ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ μέρος 4ον

Στην Ευρυτανία δεν επιδόθηκα σε βόλτες και περιηγήσεις. Πηγα να ξεκουραστώ. Πραγματικά. Ηρεμία, ησυχία, οξυγόνο. Οσες φορές εχουν πέσει στα χέρια μου άρθρα για την Ευρυτανία ολοι μιλάνε και γράφουν για τα ραφτινγκ, καγιάκ, τρεκινγκ, ιππασίες και λοιπά μικροστικά. Αυτά τα φτωχικά με τα τζιπ. Κανείς μέχρι σήμερα δεν εχει αναφέρει ένα μεγάλο καλό και ένα μεγάλο κακό της Ευρυτανίας. Οποτε περάσεις από το Καρπενήσι σταμάτα και ας φάς έναν τόνο κορναρίσματα στην πλατεία να πιεις νερό. Πουθενά δεν εχω γευθεί τέτοιο νερό. Όχι μόνο ότι είναι κρύσταλλο αλλά εχει κάτι…

Το μεγάλο κακό είναι λίγο πριν το Καρπενήσι. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη κακοτεχνία ολων των εποχών! Αυτή η αθλια και απαράδεκτη σύραγγα. Δεν γλιτώνει ούτε δέκα λεπτά από τον παλιό δρόμο, η ευθεία της είναι ιδια με το κανταϊφι και οι κάτοικοι αναφέρουν υπέροχες ιστορίες για το οτι ξεκίνησαν να το ανοίγουν από δυο μεριές, δεν συναντήθηκαν πουθενά και αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή για να ανοίξει ο δρόμος. Κανονικά θα έπρεπε να το είχαν ονομάσει «το μοναδικό τούνελ που πριν το ανοίξουμε δεν κάναμε μελέτη». Αν είχε προκαλέσει το δικαστικό ενδιαφέρον θα γελάγαμε όλοι αλλά μονοεδρική είναι αυτή, τι να πεις. Τόσος κόσμος «εργάστηκε», πληρώθηκε για τη δουλειά του και αν κράτησε μερικά χρόνια παραπάνω, δεν πειράζει μωρε, χτυπήσαμε την ανεργία και το σημαντικό είναι ότι επιτέλους έγινε. Τι; Είναι ουσιαστικά άχρηστο; Υπερβολές…. 

Πάντως αν πάς ποτέ, φροντισε να έχεις γεμάτο ντεπόζιτο, τα αγαπημένα σου cd και κάνε βόλτες με το αυτοκίνητο στα αγέρωχα βουνά.

Κατέβηκα στην Αθήνα ισα ισα για να ξαναμυρίσω καυσαέριο μια και μου έλειψε αλλά και για να πετάξω προς τη Σαντορίνη που ηταν και ο τελευταίος σταθμός των φετινών μου διακοπών….