ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ

Όταν διάβασα στο Πρώτο Θέμα πως η εικόνα της Παναγίας Ιεροσολυμίτισσας ήρθε στην Αθήνα, μου ξύπνησαν παιδικές μνήμες από αυτές που έχω θάψει. Η μητέρα μου, μου είχε πει ότι είχε ξανάρθει και πως είχαμε πάει να την προσκυνήσουμε αλλά θα πρέπει να ήμουν σε ηλικία που πάσα έξοδος από το σπίτι που δεν καταλάβαινα θα πρέπει να ήταν αφορμή για μεγάλη γκρίνια.

Ή εικόνα είναι του 1870, βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα και ενίοτε μας επισκέπτεται. Κακώς. Όπως κατάντησε η Ελλάδα δεν ξέρω αν της αξίζουν Άγιες επισκέψεις. Η παράδοση μας αναφέρει πως η Παναγία εμφανίστηκε σε μια μοναχή στη Ρωσική Ιερά Μονή της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του, απέναντι της Ιερουσαλήμ, Όρους των Ελαιών και της ζήτησε τη ζωγραφίσει. Μέχρι να πάρει χαμπάρι η μοναχή ότι δεν είναι παραίσθηση, δεν είναι ψευδαίσθηση, ότι δεν πήρε χάπια για να βλέπει πράσινους δράκους στην κουζίνα, βαρέθηκε η Παναγία και αγιογραφήθηκε μόνη της. 

Η εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας είναι η μοναδική Αχεροποίητη εικόνα στην Ορθοδοξία!

Βρίσκεται που λες στην Πλάκα, στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου – το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στην οδό Ερεχθέως. Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη, οπότε ή θα πας βόλτα στην Πλάκα για καφέ και πέρνα να ανάψεις ένα κερί, αλλιώς θα φτάσεις με το αυτοκίνητο μέχρι ενός σημείου, πληρώνεις στάθμευση και συνεχίζεις με τα πόδια. 

Όταν έφτασα, ο κόσμος ήταν παραδόξως πολύς. Μου έκανε εντύπωση. Ο Ελληνάρας που τα διέγραψε όλα δεν περίμενα να δώσει το παρόν. Όμως Ελλάδαρα οε οε οε. Δεν είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν ένα διάδρομο, μια κατεύθυνση και η σειρά ήταν τόσο εμφανής όσο και το χιόνι στη Σαχάρα. Ο καθένας έμπαινε όπως να ναι. Ευτυχώς που είχε γρήγορη ροή οπότε σε ένα τέταρτο προσκύνησα. 

Πρόκειται για μια τεράστια εικόνα. Είναι η πιο γλυκιά Παναγία που έχω δει ποτέ. Σε πιάνει μια γαλήνη, μια αρμονία, μια ηρεμία ανείπωτη όταν τη βλέπεις. Αυτό το συναίσθημα, το καθαρά βιωματικό που λυπάσαι ή ντρέπεσαι ή δεν μπορείς ή όλα μαζί και τίποτα να το αποτυπώσεις σε λέξεις. 

Ακριβώς δίπλα ένας ιερέας σταύρωνε τους πιστούς με λαδάκι και έδινε και μια ευλογία. 

Βγήκα από το όμορφο εκκλησάκι χαμογελαστός και σιωπηλός. 

Έχει έναν ωραίο κήπο που μπορείς να καθίσεις να πάρεις μια ανάσα και υπάρχει και έκθεση. Επειδή ξέρω τον αντίλογο από διάφορους αριστερίζοντες εθνομηδενιστές της θολοκουλτούρας του τίποτα, αγοράζεις ΑΜΑ θες. Κανείς δεν σε υποχρεώνει για τίποτα. Ακόμα και κερί ανάβεις ΑΜΑ θες και στο παγκάρι ρίχνεις μερικά σεντς ΑΜΑ θες. 

Με το εμπόριο εκκλησιαστικών ειδών δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Αν παει κάποιος σε ένα μοναστήρι και θέλει να αγοράσει κάτι και προς ανάμνηση και για να ενισχύσει το μοναστήρι, γούστο του και καπέλο του. Με ενοχλούν αισθητικά οι πάγκοι σε πανηγύρια, ή έξω από τα μοναστήρια, οι πραμάτειες στα γιουσουρούμ και δεν έχω αγοράσει ποτέ μου από κει. 

Κανείς όμως δεν σε υποχρεώνει. Αν θέλεις να αγοράσεις είτε μια εικόνα όπως ο γράφων, είτε κάποιος άλλος ένα κομποσχοίνι, λιβάνι, ή ένα σταυρουδάκι, δεν βλέπω τίποτα το κακό. 

Η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα θα βρίσκεται στην Αθήνα μέχρι τις 23 Απριλίου οπότε μπορείς να περάσεις μια βόλτα. 

Αντί ευχών για καλή Ανάσταση…