Κυριακή 30 Ιουλίου 2006

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...

Η αληθεια πως το φετινο φεστιβαλ Αθηνων είναι πλουσιο σε εκδηλωσεις και δραστηριοτητες. Βεβαια, ο ογκος των εκδηλωσεων δεν συναδει και με την ποιοτητα αυτων.

Σε απλα ελληνικα, ετυχε να παρεβρεθω σε μια μεγιστη πατατα να την ενισχυσω με τον χρονο και τα χρηματα μου και να σκυλομετανοιωσω γιατι δεν εμπιστευθηκα το ενστικτο μου.

Εχω ένα φιλο που στα θεατρικα τον θεωρω γκουρου. Παρακολουθει ετη επι ετων, ξερει προσωπα και πραγματα, καποια στιγμη δοκιμασε να ασχοληθει και με την παραγωγη και τον εμπιστευομαι για τις κρισεις του επι του θεματος. Κακη συγκυρια το ότι στις 4 φορες που πηγαμε φετος με αυτοσιχαθηκα στις 3 ( ασχετα αν αναγνωρισα πως μερικα πραγματα και ας μη σου αρεσουν πρεπει να τα βλεπεις για λογους διευρυνσης οριζοντα ) αλλα ηλπιζα την 5 να εχω καλυτερη τυχη.

Μου προτεινε λοιπον να παμε να δουμε «τα μικρα πραγματα» του Εντα Γουολς στο «σχολειον». Ως απλος αστος μπηκα στο αθηνοραμα να δω τι γινεται. Δεν ειχα μεγαλη γνωση των συντελεστων πλην της Καλλιμανη που την ειχα δει και σε ένα του Πιντερ. Η υποθεση δεν μου ελεγε τιποτα αλλα λεω ότι για να το προτεινει ο φιλος θα ξερει…

Κριτικη το αθηνοραμα δεν ειχε ουτε καν σχολια θεατων. Σε παρασταση για 3 μερες τι σχολια να εβλεπα αν και γενικα δεν τα πολυεμπιστευομαι. Το κολπο είναι γνωστο. Ανεβαζουμε κατι και μετα αγγαρευουμε οποιον ξερουμε ότι εχει υπολογιστη για να γραφει παιανες. Εκτος και αν εχουν μαζευτει αρκετες σελιδες σχολιων που σιγουρα υπαρχουν και απλοι πολιτες κατά το ο κυριαρχος ελληνικος λαος που λεει την αποψη του. Ακομα και τωρα αν μπει κανεις στο Αθηνοραμα, θα δει όλα και όλα 10 θριαμβευτικα και διθυραμβικα σχολια που ειμαι σιγουρος ότι πηγαζουν από συγγενεις και φιλους.

Διπλα στην ΙΟΝ υπαρχει ενας σπουδαια διαμορφωμενος χωρος που χρησιμευει και για παρτι και προδιαθετει και τον πλεον κακοπιστο. Μαλιστα μας προσεφεραν και γλυκο που τελικα ηταν το μονο που αξιζε από αυτή την καρικατουρα τεχνης που ειδα.

Μπαινουμε στο συμπαθες θεατρακι των 100 θεσεων, μ.ο. ηλικιας γυρω στα 45+,απενεργοποιησαμε κινητα, χαζευαμε τις λιγες αλλα ωραιες γυναικες που εισηλθαν και τις σχολιαζαμε συνθηματικα και περιμεναμε την εναρξη...

Ξεκιναει το ματς και στα ματια μας απεκαλυφθη ένα παιχνιδιαρικο και εξυπνο σκηνικο με κεκλιμμενο επιπεδο, τραπεζακια, πολυθρονες και επιμελως ατιμελητα πεταμενα διαφορα μικροαντικειμενα.

Ηταν 2 νεοι ηθοποιοι, ο Βασαρδανης και η Καλλιμανη που προσπαθησαν να υποδυθουν τους υπερηλικες. Δεν κουνηθηκαν λεπτο από τις θεσεις τους. Λαθος. Η Καλλιμανη εκανε μια βολτα αλλα με τον τροπο των γεροντων που πιστευω ότι την κουρασε περισσοτερο από το να είναι καθιστη για τα 75 του εργου.

Όταν εχεις ένα στατικο εργο, πρεπει να εχεις κειμενο που να μην αφηνει τον θεατη να παρει ανασα! Εν προκειμενω, αυτή η μπαρουφα δεν ειχε τιποτα.

Ξεκιναει ο ενας και με μπολικες ασυναρτησιες μας δινει να καταλαβουμε ότι διηγειται τη ζωη του ως παιδι που ερωτοκοιταγε τη μητερα του.

Συνεχιζει η κοπελα και μας αφηγειται και αυτή μερικες στιγμες από τη ζωη της που συγκεντρωνουν τοσες πιθανοτητες να τις θυμηθω οσες και η θεια μου που εχει Αλτσχαϊμερ για το τι εφαγε προχτες. Συνεχισαν το βλακομπλαμπλα μεχρι που καποια στιγμη καποιοι τυποι στο χωριο λεει αποφασισαν να κοψουν τις γλωσσες των χωρικων για να μη μιλαε.

Τα παιδια παλεψαν και ξεφυγαν, δραπευσαν και το τελος τους βρισκει γεροντες να αφηγουνται την ιστορια τους και να πεθαινουν χαριζοντας μας ανακουφιση που επιτελους τελειωσε.

Ωραιο σκηνικο και η ερμηνεια της Καλλιμανη συμπαθητικη. Εκανε ότι μπορουσε. Την ειχα δει και σε ένα του Πιντερ φετος που τα πηγε καλα και εδειξε ότι εχει μεγαλη γκαμα. Κριμα που επαιξε σε αυτό το οικτρο πραγμα…

Περαν τουτου ουδεν.

Η μουσικη υπηρχε κατά λαθος. Και να μην υπηρχε δεν θα το επαιρνε χαμπαρι κανεις. Στην προσπαθεια να δοθει ένας δραματικος τονος και μια κορυφωση κατεληγε σε b-moovie. O Βαρσαδανης από το 1 ως το 75 ηταν ο ιδιος. Λες και ειχε cd με την ιδια λουπα.

Το στορι και αυτό που και καλα προσπαθουσε να περασει, ηταν μια κακετυπη αντιγραφη μεταξυ του old boy και του 1984 του Γουελς.

Το κειμενο δεν ελεγε τιποτα και στα διαλειμματα του τιποτα εβγαλε μια βιαιοτητα χωρις λογο.

Πρεπει να κοιταξα το ρολοϊ μου πανω από 20 φορες.

Αν καθομουν κοντα στην εξοδο, θα ειχα φυγει να κανω τσιγαρο σε αυτο το χωρο που χτιστηκε με πολυ μερακι και εξαιρετικη καλαισθησια.

Το τελος με βρηκε εκνευρισμενο.

Με τον γκουρου που με διαβεβαιωσε ότι εχει καλες πληροφοριες, με μενα που δεν ακουω το ενστικτο μου, με την ωρα και το 20αρικο που πεταξα αλλα ευτυχως πηγα σε ενα φανκι μπαρακι και εσβησα τον πονο μου σε 10 μαυρες μπυρες…



0 Λογομαχιες:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια