ΝΑΙ ΡΕ ! ΜΠΑΣΚΕΤ !

Όταν με προσκαλούν σε διάφορες γιορτές και συνεστιάσεις, συνήθως ανταποκρίνομαι εκτός και αν πρόκειται για το έκτο τάγμα των οπαδών του Σατανά ή τον όμιλο φίλων των τουρκικών σίριαλ. Βρέθηκα σε γενέθλια άγνωστος μεταξύ αγνώστων και άκουγα μια κουβέντα που έπιασαν μερικοί τύποι δίπλα μου για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο ενδιαφέρον στο οπτικό μου πεδίο, οπότε εστίασα. Χαμογελούσα καθώς τους θαύμαζα για το κουράγιο τους να βλέπουν τη Super League. Το ποδόσφαιρο μας είναι πολύ πιο ενδιαφέρον όταν το διαβάζεις παρά όταν το παρακολουθείς. Η συζήτηση ήταν η ότι να ναι records παρουσιάζει και τόλμησα να τους πω κάποια στιγμή: Ρε αδέρφια δεν το γυρνάτε στο μπάσκετ που είναι πολύ καλύτερο; 

Φαίνεται ότι τους συσπείρωσα καθώς συμφώνησαν άπαντες στο κλισέ που σίγουρα έχεις ακούσει: Έλα μωρέ τώρα, ότι παίζεται με τα χέρια είναι …….μαλ.. Όσο περνούν τα χρόνια, η ανοχή μου στη βλακεία γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Σε αυτό συνετέλεσε αποφασιστικά το blog μου. Σιγά μην πείσεις τον Βαλκάνιο πονηρό οργανοπαίκτη Ελληνάρα ότι τα τελευταία 10.000 χρόνια, 1+1=2.

Ήρθε λοιπόν  η τιμημένη ώρα για το Μ.Α.Μ. ! 

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ !!! 

Το ποδόσφαιρο είναι πιο παλιό, έχει πιο απλούς κανόνες και είναι για τον όχλο. Μπάλα παίζεις και με ένα πλαστικό μπουκαλάκι με αναψυκτικό.  Το μπάσκετ όμως  είναι απείρως ανώτερο γιατί:

Ø  Δεν έχει ισοπαλία. Παίζεις για τη νίκη και ή κερδίζεις ή χάνεις. Δεν υπάρχουν ούτε ισοπαλίες που βολεύουν, ούτε ισοπαλίες που θεωρούνται νίκες, ούτε ισοπαλίες βαρεμάρας. 

Ø  Είναι πιο αξιοκρατικό. Είσαι καλύτερος, έπαιξες καλύτερα; Εύγε, κέρδισες. Ούτε να παίζεις άμυνα με ξαφνικές άμυνες, ούτε να βάλεις ένα λεωφορείο και ένα τρακτέρ μπροστά στο τέρμα, να πετύχεις ένα γκολ από κόρνερ και δέκα καραμπόλες, ο άλλος να έχει δοκάρια και να χάνει τρομερές ευκαιρίες, να χάνει τελικά και να μιλάς μετά για την …ομορφιά του ποδοσφαίρου! Όχι ρε αδερφέ, αυτό δεν είναι ομορφιά, αδικία και αθλιότητα είναι!

Ø  Είναι πιο ψυχολογικό. Στο ποδόσφαιρο έχεις αντίπαλο τον παίκτη. Στο μπάσκετ έχεις και τον παίκτη και τον χρόνο. Πόση ώρα θα κρατήσεις τη μπάλα, πότε θα περάσεις το κέντρο,  πόσο θα μείνεις στη ρακέτα, πόση ώρα διαρκεί η επίθεση σου και το αυτό μετά το επιθετικό ριμπάουντ. Στο ποδόσφαιρο μπορείς να παίζεις παράλληλα, ήρεμα, χαλαρά, γύρω γύρω όλοι και αν χάνεις μπορείς να αγχωθείς μετά το 85’

Ø  Απαιτεί μεγαλύτερη δεξιοτεχνία. Σε έναν χώρο 4χ4 συνωστίζονται δέκα δίμετρα νταμάρια και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός και ταυτόχρονα πολύ γρήγορος στο πως θα τριπλάρεις, που θα πασάρεις, πως θα πασάρεις, πως θα καλύψεις στην άμυνα τους διαδρόμους, να αποφασίσεις πολύ γρήγορα τι θα κάνεις και κυρίως: Το σουτ απαιτεί ακρίβεια. Ας πιέζει ο χρόνος, το αποτέλεσμα και ο αμυντικός. Ενώ στο ποδόσφαιρο, είσαι για παράδειγμα στην άμυνα. Τι θες; Να φύγει η μπάλα. Τραβάς με όλη σου τη δύναμη μια κλωτσιά και όπου πάει. Ας πετύχει και ελικόπτερο, αρκεί να φύγει από τη μεγάλη περιοχή. Είσαι στη μικρή περιοχή. Τι θες; Γκολ. Τραβάς ένα «μίτο», ε, 14 τετραγωνικά τέρμα είναι, κάπου θα πάει. Στο πέναλτι του μπάσκετ που είναι οι ελεύθερες βολές, χρειάζεται ψυχραιμία, ακρίβεια και σταθερότητα. Στα πέναλτι του ποδοσφαίρου, μια βολίδα τύπου Κούμαν, Αποστολάκη και Μητσιμπόνα και όποιον πάρει ο χάρος. 

Ø  Στο ποδόσφαιρο μπορείς να επιτεθείς και με γιόμες. Το μπάσκετ δεν έχει τέτοια. Στο ποδόσφαιρο περνάς έναν, δύο, έρχεται ο τρίτος και σε κλαδεύει. Στο μπάσκετ, έναν, δυο και καρφώνεις ή δίνεις ασίστ. 

Ø  Στο μπάσκετ βλέπεις πολύ συχνά ανατροπές. Ομάδα να κερδίζει με 15 πόντους στο ημίχρονο ακόμα και με 20 και να χάνει. Στο ποδόσφαιρο ελάχιστες. Όλοι θυμούνται το Μπάγερν – Μάνστεστερ και από την άλλη, μια σύντονη αναδρομή στα πεπραγμένα της Εθνικής μας προκαλεί δέος. 

Ø  Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ευνοεί τον αμυνόμενο. Το μπάσκετ τον επιτιθέμενο. Για αυτό και είναι πιο θεαματικό. Ούτε μπορείς να κόψεις με φάουλ τον ρυθμό του αντιπάλου και αν επιλέξεις το σκληρό παιχνίδι, ο άλλος κερδίζει ελεύθερες βολές. 

Ø  Το ποδόσφαιρο δανείστηκε φράσεις από το μπάσκετ όπως  «Ριμπάουντ, πιβοτ» και τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια στατιστικής ανάλυσης. Το μπάσκετ δεν πήρε τίποτα από το ποδόσφαιρο. 

Ø  Το μπάσκετ είναι το άθλημα που διαρκώς ψάχνει, ψάχνεται, αλλάζει κανονισμούς, βελτιστοποιείται και γίνεται καλύτερο. Στο ποδόσφαιρο είδαμε από την εποχή που ακούγαμε κασέτες, τον τερματοφύλακα να παίζει με τα πόδια σε επιστροφή της μπάλας, τους 2 επιπλέον διαιτητές και το σπρέϊ. 

Ø  Τις χειρότερες κατηγορίες να παρακολουθήσεις – Δ Εθνική Τανζανίας - , στο μπάσκετ θα δεις μερικές θεαματικές φάσεις. Στο ποδόσφαιρο θα σε πάρει ο ύπνος. 

Ø  Στο μπάσκετ  παίζουν όλοι. Ο προπονητής, οι παίκτες του πάγκου και έχει αλλάξει η ροή πολλών αγώνων είτε από ένα τρικ, είτε από τους παίκτες που μπαίνουν ως αλλαγή. Το ποδόσφαιρο είναι αρτηριοσκληρωτικό σε αυτά. 

Ø  Ο καθαρός ποδοσφαιρικός χρόνος είναι περί τα 35’. Λίγο η καθυστέρηση, αχ έπεσα και τσακίστηκα, άουτ η μπάλα – περίμενε μισό λεπτό, κάτσε λίγο να ζυγίσει καλά το βολέ ο τερματοφύλακας, κερδίσαμε κόρνερ και πάμε σιγά σιγά, στο φάουλ ας περιμένουμε να στηθεί σωστά το τείχος, μισό να ψεκάσει με το σπρέι ο διαιτητής, όπα μην κλέβεις δύο βήματα πίσω και πλείστα όσα. Στο μπάσκετ ο χρόνος είναι καθαρός και δεν μπορεί να τον ροκανίσει η ομάδα που θέλει να κλέψει το παιχνίδι. Στο μπάσκετ δεν υπάρχει καθυστέρηση. 

Ø   Ο βρώμικος παίκτης του μπάσκετ θα χρεωθεί με αντιαθλητικό φάουλ, τεχνική ποινή και πάει στον πάγκο. Αντίστοιχα του ποδοσφαίρου μπορεί να δώσει το καλάμι του παίκτη στο χέρι, να κάνει τάκλιν στην καρωτίδα και να μη δει ούτε κίτρινη. 

Ø  Στο μπάσκετ είναι πολύ γρήγορος ο ρυθμός και οι εναλλαγές των φάσεων. Ακόμα και ένα παιχνίδι Δ ΕΣΚΑ έχει θέαμα. Αντίθετα το πχ Μπαρτσελόνα Τσέλσι 4-2 σπανίως γίνεται. Ας μη μιλήσω για superleague, γελάει ο κόσμος. 

Ø  Να μιλήσουμε για τα «περιφερειακά»; Καλύτερα γήπεδα, καλύτερο το επίπεδο των διαιτητών, συνήθως  ανώτερο το μορφωτικό επίπεδο των μπασκετμπολιστών από τους ποδοσφαιριστές και φυσικά καλύτεροι παράγοντες.

Ø   Άλλος Έλληνας είναι αυτός που βλέπει συστηματικά μπάσκετ και άλλος είναι ο καφρο-ποδοσφαρικός. Εκτός βέβαια από τους εκ περιτροπής μπασκετικούς που ακόμα φωνάζουν γκολ στα καλάθια με τις καφρίες τους. Ο μπασκετικός αγαπάει και το άθλημα ενώ ο ποδοσφαιρικός μόνο το αποτέλεσμα της ομάδας του. Το μπάσκετ έχει και «Πελαργούς». Οι οπαδικές εφημερίδες στη χώρα μας είναι αμιγώς ποδοσφαιρικές και οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το ρεπορτάζ του μπάσκετ γνωρίζουν το άθλημα. Ο ποδοσφαιρικοί στην πλειοψηφία τους, είναι μερικοί τύποι που δεν ξέρουν να γράφουν για ανθρώπους που δεν ξέρουν να μιλήσουν και απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν ξέρουν να διαβάσουν.

Ø  Ποιος είναι το μεγαλύτερο αθλητικό brand name ? Ο Μαραντόνα ή ο Τζόρνταν; 

Ø  Διαθέτει το ελληνικό ποδόσφαιρο Αντετοκούμπο; Έχει Γκάλη; Και μη μου πεις για Μέσι γιατί το όνομα Jordan είναι αεί αξεπέραστο.  

Ø  Ως Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να γουστάρουμε πολύ περισσότερο το μπάσκετ γιατί είναι άθλημα που έχει χαρίσει τεράστιες διακρίσεις στη χώρα μας. Σε συλλογικό επίπεδο, με την Εθνική Ανδρών και πλείστα όσα με τις μικρές εθνικές. Από την επιτυχία του 87 οικοδομήθηκε μια σχολή και μπήκαν οι βάσεις για να έχουμε για 30 και πλέον έτη επιτυχίες. Από το μπάσκετ ξεκίνησε μια μακρά περίοδος μεγάλων επιτυχιών σε όλα τα αθλήματα. Στο μπάσκετ χρωστάμε τη συνολική αναμόρφωση του ελληνικού αθλητισμού. Στο ποδόσφαιρο, μια φορά όλη και όλη  που κερδίσαμε, το 2004, τι κάναμε; Τα ίδια και χειρότερα. 

Ø  Γιατί το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού σε όλα τα αθλήματα και σε όλα τα επίπεδα ήταν το Ελλάδα – Αμερική 101-95… 

Είμαι απολύτως βέβαιος πως όση ώρα διάβαζες τα ανωτέρω, έψαξες στο αρχείο του εγκεφάλου σου να βρεις παραδείγματα που ανατρέπουν αυτά που υποστηρίζω. Χωρίς να ψάξεις πολύ, θα βρεις. Σκέψου όμως πως αναφέρομαι στο μέσο όρο, στον κανόνα και όχι στην εξαίρεση, την περίπτωση και το «α, τότε έγινε αυτό». 

Προφανώς και δεν ακυρώνω το ποδόσφαιρο. Ποιος δεν απολαμβάνει τη Μπαρτσελόνα όταν στήνει το μαγικό φλίπερ; Ποιος δεν εκστασιάζεται με τον ρυθμό της Ρεαλ και ποιος δεν παραδέχεται τη μηχανή που λέγεται Μπάγερν Μονάχου; Απλώς το μπάσκετ ως άθλημα είναι ανώτερο. 

Υγ. Φυσικά και έχω εντοπίσει δύο πλεονεκτήματα του ποδοσφαίρου αλλά δεν πρόκειται να σου τα πω. Τα ξέχασα ήδη. 

·         Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικο ALL STAR BASKET για το τεύχος Απριλίου. Τέτοια θεϊκά γράφω !

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 84

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 2 Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν.

Η ερμηνεία του Suspect για τα συμβαίνοντα: Η  φιλοδοξία καθόρισε τον πολιτισμό του ανθρώπου και ο φθόνος την ιστορία του. 

Η παρατήρηση του Suspect για τη συγγνώμη: Άλλο η συγγνώμη για μια αδέξια ενέργεια και άλλο η συγγνώμη όταν κάποιος σου λέει την πραγματική του άποψη για σένα και μετά το μαζεύει. 

Η Καλοσύνη δεν είναι καλοσύνη αν περιμένεις ανταμοιβή. Frank Underwood. Και η προσθήκη του Suspect: Αλλά και η αχαριστία πληγώνει..

Πολλές φορές, η "φροντίδα" είναι καμουφλαρισμένη κυριαρχία...

Δεν μπορείς να μετατρέψεις ένα «όχι» σε ένα «ναι», χωρίς ένα «ίσως» ενδιάμεσα. Frank Underwood

Όταν γράφεις τον επίλογο, μετά μην κλαίγεσαι που ο άλλος κλείνει το εξώφυλλο

Άμα κάνεις πολύ τον μαλακα, στο τέλος γίνεσαι....

Όχι φίλε μου, άσε τις δικαιολογίες. Δεν υπάρχει μαλακομαγνητης. Υπάρχουν οι επιλογές που κάνεις και δεν σου φταίει κανένας.

Μπορεί κάποιοι τώρα να ανακάλυψαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ρατσισμό και το bullying αλλά αυτός που τα είπε πρώτος ήταν ο Χριστός.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να μπορεί να αντέξει τους αποχωρισμούς και τις απώλειες

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στις δύσκολες στιγμές, ο τρόπος με τον οποίο θα επιβιώσεις είναι η επίγνωση και το ζητούμενο. 

Όταν ξέρεις ότι είσαι στην άκρη στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη, ως λογικός άνθρωπος θα κάνεις μεταβολή και θα κατέβεις στο ισόγειο με τον ανελκυστήρα. Ανσανσέρ που λέμε. 

Αλλιώς μπορείς να σκεφτείς ότι ο ουρανοξύστης δεν είναι δα και πάρα πολύ ψηλά και ότι αφού είσαι ο Σούπερμαν, θα προσγειωθείς με ασφάλεια σε λίγα δευτερόλεπτα στο έδαφος. 

Τη συνέχεια, μεγάλο παιδί είσαι την καταλαβαίνεις. 

Η επίγνωση τι λέει: Ότι βρισκόμαστε σε πάρα πολύ δύσκολο σημείο. Η αγορά είναι νεκρή, οι απολύσεις συνεχίζονται, λεφτά δεν υπάρχουν, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πήγε για τσάϊ στον Κρόνο, η κοινωνική ευημερία είναι ανέκδοτο και γελάει ο κόσμος με διάφορα προεκλογικά παραμύθια που παρέσυραν τον όχλο. Τα ταμεία είναι μείον, τα αποθεματικά δήμων εξαφανίζονται, κόπηκαν στα μισά οι δαπάνες των νοσοκομείων, το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών σε τρίτους και προμηθευτές και έπονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. 

Μπορούμε να βγάλουμε λεφτά; Όχι ! 

Άρα θα πρέπει να μας δώσουν. 

Ο άνθρωπος από τη στιγμή που εμφανίζεται στον πλανήτη ψάχνει, βρίσκει και επιλέγει συμμαχίες. Επιλέγουμε δουλειές, φίλους, σύζυγο, αποφάσεις για τη ζωή μας και πορευόμαστε με αυτές. Ακόμα και ένας μοναχός επιλέγει τον Πνευματικό του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην επιλέγει συμμάχους για τη ζωή του. 

Κατ’ επέκταση και τα κράτη επιλέγουν συμμαχίες. 

Εμείς ως αδύναμη χώρα και σε δυσχερή θέση ποιους έχουμε; 

Με την Ευρώπη κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους και χρήματα δεν παίρνουμε. 

Με την Κίνα, πήγαμε να κάνουμε μαγκιές με την Cosco, μας έκραξαν αλλά και πάλι δεν πήραμε τίποτα όπως μας διατυμπάνιζαν και μας ζάλισαν. 

Ένας άλλος αστικός μύθος ήταν το ξανθό γένος. Ούτε καν την άρση για τις εισαγωγές των αγροτικών προϊόντων δεν πήραμε. Όσο για λεφτά, πήραμε ότι και ο νεκρός από την εφορία. 

Με την Αμερική ενώ κατά καιρούς παίρναμε έστω μια θετική δήλωση, φροντίσαμε να μας πουν ότι προβαίνουμε σε μια «βαθιά μη φιλική ενέργεια». Σε απλά ελληνικά μεταφράζεται σε «βαθιά εχθρική ενέργεια». Γιατί; Γιατί μας πήρε ο πόνος να απελευθερώσουμε έναν δολοφόνο με φωτογραφική διάταξη. Γιατί ο ψευτοανθρωπισμός συναντάται με την υποκρισία. Λες και δεν υπήρχε ο νόμος για την ανήκεστο βλάβη, λες και δεν πρέπει να αποφασίσει η δικαιοσύνη για μια τέτοια ενέργεια και λες και αν αφήναμε τον Ξηρό στο νοσοκομείο της Λαμίας θα ήταν βάναυση συμπεριφορά. Όχι, εκεί να τον βγάλουμε έξω για να δείξουμε στον σύντροφο Κουφοντίνα και τον αδερφό Μαζιώτη ότι να, μαζί σας είμαστε. Τσάμπα παρακαλούσε η κυρία Λέβα; Βρες μου εναν σςοβαρό λόγο γιατί να τα βάλουμε αυτή τη στιγμή με τους Αμερικάνους; Γιατί;

Ποιος είναι σύμμαχος μας σήμερα; 

Ούτε ένας για δείγμα. Ούτε ένας ! Για να μην έχουμε ούτε έναν, μήπως κάτι κάνουμε λάθος;

Απέναντι καραδοκεί ο Τούρκος που μας στέλνει απλόχερα λαθρομετανάστες και τσαμπουκαλεύεται καθημερινά στο Αιγαίο. 

Μια ερώτηση για σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή και σκέψου τη σε ατομικό επίπεδο.

Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε εξαθλίωση, σε δυσχερή θέση και δεν έχει φράγκο. Αν έχει κλείσει την πόρτα στην οικογένεια του, δεν έχει φίλους, δεν έχει σύντροφο, δεν έχει έναν άνθρωπο να του σταθεί, ποια πιστεύεις ότι θα είναι η κατάληξη του;

Τώρα κάνε την αναγωγή σε επίπεδο κρατών….

ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ part 2

Ισως ο πιο σημαντικος λογος για τον οποιο αδυνατω να παρακολουθησω συγχρονες κωμωδιες είναι γιατι γαλουχηθηκα με τον ελληνικο κινηματογραφο. Λογω πενιας δυνατων κειμενων, oι συγχρονες παραγωγες βασιζονται στην εικονα. Ο ηρωας πεφτει από τον ουρανοξυστη, βρισκει σε ένα παραθυρο, εκτινασεται απεναντι σε μια τεντα και προσγειωνεται σε ένα καμπριο με μια ημιγυμνη σιλικονατη γκομενα.

Αντιθετα, η τοτε κωμωδια αναδεικνυε τη δυναμη του Λογου.

Καπου ψαρεψα το παρον από τον παγκοσμιο ιστο και το ανεβαζω για λογους αρχειου. Παλιοι διαλογοι από τις ταινιες που αγαπησαμε και ακομα βλεπουμε ευχαριστα. 

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ::

http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.gr/2009/06/blog-post_13.html

 

===

Ατάκες από την ταινία "Ζητείται Ψεύτης", με το Ντίνο Ηλιόπουλο.

Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Δαλιανίδη.
Ο κύριος Φερέκης (Παντελής Ζερβός) είναι βουλευτής και ψάχνει κάποιον ιδιαίτερο για να λέει ψέματα στους ψηφοφόρους.

~~~

(Σκηνή στο γραφείο του Βουλευτή. Οι ψηφοφόροι έρχονται και ζητάνε ρουσφέτια.)

-(Ψηφοφόρος:) Μαρτζώκος.

-(Βέγγος, ο βοηθός του βουλευτή) Τι θέλετε;

-Ήρθα για μια ανάλυση ούρων!

-Τι 'ν' αυτά που λέτε κύριε Μαρτζώκο! Εδώ είναι πολιτικό γραφείο. Δεν είναι ιατρείο. Λάθος πόρτα κάνατε...

-Καθόλου. Εγώ τον κύριο Φερέκη τον ψήφισα!

-Τον ψηφίσατε; Κι επειδή τον ψηφίσατε πρέπει να φροντίζει για τα ούρα σας; Τέλος πάντων. Φέρτα εδώ. Θα τα φροντίσουμε.

-Να μου τα προσέχετε.

-Ναι, θα τα βάλουμε στα πούπουλα!

~~~

(Ο Ηλιόπουλος πηγαίνει στο σπίτι του βουλευτή για να ζητήσει δουλειά)

-Έχω μια συστατική επιστολή για να αναλάβω το ιδιαίτερο γραφείο του κύριου Φερέκη.

-Α, για ιδιαίτερος, ε; Και τι προσόντα έχετε;

-(Με κάμαρι) Ψεύτης!

-Ψεύτης;

-Μάλιστα. Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Θόδωρος Πάρλας, γνωστός ως Ψευτοθόδωρος.

-Μπα. Και καμαρώνετε, βλέπω!

-Μα είναι να μην καμαρώνω; Εγώ κυρία μου δεν έιμαι ένας τυχαίος ψεύτης όπως τόσοι και τόσοι άλλοι τίμιοι και ευυπόληπτοι πολίτες. Εγώ είμαι ένας ψεύτης με ταλέντο.

-Και μ' αυτό το προσόν ζητάτε θέση;

-Ναι, γιατί απορείτε;

-Κι όλα αυτά μου τα 'πατε για να κερδίσετε την εμπιστοσύνη μου;

-Γιατί όχι; Είμαι ένας πολύ ειλικρινής ψεύτης. Για την ακρίβεια ο πιο ειλικρινής που θα μπορούσατε να βρείτε.

-Και τι επάγγελμα κάνατε ως τώρα;

-Ψευδομάρτυς!

-Μπα, και δε σας άρπαξε κανένας δικαστής;

-Τι λέτε κυρία μου, εδώ με τρόμαξαν δικαστές και δικηγόροι!

-Κι από αυτό το επάγγελμα ζούσατε;

-Όχι, όχι, έκανα το δημοσιογράφο.

-Και σε ποια εφημερίδα γράφατε τα ψέματά σας;

-Στην "Αλήθεια"!

(Γελάνε)

-Βέβαια, έγραφα πολύ ωραία πράγματα. Το μεγάλο μου σουξέ ήταν οι περιπέτειες. Κυνήγια λεόντων στα βάθη της ζούγκλας. Καταπληκτική επιτυχία. Σε ογδόντα συνέχειες έφαγα όλα τα λιοντάρια της Αφρικής. Μετά το 'ριξα στα πολεμικά αναγνώσματα, τορπιλισμοί, υποβρύχια, ανατινάξεις, τέτοια.

-Καλά, όλα αυτά πρέπει να τα ζήσει κανείς για να τα γράψει. Έχετε δει τορπιλισμό;

-Πως, στον κινηματογράφο!

-Κι αφου τα καταφέρνατε τόσο καλά στην πατρίδα σας γιατί ήρθατε στην Αθήνα;

-Οι φίλοι μου με φάγανε. Πήγαινε στην Αθήνα που έχουν πολύ μεγαλύτερη πέραση τα ψέματα για να προκόψεις!

-Κι έτσι ήρθατε στην Αθήνα!

-Ναι, μάλιστα. Πήγα κατ' ευθείαν σ' ένα φτασμένο πατριώτη μου αλλά αυτός δε με χρειάζεται.

-Γιατί;

-Είναι δικηγόρος, είναι πιο ψεύτης κι από μένα!

-Και σας έστειλε στον άντρα μου, το βουλευτή. Λυπάμε κύριε Θόδωρε, αλλά εγώ προσωπικά αντιπαθώ τα ψέματα.

-(Γελάει) Τι λέτε κυρία μου; Γυναίκα και να αντιπαθεί τα ψέματα, γίνεται ποτέ; Οι γυναίκες είναι γενημένες ψεύτρες! Έπειτα, μαντάμ, το ψέμα είναι ταλέντο, είναι δώρο Θεού, είναι δυνατόν να το αντιπαθείτε; Απόδειξη ότι οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου είναι μεγάλοι ψεύτες!
Μπορώ τώρα να δω τον κύριο Φερέκη;

-Δυστυχώς απουσιάζει.

-Μα τι λέτε κυρία μου. Αφού η υπηρεσία σας είπε πριν λίγο ότι ήταν εδώ.

-Τέλος πάντων, ποιον θα πιστέψετε, την υπηρεσία μου ή εμένα;

-Μάλλον την υπηρεσία σας!

-Ακούστε κύριε μου. Πολύ θάρρος δεν πήρατε;

-Κυρία μου, εγώ δεν ήρθα εδώ για να εισπράξω ψέματα. Για να πουλήσω ήρθα!

-Μα σας είπα κύριε ότι ο άντρας μου απουσιάζει.

-Να το λέτε κυρία μου αλλά να μην επιμένετε. Τι διάβολο, συναγωνισμό θα μου κάνετε; Στο κάτω κάτω έχουμε και επαγγελματικό φιλότιμο.

(Φωνάζει το Βέγγο και τον πετάει έξω με τις κλωτσιές)

~~~

(Τελικά, ξανάρχεται την επόμενη μέρα. Την προηγούμενη όμως είχε διαπληκτιστέι με το βουλευτή [δεν ήξερε ποιος ήταν] στο λεωφορείο. Συζητούν με τη γυναίκα του και τελικά ανακαλύπτουν το τραγικόν της συμπτώσεως.

Συμφωνούν να προσπαθήσει να βρει ένα ψέμα να δικαιολογηθεί για να μην τον πλακώσει ο βουλευτής στο ξύλο και να είναι αυτό μια δοκιμασία που αν την περάσει να τον δεχτούν ως ιδιαίτερο. Έρχεται ο βουλευτής)

-Καλημέρα σας.

-Τι καλημέρα βρε; Τολμάς να πατήσεις σπίτι μου ύστερα από τα χθεσινά;

-Να σας εξηγήσω κύριε Φερέκη. Δεν φταίω εγώ, με βάλανε. Ένας πολιτικός αντίπαλος σας!

-Τι λες μωρέ;

-Μάλιστα. Μου λέει: "Άνεργος είσαι; Θέλεις να κερδίσεις χρήματα; Πάρε μια λίρα και πήγαινε βάρα μια γροθιά σ' εκείνον εκεί τον κύριο"!

-Αλήθεια;

-Ε, μα τώρα, ψέματα θα σας πω κύριε Φερέκη; (σ.σ. Μπουαχαχαχά!!!!)

-Πώπω, πολιτική κατάπτωσις!

-Εγώ δε σας ήξερα, αλλά μόλις το έμαθα τρελάθηκα. Πώπω είπα, τι έκανα; Τον κύριο Φερέκη χτύπησα, το βουλευτή μας; Το καμάρι του λαού; Το αηδόνι της Βουλής;

-(Ο άλλος κορδώνεται. Την κατάπιε μια χαρά και νιώθει και κολακευμένος!)
Ώστε έτσι ε; Δεν με ήξερες προσωπικώς, ε;

-Μα τι λετε κύριε Φερέκη; Αν σας ήξερα θα έκανα τέτοιο πράγμα;

-Για πες μου τώρα: Ποιος ήταν αυτός που σε έβαλε να με χτυπήσεις; Τα χαρακτηριστικά του τα θυμάσαι;

-Πωωως, ήταν έτσι, ένας ψηλός... μετρίου αναστήματος, παχουλός πολύ... προς το αδύνατο, με μια μουστάκα έτσι... μέ ένα μουστακάκι τόσο δα...

(Μπαίνει όμως η γυναίκα του βουλευτή και αποκαλύπτει την αλήθεια. Ο βουλευτής κουφαίνεται)

-Κύριε των δυνάμεων! Ακούς εκεί να μ' έχεις τόση ώρα και να με δουλεύεις!

-Ε, μα ψεύτη δε ζητάτε;

-Τι ψεύτη βρε; Για τους άλλους, όχι για μένα!

-Ακούστε κύριε Φερέκη. Θεωρήστε ότι μ' αυτό το ψέμα έδωσα τις ... εισαγωγικές μου εξετάσεις! Κι άν είπα πέντε ψέματα σ' εσάς, με τα τσουβάλια θα τα πω στους ψηφοφόρους σας!

(Μπαίνει μέσα ένας δυσαρεστημένος ψηφοφόρος. Πρόκειται για γνωστό κομπάρσο, τον Π. Καραβουσιάνο ένα νταγλαρά ίσαμε κει πάνω)

-Ωωωω, τον κύριο Πατατιά! Τι κάνετε;

-Τι να κάνω κύριε Φερέκη; (Σταυροκοπιέται) Δόξα το Θεώ που σε πετυχαίνω. Δυο ζευγάρια σόλες έχω λιώσει να πηγαινοέρχομαι στο σπίτι σου και στο γραφείο...

-Να σας εξηγήσω...

-Τι να μου εξηγήσετε; Ένα μήνα έχει ο αδελφός μου στη φυλακή. Δε μου είπατε πως θα τον βγάλετε;

-Ε, μάλιστα, πως...

-Τι πως; Όλο υποσχέσεις ήσαστε και φως δε βλέπουμε!

-(Πετάγεται ο Ηλιόπουλος) Επιτρέψτε μου κύριε Πατατιά. Ασχολούμαι προσωπικά με την υπόθεσή σας. Μίλησα σχετικά με τον κύριο Υπουργό Δικαιοσύνης. Και επειδή τον επίεσα πολύ, μου είπε ότι θα μου τηλεφωνήσει αμέσως.

(Χτυπάει τυχαία το τηλέφωνο)

-Α, εσείς είστε κύριε Υπουργέ; Τι γίνεται με την υπόθεση του κυρίου Πατατιά;

(Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι μια ταλαίπωρη κυρία που δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα)

-Ααα, όχι κύριε υπουργέ. Μη μας τα κάνετε αυτά. Ο κύριος Φερέκης απαιτεί να βγάλετε αμέσως από τη φυλακή τον αδελφό του κυρίου Πατατιά γιατί ο κύριος Πατατιάς είναι στενός φίλος του. Αυτό που σας λέω κύριε υπουργέ! Κι όταν δίνετε μια υπόσχεση να την τηρείτε! Ααα, θα με κάνετε να σας μιλήσω άσχημα!

-(Ψηφοφόρος) Μη, μην τον βρίζεις.

-Ααα, κύριε υπουργέ. Σας είπα, ο κύριος Φερέκης απαιτεί να τον εξυπηρετήσετε αμέσως. Αν δεν το κάνετε, θα φτάσει μέχρις αποχωρήσεως από το κόμμα! Ορίστε! Γιατί δεν το λέγατε από την αρχή;

(Προς τον Πατατιά) Εντάξει! Θα το κάνει!

-Σας ευχαριστώ πολύ.

-Όχι εμένα. Τον κύριο Φερέκη! Σας έχει μεγάλη αδυναμία. "Τον Πατατιά μου και τα μάτια σου μου είπε!"

(Εν ολίγοις, τον τούμπαρε κι αυτόν!)

-Πώπω, τι καταπληκτικός ψεύτης είσαι εσύ!

-Και που να με δείτε στο φόρτε μου!

~~~

(Στο γραφείο του βουλευτή)

-Όχι κύριε. Ο κύριος Φερέκης δεν είναι εδώ. Έχει ανέβει στα ανάκτορα! Όταν γυρίσει θα σας δεχτεί.

-(Γραμματέας) Ποιός ήτανε;

-Ενας. Δεν έχει σημασία. Εγώ με τα ανάκτορα που του είπα, τον θάμπωσα!

~~~

-Καλημέρα σας κυρία μου.

-Καλημέρα σας κύριε Φερέκη. Ήρθα για την υπόθεσή του κουνιάδου μου που ήταν λιμενοφύλακας στην Άνδρο και ήθελε να τον διορίσετε στη Νάξο. (σ.σ. Άιντε άιντε!!! Θα στείλω κι εγώ τη γάτα μου να τη διορίσουν στο τμήμα δοκιμασίας γεύσης βελτιωμένης ράτσας τρωκτικών του Υπουργείου Γεωργικής Ανασυγκροτήσεως στην Οδό Ρουσφετιού 69!!)

-Α, ναι. Αυτή την υπόθεση την έχει αναλάβει ο ιδιαίτερος μου. Και δεν έγινε ο διορισμός;

-Ξέρετε, ο καημένος πέθανε εχθές!

(Μπαίνει ο Ηλιόπουλος μέσα, που δεν ξέρει για το θάνατο του κουνιάδου)

-Α, καλημέρα σας κυρία μου. Εντάξει, έγινε η μετάθεση. Τηλεφώνησα στον κουνιάδο σας και σήμερα το πρωί πήρα και απάντηση: "Ευχαριστώ απείρως ΣΤΟΠ Έρχομαι Αθήνα".

-Σας τηλεγράφησε; Αφού πέθανε!

-Ααα, σας το 'πανε; Μα έτσι απότομα; Τσ τσ, τι άγαρμπος κόσμος!

~~~

(Ο Ηλιόπουλος κάνει πως μιλάει στο τηλέφωνο με το βουλευτή. Έχει γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα. Κάποια στιγμή μπαίνει ο βουλευτής από την πόρτα και τον κοιτάζει άγρια. Ο Ηλιόπουλος δεν τον έχει αντιληφθεί.)

-Ναι κύριε Φερέκη. Μάλιστα κύριε Φερέκη.

(Γυρνάει και τον βλέπει)

-...Α, χα χα χα! Ξέρετε γιατί γελάω κύριε Φερέκη; Μόλις τώρα μπήκε ο δίδυμός σας αδελφός, ο γιατρός. Και η κυρία νομίζει πως είστε εσείς!



Θ.Β.

Οι παρακάτω σκηνές είναι από την ταίνία "Ο Παπατρέχας" με το Βέγγο σε σενάριο Ναπολέοντα Ελευθερίου. Η ταινία αυτή έχει φοβερές ατάκες.

---

(Βέγγος είναι θυρωρός και ψάχνει να βρει γαμπρό για τις αδερφές του. Είναι ανεβασμένος σε μια σκάλα και κάνει μια δουλειά στην είσοδο της πολυκατοικίας και μπαίνει ένας γεροντάκος):

-Έδώ ζητάτε γαμπρούς;

-Δε σ' ακούω παππούλη. Έλα πάνω.

(Ανεβαίνει κι αυτός στη σκάλα.)

-Έχω τη γνώμη πως εδώ πάνω δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση.

-Γιατί; Δεν έχεις ακούσει που λένε συζήτηση υψηλού επιπέδου;

-Ε, χε χε χε!

-Πρόσεχε μονάχα μην πέσουμε. Και οι γέροι ως γνωστόν πάνε ή από πέσιμο ή απ' αυτό που ξέρεις.

-Διάβασα την αγγελία σας και ήρθα. Θέλω μια νύφη...

-...για τον εγγονό σου.

-Όχι. Για μένα! Αρκετά ρεμπέλεψα. Καιρός πια να νοικοκυρευτώ!

-Και πόσων χρονών είσαι;

-Δεν έχω κλείσει ακόμα τα εβδομήντα πέντε!

-Ε, να ξαναρθείς αύριο με τον κηδεμόνα σου μην πάμε μέσα επί αποπλάνηση ανηλίκου.

-Έχω την εντύπωση πως με ειρωνεύεστε. Ένα σας λέω μόνον: Τσάρλι Τσάπλιν. Τεκνοποίησε στα εβδομηντα πέντε.

-Καλά, αυτός είχε βρει τη συνταγή...

-Και είμαι κι απ' το Καλέντζι, το χωριό του Παπανδρέου που όλοι οι άντρες ζούνε εκατόν πενήντα χρόνια!

-Να τα χιλιάσεις παππούλη αλλά εμείς ζητάμε γαμπρούς, δε ζητάμε πρωθυπουργούς!

-Πάντως εγώ είμαι γερό κόκκαλο.

-Και τι να το κάνουμε; Σούπα θα φτιάξουμε;

---

-Ώστε ψάλτης κύριε Δωρόθεε;

-Ιεροψάλτης και μάλιστα αριστερός.

-Ααα, της ΕΔΑ δηλαδή.

-Όχι, των Αγίων Θεοδώρων.

-Το ίδιο κάνει, Θεοδωρακικός!

---

(Δίνουν του Βέγγου μια γλάστρα μ' ένα λουλούδι.)

-Πολύδωρε να μου την προσέχεις γιατί φεύγω ταξίδι. Στις οχτώ το πρωί να την ποτίζεις, δέκα με μία το μεσημέρι να την βάζεις στον ήλιο...

-...κι οχτώ με δέκα σινεμά. Ξέρω...

---

(Του δίνουν ένα κλουβί με δυο πουλιά)

-Πολύδωρε να τα πας πίσω στο κατάστημα που τ' αγόρασσα. Το ένα από τα δυο δε μιλάει καθόλου.

-Ε, θα είναι ο σύζυγος φαίνεται...

---

(Έρχεται το φορτηγό του Δήμου για τα σκουπίδια κι όλοι τρέχουν να αδειάσουν τα δικά τους. Τρέχει κι ο Βέγγος. Συζητά με τον υπάλληλο του Δήμου)

-Όλο τρέχεις Πολύδωρε. Είσαι συνεχώς υπ' ατμόν!

-Ε, είναι που σέρνω πίσω μου έξη βαγόνια και μια σκευοφόρο! Τις αδερφές και τη θεία μου δηλαδή.

-Μπα, έχεις αδερφές;

-Ναι και όλο το βάρος πέφτει στον αδερφό. Και καλά, τις μεγάλωσα. Το παλούκι είναι το πάντρεμα.

-Αν είν' έτσι να σε βοηθήσω, να πάρω τη μια.

-Ε, είπαμε να τις παντρέψουμε όχι να τις πετάξουμε στα σκουπίδια!

(Περνάει η θεία του, η ηθοποιός "Ταϋγέτη", η οποία δε φημίζεται για την ομορφιά της).

-Α, να η θεία μου. Μην τη βλέπεις έτσι, το βράδυ ομορφαίνει. Πάντως είναι γυναίκα. Εξακριβωμένα πράγματα.

---

(Πάει στον κουρέα με τον μακρυμάλλη γαμπρό μιας από της αδερφές του)

-Πόσο να τα πάρουμε;

-Λίγο στο πλάϊ μόνο.

-Τι λίγο στο πλάϊ; Αντρικά! Δυο πόντους σαν το γκαζόν της Ομονοίας!

---

(Τρώει με το κορίτσι του, τη Χαρίκλεια σε ένα εστιατόριο όταν έρχεται ο Φέρμας ο αδερφός της ο Κρητικός και του την παίρνει.)

-Μανώλη, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Τι μου παίρνεις έτσι το κορίτσι!

-Δεν ακούω τίποτα! Να μπει το στεφάνι.

-Μανώλη! Θα πάρω πέτρα!

-Τίποτα. Και μην ξεχνάς, η Χαρίκλεια έχει εννιά αδερφούς. Οχτώ στην Κρήτη κι έναν εδώ.

-Μάνα με τους εννια σου γιους και με τη μια σου κόρη!

---

(Η θεία του διαβάζει στην εφημερίδα την αναγγελία γάμου του και νομίζει ότι την εγκατέλειψε και θα μείνει γεροντοκόρη.)

-Ο Πολύδωρος Λαγός, το γένος Παπατρέχα, γεννηθείς εις Τρεχαλητό Ιωαννίνων νυμφεύεται τη Χαρίκλεια Ανωγιαννάκη γεννηθείσα εις Σφακιά... Ααααα! Άτιμε Πολύδωρε! Με εγκατέλειψες! Θα σκοτωθώ. Θα πάρω παραθείο!

(Κλείνεται στο δωμάτιο ουρλιάζοντας)

-Θεία, μη σκοτωθείς, μην πάρεις παραθείο. Θα σου βρω κι εσένα θείο!

(Πάνω στη φούρια κρεμιέται ο Βέγγος από την ταράτσα από ένα σκοινί και φωνάζουν την πυροσβεστική. Διασώζεται και έρχεται ο γιατρός να τον δει.)

-Ησυχάστε, δεν έπαθε τίποτα. Μόνο που από το φόβο του έβγαλε τη χρυσή!

(Μπαίνει ο Φέρμας, ο αδερφός της Χαρίκλειας, ο οποίος κατά σύμπτωση είναι αρχιπυροσβέστης και φοράει τη στολή του και το μεταλλικό γυαλιστερό κράνος)

-Άτιμε Κολοκοτρώνη! Είδες τι μου 'κανες με το να βιάζεσαι για το γάμο; Κοίτα πως με κατάντησες! Θα σου φέρω το Softex στο κεφάλι. Τι σόφτεξα μωρέ και με τυραννάς έτσι;

-Ησύχασε Πολύδωρε. Εγώ σε έμπλεξα, εγώ θα σε γλυτώσω. Σου βρήκα γαμπρό για τη θεία σου. Θα την πάρει ένας θείος μου.

-(Γελάει) Ωράιο ακούγεται. Ο θείος σου θα πάρει τη θεία μου!

(Μετά το γάμο της θείας)

-Τιμή και δόξα στον ήρωα! Ήρωας του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν. Εμ βέβαια! Μόνο ήρωας θα μπορούσε να την πάρει!

---

(Τέλος, υπάρχει μια σκηνή στην οποία έρχεται ο Κώστας Μεντής ως υποψήφιος γαμπρός για τη μεγαλύτερη αδερφή του Βέγγου, που την ερωτεύτηκε από τη φωνή της)

-Και πως λέγεστε;

-Ναπολέων Αβεσσαλώμ Ελευθερίου.

-Αα, ωραίο όνομα. Καθολικός είστε; (Χαμογελάει.) Αστειεύομαι.

(Εδώ ο σεναριογράφος δεν άντεξε να μην αναφέρει και το όνομά του στην ταινία. Δεν ξέρω βέβαια αν το πατρώνυμό του είναι Αβεσσαλώμ...)

Βασιλειάδου: Ποιο δόντι σε πονάει;
Χωρικός: Ο κάτω δεξιός τραπεζίτης.
Βασιλειάδου: Εμ, βέβαια. Τραπεζίτης και αριστερός γίνεται;

Η κυρά μας η μαμή
~~~

Βασιλειάδου: Τα μαυρομάτικα ματιάσματα, καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια
δεν είναι τίποτα. Το γαλανό μάτι όμως είναι γερό μάτι. Φτάνει μέχρι το
μεδούλι...

Η κυρά μας η μαμή
~~~

Μακρής: Μπα, έχει και γιο η μαμή;
Ελένη Ζαφερίου: Ναι, ο νεαρός που ήρθε τελευταία.
Μακρής: Ο φοιτητής της ιατρικής; Μπα, δεν το 'ξερα ότι στο πανεπιστήμιο
έβαλαν και έδρα ξεματιάσματος...

Η κυρά μας η μαμή
~~~

Επισκέπτρια: Πώς είναι ο κύριός σου Ασημίνα;
Υπηρέτρια: Καλά είναι. Μόνο που είναι άρρωστος στο κρεβάτι και πονάει
πολύ.
Επισκέπτρια: Εμ τότε τι μαύρα καλά ειναι; Κι η κυρία σου είναι μέσα;
Υπηρέτρια: Όξω ήτανε, αλλά μπήκε μέσα...

Η κυρά μας η μαμή
~~~

Κόρη: Πατέρα, ο γιατρός σας είπε να κάνετε δίαιτα.
Κώστας Δούκας: Μωρέ τι μου λες; Να βράσω τους γιατρούς και να πιω το
ψαρόζουμό τους!

Μην είδατε τον Παναή
~~~

Μιχαλόπουλος: Πως πας από φωνή Γεώργιε;
Ληναίος: Έτσι κι έτσι. Γιατί;
Μιχαλόπουλος: Είσαι να σε πάρω για αριστερό;
Ληναίος: Δηλαδή θα τραγουδάω τραγούδια του Θεοδωράκη;
Μιχαλόπουλος: Όχι βρε, για αριστερό ψάλτη!
Ληναίος: Μα δεν ξέρω.
Μιχαλόπουλος: Θα μάθεις.
Ληναίος: Ναι, αλλά ώστε να μάθω θα ανατριχιάσει μέχρι και ο ύψιστος από
τα φάλτσα. Και μ' έχει που μ' έχει στη μπούκα του κανονιού.
Μιχαλόπουλος: Πάψε ανόητε, ο Θεός δεν είναι πυροβολητής!

Μιας πεντάρας νειάτα
~~~

Κωσταντάρας: Καλά, δεν ντρέπεσαι γέρος άνθρωπος να βγαίνεις με
μικρούλες;
Αυλωνίτης: Ε, όχι και γέρος. Μεσόκοπος... Όπως λέμε μεσοτοιχία...

Μικροί και μεγάλοι εν δράση
~~~

Αυλωνίτης: Φασούλι το φασούλι δε γίνονται περιουσίες. Γίνονται
φασολάδες!

O τζίτζικας κι ο μέρμηγκας
~~~

(Ο Βέγγος πουλάει ρολόγια)
Βέγγος: Τι γινέστε κύριε; Περιμένετε ραντεβού;
Περιμένων: Αχ, ναι. Μια ολόκληρη ώρα...
Βέγγος: Θα είναι από τις δύσκολες φαίνεται... Και με την ευκαιρία έχω
κάτι για σας. Ρολόι για ταλαιπωρημένους εραστές: Πάει πίσω μισή ώρα ...
για παρηγοριά!

Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ
~~~

Προς Αυλωνίτη: Πρόσεχε, θα πνιγείς!
Αυλωνίτης: Σιγα μην πνιγώ. Τι είναι το πιάτο μου να πνιγώ; Στέρνα;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Προς Αυλωνίτη: Εσύ πρέπει να πεθάνεις για να βάλεις μυαλό...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Φέρμας: Ίσα με τριάντα ίππους φορολογήσιμους κορόιδο είσαι!

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ληναίος: Πώπω αδερφέ μου, τι μυαλό είναι αυτό; Καλά, πως το έχεις τόσον
καιρό και δε σου έχει μπαγιατέψει;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ρίζος: Πιάσε δυο καταϊφια. Και που 'σαι... Κάντα μου μυθιστόρημα.
Καλογεροπούλου: Δηλαδή;
Ρίζος: Τύλιξέ μου τα στο χαρτί!

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Γιατρός (μετράει την πίεση): Εικοσιένα.
Αυλωνίτης: Πολύ δεν είναι γιατρέ μου;
Γιατρός: Να σου πω. Αν ήσουν άλογο θα ήταν μια χαρά. Αλλά για άνθρωπο,
πολύ είναι...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Αυλωνίτης: Θέλω κανένα βιβλίο για να περνάω την ώρα μου.
Ρίζος: Βιβλία πασατέμπο δεν έχουμε...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ληναίος: Απόδειξη;
Βασιλειάδου: Τι να την κάνεις την απόδειξη; Αν είναι να σου φάνε λεφτά,
θα στα φάνε και με απόδειξη...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ρίζος: Αχ κυρία Θεώνη μου, γιατί το νοίκιασες το δωμάτιο;
Βασιλειάδου: Και τι να 'το 'κανα; Αποθήκη για αράχνες;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ρίζος: Τι 'ν' αυτό; Πέφτουν σοβάδες;
Βασιλειάδου: Ναι, πέφτουνε σουβάδες απ' το ταβάνι. Αλλά μη
στεναχωριέσαι. Έχω ένα κράνος στην αποθήκη. Θα στο φέρω.

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Αυλωνίτης: Ας όψεται η πίεση.
Βασιλειάδου: Έχεις πίεση;
Αυλωνίτης: Εικοσιένα. Ρόδα... Και μου είπε ο γιατρός να αλλάξω αέρα. Τι
να κάνω;
Βασιλειάδου: Δεν παίρνεις έναν ανεμιστήρα;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Νίκη Λινάρδου: Μα στον κουβά δεν βάζουνε θησαυρό. Κάρβουνα είναι;
Ρίζος: Πως... Δεν έχεις ακούσει που λένε «Άνθρακες ο θησαυρός»;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Αυλωνίτης: Τι διάολο σ' έκανα ωραίο μωρέ και μού 'φαγες τα καλύτερα
υλικά;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Σερβιτόρος: Να πάρω το καπέλο σας κύριε;
Φέρμας: Ασ' το κάτω ρε. Σε πειράζει; Δεν φτάνει που μας παίρνετε το
πορτοφόλι, θέλετε να μας πάρετε και το καπέλο;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Άντζελα Ζήλεια: Συνεργείο λοιπόν.
Ληναίος: Συνεταιρικό.
Άντζελα Ζήλεια: Και ανύπαντρος.
Ληναίος: Ναι. Έχω συνεταίρο στο συνεργείο και δεν έχω στη ζωή...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Αυλωνίτης: Ωχ, αδερφέ! Δε με βολεύει εδώ. Πάω να πάρω αέρα στο κοτέτσι.
Βασιλειάδου: Μα στο κοτέτσι θα πας να πάρεις αέρα;
Αυλωνίτης: Μα το κοτέτσι έχει ασβέστιο!
Βασιλειάδου: Κι άμα θες ασβέστη δεν πας σε κανένα γιαπί να πάρεις δέκα
κουβάδες;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Βασιλειάδου: Κύριε νεόκοσμε! Βγες απ' το κοτέτσι! Θα ζηλέψει ο κόκορας.
Αυλωνίτης: Μα δεν υπάρχει κόκορας.
Βασιλειάδου: Που πήγε;
Αυλωνίτης: Ξέρω 'γω; Θα πήγε να ξουριστεί.

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

(Ο Αυλωνίτης κατά λάθος γκρεμίζει το κοτέτσι.)
Βασιλειάδου: Ανάθεμά σε, τι μου 'κανες! Εμένα το κοτέτσι μου ήτανε
παρθεναγωγείο. Να μην πατήσει μέσα σερνικός! Ποιος θα μου πληρώσει τώρα
τις ζημιές;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Βασιλειάδου: Τι έχει μωρέ το στρώμα και το ξεκοίλιασες; Σκωληκοηδείτη;
Ρίζος: Κάτι είχε και μ' ενοχλούσε. Ααα, μα δεν ήτανε ύπνος αυτός. Γέμισα
ζγρουμπούλια!
Βασιλειάδου: Και μου 'κανες το κρεβάτι μπαμπακολίβαδο;

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Νίκη Λινάρδου: Λεφτά! Πρέπει να πάω στο κομμωτήριο;
Ρίζος: Στο κομμωτήριο; Γιατί;
Νίκη Λινάρδου: Αφού είμαστε καλεσμένοι το βράδυ. Έτσι θα πάω; Μ' αυτά τα
μαλλιά;
Ρίζος: Και στο κομμωτήριο τι θα σου κάνουν βρε Αγγέλα; Θα σου βάλουν
άλλα μαλλιά νάυλον; Αλλά έτσι είσαι... Μη μας καλέσουν τζάμπα για φαϊ.
Δε μ' αφήνεις να το φχαριστηθώ...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Αυλωνίτης: Ε, απόψε θα φάω!
Γιάννης Φέρμης: Κι αύριο εικοσιένα η πίεση...
Ρίζος: Κύριε Νεόκοσμε: Άμα φτάσεις τριάντα να πουλήσεις... Είναι καλή
τιμή!

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Ρίζος: Άντε παιδιά, να ζήσετε!
Νίκη Λινάρδου: Άντε, να δούμε πότε θα το αποφασίσεις και για μας!
Ρίζος: Ε, άσε να καλέσουν πρώτα την κλάση μου...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Βασιλειάδου: Πολύ ωραία τραγούδησες...
Ληναίος: Αμ, την προίκα την έχουμε στο λαρύγγι μας κυρία Θεώνη!
(Παντρεύεται μια τραγουδίστρια.)
Βασιλειάδου: Ο Θεός να σας φυλάει από φαρυγγίτιδα...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Βασιλειάδου: Τι κάνεις βρε στο ξένο δωμάτιο;
Αυλωνίτης: Λάθος στην πόρτα.
Βασιλειάδου: Λάθος κάνουνε στην ορθογραφία, όχι στις πόρτες!

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Μέντιουμ: Βλέπω έναν άνθρωπο με χρυσά...
Βασιλειάδου: Ναύαρχος θα είναι...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

Μέντιουμ: Βλέπω χρυσό...
Βασιλειάδου: Χρυσή να σε κόψει...

Ο θησαυρός του μακαρίτη
~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό. Μπαίνει μέσα ένας πελάτης αγκομαχώντας
από τον πόνο).

Πελάτης: Ωωωχ, ωωχ!
Βέγγος: Που πονάς;

Πελάτης: (Δείχνει με το χέρι του οριζόντια πάνω στο σώμα του) Από εδώ,
ως εδώ, από εδώ, ως εδώ, από εδώ ως εδώ...
Βέγγος: Ε, και τώρα τι θες; Να πονάς και στα ενδιάμεσα;
Πελάτης: Κάνε μου κάτι να ησυχάσω
Βέγγος: Έννοια σου και θα σου κάνω κάτι εγώ να ησυχάσεις για πάντα...

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)

Πελάτης: Μια ασπιρίνη και γρήγορα... Και κοίταξε να μου διαλέξεις μια
παχιά παχιά!
Βέγγος: Δε μου λες, εσύ ασπιρίνη θέλεις ή κότα;

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)

Πελάτης: Γρήγορα παιδί μου. Άντε και με τάραξε το δόντι μου...
Βέγγος: Ποιο δόντι;
Πελάτης: Το τρίτο κάτω αριστερά.
Βέγγος: Αριστερά όπως μπαίνουμε ή όπως βγαίνουμε;
Πελάτης: Και τι το πέρασες το στόμα μου; Στοά Αρσακείου;

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
~~~

(Ο Βέγγος φτιάχνει φάρμακο για έναν πελάτη)

Βέγγος: Έτοιμο. Δε μου λες, παιδιά έχεις;
Πελάτης: Ναι, δώδεκα!
Βέγγος: Το μεγαλύτερο αγόρι πόσο είναι;
Πελάτης: Εικοσιένα.
Βέγγος: Α, εντάξει. Θα δουλέψει και θα ζήσει τα υπόλοιπα...
Πελάτης: Φέρ' το να το πιω.
Βέγγος: Τι; Εδώ θα το πιεις; Δεν πας πρώτα σπίτι σου να φιλήσεις τη
γυναίκα σου και τα παιδιά σου, να κάνεις και τη διαθήκη σου;

Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης
~~~

(Στο καμπαρέ, ο Αλεξανδράκης συζητάει με το σερβιτόρο και κοιτάει τη
Βουγιουκλάκη που φιλιέται επί ένα λεπτό μ' έναν πελάτη)
Αλεξανδράκης: Μπράβο αντοχή! Με τέτοια αναπνοή μπορεί να καταρίψει το
παγκόσμιο ρεκόρ στις βουτιές!
Σερβιτόρος: Και στις βουτιές είναι καλή!

(Μας δείχνει την ώρα που φιλιέται, που του ...βουτάει από την τσέπη ένα
κατοστάρικο)

Το δόλωμα
~~~

(O Αλεξανδράκης κάθεται στο τραπέζι της καμπαρετζούς Βουγιουκλάκη)

Αλεξανδράκης: Τι δουλειά κάνεις εδώ;
Βουγιουκλάκη: Χειροτεχνία.
Αλεξανδράκης: Δηλαδή;
Βουγιουκλάκη: Απλώνουν αυτοι τα ξερά τους, εγώ τους τα μαζεύω, και ούτω
καθ' εξής...

Το δόλωμα
~~~

(Η Βουγιουκλάκη είναι στην παραλία και διάφοροι της κολλάνε)

Ενοχλητικός: Δαγκώνει ο σκύλος σας μαντάμ;
Βουγιουκλάκη: Ο σκύλος δε δαγκώνει, δαγκώνω όμως εγώ.
Ενοχλητικός: Τι μάρκα είναι το σκυλάκι σας;
Βουγιουκλάκη: Τι μάρκα; Μπουίκ!!!
Ενοχλητικός: Πως είπατε;
Βουγιουκλάκη: Άντε στη δουλειά σου παιδάκι μου. Άντε, μη σου πω καμιά
κουβέντα πειραιώτικη και δεν κάνει...

Το δόλωμα
~~~

(Κοιτάνε μια κοπέλα που ταϊζει ένα σάντουιτς σ' έναν απίστευτα ευτραφή
κύριο).

Ηλιόπουλος: Τη βλέπεις αυτή; ...Ε, μην κοιτάς έτσι... Πολλά λεφτά σου
λέω. Πολλά λεφτά...
Αλεξανδράκης: Εφοπλίστρια;
Ηλιόπουλος: Όχι. Κτηνοτρόφος.
Αλεξανδράκης: Κτηνοτρόφος;
Ηλιόπουλος: Έχει παντρευτεί αυτό το κτήνος... και το τρέφει.

Το δόλωμα