ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ...

Ομορφοι κοσμοι ομορφα χανονται…

Επιστροφη στην πραγματικοτητα, στις υποχρεωσεις, στα καθηκοντα και στη μαχη της καθημερινοτητας.

Η μεγαλη πολη ανοιξε την αγκαλια της και με υποδεχθηκε όπως ολους μας, όπως παντα…

Με παρηγορει το γεγονος ότι οσο υπεροχα και αν περασα, οσο και αν χορτασα σε παραστασεις, εικονες και συναισθηματα τοσο παραμενω πιστο παιδι της Αθηνας και μονο σε αυτή θα μπορουσα να ζησω επι μακρον. Φετος ισως λιγο πιο φοβισμενα καθως ξεκιναω και σε καινουριο εργασιακο περιβαλλον με εντελως τελειως καινουριο αντικειμενο αλλα πιστευω πως σε λιγο καιρο θα εχω μαθει και συνηθισει.

Το οδοιπορικο στην Χιο, στην Συμη, στην Ροδο, στο Καρπενησι και στις Σποραδες μου αφησε κληρονομια αρκετες εκαντονταδες χιλιομετρων, 40 φιλμ που περιμενουν τη φροντιδα της προσωπικης μου φωτογραφου, μια φορα που κατατασσεται χωρις προκριματικα στο top 5 των ερωτικων μου εμπειριων, μια άλλη που απορριφθηκα πανηγυρικα και καποιους φιλους που πιθανως να τους ξανασυναντησω.

Ηταν εξαιρετικη η συγκυρια ότι η νεα μου εταιρεια εκλεισε για ένα μηνα. Με βοηθησαν και τα χρηματα της παραιτησης οποτε το μονο που εκανα ηταν να βαλω ενεργεια, προγραμματισμο και βγηκα στη γυρα

Ενα ατελειωτο βιντεοκλιπ πρωτογνωρων εικονων και παραστασεων, θαλασσα, βουνο, πολυς κοσμος, λιγος κοσμος, καθολου κοσμος, τοπια – πανδαισια - ειτε με τα ποδια, ειτε με το αεροπλανο, ειτε με το αυτοκινητο, ειτε με το πλοιο. Χορτασα.

Ποσα πραγματα ειδα… Από τα καστροχωρια της Χιου, στην παλια πολη της Ροδου, από τα αγερωχα βουνα του Καρπενησιου, στα γραφικα σοκακια της Συμης, στις ατελειωτες παραλιες της Σκιαθου, στην αγρια ομορφια της Σκοπελου και στο μινιμαλ παραδεισενιο της Αλοννησου…

Και τωρα;

Η θλιψη της ανεμελιας, της ψυχαγωγιας, της ψυχικης ξεκουρασης και της σωματικης ευχαριστης καταπονησης που χαθηκε.

Σε λιγο όμως θα ειμαι ενταξει.

Ευτυχως η μεγαλη πολη εχει τοσες χαρες και τοσα γευματα που χαριζουν ληθη…