περίφημη «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς» και δεν βρέθηκε στα δημόσια πάνελ ούτε ένας να του αντιπαρατάξει έστω ένα αντεπιχείρημα. 

Ο μόνος που βγάζει για χάρη του εχθρικές ανακοινώσεις ο Σύριζα αποδεικύοντας από την ανάποδη πως σίγουρα αυτόν δεν θέλουν να βρουν μπροστά τους. Λογικό. Ο Αλέξης έριξε στον Βαγγέλη με capital controls, τρίτο μνημόνιο και με τη ΛΑΕ να του παίρνει τους πρώτους βουλευτές σε σταυρούς, 7,5 μονάδες στο κεφάλι. Τον Απόστολο θα τον κάνει μια μπουκιά και από τον Μητσοτάκη κάνει καλύτερο γκελ στον κόσμο. Τον Άδωνι υπολογίζουν και για αυτό τον μνημονεύουν κάθε λίγο και λιγάκι. 

Λένε πολλοί, ιδίως αυτοί χάρη στους οποίους στις δύο τελευταίες πολύ κρίσιμες για τη χώρα μας εθνικές εκλογές, εξέλεξαν ως πρώτο κόμμα την αποχή: έλα μωρέ τώρα, ποιος ασχολείται με αυτά.

Ξεχνούν όμως πως αν δεν ασχολείσαι εσύ με την πολιτική αυτή το κάνει κάθε μέρα μαζί σου. 

Αν ψηφίσει μόνο ο «κομματικός μηχανισμός»,  εμφανές προβάδισμα έχει ο Μεϊμαράκης. 

Αν ο πολίτης θέλει να έχει φωνή που θα λαμβάνεται υπόψη και να συμμετέχει ενεργά, να σηκωθεί από τον καναπέ, να κλείσει για λίγο το twitter και το facebook και να πάψει να σκέφτεται ότι επιτέλεσε το καθήκον του με το retweet και το like. Την Κυριακή, στις 22 Νοεμβρίου να πάει να ψηφίσει. 

Τον Άδωνι Γεωργιάδη.