ΦΟΒΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΜΑΡΑ

Αυτές τις άγιες ημέρες, τις εορταστικές, παραβρέθηκα σε τρία τραπέζια φίλων. Ένα από τα κυρίαρχα θέματα συζήτησης ήταν οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. 

Μεταφέρω το γενικό κλίμα: Ναι μεν ξέρουμε ότι ο Σύριζα λέει παραμύθια αλλά η τρομοκρατία του Σαμαρά δεν αντέχεται. Τέσσερα χρόνια τώρα, τα ίδια και τα ίδια. Θα χρεοκοπήσουμε, θα καταστραφούμε, θα δούμε τα ραδίκια ανάποδα, έλεος πια! Ας δούμε και τον Αλέξη. Τι είχαμε τι χάσαμε. 

Σε ένα βαθμό το καταλαβαίνω. 

Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει, το κοινό περί δικαίου αίσθημα παραμένει τραυματισμένο, εξακολουθούν να ζορίζονται πολλοί και η κλάψα των μαζικών μέσων επιρροής έβγαλε ρίζες στους εγκεφάλους των πολιτών. Δέχομαι επίσης πως κουβαλάμε αυτό το ψυχολογικό φορτίο εδώ και 4 χρόνια. Αυτό που δεν δέχομαι είναι ότι αρνούμαστε να παραδεχθούμε τη σταθερότητα, τη βελτίωση και ότι πραγματικά φτάνουμε στο τέλος αυτής της φάσης. 

Ας δούμε ψύχραιμα τα γεγονότα. 

Ο Έλληνας υπέστη σοκ. Έφαγε δορυφορική σφαλιάρα και από το κουρνιαχτό θόλωσε και έστειλε στη Βουλή τους Ναζί και τους ψεκασμένους που όλοι θέλουν να τους δωροδοκήσουν.  Ένα ολόκληρο κόμμα μετακόμισε σε ένα άλλο και αυτό που απέμεινε σπάει στα δύο και σε λίγο θα αποτελεί ανάμνηση. Από το 90% του εκλογικού σώματος που ψήφιζε δύο κόμματα, πήγαμε στην εποχή των 6 κομμάτων στη Βουλή και των 24 ανεξαρτήτων βουλευτών. 

Στις 6 Μαΐου του 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε. Όταν ένα κράτος χρεοκοπεί είναι αδύνατον οι πολίτες του να ζουν παραδεισένια, αλλιώς κάθε κράτος θα έκανε οκτώ χρεοκοπίες το χρόνο.

Οι τρόποι που αντιμετωπίζεται η χρεοκοπία είναι μόλις δύο. 

Ο ένας είναι η καταστροφή, η εξέγερση και ο κόσμος να εισβάλλει στα σούπερ μάρκετ με τα τσεκούρια  για να βρει ένα πακέτο μακαρόνια. Αν αυτό σου φαίνεται τραβηγμένο, συνέβη στην Αργεντινή και στη Βενεζουέλα. 

Ο άλλος είναι το Μνημόνιο. Ένα πακέτο μέτρων, σκληρών από τη μια αλλά και μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν. Στο Γιουνανιστάν είχαμε ανάγκη αρκετές από δαύτες καθώς μόνοι μας τα κάναμε ρόιδο. 

Θυμίζω ότι κανείς άλλος δεν μας έδινε χρήματα. Ούτε οι Ρώσοι σωτήρες, ούτε οι Κινέζοι, ούτε τα 600 δις του Σώρα, ούτε τα παλιά ομόλογα της Εθνικής, ούτε μπορούσαμε να πάμε στο δολλάριο. Θες ότι μας ευνόησε η συγκυρία, δεν συνέφερε ούτε την ευρωπαϊκή ένωση να μας ξεφορτωθεί, οπότε βρήκαμε δανεικά από τους εταίρους μας και το ΔΝΤ. 

Ναι, πιεστήκαμε αλλά σε γενικές γραμμές φτηνά τη γλιτώσαμε. Αυτό το επάρατο μνημόνιο, που θυμίζω πως είναι προϊόν της χρεοκοπίας μας και όχι η αιτία αυτής, έφτασε στο τέλος του. 

Έπρεπε να ξεπεράσουμε τον σκόπελο της εκλογής του προέδρου της δημοκρατίας, να το κλείσουμε το θέμα και μετά να πέσουμε με τα μούτρα στην προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδύσεων ώστε να πέσει η ανεργία. 

Πάμε σε εκλογές και ο σώζων εαυτώ σωθήτω. 

Τρομοκρατεί λοιπόν ο Σαμαράς;;

Την Κύπρο την ξεχάσαμε τόσο γρήγορα;  Έκλεισαν εκεί οι τράπεζες ή όχι; Αυτό ήταν τρομοκρατία ή πραγματικό γεγονός; 

Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που είχαν και αυτές μνημόνιο και ξαναβγήκαν στις αγορές, οι πολιτικοί τους εκεί έκαναν κάτι κοινό με ότι κάνουν σήμερα οι Συριζαίοι; Αυτό είναι πραγματικό γεγονός ή τρομοκρατία Σαμαρά; 

Όταν ο Μηλιός με τον Σταθάκη, τα οικονομικά κεφάλια του Σύριζα πήγαν να παρουσιάσουν το περίφημο οικονομικό πρόγραμμα του Σύριζα, ξεχάστηκε το mail του Σπόνερ που έλεγε για παρανοϊκούς ανθρώπους; Αμέσως μετά που έφυγε τρέχοντας η capital από την Ελλάδα πουλώντας με χασούρα ότι  είχε στο ελληνικό χρηματιστήριο, αυτό ήταν τρομοκρατία ή γεγονός; Θα μου πεις τώρα «έλα μωρέ και ποια είναι η capital;;» Τίποτα. Ένα ψωροfund που διαχειρίζεται ένα τρις δολλάρια. Όχι, δεν διάβασες λάθος. Ένα τρις. Από αυτό, μην περιμένεις ούτε σεντ στην Ελλάδα. 

Όταν το χρηματιστήριο πέφτει, τι πέφτει καταρρακώνεται είναι η σωστή λέξη, αυτό είναι τρομοκρατία ή γεγονός; Τι να κάνουμε, έτσι είναι τα λεφτά. Όπου υπάρχει σταθερότητα μένουν για να αυγατίσουν και όπου υπάρχει αβεβαιότητα, την κάνουν για άλλη παραλία. 

Όταν όλος ο εμπορικός κλάδος, ο τουριστικός και ο όποιος βιομηχανικός έχουμε, έκαναν ανακοινώσεις και προέτρεπαν τους πολιτικούς να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας το έκαναν και αυτοί για να φοβίσουν ή γιατί έβλεπαν την καταιγίδα που θα ερχόταν; 

Όταν όλος ο πλανήτης ακούει δηλώσεις περί μονομερών ενεργειών και μετά διορθώσεις τύπου «εντάξει, είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες αλλά θα καταργήσουμε αυτό, εκείνο και το άλλο», μας οδηγούν στον επαναπροσδιορισμό της γλώσσας και στην ανάπλαση των λέξεων. Αν υπογράψεις ένα συμβόλαιο και μετά πας και πειράξεις έστω έναν όρο, αυτό δεν είναι μονομερής ενέργεια; Τον ρώτησες τον άλλον; Αυτό δεν θα έχει συνέπειες; 

Όταν έχουν υποσχεθεί τα πάντα σε όλους, εσύ πιστεύεις ότι θα συνεχίσουν οι Ευρωπαίοι να μας στέλνουν ευρώ; Επειδή μας τονίζουν ότι με αυτά που λέτε, και επειδή τώρα πια ξεφορτωθήκαν ότι τοξικό ελληνικό είχαν, δεν το χουμε σε τίποτα να σας στείλουμε για χόρτα, αυτό είναι τρομοκρατία Σαμαρά; 

Θα δίνουν αυτοί τα λεφτά τους και εμείς εδώ θα τα κάνουμε προσλήψεις στο δημόσιο και περιμένεις να μας χειροκροτήσουν; Πιστεύεις ότι θα μας αφήσουν να βάλουμε χέρι στο ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας χωρίς την έκκριση της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και δεν θα μας απειλήσουν με αποκλεισμό και απομόνωση; Αυτό είναι ο φόβος που καλλιεργεί ο Σαμαράς ή φυσιολογική συνέπεια των πράξεων μας; 

Αν μείνουμε μόνοι μας και με τους Τούρκους δίπλα να καραδοκούν, πότε συμφέρει την Τουρκία να κάνει ντου; Όταν είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή μόνοι μας; αυτό είναι τρομοκρατία Σαμαρά ή πραγματικό γεγονός; 

Όταν μας προειδοποιούν όλοι: Ο διεθνής τύπος, τα ξένα πρακτορεία, φορείς, επίσημοι, εκθέσεις ξένων τραπεζών, άγγελοι και διάβολοι, ότι το καράβι το πάμε στο γκρεμό αυτό είναι μια παγκόσμια σκοτεινή συνομωσία υπέρ του Αντώνη και κατά του Αλέξη; 

Πιστεύεις πως μόνο εσύ μπορείς να κάνεις στάση πληρωμών; Αυτοί δεν μπορούν να σου κάνουν στάση ευρώ; 

Δηλαδή αν δεις κάποιον να θέλει να πιεί ένα μπουκάλι ουίσκι μονορούφι και του πεις «αδερφέ άστο, θα πεθάνεις» και το κάνει ο άλλος και πάει στον Άγιο Πέτρο για τάβλι, είσαι τρομολάγνος; 

Όταν θέλεις να πολεμήσεις το πιο σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα που είναι η ανεργία και κάθε επένδυση που πάει να γίνει, ο Σύριζα τη μπλοκάρει, την καταγγέλλει ως ξεπούλημα, ως προφανή υπόθεση μίζας και υπόσχεται ακύρωση σύμβασης και δικαστήρια με φυλακές, ποιος τελικά είναι αυτός που φοβίζει; Πρέπει να υποσχεθεί εκτέλεση στο Σύνταγμα για να καταλάβεις ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα έρθει στην Ελλάδα ούτε μασημένη τσίχλα;; 

Ο αντίλογος που ακούω και καγχάζω είναι: Αφού υποτίθεται ότι πήγαινε καλά το πράγμα, πως ξαφνικά φτάσαμε πάλι στο αγκομαχητό; 

Ναι, πήγαινε προς το καλύτερο. Για αυτό και αυξήθηκε η κατανάλωση, το λιανικό εμπόριο, η διαφημιστική δαπάνη, οι πωλήσεις των αυτοκινήτων, η κατανάλωση βενζίνης και κάναμε ρεκόρ τουριστών και είχαμε αύξηση των καταθέσεων. 

Όμως δεν γίναμε ξαφνικά Γερμανία! Βελτιωθήκαν πράγματα, μοιράστηκαν και 500 ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά κάποιοι όροι του Μνημονίου που είχαμε την άνεση «να τα αφήσουμε για μετά» - και το μετά έφτασε, η δική μας ολιγωρία και η πολιτική αστάθεια που φέρνει πίσω την οικονομική δραστηριότητα – άρα και τα δημόσια έσοδα, μας αναγκάζουν να κάνουμε πισωπεταλιές. Δεν είπε κανείς πως ξαφνικά γίναμε Κίνα αλλά το 2015 με ομαλή ροή θα ήταν καλύτερο από το 2014. Το οποίο 2014 αν το δεις ψύχραιμα πλην κλάψας ήταν καλύτερο από το 2013. Η ανεργία έπεσε τρεις μονάδες. Περί τους 100.000 συνανθρώπους μας βρήκαν δουλειά. Δεν ήρθε ο παράδεισος αλλά δεν μπορείς και να μην παραδεχθείς ότι επήλθε μια σταθερότητα και μια βελτίωση. 

Αν στην Ελλάδα θέλουμε πραγματικά να καταπολεμήσουμε την ανεργία, η κυβέρνηση που θα βγει πρέπει να προχωρήσει άμεσα στις ιδιωτικές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να μην υπολογίσει τίποτα και καμία αντίδραση. Έχουμε χάσει πολύ χρόνο από τις ευρωεκλογές και μετά που κάπου βάλτωσε το πράγμα, αλλά μόνο έτσι αυξάνεται ο κύκλος της οικονομίας  άρα και βελτιώνεται το επίπεδο ζωής μας. 

Κάνε ότι θέλεις. Μεγάλο παιδί είσαι. Όμως η συγκυρία είναι πάρα πολύ κρίσιμη για να πετάξεις την ψήφο σου στα σκουπίδια… 

Δεν υπάρχει θέμα φόβου και τρομοκρατίας. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, ότι θέλουμε ψηφίζουμε. Δημοκρατία έχουμε. Είναι όμως παρά πολύ κρίσιμη η εποχή για πειράματα, επιπολαιότητα, για εφησυχασμό και για ωχαδερφισμό.  Τελείωσε η εποχή που ψηφίζαμε όποιον έταζε τα περισσότερα και όποιον αφηγούνταν καλύτερα τα παραμύθια. 

Αν με τον όρο «τρομοκρατία Σαμαρά» αυτό που πραγματικά σε χαλάει είναι ότι έχεις μεγάλη ευθύνη για το τι θα ψηφίσεις, άνοιξε τα μάτια και σκέψου καλά πριν πας στην κάλπη…