ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ μέρος 2ον

Η αρμονία της γαλήνης. 


Παραλίγο να μην παω στους Παξούς καθώς έπεσα σε καραγκιόζο-φουρνάρισσα αλλά με λυπήθηκε ο Θεος.

Οι Παξοί είναι το μόνο από τα σημαντικά Ιόνια νησιά που δεν εχω δει και το είχα ως ένα μικρό απωθημένο. Εχω παει στη Ζάκυνθο, στη Λευκάδα, στην Κεφαλλονιά, στην Ιθάκη, στην Κέρκυρα, ε, σειρά είχαν φέτος οι Παξοί. Εκανα ότι και κάθε λογικός άνθρωπος. Εψαξα στον παγκόσμιο ιστο πως θα παω και που θα μείνω. Τη διαδρομή τη βρήκα εύκολα. Από τον Μύτικα στην Ηγουμενίτσα και βουρ απέναντι. 

Στη διαμονή, λόγω αλφαβητικής σειράς έπεσα στα aleka apartments. Κάλεσα στο συγκεκριμένο κινητό που είδα, το σήκωσε μια φιλική κυρία, η Αλέκα, η οποια μου υποσχέθηκε ότι θα με έβαζε σε ένα δωμάτιο χωρητικότητας 5 ατόμων και θα μου έπαιρνε μόλις 45 ευρω το βράδι! Μόνο που δεν πανηγύριζα για το πόσο γρήγορα έκλεισα το δωμάτιο. Στην ερώτηση μου αν τα εισιτήρια του Φερι μποτ έπρεπε να τα κλείσω από νωρίς ή να τα αγόραζα επιτόπου μου απάντησε: «Μην ανησυχείς, θα τα μάθω όλα και θα σε ενημέρωσω. Αύριο θα σε παρω τηλέφωνο και να σου πω συγκεκριμένα για το δωμάτιο γιατι είναι του αδερφού μου. Δεν πιστεύω να υπαρχει πρόβλημα γιατι αδερφός μου είναι, αλλα για να είμαστε 100% σίγουροι, θα σε πάρω αύριο» Χάρηκα για την εξυπηρετηση και περίμενα. Πέρασε το αύριο, πέρασε μισό μεθαύριο και ξαναπήρα. «Αχ, δεν σε ξέχασα αλλα τώρα είμαι στην Πατρα, πάρε απευθείας τον αδερφό μου, ξέρει, του εχω πει» Πήρα. «Φιλαράκο είμαστε ενταξει, ξερω μου είπε η Αλέκα, όλα κανονισμένα απλά πάρε με το βράδι να το σιγουρέψω μια και θα εχω την ατζέντα μου μαζί γιατί τώρα είμαι έξω για δουλειές». Πήρα. 4 φορές μέχρι να το σηκώσει. «αδερφέ, επειδή πνίγομαι και δεν προλαβαίνω, δεν πας καλύτερα …..σε ένα τουριστικό γραφείο; !!!!!» Με άφησε ξερό ο τύπος! «Ψαξε, κάτι θα βρεις». Ξανακάλεσα την Αλέκα. «Γυρίζω μεθαύριο από την Πάτρα και θα σε τακτοποιήσω εγω. Μην ανησυχείς θα σε πάρω τηλέφωνο» 

Ηδη η εμπιστοσύνη μου είχε κλονιστεί. Αρχισα να ξαναψάχνω αλλά είχα αργήσει. Το «δεν εχω» πήγαινε σύννεφο. Επεσα και στο GRAND IONIAN RESORT. Όταν βλέπω αυτά τα resort αρχίζει η τσέπη μου να παράγει ρίχτερ αλλά τι είχα τι έχασα. Σήκωσε το τηλέφωνο ένας πολύ ευγενικός και εξυπηρετικός άνθρωπος, ο Σταύρος. Μου είπε για τις παροχές του ξενοδοχείου και κατάλαβα ότι δεν  ηταν για το δικό μου βαλάντιο. Ακουσε και την ιστορία μου και κατανόησε. «Δυστυχώς φίλε, μου είπε, δεν είμαστε και πολύ επαγγελματίες εδώ πέρα». Μου είπε να ρίξω και μια ματιά στη σελίδα του ξενοδοχείου και από τη χλιδη απογοητεύθηκα ακόμα περισσότερο. Παραδόξως όμως ο άνθρωπος είχε φιλότιμο. Σε ανοιχτή ακρόαση εκείνη τη στιγμή κάλεσε μια θεια του με δωμάτια μπας και, αλλα για το διάστημα που ήθελα ηταν πλήρης. Επειδή πρωτομιλήσαμε λίγο πριν τα μεσάνυχτα μου υποσχέθηκε πως την επόμενη μέρα θα έβρισκε μια λύση. Δεν τον πολυπίστεψα αλλά με εξέπληξε θετικά! Με κάλεσε και μου είπε ότι τηλεφώνησε σε δυο φίλους του, δεν είχαν και ότι μπορούσε να με έβαζε σε ένα δωμάτιο χαμηλότερης ποιότητας που φιλοξενεί φίλους του μεν αλλά με τα μισά χρήματα από την τιμή των πολυτελών δωματίων. Και πάλι έτσουζε λίγο αλλα τι να κάνω, τα περιθώρια είχαν στενέψει.

Εφτασα στο λιμάνι των Παξών και με περίμενε, κάτι που κάνει για ολους τους επισκέπτες. Δεν είναι σαν άλλους τύπου «ρωτα και θα σου πουν πως θα ερθεις».

Όταν μπήκα στο δωμάτιο, γέλαγα. Το «χαμηλότερης ποιότητας» από τα άλλα ήταν ένα άνετο και επίσης πολυτελές δωμάτιο! Μια χαρά! Το τσουχτερό της τιμής ισοσκελίζεται με άλλες παροχές όπως δωρεάν μπουκάλια με νερό, στο ψυγείο υπαρχουν αναψυκτικά και μπύρες χωρίς χρέωση, δωρεάν επίσης internet όπως και ένα καλάθι γεματο φακελάκια καφε, ζάχαρης και τσαγιού! Με πρωινο! 

Ενας πολυχώρος που κυριαρχεί η πέτρα και το μάρμαρο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! Ναι, θα πληρώσετε κάτι παραπάνω αλλα αξίζει τον κόπο. Και από πλευράς εγκατάστασεων αλλα και από πλευράς ανθρώπων. Ο Σταυρος και η γυναίκα του η Τάνια, είναι πάντα πρόθυμοι, ευγενικοί και εξυπηρετικοί σε βαθμο που φεύγοντας ήθελα να πληρώσω παραπάνω!

Τελικά, οπου και να πας, ήταν είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας. Άλλη άποψη θα είχα αν έμενα με την εικόνα της Αλέκας και τελικά πήγαινα κάπου αλλού και άλλη εχω τώρα με το grand ionian resort και τον Σταύρο. Όπως πολύ σωστά υποψιάστηκες, η Αλέκα ακόμα με παίρνει τηλεφωνο…

Σε ότι αφορά το μέρος, 1 χλμ μακριά από το λιμάνι είναι ο Γαϊος. Λιλιπούτειο μέρος που σε προδιαθέτει ευχάριστα για βόλτα, φωτογραφίες, περατζάδα. Ωραίο πλακόστρωτο με την αγορά σε μικρα μικρα πολύχρωμα μαγαζάκια. Μην περιμένεις το κλάμπινγκ της Μυκόνου αλλά πολύ συμπαθητικά και καλαίσθητα μπαράκια για χαλαρό ποτό.
 
Αν θέλεις να πάρεις ένα αναμνηστικό της προκοπής και όχι τα κλασικα γκρικ τουριστ, να πας στο μαγαζί της Κατερίνας Λέκκα με χειροποίητες κατασκεύες από ξύλο, πέτρα και κοχύλια. Αν θέλεις να φας, να βρεις την πολύχρωμη, funky και κατάφυτη ταβέρνα του dodo, που μοιάζει λίγο και στον ….Αϊνσταϊν!  Μια χαρά φαγητό, ο dodos ( ο ιδιος εξηγεί πως είναι το υποκοριστικο που του έδωσε ο αδερφος του όταν ήταν πιτσιρικάς στην προσπάθεια του να πει «Γιώργος» ) ολο και θα σου πει μια ιστορία και από τιμές, είναι φτηνά. Δεν είναι στις παραλιακές ταβέρνες, αλλα θα περπατήσεις 5 λεπτά.

Πολύ ωραίο και από εξω και από μέσα το μουσείο των Παξων. 2 ευρω η είσοδος αλλά χαλάλι.

Ο Γαϊος είναι πολύ κοντά στο να τσιμεντοποιηθεί. Λίγα είναι τα κτίρια της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που βρίσκεις στον παραλιακό δρόμο και στην αγορά. Αν προχωρήσεις 20 μέτρα μέσα, θα βρεις πολλές σύχρονες κατοικίες ( τσιμέντο εννοώ ) και άφθονες πινακίδες rooms to let. 

Δυστυχώς μόνο στη Σύμη εχουν καταφέρει να φυλαξουν και να διατηρήσουν τον τόπο τους. Στον Γαϊο γίνεται  ο πόλεμος των σκαφών, κότερων, βαρκών, σκαφακίων και λοιπών πλεούμενων. Πάλι καλά που το λιμάνι για τα φερι, το εχουν 1 χλμ εξω.

Είναι μικρό νησί, το καταλαβαίνω, και δεν περιμένω την Αττική Οδο. Όμως δεν είναι ανάγκη να μπαίνουν τα αυτοκίνητα μέσα στα εστιατόρια και αν έρχεται από την άλλη πλευρά άλλο αυτοκίνητο ο καθρέπτης σου να εφάπτεται της καρέκλας που ο άλλος τρωει τις μπριζόλες του! Θα έπρεπε να είχαν πεζοδρομήσει το μεγαλύτερο μέρος της παραλιακής οδου (για να μην πω ολόκληρη)  ώστε να το ευχαριστιέται ο πεζός και να μην εισέρχεται κανένα αυτοκίνητο. 

Το οδικό δίκτυο θέλει μεγάλη προσοχή. Ευτυχώς που οι αποστάσεις είναι κοντινές οπότε δεν βλαστημας για να πας από το ένα χωριό στο άλλο. Σε 15-20 λεπτά, φτάνεις είτε στο βόρειο είτε στο νότιο σημείο των Παξών. Είδα κάποια έργα διαπλάτυνσης και καταλαβαίνω πως στο δεδομένο νησί είναι δύσκολο αλλα χρειάζεται μια προσπάθεια ώστε να γίνεται η ζωη ολων μας ευκολότερη. Πάντως ο δρόμος δεν σε ξεγελά. Καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τον Σουμάχερ και απολαμβάνεις με χαμηλή ταχύτητα τις διαδρομές που είναι μέσα στις αιωνόβιες ελιες και στα πεύκα. 

Οι Παξοι σου μεταδίδουν την ηρεμία και στην οδήγηση με αποτέλεσμα ολοι οι οδηγοί γίνονται συνεργάσιμοι και σε κάθε διερχόμενο αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα γίνοταν  διαγωνισμός ποιος θα πρωτοδιευκολύνει τον άλλον!

Όπως έρχεσαι από το λιμάνι, ανεβαίνεις ψηλά και μετά πέφτεις στον Γαϊο. Θα μπορούσαν να έβαζαν μια ωραία εξεδρα να βγάλεις φωτογραφίες τον Γαϊο και τα δυο αντικριστά νησάκια που δημιουργούν ένα υπέροχο πέρασμα. Οποιος έχει αυτοκίνητο δεν μπορεί να σταματήσει παρα μόνο αυτός που του αρέσει το περπάτημα. Περπάτησα μεν αλλά η ανηφόρα ήταν κουραστική. Αν θέλεις να πας στα νησάκια που εχουν ένα κάστρο και ένα μοναστήρι αντίστοιχα, πρέπει να πάρεις αδεια από τον δήμαρχο γιατί λεει φοβουνται μη βάλεις φωτιά γιατί είναι μέσα στα πεύκα! Οργάνωσε το ρε φίλε να πηγαίνει ο κόσμος, γιατι πρέπει να υποβληθεί στην ταλαιπωρία της αίτησης και της γραφειοκρατίας; Λες και αν θέλει κάποιος να βάλει φωτια, με την αδεια του Δημου, τον εμποδίζουν. Παίρνει μια βαρκα, διανύει 30 μέτρα και πετάει τη μολοτοφ, σιγα το δυσκολο.

Ξετρελάθηκα με τους Αντίπαξους. Η παραλία στο Βουτούμι είναι από τις καλύτερες που εχω παει στη ζωή μου. Λευκή άμμος και αυτά τα νερά, πράσινα να τα πεις, δεν είναι. Γαλάζια να τα πεις, ούτε. Τιρκουάζ να τα πεις, όχι ακριβώς. Κάτι ανάμεσα τελοσπάντων. Ελιωσα στην παραλία και δεν ήθελα να φύγω! Η παραλία Βρίκα έχει περισσότερη άμμο, δωρεάν ξαπλώστρες, καλύτερες ταβέρνες αλλά το Βουτούμι είναι πιο ωραίο ως θέαμα. Τα δυο κύρια χωριά, ο Λογγός και η Λάκκα σου δίνουν μια πολύ ευχάριστη αίσθηση του πολύχρωμου μίνιμαλ. Όλα μαζί σε μια αγκαλιά. Σπιτάκια, σκαφάκια, μπαράκια, δρομάκια.

Καταπληκτικό επίσης το ηλιοβασίλεμα στον Ερημίτη. Να πας από νωρίς για να πιάσεις τα μπροστινά τραπέζια της ωραίας καφετέριας ώστε να βγάλεις φωτογραφίες με την ησυχία σου. Αν δεν τα καταφέρεις, το καλο το gps ξέρει και άλλο μονοπάτι. Δεν πρόλαβα και πήγα γύρω από την καφετέρια, σε ένα φράκτη όπως κοιτάς την είσοδο της καφετέριας αριστερά ( γιατί δεξιά εχει ένα μπρρρ νεκροταφείο ) και έδρασα ανενόχλητος.

Οι Παξοί είναι η χαρά του φωτογράφου. Μέχρι το βόρειο ακρο είναι 2 ωρες πεζοπορία από τον Γαϊο ( που σου προτείνω να μείνεις λόγω υπηρεσιών, εισιτηρίων και μπαρακίων)  και αν αντέχεις το περπάτημα μπορείς να βγάλεις πολλά απίθανα στιγμιότυπα. Δεν έκανα τέτοια ταρζανιά αλλά δόξα τω θεω έβγαλα αρκετές.

Στους Παξούς κυριαρχεί η πέτρα και η βοκαμβίλια. Οι παραλίες είναι με βότσαλο και η άμμος είδος εν ανεπαρκεία.

Ο γύρος του νησιού είναι επίσης μια ενδιαφέρουσα εμπειρία γιατι χαζεύεις το θέαμα των σπηλαίων και των απόκρημνων γκρεμών. Σε 90’ παίρνεις μια γεύση του νησιού και αν το λέει η καρδιά σου αφου πάρεις μια πρώτη άποψη απο τους τοπικούς ξεναγούς, την επόμενη μέρα μπορείς να νοικιάσεις μια βάρκα ( δεν θέλει διπλώματα και μεταπτυχιακά ) και να αράξεις σε οποια παραλία σου άρεσει. Πάντως, εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι σε ένα σπήλαιο κρυβόταν λεει ο Παπανικολής. Μα καλά σε πόσα νησιά κρυβόταν αυτός ο Παπανικολής; Σχεδόν παντού σου δείχνουν και από μια σπηλιά-κρυψώνα του! Υποβρύχιο ηταν αυτό ή κρουαζιερόπλοιο;

Μετα λύπης μου είδα στην ανατολική πλευρά του νησιού λόγω του ότι είναι πιο ομαλό το έδαφος, να φυτρώνουν άναρχα από δω και από κει κατί φτωχικά τρίπατα σπιτάκια, μικροβιλίτσες δηλαδή, με τη ρυμοτομία του διαστήματος. Οπου να ναι.

Συμπαθητική και η βόλτα μου στο Μογγονήσι. Μεγάλη προσοχή στο δρόμο γιατί ισα ισα χωράνε δυο αυτοκίνητα και σε μερικά σημεία μόνο ένα. Εχει ωραία αμμουδιά ( παραδόξως) αλλά δεν μου φάνηκε πολύ καθαρή καθώς εκει γύρω υπαρχουν ένα καφε, ένα εστιατόριο και 500 κοτερα, βαρκες, ιστιοφόρα και λοιπά πλεούμενα. Καλύτερα για καφε ή φαγητό παρά για μπάνιο.

Αφου εξασφάλισα άδεια από τον δήμαρχο έκανα και μια βόλτα στα νησάκια με το μοναστήρι της Παναγίας και στο κάστρο του Αγιου Νικολάου αντίστοιχα. Μου άρεσε και όχι μαζί.

Θα μπορούσαν ειδικά το νησάκι του αγίου Νικολάου που εχει και το κάστρο που λένε πως το σχεδίασε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, να το αξιοποιήσουν με τρόπο ωφέλιμο για ολους. Όπως ας πούμε στην Πάργα. Εχει το κάστρο, με το αναψυκτήριο και χαίρεσαι ησυχία. Εδώ, εχει ένα μισοδρομο με πέτρες, κάτι παγκάκια και σκόρπια κτίσματα. Θα μπορούσαν να είχαν ανοίξει δρόμο, όχι καμια λεωφόρο, είτε με πέτρα είτε απλώς ένα μονοπάτι που θα μπορούσες να κάνεις τη βόλτα σου γύρω γύρω και στο κάστρο ένα ωραίο αναψυκτήριο για τον καφέ σου. Να καθιέρωναν βαρκάκι για απέναντι με 1 ευρώ (30 μέτρα απόσταση από τον Γαϊο είναι ) και ετσι και ο δήμος θα είχε περισσότερα έσοδα και ο τουρίστας θα απολάμβανε τη θεα και την ησυχία. Εβγαλα πάντως φωτογραφίες από τον περιβάλλοντα χώρο και τον Γαϊο απέναντι.

Επείδη το περιβάλλον είναι πολύ της μόδας, η άποψή μου είναι πως δεν χρειάζονται υστερίες και υπερβολές. Αν εννοούμε περιβαλλοντική συνείδηση το «τα παρατάω όπως είναι» συγγνώμη αλλά αυτό λέγεται βαρεμάρα. Είμαι υπερ της ανθρώπινης παρέμβασης αρκει να γίνεται με σεβασμό. Αν είναι για να περάσει ο δρόμος να κόψουμε και τρια δέντρα δεν έγινε και τίποτα, τα φυτεύουμε παρακάτω. Στο νησάκι λοιπόν αυτό ανέβηκα μέχρι το κάστρο, κοίταξα αν υπήρχε κάποιο μονοπάτι, δεν ήθελα να κάνω και τον Τσάκι Τσαν στα γεράματα, και αποχώρησα. Απαράδεκτο επίσης το γεγονός ότι το βράδι αντικριστά από το λιμάνι δεν υπαρχει ουτε ένα φως. Συγγνώμη. Υπάρχει. Ένα. Ετσι λοιπόν κάνεις την περατζάδα σου και πολύ κοντά βλέπεις μια μαυρίλα.

Τι δεν μου άρεσε γενικά; Στους Παξούς αν εχεις την ατυχία να είσαι συνδρομητής της vodafone ας πρόσεχες. Κάλυψη κουκουρούκου. Η Cosmote πιάνει πολύ καλύτερα. Οι πινακίδες στο οδικό δίκτυο είναι απαράδεκτες. Αν οι ντόπιοι δεν καταλαβαίνουν γιατι ξέρουν το μέρος,  ας φέρει κάποιος έναν φίλο του που δεν γνωρίζει για να τους υποδείξει που πρέπει να βάλουν. Εννοώ πινακίδες κανονικές και όχι ανθυποταμπελίτσες. Εντάξει, δεν χάνεσαι, μικρό το νησί, αλλα μια βοήθεια δεν έβλαψε κανέναν. Οι πινακίδες είναι από τα σημεία που καταλαβαίνεις αμέσως πόσο πραγματικά οι ντόπιοι ενδιαφέρονται για τον τουρισμό.  Οι ξενοδοχειακές υποδομές είναι κάτω του μετρίου. Rooms to let, βρώμικα και απεριποίητα. Ελάχιστα ξενοδοχεία της προκοπής και αρκετές βίλες για τους πλουσίους. 

Ευτυχως στο GRAND IONIAN έλυσα το πρόβλημα μου.

Οι τιμές είναι χαρά: 2.5 ευρώ ο καφές, 4 η μπύρα, 6 το ποτό. Από την άλλη, το νερό, 1 ευρώ το λίτρο και 0,5 τα 500 ml.

Στο ερώτημα «να παω;» η απάντηση μου είναι καταφατική. Αρκει να εχεις ρόδα να κάνεις λίγες μεν αλλά απαραίτητες βόλτες. Για ένα τετραήμερο να πας στους Αντίπαξους, στον Λογγό, στη Λάκκα, στον Ερημίτη για το ηλιοβασίλεμα,  να σουλατσάρεις  στο Γαϊο κα να κάνεις το γύρο του νησιού ξεκούραστα, είσαι μια χαρά. Τα υπόλοιπα είναι για τον φυσιοδίφη.

Ωραίο το φυσικό περιβάλλον, αν υπήρχε και η ανθρώπινη ευφυία τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Δυστυχώς όμως οι αρχες των Παξών ή κοιμούνται ή αδιαφορούν.

Μπορεί να πήγα μόνος μου αλλά ο Θεος δεν με άφησε. Το πρώτο βραδί βγήκα με τον Σταύρο και την Τάνια. Το δεύτερο γνώρισα ένα συμπαθητικό ζευγάρι από την Ηγουμενίτσα, τον Δημήτρη και τη Ρεα, σε ένα καφέ που έδειχνε το ΠΑΟ-Σλάβια και μετά πήγαμε για ποτό. Συνάντησα κατά λάθος ένα ζευγάρι από τη γειτονιά μου, τον Δημήτρη και τη Λυδία. Μια χαρα! Βρήκα καλούς ανθρώπους στους Παξούς. Τον Σταύρο και την Τάνια που σου είπα, τον κύριο Αλκη στο μοναστήρι της Παναγίας μου έδωσε πολλές πληροφορίες, τον Μάκη και τον Σπύρο με τις βάρκες, τον ασπρομάλλη κάπτεν του γύρου του νησιού, τον Dodo στην ταβέρνα, την Κατερίνα Λέκκα με τα αναμνηστικά, την καλή κυρία στον φούρνο και τη Μαρία στο δημαρχείο.

Αθάνατοι ΠΑΟΚτζήδες: Πήγα να αγοράσω εφημερίδα. Ημουν ο τρίτος κατά σειρά. Ο πρώτος ήθελε τον «πρωταθλητή». Ο δεύτερος του είπε «Φιλαράκι, αντικειμενικός είσαι ε;»  Μάλλον αμήχανα του απάντησε «τι να κάνω ρε φίλε, τα νεα της ομάδας μου θέλω να μάθω» Όταν ηρθε η σειρά του δεύτερου, ζήτησε τα σπορ του βορρά…

Αφησα πίσω μου τους Παξούς παίρνοντας μαζί μου την σμαραγδένια τους ησυχία και συνέχισα την περιήγηση μου….