Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2005

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ ΣΤΗ ΛΕΙΒΑΔΙΑ....

Συζητησεις χωρις νοημα for ever and ever.

Τα πραγματα για μενα ειναι εντελως τελειως απλα, λυνονται σε 5' απλως δεν υπαρχει η βουληση να λυθουν.

Οι οπαδοι μεταξυ τους μπορει να μαλωνουν αναλογα με τις "καταβολες" του καθενος αλλα δεν εχουν αξια αυτες οι διαμαχες γιατι οι αποφασεις και τα deals γινονται απο αλλους που εχουν την εξουσια και ειτε δεν την ασκουν ειτε ενθαρρυνουν αυτη την κατασταση.

Για μενα δεν εχουν καμια αξια οι λυπες, τα καταδικαζω, τα πω πω τι κριμα, ποιος αραγε να φταιει και λοιπες κασετουλες που ακουω σε καθε αντιστοιχη περιπτωση

Για μενα εχουν αξια μονο οι προτασεις. και οι δικες μου ειναι οι εξης:

Α ΦΑΣΗ:

1. Απαγορευση μετακινησης οπαδων Το δημοκρατικο δικαιωμα παρακολουθησης αγωνα, προϋποθετει παιδεια. Αν δεν υπαρχει παιδεια, δεν υπαρχει και λογος για δημοκρατια. Γιατι οι "δημοκρατες" κρυβουν και υποθαλπτουν τους "λιγους κακους" και οταν καποιος παει να τους απομονωσει τον λενε ρουφιανο και του σηκωνουν πανο. Οι ιδιοι οι "δημοκρατες" ειναι αυτοι που μονιμως δεν ξερουν τιποτα, δεν φταινει αυτοι και δεν εχουν απομονωσει αυτα τα στοιχεια. Επομενως, γεια σας να στε καλα. 2

. Συλληψεις και ΠΟΙΝΕΣ. Αστυνομικε τον επιασες; Μπραβο. α) αποπληρωμη ζημιων ( και αν δεν μπορει κατασχεση προσωπικης περιουσιας ) β) κοινωνικη εργασια. Δεν χρειαζεται να παει φυλακη. Αφενος γιατι θα γινει χειροτερος αφετερου γιατι στη φυλακη δεν χωρανε αλλοι.

Να πηγαινει σε καθε αγωνα στο τμημα της περιοχης, να τρεχει σε νοσοκομεια να κουβαλαει, να βοηθαει ευπαθεις ομαδες, δοξα τω θεω υπαρχουν πολλα πραγματα που μπορει να κανει κανεις... ή εστω και δεν γινεται ετσι, παντως ΜΑΚΡΙΑ απο το γηπεδο.

Β ΦΑΣΗ: [ Αν χρειαστει, που δεν νομιζω γιατι αν σταματησουν τα πηγαινε ελα και οταν αρχισουν αρκετοι να απουσιαζουν απο τις κερκιδες οι υπολοιποι θα συνετιστουν ] Εστω οτι δεν καταφερνουμε τιποτα:

1. Διαλυση συνδεσμων

2. Αποσυρση της αστυνομιας απο τα γηπεδα και σε περιπτωση επεισοδιων

3Α. Εξοντωση ομαδων με 30 αγωνιστικες στους Αγιους 40, στη Λιβυη, και στο Ισλαμαμπαντ και αστρονομικα προστιμα προς ενισχυση της Εθνικης Οικονομιας.

3Β. Οποιος τυχον συλλαμβανεται κατεθειαν φυλακη για 1 χρονο. Ουτε εφεσεις, ουτε αναβολες, ουτε αφηστε το παιδι, ουτε τιποτα.

Μεσα και καλη αναρρωση. Δεν μπορω να δεχθω οτι οι φλωροι οι Αγγλοι αυτα τα ζητηματα τα ελυσαν εδω και 20 χρονια και εμεις κλαιμε τη μοιρα μας.

Δεν μπορω να δεχθω τα συνεχη ευχολογια και τις τηλεοπτικες καταδικες

Δεν μπορω να δεχθω οτι ολα αυτα συμβαινουν σε ενα ποδοσφαιρικο αγωνα...

Οσο για το οτι η ομαδα νικησε σε μια εδρα που ο ΠΑΟ εφυγε ισοπαλος και οτι ειναι σε αγωνιστικη ανοδο και πιεζει γερα τον ΟΣΦΠ, ελα μωρε ποιος ασχολειται τωρα....

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2005

Αναστροφα Μηνυματα...

Κυριως στη διαρκεια της δεκαετιας του 80 εγινε πολυ μεγαλη συζητηση επι του θεματος και οχι αδικα.

Κατα τα περιφημα ετη του λυκειου ειχα αναλαβει να κανω εργασια επι του θεματος με αποτελεσμα να με κυνηγανε οι μεταλλαδες, ιστορικες στιγμες που θαφτηκαν στο χρονο. Τελοσπαντων, το στορι παιζει ως εξης.

Στο ηχητικο φασμα υπαρχουν οι υποηχοι και οι υπερηχοι, συχνοτητες που δεν τις πιανει το ανθρωπινο αυτι. Πχ ειχαν βγει κατι ματζαφλαρακια που οταν σε πλησιαζε σκυλος τα παταγες και εξεπεμπαν ενα ενοχλητικο ηχητικο σημα που ναι μεν εσυ δεν ακουγες τιποτα αλλα ο σκυλος το επιανε και απομακρυνοταν.

Σε αυτες τις συχνοτητες λοιπον γραφονταν τα υποσυνειδητα μηνυματα και η ολη συζητηση ειχε να κανει με το εξης: Αν τα υποσυνειδητα μηνυματα μπορουν να επηρεασουν την ανθρωπινη συμπεριφορα ή οχι. Το οτι υπηρχαν ειναι αναμφισβητητο και θα αναφερθω παρακατω.

Οι υποστηρικτες ελεγαν οτι αυτα ειναι παιχνιδακια των στουντιο για διαφημιστικους λογους, promotion κλπ και οτι δεν ηταν δυνατον να στρεψουν τους ανθρωπους σε συμπεριφορες ή τασεις.

Οι πολεμιοι υποστηριζαν πως οταν ενα μηνυμα δεν περναει απο το συνειδητο για να κριθει αλλα καρφωνεται κατευθειαν στο υποσυνειδητο, η συχνη επαναναληψη ( πλυση εγκεφαλου ) σε συνδιασμο με δυσμενεις συνθηκες στη ζωη καποιου ( μια στενοχωρια, μια απωλεια) ειναι δυνατον να τον επηρεασουν.

Πχ αν ερθω και σας πω «πιειτε 2 μπουκαλια jack daniels τη μερα, ειναι βιταμινουχα» εκτος απο τους οπαδους μου, οι υπολοιποι θα το κρινετε και θα το απορριψετε. Οταν ομως σας το περναω συνεχεια, τοτε οταν θα πατε στο μπαρ ειναι πιθανο να πειτε στον ποτοαναμεικτη να σας σερβιρει τον καλυτερο φιλο του ανθρωπου σχεδον μηχανικα! Στην αμερικη μαλιστα ειχε γινει ολοκληρη συζητηση ( και νομιζω με καταδικαστικη δικαστικη αποφαση ) κατα της levis ( αν δεν κανω λαθος) οταν σε τηλεοπτικη διαφημιση [ ΣΣ υποσυνειδητα μηνυματα δεν περνανε μονο μεσω ηχου αλλα και μεσω εικονας ] σε ενα δευτερολεπτο περνουσαν παρα πολλες εικονες τις οποιες δεν μπορουσε να πιασει το ματι. Μια απο αυτες ηταν σκηνη σεξ. Δεν ειναι τυχαιο οτι σε διαφημισεις προϊοντων ( στο κανονικο ) συνοδευονται απο μοντελες, ποσω δε μαλλον οταν περνανε εικονες που εχουν τσοντα. Αυτα σε θεωρητικο επιπεδο. Σε πρακτικο λεπον, για να αποφασισει καποιος αν θα τα δεχθει ή οχι θα πρεπει να αποδειχθει οτι ΥΠΑΡΧΟΥΝ αυτα τα μηνυματα.

Επειδη στα ετη μου εκτος του οτι δεν ειχαν γινει οι Ολυμπιακοι Αγωνες στην Ελλαδα και δεν ειχαμε παρει το euro στην Πορτογαλια, δεν υπηρχαν και cd με αποτελεσμα να πειραματιστω με δισκους και κασετες only.

Μια βελονα ενος φιλου ( ο τζαμπατζης δεν ειχα πικ απ ) που εγινε καμπριο απο τις αναποδιες και αρκετες κασετοταινιες που διαλυθηκαν [ στην κασετα ακουγεται με τον εξης τροπο αν θυμαμαι καλα: πας στο τελος του κομματιου, γυρνας την ταινια αναποδα και το βαζεις – αν το κομματι που θελεις να ακουσεις ειναι στην α πλευρα – στη β πλευρα ] απο το τσαλακωμα τουλαχιστον τα υποσυνειδητα μηνυματα ακουγονταν ευδιακριτα.

Πλακα ειχε το μηνυμα των pink floyd στο the wall που ελεγε “congratulations, you have just found the secret message, please write to us...»

Ενας αντιλογος που προεκυψε ηταν μηπως επροκειτο για αναγραμματισμο μια και οταν πχ λες το ονομα Νατασα, οταν το ακους αναποδα βγαινει αΣΑΤΑΝ.

Ομως αυτο καταρριπτεται καθως ειτε λογω επαναληψης της λεξης, ειτε λογω ολοκληρης φρασης, ειτε ακουγεται σε σημειο που στο κανονικο εχει μονο μουσικη, δεν πολυευσταθει.

Τα υποσυνειδητα μηνυματα υπηρχαν. Και οταν υπαρχει κατι, δεν υπαρχει τυχαια. Καποιον σκοπο εξυπηρετει. Και δεν ξερω κατα ποσο αθωο και διαφημιση ειναι να μιλας περι Σατανα κλπ.

Το μονο που ξερω ειναι οτι ειναι καθαρα προσωπικο θεμα ο καθενας να αποφανθει αν πραγματικα επιρεαζουν τον ακροατη ή οχι... Ειναι πολυ λεπτο το σημειο ωστε απο τη μια να μην πεσεις στο "ελα μωρε τωρα παραμυθια ναουμ" και απο την αλλη "pope is antichrist, barcode is the 666, kazantzakis must die" και λοιπα χαρωπα.

Ξενα Τραγουδι – ευθυ – αναστροφο

Beatles – mumber mine – turn me on dead man

Led zeppelin – stairway to heaven – glory to you my great satan, you give us 666

Eagles – hotel california – satan he organises his own religion

Queen – another one bites the dust – decide to smoke marihuana

Elo – eldorado – christ you are infernal

Scorpions – holiday – satan

Foreigner – I need you – satan

Παμε και στα ελληνικα τα οποια κατά τη γνωμη μου είναι περισσοτερο βλαχομοδατοαντιδραστικοβλακεια παρα καποια σκοτεινη στοα.

Όμως υπηρξαν. Ιδου:

Καιτη γαρμπη – το ψεμματακι – ο σατανας ζει

Σοφια αρβανιτη – γιατι σαγαπω – σατανας

Μιχαλης ρακιντζης – να εισαι εκει – σατανα μου

Νικος καρβελας – ποτε μη λες ποτε – σατανα

Νικος καρβελας – εγω ειμαι αγιος – σατανα

Κωστας Χαριτωδιπλωμενος – καιγομαι – σατανα* *αυτος ειχε πλακα. Τον ειχα ακουσει σε ραδιοφωνικη εκπομπη να ισχυριζεται πως προκειται περι αναγραμματισμου του ρεφρεν και όταν ο δημοσιογραφος του αντετεινε ότι δεν λεει 6 φορες το καιγομαι στο ευθυ μια και 6 φορες ακουγοταν στο αναστροφο το σατανα, εκλεισε το τηλεφωνο!

Βασιλης παπακωνσταντινου – ασε με να κανω λαθος – και μιλαω στο νεκρο μου, η ψυχη μου καλω εσας

Κωστας χατζης – ιουδα που είναι ο κυριος σου – ζω εγω αγαπη θα σου δειξουν αθεοι

Αννα βισση – φως – σατανα

Αννα βισση – είναι ολο σου το είναι – σαταν

Βικυ λεανδρος – κακομαθημενο παιδι – σατανας

Πωλινα – πολύ μιλας – σαταν

Δημητρα γαλανη – εξ επαφης – σαταν

Μαντω – εσυ – σαταν

Ζανετ καπουγια – κανε μου ερωτα – σατανας

Λιτσα διαμαντη – πυρετος – σατανα

Πασχαλης – παραδωσου λοιπον – σατανα

Πασχαλης – δεν καναμε συμβολαιο - σατανας, εισαι μαλ….ας

Πασχαλης – η αγαπη θελει προϋπηρεσια – σαταν

Καπου εκει σταματησε η δικη μου αναζητηση. Δεν ξερω μετα τι βγηκε, αν αυτή η μοδα περασε, τι γινεται με τα cd, τα mp3 κλπ Θυμαμαι την πρωτη φορα που τα ελεγα αυτά στο σχολειο εφαγα τη γιουχα της αρκουδας.

Μεχρι που ο καθηγητης αναγκαστηκε να με διακοψει και να με ρωτησει αν μπορουσα να τα αποδειξω.

Την επομενη μερα ηρθα με κασετες και χρησιμοποιησα το κασετοφωνο του σχολειου. Το «ελα μωρε παραμυθια είναι» μετετραπη σε «ελα μωρε για διαφημιστικους λογους τα κανουν»

Ο καθενας είναι ελευθερος να πιστεψει ότι προαιρειται….

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ. ΤΑ ΛΕΜΕ....

2 τροποι υπαρχουν για να μη λυθει ποτε ενα προβλημα. 

Ο πρωτος ειναι να δημιουργηθει μια επιτροπη. 

Ο δευτερος ειναι να λες οτι χρειαζεσαι διαστημικα λεωφορεια, αστροναυτες σε Ταλως size διαστημικους σταθμους και καμια 30αρια δορυφορους. 

Να θετεις στοχους πραγματα που δεν προκειται να καταφερεις ποτε με σκοπο μονιμως να κλαιγεσαι και να εχεις αλλοθι. Στο ελληνικο ποδοσφαιρο το παραπανω μεταφραζεται σε γηπεδα-υποδομες κλπ. 

Η καλυτερη καραμελα για να μη γινει ποτε και τιποτα. Γηπεδα εχουμε. Για την Ολυμπιαδα φτιαξαμε μπολικα. Και τι εγινε; Παιζει κανενας; Και αυτος που παιζει, αξιζει να παιζει;

Για μενα το θεμα του ελληνικου ποδοσφαιρου ειναι ζητημα 5 λεπτων. Αλλα δεν θελουν να το φτιαξουν. Θεωρουν πως κρατωντας το στη μιζερια θα κρατησουν κοιμισμενες και τις μαζες. Οι μαζες ομως δεν πατανε.

Δεν τους πειραζει και τοσο πολυ γιατι κανουν οτι θελουν. Ξερουν το «οπου λαλουν πολλοι κοκοροι...» Αυτο που δεν ξερουν ειναι πως με καλυτερο θεαμα, με καλυτερο προϊον, οι μαζες κοιμουνται ακομα περισσοτερο και ακομα πιο βαθια.... 

Σε οτι αφορα τη σουπερ λιγκα, δεν ειναι κατι που με απασχολει ιδιαιτερα. Και δεν θα μπορουσε εξαλλου να με αφορα το σε ποια τσεπη θα μπαινουν τα τουβλα με τα 500ευρα. Σημερα μπαινουν στη μια, αυριο στην αλλη, χαρηκα Καλιαμαγκουρας. 

Το ελληνικο ποδοσφαιρο εχει προβλημα προσωπων. Γηπεδα εχει. Κουτσα-στραβα και με την αυτοκρατορια των 5χ5, εχει. Νομους εχει. Και μαλιστα παρα πολλους. Θεσμους εχει. Σαν βοτσαλα στην παραλια. Παραγοντες εχει. Σχεδον περισσοτερους απο τους παικτες και τους προπονητες. Κοσμο εχει. Κοσμο που συντηρει 8 !!!! αθλητικες εφημεριδες, ( αν βαλω και τα εβδομαδιαια και τα τοπικα, κλαφτα Χαριδημε ) 3 ραδιοφωνα, συνδρομητικα καναλια κλπ. 

Προσωπα δεν εχει. Προσωπα να εφαρμοσουν τους νομους Προσωπα να υπηρετησουν το αθλημα Προσωπα να διαχειριστουν εντιμα το χρημα και τις καταστασεις. Και δεν λεω, να βγαλουν. Να πλουτισουν.

Αλλα εκτος απο τις λαμογιες μπορεις να πλουτισεις και με την αναπτυξη. Πως ομως να προαγουν το δημοφιλεστερο αθλημα ανθρωποι αμορφωτοι, απαιδευτοι που πλουτισαν σε μια νυχτα και φορανε αρμανι κοστουμι με ασπρη καλτσα, τυχαρπαστοι και ασχετοι με τη διοικηση επιχειρησεων που εδω και πολλα χρονια διδασκεται στο πανεπιστημιο.... 

Ο Βαρδινογιαννης εχει οικογενειακη ιστορια στην πλατη του στο ποδοσφαιρο. Δεν ειναι χθεσινος. Ειναι κατεστημενο. 

Ο Κοκκαλης δεν ειναι χθεσινος στο ποδοσφαιρο. Εχτισε μια αυτοκρατορια στον Θωμα Μητροπουλο. Ειναι κατεστημενο.

Ο Πανοπουλος καθαγιαζεται στα μαζικα μεσα επιρροης για το σπουδαιο εργο του στην Ξανθη αλλα μεχρι να φτασει να καθιερωθει διαπραγματευοταν με τον Θωμα για τις αμοιβες του πλαϊνου και του head κορακος. 

Ο Νικολαϊδης δεν ειναι χθεσινος στο ποδοσφαιρο. Ξερει που βρισκεται, μπαινει στο χορο και χορευει.

Συμμαχιες για τα χρηματα του στοιχηματος. Γιατι δυστυχως δεν υπαρχει σοβαρο κρατος να βαλει χερι στον ΟΠΑΠ ωστε ολα αυτα τα πακετα να βοηθησουν τον κοσμο αλλα τα σκορπαει απο δω και απο κει. 

Τελος κατα τη γνωμη μου, το να δημιουργηθει ενας ακομα θεσμος με σκοπο να αλλαξουν τσεπη τα πακετα δεν με ενδιαφερει. Το θεμα ειναι οπως το ειχε θεσει το κυβερνων κομμα πριν εκλεγει αλλα το ξεχασε οταν πηρε την εξουσια. 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΤΡΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ ΠΟΡΩΝ......

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2005

ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ: ΠΑΟ/ΣΙΕΝΑ-ΑΕΚ/ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Δεν βρηκα χρονο για να το καταγραψω on time, και το βαζω με τη σχετικη καθυστερηση. 

Εκεινο το βραδι με ειχαν καλεσει κατι φιλοι που εχουν ενα ροκ συγκροτηματακι στο mike irish bar ολοι και ολοι 30 νοματαιοι, οι 4 τυποι να εκτελουν -στην κυριολεξια- τις ροκιες και 2 μονιτορ στο μαγαζι. οι 29 εβλεπαν τα της μοδας. ενας αλλα λεων ο γραφων εβλεπα σε κονσερβα το σιενα - παο. 

τα σχολια μου: 

1. απαραδεκτο τετοιες ματσαρες να προβαλλονται απο το supersport 3. Για να τα δει ποιος; η ευρωλιγκα ειναι οτι καλυτερο εχει να επιδειξει το ευρωπαϊκο μπασκετ και ειναι κριμα να το παιρνει το συνδρομητικο καναλι και να το θαβει. 

2. Οσο για τον ΠΑΟ, αποτελει κοινοτοπια να πει κανεις οτι ειναι μια κλαση πανω απο τους αλλους. Αν πρεπει ντε και καλα να απομονωσω ενα στοιχειο γιατι, ειναι το εξης: Δεν ειναι απλα πως εχει αγορασει ο θεος που παιρνει την παε τους αντιστοιχους γκαλακτικος και παιζουν καλα. Ειναι ο προπονητης. Και η ιστορια τελειωνει εδω.

Κανεις πανω απο τον προπονητη, κανεις δεν κουνιεται, κανεις δεν κανει τη ντιβα και τον εγω ξερετε δεν μαρκαρω γιατι βαριεμαι και που να τρεχω τωρα. Αυτο παρατηρησα. Παρα την αξια, παρα τα συμβολαια, παρα τον κορεσμο απο τιτλους και διακρισεις, παιζουν φοβερη αμυνα. Δεν τους πεφτει η μυτη στο να πνιξουν τον αντιπαλο και σε αρκετες αμυντικες προσπαθειες αλλαζαν συστημα ανα 7''!!! Σε ολο το γηπεδο, παγιδες, μαν 2 μαν, τρομερη ομαδα... 

Τωρα το οτι η συγκυρια τους εχει βοηθησει να ξεπερνουν ματς οπως αυτο της σιενα ή στο αλεξανδρειο δεν εχει να κανει. Η συγκυρια εξαρταται απο το βαρος της φανελας, απο τη θεληση για τη νικη, απο τη νοοτροπια απο τα λαθη του αντιπαλου. Αυριο μπορει να ειναι ηττα. 

Σημασια εχει παντως οτι στην Ελλαδα σε σειρα αγωνων ο ΠΑΟ δεν εχει αντιπαλο. Στην Ευρωπη, αντε να χασει σε 2-3 παιχνιδια μεχρι τους 8. Σημειωνω παντως και ενα παραδοξο: Οι ομαδες του Ζελικο μας εχουν συνηθισει να ψιλοσερνονται μεχρι τον Δεκεμβρη και μετα αντε πιαστους. Τωρα βλεπω οτι η αποδοση του ΠΑΟ ειναι σουπερ απο νωρις και φοβαμαι μην ακολουθησει το δρομο της ΤΣΣΚΑ. 

Απο την αλλη ομως ( για την Ελλαδα δεν το συζηταω ) δεν βλεπω κανενα φοβητρο στην Ευρωπη που να μπορει να τους απειλησει...

Δεν ξερω αν ειναι καλο ή κακο παντως αυτη η ΑΕΚ μου βγαζει μια συμπαθεια. Συμπαθεια για την πτωχη πλην τιμια προσπαθεια. Συμπαθεια για το ελευθερο μπασκετακι Συμπαθεια για τη μοναξια της Συμπαθεια που με γυρισε αρκετα χρονια χρονια πισω ενθυμουμενος τους Αμπελοκηπους, τον Σπορτινγκ του Μιτσελ Ουιγκινς αντε και τον προπερσινο Ηρακλη που ειχε συντριψει τον ΠΑΟ στο Ιβανοφειο.

Δεν νοιωθω ομως οτι αυτο το πραγμα ειναι ΑΕΚ. Δεν την αντεχω την τριτη διαλυση.... Με ρωτησε ενας εκ των θαμωνων "ελα ρε χαθηκες..." Στην απαντηση μου "ξενερωσα" δεν συνεχισε... 

Ακομα και μετα τις ανταλλαγες ασεμνων χειρονομιων με τους κυριους κυριους deminho, tornado σε μια χειρονομια αντιστοιχης αποριας του Τρυφωνα, ολες οι γνωσεις μου στην παντομιμα καταποντιστηκαν καθως δεν ηξερα πως να το μεταφρασω και να το μεταδωσω απεναντι. 

Σε οτι αφορα το παιχνιδι, μεχρι μεθαυριο να παιζαμε με τη Ζαλγκιρις δεν χαναμε. Μια απο τις πιο αστοχες ομαδες που περασαν ποτε απο το Γαλατσι, με 3/21 τριποντα αν δεν κανω λαθος, ουτε στη φυλακη δεν χαναμε. Εμεις δικαιωθηκαμε για την προσπαθεια. 

Προσπαθησαμε στην αμυνα, αψογο κοουτσαρισμα απο τον Κακιουση που μπορει να μπερδευει τον θεατη αλλα ειναι αποτελεσματικο γιατι μπεδρευει και τον αντιπαλο. Ποσο ακομα θα παιζουμε με τα ψεμματα, θα το δειξει ο χρονος... 

Λιγο ο κοπενραθ στο α ημιχρονο, λιγο η σταθεροτητα του παντελιαδη, λιγο ο θετικος εκνευρισμος των ριματς-πελεκανου, βαλε και καμια φλασια του καλαμποκη καταφεραμε και κερδισαμε μια κακη ομαδα που ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως κερδισε την ταου Απο αυτη την ομαδα δεν εχω καμια απαιτηση και καμια φιλοδοξια. Δεν ξερω ποσα θα χασει και ποσα θα κερδισει. 

Το μονο που ξερω ειναι οτι η ΑΕΚ δεν θα κοροϊδεψει αυτον που θα της αφιερωσει λιγο χρονο.....

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2005

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Κατα τη γνωμη μου ( που μπορει να ειναι και λαθος ) το θεμα δεν ειναι θρησκευτικο. Ειναι καθαρα κοινωνικο - οικονομικο. Οποιος φουκαρας δεν προλαβε να γινει ποδοσφαιριστης, τον ηπιε. Οταν καποτε ειδα το μισος του κασοβιτς προσπαθησα να μαντεψω ποτε ολα αυτα θα γινουν πραγματικοτητα.

Τελικα να που... Αυτο που με νοιαζει ειναι αν αυτα τα φαινομενα ειναι δυνατον να ερθουν στην Ελλαδα. Η αποψη μου ειναι πως οχι γιατι

α) οι μεταναστες δεν ειναι τοσοι πολλοι

β) Οι περισσοτεροι ηδη εχουν ερθει, εγκατασταθει, απορροφηθει, εργαζονται, τα παιδια τους πανε στο σχολειο οποτε δεν εχουν λογους εξεγερσης

γ) οι αλβανοι με αφορμη τον αγωνα της εθνικης κατι πηγαν να κουνηθουν αλλα τους μαζεψαμε γρηγορα. Αλλη επιθετικη εθνικοτητα δεν υπαρχει στη χωρα μας

δ) Οι ρυθμοι εισρροης στη χωρα μας εχουν επιβραδυνθει

ε) οι μισοι ειναι γυναικες

στ) εγω δεν φοβαμαι τους ξενους. Τους Ελληνες φοβαμαι. Ο ξενος ερχεται και για ενα κομματι ψωμι μπογιατιζει, βαζει τουβλα, οργωνει, καθαριζει τζαμια, κουβαλει τσιμεντα, στρωνει ασφαλτο, πουλαει σι-ντι κατι θα κανει. Ο Ελληνας δεν προσφερεται για τιποτα απο τα ανωτερω. Αυτος θα πεινασει....

ζ) η κοινωνικη πραγματικοτητα, εχει δωσει ρολους στους ξενους. Τα χειρονακτικα που ανεφερα ανωτερω. Επομενως παντα κατι θα βρουν να κανουν και ας μην παραγνωριστει το γεγονος πως χαρη στους ξενους το ασφαλιστικο μας συστημα πηρε μια γερη παραταση ζωης....

η) Δεν εχουμε τα γκετο της Γαλλιας. Αν εξαιρεσουμε λιγες και ετεροκλητες περιοχες οπως η Κυψελη δεν υπαρχουν αλλοι μεγαλοι πυρηνες.

Εν κατακλειδι, για μενα η Γαλλια ειναι η μονη ελπιδα απεναντι στην Αμερικανικη λαιλαπα. Οι Ιταλοι με τον Μπερλουσκονι ειναι για τα μαυρα δραγκαλα Οι Γερμανοι δεν ξερουν ποιος τους κυβερνα Οι Αγγλοι ειναι οι Αμερικανοι της Ευρωπης. Μονο στη Γαλλια ελπιζω και θελω να δω πως θα το χειριστει το θεμα.

Αν η ελπιδα που εχω εχει αντικρισμα ή ειναι επιθυμια...

ΑΡΗΣ - ΑΕΚ 68-66

Ειδα τον αγωνα στο βαθμο που μας αφησε η ΕΤ1 και καταθετω τα σχολια μου 

1. Τι κριμα για την ομαδα που εμαθε το μπασκετ στους Ελληνες να παιζει με 5 ξενους. Καλα ρε καρντασια, ουτε έναν σοβαρο ελληνα δεν βρηκατε ? ροστερ 8 παικτων με τον σιγαλα των 35 ετων και 17’ συμμετοχης και καποιον χαριτοπουλο των 9΄

2. Η ΑΕΚ ηταν ότι περιμενα. Και περιμενα και την ηττα. Σε αυτή την αναζητηση ταυτοτητας μεταξυ της μεγαλης και της μικρομεσαιας ομαδας μεχρι στιγμης βγαινει υπερ της αλλα σε λιγο θα κλαταρει ολοσχερως. Εξηγουμαι: επειδη κανεις δεν μπορει ουτε να ζητησει ουτε να απαιτησει τιποτα από την ομαδα, είναι ισως η πιο χαλαρη στην Α1. Ετσι εξηγειται και η απροσμενη ευστοχια και ότι δεν καταλαβε τιποτα από το καταμεστο αλεξανδρειο. 

3. Οσο για το παιχνιδι στα ματια μου ηταν φυσιολογικο και θεμα χρονου ποτε θα γυριζε. Κριμα που οι ξενοι του Αρη το πιστεψαν περισσοτερο και το γυρισαν αλλα ας οψεται η εδρα.

4. Ειπα για ξενους και θελω να το αναφερω. «εξ απανεκαθεν» πιστευα ότι δεν εχει σημασια ποσα λεφτα διαθετεις αλλα ποσο κοφτερο ματι εχεις. Αναρωτιεμαι ποσο κανουν αυτοι οι Μπρουερ και Γουιλκινσον και εμεις εχουμε 2 Εβραιους και την ξανθια εκδοση του βασιλη Λανε, Ταϊλορ Κοπενραθ. 

5. Για να δεις μπασκετ υπαρχουν πολλοι τροποι: 

Α) να βλεπεις μονο το ταμπλο και να μην καταφερνεις να εξηγεις πως το πχ 30-10 γινεται 35-40 αλλα να το χαιρεσαι ή να λυπασαι σε αντιθετη περιπτωση. 

Β) να βλεπεις μονο τα νουμερα. Τι λεει η στατιστικη ναι, μαλιστα αυτό είναι, ωραια, αρα πχ οΣτογιαν βρανκοβιτς ηταν ο πιο ευστοχος παικτης ολων των εποχων καθοτι στο 65 % στα διποντα. 

Ασχετα βεβαια αν οι προσπαθειες του ηταν καρφωματα και η μεγιστη αποσταση μεταξυ των 2.17 του και του καλαθιου ηταν 2,5 μετρα. Ξερω, τραβηγμενο αλλα ενδεικτικο. 

Γ) να ξερεις το αθλημα και να συμβουλευεσαι τα νουμερα. 

Στη Γ κατηγορια κατατασσω τον εαυτο μου και επειδη μπορει να διαβαζομαι σκληρος, το στοιχειοθετω. 

Αναφερομαι στον Κοπενραθ τον οποιο θεωρω μπουνταλα, αμπαλο και του κανουμε χαρη που τον εχουμε στην ομαδα. Κατι το οποιο επεσημανα και από το ματς με τον Απολλωνα που τον θαυμασα για πρωτη φορα. 

Η φαση που εξελισσεται σαν ιστορια ενός μικρου ηρωα… 

Τεϊλορ Κοπενραθ, ευθυτενης, μονος και ερημος στο λοου ποστ.

Ο χατζατζαρης κανει τη διεισδυση στον αδυνατο διαδρομο που του αφηνουν, τον αριστερο, και επειδη ξερει ότι το σουτ του θα παει προσκεκλημενο στον γαμο του καραγκιοζη κανει ότι ο κάθε λογικος παικτης του μπασκετ. 

Γυρναει τη μπαλα στον ελευθερο συμπαικτη. 

Ο Τεϊλορ Κοπενραθ παιρνει τη μπαλα με θαρρος, πιστη και ελπιδα. Βλεπει το καλαθι. Η αποσταση τεραστια. 2-2,5 μετρα. 

Τρομαζει. 

Δεν είναι δυνατον να μην εχει καποιον αντιπαλο να σπρωξει. Δεν είναι δυνατον να μην κοντραριστει, να μη βρει τοιχο να ριξει. Δεν μπορει να σουταρει. Δεν χρειαζεται να κανει μια απλη κινηση, να σουταρει. Αυτος γεννηθηκε για τα δυσκολα. 

Γυρισε το χρονο πισω όταν στις κακοφημες συνοικιες του μπρονξ οπου πιθανως μεγαλωσε αυτό θα το ελεγαν αδερφιστικο καλαθι. Αυτό το καλαθι στα μονα που επαιζε στοιχηματα με τους κολομβιανους λαθρεμπορους δεν θα μετραγε ποτε. 

Και θα ειχε και τσιμεντενια παπουτσια καπου εκει στον πατο του μεξικανικου κολπου. Αυτό δεν θα το ανεχοταν. Ποτε δεν θα εβαζε αυτό το καλαθι. 

Ο Τεϊλορ Κοπενραθ, επαναστατωντας, αφησε ένα βρυχηθμο και εφορμησε. 

Πηγε προς τα αριστερα, οντας δεξιοχειρας. 

Ηταν το κολπο του Φου Μαν Τσου που μπερδευει τους αντιπαλους. Το εβλεπε σε κατι κασετες με τον Μπερι αλλα κανεις δεν του εξηγησε πως δεν είναι ολοι συναδελφοι αλλα τελοσπαντων.

Αξιεπαινος καθοτι ανω θρωσκει. 

Σκαει τη μπαλα αποφασιστικα. Καπου ειχε ακουσει ότι οσο πιο δυνατα σκας τη μπαλα τοσο μεγαλυτερο ωστικο κυμα δημιουργειται και φοβουνται οι αντιπαλοι. 

Συνηθως πιανει αλλα όχι σε αυτόν τον πλανητη.

Ο Τεϊλορ ειχε ξεχασει ότι αυτος που του το ειπε ηταν ο παππους του σε ένα παραμυθι για να κοιμηθει. 

Παραμυθι είναι βεβαια ότι ξερει μπασκετ αλλα αυτό μικρη σημασια εχει υστερα από 20κατι χρονια.

Αισθανεται ότι καποιος τολμα να τον πλησιασει. Και μαλιστα αυτος δεν είναι μαυρος. 

Δεν είναι ο Ντανκαν που πολύ θα ηθελε να εκτοπισει και να καρφωσει στα μουτρα του. Είναι Ελληνας, λευκος και τολμα να σταθει μπροστα του. 

Είναι η ωρα του σεισμου. Κανει ένα βημα για να του μετα κανει τη λαβη του Ηλιαδη. 

Του ειχαν πει ότι στους Ολυμπιακους αγωνες εχει ωραιες εθελοντριες και καποτε στην Αμερικη όταν ετρωγε το πρωινο του σε ποσοτητες μεσημεριανου ειχε ανοιξει την τηλεοραση να τις δει. 

Όταν διαπιστωσε ότι επεσε πανω σε αγωνα τζουντο, ειπε μασουλωντας το 17ο χαμπουγκερ «αν δεν βρεθει καπου να παιξω μπασκετ, εκει θα παω. Μου παει» Το βημα το εκανε. 

Ο Ελλην δεν κουνηθηκε. Απορησε. 

Όλα τα ειχε κανει σωστα. Ως φιλμ επανεφερε τη διαδικασια σαν τον ραλφ υπο τις οδηγιες του μιστερ μιγιακι Εισαι μονος – ψαξε τοιχο – σκασε μπαλα - τρομαξε αντιπαλο – κανε βημα – βαλε αγκωνα – σηκω. 

Γιατι όμως ο άλλος δεν κουνηθηκε; 

Ηξερε τον μιστερ μιγιακι ? 

Βραχυκυκλωσε. Μαλλον δεν ειχε κανει το βημα. Το ξανακανε . . .. . . . . . . . 

Γυρνωντας προς την αμυνα αισθανθηκε την αναγκη να κλαψει.

Τελικα ο μιστερ μιγιακι του ειπε ψεμματα. Ο καλος δεν δικαιωνεται παντα και ο κακος δεν τρομαζει και δεν υποχωρει μπρος στη Δυναμη του Καλου. 

Παντα θα υπαρχει καποιος να σφυριζει βηματα….

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2005

περι champions league

Tο πιο ωραιο το ειπε ο καρπετ στο ημιχρονο: 

"Ειναι πολυ ωραιο να βλεπεις αυτο το ομορφο ποδοσφαιρο απο τη Mπαρτσελονα. Ελπιζω καποια στιγμη να σταματησει αυτο το ομορφο ποδοσφαιρο και να παιξουν και οι αλλοι τιποτα" 

Κατα τα αλλα εχει μια τεραστια πλακα. Απιστευτος χαβαλες. Επειδη με τον κλεφτοπολεμο καταφερνουμε ενιοτε και περνουμε αποτελεσματα αντι να δουμε την πραγματικοτητα ονειροβατουμε, αισιοδοξουμε για μεγαλες νικες, κρυφοβλεπουμε γα τελικους c.l. και το παραμυθιασμα κραταει χρονια και χρονια... 

Κανεις δεν εχει την ειλικρινεια να πει στον κοσμο "μαγκες δεν εχουμε το ιδιο επιπεδο με τις ομαδες προηγμενων πρωταθληματων. Μην εχετε καμια απαιτηση, παμε και οτι μας κατσει" Κανεις δεν εχει την ειλικρινεια να γραψει στον κοσμο "μαγκες δεν εχουμε το ιδιο επιπεδο με τις ομαδες προηγμενων πρωταθληματων.

Δεν προκειται να αρθρογραφω για να ικανοποιησω την αρρωστια σας αλλα σας γραφω την αληθεια. Παμε και οτι μας κατσει" Κανεις δεν εχει την ειλικρινεια να σκεφτει απο μονος του "που παω ρε, ιδιος ο ρονι ιδιος ο ανατολακης/γκουμας/αλεξοπουλος; ας χαρω τα ματσακια και οτι βγει. Το πολυ πολυ να χασει η ομαδα" Ετσι λοιπον ο καταπληκτικος χαβαλες με τη συμμετοχη ολων καταληγει στα εξης: 

Οι μεν Ολυμπιακοι τρωνε στη μαπα τοσα χρονια καθε καλοκαιρι οτι "επιτελους φετος θα ειναι η χρονια μας στην ευρωπη" και τρωνε τη σφαλιαρα της αρκουδας καθε χειμωνα 

Οι δε Παναθηναϊκοι επειδη πριν απο 30 χρονια πηγαν στον τελικο, επειδη εχουν κανει μερικα αποτελεσματα αισθανονται μεν υπεροχη εναντι των αλλων ελληνικων ομαδων ΑΛΛΑ Ολες τους οι επιτυχιες βασιστηκαν στο τσου κου τσου κου. 

Δεν τους θυμαμαι ποτε να εκαναν καποια μαγικη εμφανιση. Οι επιτυχιες τους ηταν με τα 3 σεντερ μπακ και το συστημα τυπου η αμυνα με τις ξαφνικες αμυνες. 

Οσο για τους ΑΕκτζηδες, γελανε με τα 9 γκολ σε 90 που εφαγαν οι αιωνιοι ξεχνωντας οτι δεν μπορουν ουτε καν στο ουεφα να σταθουν. 

Και μεχρι να λαμψει η αληθεια και να σταματησουν απαντες να βαυκαλιζονται εγω ο υποπτος θα πινω jack daniels...

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2005

HI, THIS IS PHIL COLLINS...

Οταν εμαθα για τη συναυλια του Φιλ Κολινς στην Αθηνα ως ενα σταθμο της τελευταιας του περιοδειας συγκινηθηκα.

Ο Φιλ Κολινς ηταν ο πρωτος καλλιτεχνης που αγαπησα. Πιτσιρικι με θυμαμαι να φανατιζομαι με τα grammys και ποιος ειναι αυτος ο αθλιος ο quincy jones που απειλουσε τον Φιλ και να τρελαινομαι αργοτερα με το τοπ τεν του mega και με τον φρικ alice cooper που αρκετες φορες ηταν απο πανω.

Παρεπιπτόντως ποτε δεν συμπαθησα τον πουρο-ροκα με το γυναικειο ονομα. Ακους εκει. Πανω απο τον Φιλ... Θυμαμαι να κανω ολοκληρο ΜοΔιΧα ( Μορατοριουμ διαχειρισης χαρτζιλικιου) και να τρεχω στο metropolis να αγορασω τις κασετες με ολες του τις δουλειες, να εχω λιωσει το κασετοφωνο στο σπιτι με αποτελεσμα να χασω καθε ιχνος παιδικης αξιοπρεπειας ζητωντας ΔαΣυ ( δανειο συγγενους ) ωστε να αναπληρωσω το κενο αγοραζοντας εκ νεου μερικες κασετες...

Τα χρόνια πέρασαν, έγινα σταθερα φανατικος λαθραναγνωστης του metal hammer και του kerrang, περασα σε ελληνικους ηχους μεχρι το μεγαλυτερο μερος των ακουσματων μου εδω και πολυ καιρο να κανει σταση σε electro-soul-funky-jazy house-freestyle μονοπατια. Δεν αρνουμαι το παρελθον αλλα και δεν γυρναω σε αυτο. Ευτυχως εχω μεινει ακολονητος σε αρχες οπως το «οχι πια σεξ μονο φιλοι» [ ωπ! Αυτο ειναι απο αλλο πονημα] λοιπον οπως ελεγον never λαϊκο ποπ σκυλαδικα και η αρχη παραμενει.

Τον Φιλ Κολινς ουτε καν μπορω να θυμηθω ποτε τον ακουσα οικειοθελως για τελευταια φορα. Πρεπει να εχουν περασει 12 χρονια... Οταν λοιπον ο πρωτος αγαπημενος καλλιτεχνης απευθυνει εναν τελευταιο χαιρετισμο θα ηταν απαραδεκτο εκ μερους μου να μην ειμαι παρον. Για μια και μονη φορα νοιωθω ακομα τυψεις χωρις μαλιστα να φταιω και αναφερομαι στους pink floyd στο ΟΑΚΑ. Δεν το ξανακανω. Ετσι δηλωσα παρον οπως την παλια καλη δεκαετια του 80 –early 90s.

Με το τρενο για το Σταδιο Ειρηνης και Φιλιας... Κοσμος πολυς στο βαγονι και στο μυαλο μου περασαν εφιαλτικες εικονες πηξιματος, στριμωξιδιου, ασφυξιας αλλα στη σταση Φαληρο διαλυθηκε γρηγορα ο εφιαλτης. Οι μισοι πηγαν αριστερα, στο Καραϊσκακη. Champions league γαρ και προσηλθα ημιγαληνιος στο ΣΕΦ. Ξανακοιταξα το εισιτηριο. Θυρα 4. Ελα ρε Παοκαρα!

Ειχα προνοησει να μην βγαλω αρενα αλλα να παρακολουθησω τη συναυλια καθημενος. Καλη η δεκαετια του 80 αλλα μεγαλωσαμε πια... Ειμασταν γυρω στα 300 ατομα και περιμεναμε να ανοιξει η κερκοπορτα μπας και μπουμε. Ο κοσμος οπως τον περιμενα. 30+ με κατι πιτσιρικαδες που προφανως θα ειχαν γκρουπακι, αρκετους 40+ και μαλιστα παρεες μεγαλων που κουβαλησαν στο σταδιο τα προβληματα του γραφειου, του σχολειου των παιδιων, τα δικα τους παλαι ποτε παρτι και το συγχρονο πολιτικο γιγνεσθαι. Ωτα να χει κανεις να ακουει...

Περναγε η ωρα, οι 300 γιναν 600, η πορτα ( δεν μιλαμε ουτε καν για ολη τη θυρα αλλα μια παραπλευρη πορτα ) δεν ανοιγε, επεσε το σχετικο ελληνικο κραξιμο τυπου «αμα δεν μπορειτε, να μην κανετε συναυλιες γουρουνια» ο ακολουθος χαβαλες τυπου «πες τα ρε Τακη» [ Μαλλον οπαδος του θρυλου που αφου δεν βρηκε εισιτηριο στο ενα γηπεδο, πηγε στο αλλο ] και τελοσπαντων ανοιξαν και μπηκαμε.

Παρηγορηθηκα οταν εριξα μια ματια στη θυρα απο κατω που οδηγουσε στην αρενα. Πρεπει να ηταν τουλαχιστον 3.000 ακινητοι ανθρωποι...

Αφου τακτοποιησα το αρχαιο μου ελληνικο κορμι πανω πανω στο πεταλο και εστριψα το πρωτο τσιγαρο αρχισα να περιεργαζομαι το τραυματισμενο ΣΕΦ. Ακομα δεν ειχαν αποκατασταθει οι ζημιες απο την επιδρομη των πρασινοκοκκινων Ουνων και σε πολλα σημεια δεν υπηρχαν καθισματα. Εδω σηκωσε την κουπα του 87 ο Γιαννακης, εδω παρα λιγο να φαω ξυλο οταν αποφασισα να ερθω σε αγωνα μπασκετ μεταξυ ΑΕΚ και Ολυμπιακου, τοτε με τα «χρονια πολλα, χρονια πολλα, με ηπατιτιδα σ’ολο τον Πειραιαααα» αλλα ο θεος με συγχωρεσε και με γλιτωσε.

Απο τοτε είχα να ερθω...

Οι δεικτες του ρολογιου πηραν κατηφορα, αρχισα και εγω τα τηλεφωνα τυπου «ελα ρε, πηρα να δω τι κανεις» χωρις να συμπληρωσω «γιατι δεν εχω τι αλλο να κανω και να περασει η ωρα», ο κόσμος επιτελους ηρθε, ολοι εκατσαν, η αρενα γεμισε και συνηθισμενος απο τα γηπεδικα, τους υπολογισα γυρω στους 13.000 νοματαιους. Κοπελιες στα πλαισια διαφημιστικης καμπανιας μιας τραπεζας μοιραζαν μπρελοκ με μινι φακο που βγαζει ενα γαλαζιο χρωμα και αρχισαν ολοι τα δοκιμαστικα αναψε σβησε για το παρτι που ακολουθουσε. Προλαβα μαλιστα να γνωρισω και εναν ΑΕΚτζη διπλα μου που οταν ακουσε τον προβληματισμο μου στο τηλεφωνο οτι ετσι οπως παει θα φυγουμε μαζι με τους γαβρους και θα φτασουμε σπιτια μας σε 6 ωρες, με ρωτησε τι ομαδα ειμαι, καναμε μια μινι αναλυση λιγων λεπτων για τα τεκταινομενα στην ομαδα και ετσι περασε η ωρα ακομα πιο γρηγορα.

Απο τις 21.00 που ηταν προγραμματισμενο, τελικα το εναρκτηριο λακτισμα δοθηκε στις 21.50. Και τι λακτισμα.... Κατευθειαν στον εγκεφαλο! Μπαινει ο Φιλ, ζητω – μπραβο οε οε και καθεται στα ντραμς. Αρχιζει ενα δαιμονισμενο σολο λες και εκανε καμια παγανιστικη τελετη. Μετα ηρθε και ενας αλλος ντραμερ και συνεχισαν μαζι εντελως συντονισμενα! Λιγο αργοτερα προστεθηκε και ενας τριτος! Λες και ηταν ενα οργανο! Μιλαμε για ενα τεταρτο με ντα-ντουμπα και συγχρονισμο γκρινγουιτς!

Πανω που αρχισα να σιχτιριζω τον εαυτο μου γιατι εκατσα τερμα θεου και τα περισσοτερα τα φανταζομουν παρα τα εβλεπα, ευτυχως ειδα τα ματριξ που ειχαν τοποθετηθει για το προλεταριατο και το ματι μου επαιζε μια στη σκηνη και μια στις γιγαντο-οθονες.

Ξεκινησε το ματς με something happen on the way to heaven, against all odds και easy lover. Αφου ζεσταθηκαμε, εκανε μια αξιοπρεπη προσπαθεια να μας πει σε σπαστα ελληνικα διαβαζοντας απο ενα χαρτι«geia sou athens, efκaristo pou ir8ate, xairome pou eime mazi sas kai elpizo na perasete omorfa me agapimena tragoudia».

Ηταν η πρωτη φορα που αντεληφθην οτι τα greeklish δεν ειναι μονο η συνηθεια των αρχαιων κομπιουτεραδων ή των ανορθογραφων αλλα εχουν και μια αλλη εφαρμογη. Συνεχισε ο Φιλ στα αγγλικα αυτη τη φορα λεγοντας πως το επομενο κομματι θα μας ειχε συντροφευσει σε βραδιες σεξ και εννoουσε το one more night.

Ενα μινι φλας μπακ στις χιλιαδες των κατακτησεων μου δεν ειχε τετοιο μουσικο χαλι αλλα μαλλον θα ημουν ο μονος καθοτι το πληθος εκανε ενα αααααααααααααααα «χ, τι μας θυμησες ρε Φιλ»....

Αναψαν τα μπλε μπρελοκ μαζι με τον επισης μπλε υποβλητικο φωτισμο της σκηνης και τα αναριθμητα φωτακια απο τις καμερες και τα κινητα που αποθανατιζαν τη στιγμη, εδωσαν ενα ωραιο τονο στο σκοτος του ΣΕΦ. Ο ανθρωπος εκανε μουσικη. Τεχνη. Απλη, λιτη, δωρικη.

Φοβερη παραγωγη στα φωτα λες και σε καθε τραγουδι ησουν και σε διαφορετικη σκηνη, 3 ντραμερ, 4 πνευστα, 2 κιθαρες, 5μελης χορωδια. Αυτο ηταν ΜΟΥΣΙΚΗ. Χωρις αλλαλαζοντα πρεζακια, χωρις τραγουδαω και φοραω αβυσαλλεα ντεκολτε για να δειξω πλαστικα μελη και φουστες μεχρι τον αφαλο. Ναι μεν show με οδηγο και αξονα την τεχνη και τη μουσικη. Συνεχισε με i cant stop loving u, having along enough, true colours, another day in paradise, ( στο cd πριν αρχισει η πρωτη νοτα η μποτα χτυπαει 12 φορες. Το ιδιο ακριβως και στο live ) wonder, seperate lives, in the air tonight (μπορει να διαβαστει ως ιεροσυλια αλλα μου θυμησε εντονα φωτορυθμικα απο το pink floyd – απο το live στο Εμδιβουργο, dancing 2 the light, u cant harry love, 2 hearts, my hat, invisible touch ( ενταξει απο genesis αυτο αλλα σε σουπερ ντουπερ εκτελεση ) , easy lover ( δευτερη φορα μεν, αλλα εκει σηκωθηκε το σταδιο στον αερα.

Δεν υπηρχε ανθρωπος που να μη χειροκροτουσε ρυθμικα, να μην κουνηθηκε και οι περισσοτεροι χορευαν) , sussudio ( κατεβηκε στον κοσμο και πρεπει να τραγουδησαν τουλαχιστον 20 ατομα μαζι του ).

Εκει μας τελειωσε. Μας βγηκαν τα χερια στο χειροκροτημα, στο σφυριγμα, στη φωνη, μεχρι και ενας απελπισμενος οπαδος του θρυλου φωναζε «ελα ρε ριμπο, μη φευγεις απο τωρα» και ο φλεγματικος βρετανος καταδεχθηκε υστερα απο ενα δεκαλεπτο παρακλησεων και επικλησεων να βγει για το Take me home σε extended version. Μας καληνυχτισε οριστικα.

Περιπου δεκα λεπτα πριν απο τις 12. «Thank u Athens, thank u Greece, sas efkaristo filoi mou….» Μου αφησε μια μικρη πικρη γευση γιατι περιμενα το groovy kind of love που το εχω στο serious hits live και μου αρεσε πολυ η εκτελεση του.

Ας ειναι. Ωραια εμπειρια, μεγαλη συναυλια και ενας αποχαιρετισμος στην προεφηβεια...

Ή οπως πιθανως θα το ελεγαν στη Μεγαλη Βρετανια: Great perfomance Mr Collins, thanks 4 the memories….

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2005

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ....

Μια απο τις μονιμες φρασεις που συνοδευουν επεισοδια στα γηπεδα ειναι «μια μικρη μειοψηφια που δρα εις βαρος της πλειοψηφιας....» Κατοπιν ωριμου σκεψεως, λιγης πειρας και πολλης μπυρας πιστευω πως αυτο δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα.

Στα ελληνικα γηπεδα αυτοι που «διοικουν» στην εξεδρα δεν ειναι οι πολλοι. Αλλα οι λιγοι που κανουν οτι θελουν.

Οι λιγοι που εχουν την ανοχη/αδυναμια των πολλων, την υποστηριξη των διοικουντων και εκμεταλλευονται την σιωπηρη υποστηριξη του κρατους.

Ο ανθρωπος που ψυχαγωγειται, που βγαζει την κουραση της ημερας, που η παρουσια του στο γηπεδο ειναι απο τις λιγες κοινωνικες εκδηλωσεις που μπορει να κανει, που φερει το βαρος των ευθυνων της οικογενειας, ο ανθρωπος των αστικων κεντρων ( και μιλαω για αυτον και μονο γιατι στα μεγαλα αστικα κεντρα βρισκονται τα γηπεδα και οι μεγαλες ομαδες ) δεν εχει το κουραγιο και τη δυναμη να τα βαλει με πορωμενους και καμικαζι πιτσιρικαδες.

Δεν μπορει ο 30+ να διαπληκτιζεται ( στην καλυτερη ) με τον κομμαντο που πεταει κερματα, φωτοβολιδες, μπουκαλια και λοιπα πολεμοφοδια και το δελεαρ της ανετης, ξεκουραστης και φθηνοτερης εκ της πολυθρονας τηλεθεασης ειναι πολυ μεγαλο. Η χαρα της μειοψηφιας να κανει οτι θελει. Το πολυ πολυ να παιξει ξυλο με τους ματαδες.

Για να γινεται και λιγος τζερτελες.... Ατυπη αλλα ισομερως σημαντικη ειναι η 11η εντολη: ου μπλεξεις. Και τι να πεις στο γηπεδο.... το πολυ πολυ να γινει κανας τσαμπουκας και πηγαινοντας για μαλλι να βγεις γουλι.

Η μειοψηφια πλειοψηφει και η πλειοψηφια σιωπα ή απεχει. Ακουω πολλες φορες για τις ομαδες περιφρουρησης που εχουν οι ιδιοι οι οπαδοι που ποτε δεν λειτουργησαν.

Αφενος γιατι η ησυχη πλειοψηφια δεν τους εχει αναγκη, αφετερου γιατι δεν μπορουν οι ιδιοι να επεμβουν στον κολλητο, στο αδερφο, στον φιλο να τον εμποδισουν δυναμικα ωστε να μην το πεταξει το κερμα ή οτι άλλο εμπνέεται εκείνη τη στιγμή…

Στις μεγαλυτερες ομαδες του ποδοσφαιρου μας ( με ελαφρα διαφοροποιηση του ΠΑΟ ) βλεπουμε οτι η βια που παραγεται απο τις μειοψηφιες των οπαδων τους ειναι τοσο ισχυρη που δεν συναντα αντιδρασεις απο τη πλειοψηφια και τη μαζα των οπαδων. «ελα μωρε, που να μπλεκω τωρα......»

Το θεμα δεν ειναι γιατι απεχουν οι περισσοτεροι. Οι λογοι ειναι λιγοι και καλοι Γηπεδα – θεαμα – αξιοπιστια – κοστος ( χρονου μετακινησης και ταλαιπωριας στο παρκαρισμα, ακριβο εισιτηριο ) και βια.

Ειδικά για το κόστος χρόνου, αν είναι για ενα ποδοσφαιρικό παιχνίδι να διαθέσεις 6 ωρες απο τον ελαχιστο ελευθερο χρόνο σου, κάπου δεν αξίζει και τον κόπο.

Ομαδες που παιζουν αντιποδοσφαιρο, παικτες που κανουν κοντρολ στα 3 μετρα και δεν μπορουν να κανουν τριπλα ουτε στο σημαιακι του κορνερ, διαιτητες που εχουν οφθαλμολογικες δυσλειτουργιες, εισιτηρια πολύ ακριβα για το προσφερομενο θεαμα, παραγοντες και προπονητες που φανατιζουν τον κοσμο και κλαιγονται για τις αδικιες χωρις να κοιτανε τα χαλια τους και ανακαλυπτουν σατανικα σεναρια συνομωσιας κατά των ομαδων τους.

Το θεμα ειναι πως η βια επικαλυπτει πια ολα τα αλλα καθως και παλαιοτερα δεν ειχαμε τα τρομερα και φοβερα γηπεδα αλλα υπηρχαν και αγωνες που δημιουργειτο το αδιαχωρητο.

Το θεμα ειναι οτι δεν υπαρχει η πλειοψηφια και αυτη τη στιγμη πλειοψηφουν στα ελληνικα γηπεδα αυτοι που εχουν σκοπο ή προδιαθεση να κανουν πολεμο.

Συμπεράσματα όμως βγαίνουν απο τους κανονες. Τωρα πια τα γηπεδα ειναι γκετο των λιγων σε ποσοτητα αλλα αρκουντως επιθετικων που κανει οτι θελει, που θετει σε κινδυνο ζωες εαυτων και αλληλων και οι υπολοιποι βουβοι, στην καλυτερη κανουν οτι δεν βλεπουν και στη χειροτερη προτιμανε την τηλεοραση. Δεν είναι τυχαιο πως τα εισιτηρια εχουν σταθερα φθινουσα πορεια και όταν σε 10.000 εχεις 100 πολεμιστες, δεν φαινονται.

Στους 1000 όμως οι 100 ειναι μαλλον ισχυροτεροι. Το πως θα μπορουσε να εξαλειφθει το φαινομενο ειναι κατα τη γνωμη μου θεμα 5 λεπτων. Αλλα ο στρατος ειναι παντα χρησιμος για αυτο και δεν λυνεται το θεμα.

Η κατασκευη των νεων γηπεδων μοιαζει να ειναι μια λυση προς το καλυτερο αλλα ακομα δεν εχω καταλαβει που το πανε οι εχοντες τη δυναμη αφου τους συμφερει οι μαζες να εχουν θεαματα να πηγαινουν να ψυχαγωγουνται.

Ισως ομως κρινουν πως τους συμφερει περισσοτερο οι μαζες να ψυχαγωγουνται τηλεοπτικα και αποξενωμενα για να τους βομβαρδισουν με τις διαφημισεις, τα δελτια ειδησεων, τα fame story κλπ για να χειραγωγησουν και να δημιουργουν τασεις, μοδες, προτυπα.

Να κινειται το χρημα και να περνα ο χρονος.... Δεν ξερω αν μοιαζει το παραπανω με σεναριο συνομωσιας.

Πιστευω ομως πως η μαζα μπορει να αποκτησει μεγαλυτερο βαθμο ναρκωσης αν της παρεχεται καλυτερο θεαμα προσιτο, ευπεπτο και ασφαλες σε οσο το δυνατον περισσοτερους...Το να γινονται τετοια πραγματα φετος στα ελληνικα γηπεδα και να μην κινειται φυλλο, εμενα παντως με οδηγει σε πονηρες σκεψεις.... Το ρηθεν « κάθε λαος εχει τον τυπο και την εξουσια που του αρμοζει» εχει επιβεβαιωθει.

Παρα το επος της Πορτογαλιας τελικα επιβεβαιωνεται και το ρηθεν «το ελληνικο πρωταθλημα εχει τους οπαδους που του αρμοζει»

ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΟΕ ΟΕ

Το κοστος ενός cd.

Προσωπικα, ειμαι υπερ της πειρατειας. Δεν πα να λενε ότι θενε, όταν βλεπεις τετοια εκμεταλλευση από τις δισκογραφικες τοτε … ζητω η πειρατεια!

Εξηγουμαι: Τα αγραφα cd κοστιζουν από = 0,3-0,8 ευρω Το πλαστικο κουτι = 0,2 ευρω

Για τις κυριλες παραγωγες το χαρτινο κουτι + 16 σελιδο = 0,8 ευρω

Δικαιωματα στην εταιρεια πνευματικων δικαιωματων = 1,2 ευρω

Μεταφορικα εξοδα ( από την εταιρεια στα καταστηματα – παγκοσμια πρωτοτυπια στην Ελλαδα ) = 5 % 18 % = ΦΠΑ οε οε και εμεις πλερωνουμε 20 - 40 ευροπουλα….

Μια ματια και στα λοιπα εξοδα:

Εξοδα παραγωγης: 8.000-17.000 ευρω

= εξοδα στουντιο και αμοιβες μουσικων 20-35 ευρω

= την ωρα για το στουντιο 700 ευρω

= για τη μητρα του cd – mastering 3.000 – 22.000 ευρω

= videoclip εξοδα προβολης και προωθησης = αναλογα τον καλλιτεχνη 2%-5%

= ποσοστα που εισπραττουν ο συνθετης, ο τραγουδιαρης και ο στιχουργος ( βαση συμβολαιου επι των πωλησεων ) χοντρα – χοντρα λοιπον μιλαμε για ένα σι ντι που κοστιζει από 2,4 – 4 εβρα και εμεις το πλερωνουμε από 20 – 40 εβρα…

Δεν φταίνε οι πωλητες προϊοντων πειρατειας. Φταινε οσοι νομιμα αισχροκερδουν.

Και με ένα στομα μια φωνη: Πειρατεια οε οε οε!

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΗΠΕΔΟ...

Καταρχην, οταν λεμε γηπεδο πρεπει να προσδιορισουμε αθλημα. Γυναικες στο μπασκετ και το βολλεϊ το καταλαβαινω. θεωρητικα υπαρχουν πολλες κοπελες που εχουν ασχοληθει με τα ανωτερω αθληματα και μπορουν να τα κατανοησουν και να εχουν αποψη.

Tις γυναικειες παρουσιες στο ποδοσφαιρο δεν τις κατανοω αφου δεν μπορω να εξηγησω τι κανει μια κοπελα σε εναν χωρο που ουτε καν εχει ασχοληθει ποτε, που ουτε καν εχει κανει ενα σουτ. Ποτε μου δεν εχω ακουσει ποδοσφαιρικη αναλυση απο κοπελα.

Πιθανολογω λοιπον πως ο λογος παρουσιας ειναι κοινωνικος τυπου αγαπη μου σε ακολουθω, δυστυχως κολλησα μαζι σου και οπου πας θα παω, ειμαστε κλειστο ζευγαρι και δεν εχουμε φιλους οποτε οτι κανουμε το κανουμε μονοι μας και μαζι και για λογους ζηλειας, τι θα κανεις οσο λειπω ή ψευτοεπιδειξης παμε και στο γηπεδο αμα λαχει ναουμ...

Ισως να υπαρχουν και κοπελες που να πηγαινουν ειτε απο περιεργεια ( αντε να δω τι σας κανει και πορωνεστε τοσο ) ειτε για λογους αυταρεσκειας και φιλαρεσκειας μια και βρισκονται υπο τα βλεμματα πολλων...

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ

Με αυτον μεγαλωσα και το χρωσταω στον εαυτο μου, με ενα αφιερωμα. 

A tribute 2 Νικος Γκαλης. 

Μια και ως επι το πλειστον θα ασχολουμαστε με μπασκετ, ειναι τεραστια αδικια, να μην κανουμε εναν κοπο ωστε να θυμηθουν οι παλαιοι και να μαθουν οι νεοτεροι. 

Πρωτος σκορερ ολων των εποχων στην ελλαδα με 12 714 ποντους

Πρωτος σκορερ ολων των εποχων στα κυπελλα ευρωπης με 4 896 ποντους

11 φορες  πρωτος σκορερ του ελληνικου πρωταθληματος 

5 συμμετοχες στη μεικτη ευρωπης

4 συμμετοχες σε f4 

4 φορες πρωτος σκορερ σε ευρωμπασκετ ( μονο άλλος ενας, ο Κορατς το εχει κανει ) 

8 πρωταθληματα 

7 κυπελλα 

1 χρυσο με την εθνικη το 87 στο ευρωμπασκετ της Αθηνας 

1 αργυρο με την εθνικη το 89 στο ευρωμπασκετ του ζαγκρεμπ 

12.714 πόντοι στο ελληνικό πρωτάθλημα και 1485 στο Κύπελλο Ελλάδας 

4.896 πόντοι στα Κύπελλα Ευρώπης 

Με το εθνόσημο  5.131 πόντοι σε 168 αγώνες 

Ρεκόρ πόντων οι 62 το 1981, στο Ιωνικός-Άρης 113-114 

57 πόντοι το ρεκόρ του σε ευρωπαϊκό αγώνα, το 1981 Άρης-Καρέρα 85-86 

53 πόντοι το ρεκόρ του σε αγώνα της εθνικής ομάδας, το 1986 Ελλάδα-Παναμάς 120-81 

Ξεπέρασε τους 40 πόντους σε 105 αγώνες με τη φανέλα του Άρη 

Ηταν επιλογή 4ου γύρου, No 68, στο draft του 1979 άπο τους Boston Celtics. Η θέση του θα ήταν υψηλότερη αν δεν είχε έναν σοβαρό - εκείνη την εποχή - τραυματισμό στο πόδι 

3ος σκόρερ του NCAA το 1979 με 27,5 πόντους.

Πρώτος σκόρερ ήταν ο Larry Bird 

Κάτοχος του Haggerty Award το 1979.  Το βραβείο που δίνεται στον καλύτερο παίκτη των κολλεγίων της Νέας Υόρκης (New York University, St. John's, Seton Hall, Long Island, Rutgers, Manhattan, Fordham, Hofstra, Columbia, Iona). 

10ος σκόρερ στην ιστορία του Seton Hall με 1.651 πόντους συνολικά. 

Μέλος του Seton Hall Athletic Hall of Fame άπο το 1991 

Τι να λεμε..... 

Ευχομαι και προσευχομαι καποια στιγμη αυτος ο ανθρωπος να τιμηθει οπως πραγματικα του αξιζει....

Umberto Eco rulzzz

Το σημερινο μενου περιλαμβανει για λιγη σκεψη αποσπασμα από το «Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή» του Ουμπερτο Εκο. Καλη αναγνωση και ο καθενας ας κρατησει ότι νομιζει.

"Αν επιχειρήσει κανείς μια σφαιρική αναθεώρηση των ανθρωπίνων σχέσεών μας, ας δοκιμάσει να αγγίξει τον αθλητισμό. Θ' ανακαλύψει σ' αυτόν τα ελαττώματα του ανθρώπου σαν κοινωνικό ζώα: τότε θα φανούνε τα στοιχεία της κοινωνικότητας που είναι άσχετα με τον άνθρωπο. Τότε θα γίνει σαφής η απατηλή φύση του κλασικού ουμανισμού, που είναι βασισμένος στην ελληνική ανθρωπολατρεία, βασισμένη με τη σειρά της όχι στην ενόραση ή την ιδέα της πόλης ή τη δράση, αλλά στον αθλητισμό σαν προμελετημένη σπατάλη, απόκρυψη του προβλήματος, «φλυαρία» διογκωμένη στο έπακρο. Με λίγα λόγια -θα το εξηγήσουμε αργότερα- *ο αθλητισμός είναι η μεγαλύτερη παρεκτροπή του φατικού λόγου, και επομένως -σε τελευταία ανάλυση- η άρνηση οποιουδήποτε διαλόγου, κι έτσι η αρχή της αποκτήνωσης του ανθρώπου, ή η «ουμανιστική» επινόηση μιας ολοκληρωτικά απατηλής ιδέας για τον άνθρωπο.*

Στην αθλητική δραστηριότητα κυριαρχεί η «σπατάλη». Κάθε σχετική κίνηση είναι σπατάλη ενέργειας- αν πετάξω μια πέτρα από απλή ευχαρίστηση -όχι για να πετύχω ένα οποιοδήποτε χρήσιμο σκοπό- θα σπαταλήσω θερμίδες που είχα εξασφαλίσει με την κατανάλωση τροφής για την παραγωγή της οποίας κάποιος εργάστηκε. Τώρα, αυτή η σπατάλη είναι τελείως υγιής. Είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο τον παιχνιδιού. Και ο άνθρωπος, όπως όλα τα ζώα, νιώθει τη σωματική και ψυχική ανάγκη να παίξει. Υπάρχει επομένως ένα είδος σπατάλης που δεν μπορούμε να αποφύγουμε - σημαίνει για μας ελευθερία, ελευθερία από την τυραννία της αναπόφευκτης, απαραίτητης δουλειάς. Αν δίπλα σε μένα που πετάω την πέτρα έρθει κάποιος άλλος για να την πετάξει ακόμη πιο μακριά, το παιχνίδι παίρνει τη μορφή του «αγωνίσματος»: και αυτό είναι σπατάλη, σωματικής και πνευματικής ενέργειας, αλλά αυτή η σπατάλη καταλήγει σε κάποιο κέρδος. 'Έχουμε βελτίωση της σωματικής διάπλασης, ανάπτυξη και έλεγχο της άμιλλας, *χαλιναγώγηση της έμφυτης επιθετικότητας /χάρη /στους κανόνες*. Αλλά ήδη στα παραπάνω θετικά στοιχεία παραμονεύει το σαράκι που απειλεί την ίδια την κίνηση? το αγώνισμα πειθαρχεί και εξουδετερώνει τις δυνάμεις. Παρά τις αντίθετες εντυπώσεις, το αγώνισμα ουσιαστικά είναι ένας μηχανισμός για την εξουδετέρωση της δράσης. Απ' αυτόν τον πυρήνα διφορούμενης υγείας (πού 'ναι «υγιής» εφόσον δεν ξεπεραστεί ένα όριο ...) ωριμάζουνε τα πρώτα έκτροπα του αγωνίσματος όπως για παράδειγμα η εκτροφή ανθρώπων αφιερωμένων σ' ένα αγώνισμα. Ο αθλητής είναι ήδη ένα ον που έχει υπερασκήσει ένα μόνο όργανό του, που κάνει το σώμα του εστία και αποκλειστική πηγή ενός συνεχούς παιχνιδιού.

Ο αθλητής είναι τέρας, είναι ο 'Ανθρωπος που Γελά, είναι η γκέισα με το πιεσμένο και ατροφικό πόδι. Όμως ο αθλητής τέρας γεννιέται τη στιγμή που το σπορ ανάγεται στο τετράγωνο, όταν δηλαδή το σπορ, από παιχνίδι με προσωπική συμμετοχή, γίνεται ένα είδος συζήτησης πάνω στο παιχνίδι, δηλαδή γίνεται θέαμα για άλλους. Το σπορ στο τετράγωνο είναι το αθλητικό θέαμα. Εάν η άσκηση είναι υγεία, όπως υγεία είναι η σωστή διατροφή, τα σπορ σαν θέαμα είναι η φενάκη της υγείας. *'Όταν βλέπω τους άλλους να παίζουνε, δεν κάνω τίποτα το υγιεινό και απλώς νιώθω κάποια ασαφή ευχαρίστηση για την υγεία των άλλων (πράγμα που μοιάζει με ευτελή ηδονοβλεψία)*: γιατί ουσιαστικά τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση την παίρνω από τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε όποιον ασκείται (όπως αυτός που βλέπει όχι δύο ανθρώπους, αλλά δύο μέλισσες να κάνουν έρωτα, περιμένοντας να παρακολουθήσει έπειτα το θάνατο του κηφήνα).

Βέβαια, όποιος παρακολουθεί αθλητικό θέαμα ερεθίζεται: φωνάζει και χειρονομεί, επομένως κάνει σωματική και ψυχική άσκηση, εκτονώνει την επιθετικότητά του και τιθασεύει την αγωνιστικότητά του. Αλλά αυτή η εκτόνωση δεν οδηγεί, όπως κατά την άθληση, σε αύξηση της ενέργειας και σε απόχτηση ελέγχου και αυτοσυγκράτησης: *γιατί μάλιστα οι αθλητές αγωνίζονται παίζοντας, ενώ οι θεατές αγωνίζονται στα σοβαρά* (γι' αυτό άλλωστε και δέρνονται, ή πεθαίνουνε στις κερκίδες από συγκοπή). *Το στοιχείο της πειθάρχησης της αγωνιστικότητας, που κατά την άθληση έχει τις δύο όψεις της αύξησης και της απώλειας του ανθρωπισμού του ασκουμένου, για το θεατή ενός σπορ έχει μόνο μία, την αρνητική*. Κατ' αυτόν τον τρόπο το σπορ παρουσιάζεται σαν «instrumentum regni», έτσι όπως χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αιώνες. *Είναι φανερό: στην αρχαία Ρώμη οι θηριομαχίες και η ιπποδρομία χαλιναγωγούν την ανεξέλεγκτη δύναμη του όχλου.* Αλλά αυτό το σπορ στο τετράγωνο (απ' το οποίο ορισμένοι βγάζουνε τεράστια κέρδη) δημιουργεί ένα σπορ στον κύβο, που είναι η συζήτηση πάνω στο σπορ σαν θέαμα. Αυτή η συζήτηση κατ' αρχήν γίνεται από τον αθλητικό τύπο, αλλά δημιουργεί με τη σειρά της τη συζήτηση γύρω από τον αθλητικό τύπο, επομένως ένα σπορ που ανάγεται σε δύναμη. Η συζήτηση γύρω απ' τον αθλητικό τύπο είναι η συζήτηση πάνω στη συζήτηση για τη συζήτηση σχετικά με την παρακολούθηση του παιχνιδιού των άλλων. Το σύγχρονο σπορ είναι κυρίως η συζήτηση πάνω σ' αυτά που γράφει ο αθλητικός τύπος. Πίσω από τρία διαφράγματα υπάρχει το σπορ σαν άθληση, που σε τελευταία ανάλυση θα μπορούσε να μην υπάρχει. Εάν μετά από διαβολική μηχανορραφία της μεξικανικής κυβέρνησης και των τηλεοπτικών ιδρυμάτων όλου του κόσμου οι Ολυμπιακοί αγώνες δε γίνονταν πραγματικά; αλλά μεταδίνονταν μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα με πλαστές εικόνες, τίποτα δε θ' άλλαζε στο διεθνές αθλητικά σύστημα και οι συζητητές των σπορ δε θα ένιωθαν εξαπατημένοι.

Επομένως το σπορ σαν άσκηση δεν υπάρχει πια, ή υπάρχει για οικονομικούς λόγους (μια και είναι πιο εύκολο να βάλει κανείς έναν αθλητή να τρέξει, παρά να ετοιμάσει ένα φιλμ με ηθοποιούς που να κάνουν ότι τρέχουν), και υπάρχει μόνο η φλυαρία πάνω στη φλυαρία του σπορ. Η φλυαρία πάνω στη φλυαρία των αθλητικών εφημερίδων αντιπροσωπεύει ένα παιχνίδι με όλους τους κανόνες του: αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις εκπομπές του ραδιοφώνου την Κυριακή το πρωί όπου υποτίθεται (ανάγοντας το σπορ στη δύναμη ν ) ότι μερικοί πολίτες συγκεντρωμένοι στο κουρείο της γειτονιάς τους μιλάνε για ποδόσφαιρο, ή να πάει σε ορισμένες πλατείες και καφενεία όπου τέτοιες συζητήσεις πραγματικά γίνονται. Θα δει, όπως άλλωστε όλοι ήδη ξέρουμε, ότι οι αξιολογήσεις, οι κριτικές, οι θριαμβολογίες, οι επιθέσεις, ακολουθούν ένα πολύπλοκο φραστικό τελετουργικό, αλλά με απλούς και ακριβείς κανόνες. Σ' αυτά το τελετουργικό οι διανοητικές δυνάμεις ασκούνται και αλληλοεξουδετερώνονται. Οι σωματικές δυνάμεις δε συμμετέχουν πια. Επομένως ο αγώνας μετατοπίζεται σε καθαρά «πολιτικό» επίπεδο. *Πράγματι, η φλυαρία πάνω στην αθλητική φλυαρία έχει όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της πολιτικής συζήτησης. Οι συμμετέχοντες λένε τι θα 'πρεπε να κάνουν οι κυβερνήτες της χώρας, τι κάνανε, τι θα θέλαμε να κάνουνε, τι συνέβη και τι θα συμβεί: μόνο που το αντικείμενο δεν είναι η πολιτεία (και οι διάδρομοι της βουλής) αλλά το γήπεδο και τα παρασκήνιά του. Αυτή η φλυαρία είναι επομένως μια παρωδία της πολιτικής- συζήτησης.

Αλλά, καθώς σ' αυτή την παρωδία μειώνονται και πειθαρχούνται όλες οι δυνάμεις που διαθέτει ο πολίτης για την πολιτική συζήτηση, αυτή η φλυαρία γίνεται το υποκατάστατο της πολιτικής συζήτησης, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που καταντάει να γίνει η ίδια πολιτική συζήτηση. * Αν το σκεφτούμε καλά, αυτή η έλλειψη γενικής άσκησης είναι ίδια μ' εκείνη στην οποία οφείλεται η κρίση των καλών τεχνών: *δραστηριότητες που δικαιωματικά θα 'πρεπε να ασκούνται από όλους αλλά που εδώ και μερικές χιλιετηρίδες ασκούνται μόνο από εξουσιοδοτημένους μάγους που λέγονται καλλιτέχνες*. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τέχνες που περισσότερο καταλαβαίνει ο κόσμος είναι εκείνες στις οποίες οι θεατές έχουν μια ελάχιστη πραχτική εμπειρία: το τραγούδι, γιατί όλοι λίγο πολύ τραγουδάμε, και η λογοτεχνία, γιατί όλοι μιλάμε και γράφουμε. Σ' αυτές τις περιπτώσεις η ανωτερότητα των άλλων γίνεται αντιληπτή στο μέτρο που δεν απομακρύνεται από την προσωπική μας εμπειρία (Cronin ναι, αλλά όχι Joyce). Οι τέχνες στις οποίες το χάσμα είναι πιο μεγάλο είναι η ζωγραφική, η γλυπτική και η αρχιτεκτονική, μια και κανένας από τους θεατές δεν έμαθε ποτέ να χειρίζεται χρώματα, όγκους και χώρους. *Έτσι συμβαίνει το περίεργο φαινόμενο να καταλαβαίνει ο κοινός άνθρωπος, για παράδειγμα, τη ζωγραφική και γλυπτική που είναι πιο μακριά από τις πραχτικές του δυνατότητες (το λεπτομερειακό ρεαλισμό) και να αποκρούει σαν αλλότριες αυτές που θα μπορούσε να δημιουργήσει και ο ίδιος χειριζόμενος αφηρημένες χρωματικές επιφάνειες ή πλάθοντας οποιουσδήποτε όγκους. Και την αρνείται σαν τέχνη, ακριβώς γιατί δεν καταφέρνει πια να πιστέψει ότι έχει αξία κάτι που αυτός θα μπορούσε να κάνει, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία.* Στην τέχνη όπως και στον αθλητισμό το πρόβλημα είναι επομένως να ξαναδοθεί σε όλους η δυνατότητα άσκησης. *Αλλά πρέπει ακριβώς να μην υπάρχει πια κοινωνία στην οποία να κυριαρχεί ο συναγωνισμός που ξεχωρίζει αυτούς που δρουν από αυτούς που δε θα δράσουν ποτέ αλλά θα είναι αντικείμενα χαλιναγώγησης.* Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δώσουμε μια δεύτερη ερμηνεία. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας και η συναυλία ποπ μουσικής είναι εκδηλώσεις μιας μεγάλης επίδειξης φυσικής και ψυχικής ενέργειας. Και παρασύρουν το κοινό. Η αντίφαση σ' αυτές βρίσκεται στο γεγονός *ότι κεντρίζουν τις επιθυμίες των θεατών, και έπειτα απαιτούν απ' αυτούς να μείνουν ακριβώς μόνο θεατές* και να κοιτάζουνε τους άλλους που ξοδεύουν ενέργεια.

Έτσι η βία στα γήπεδα και στις μουσικές συναυλίες φαίνεται απλά ν' αποτελεί εκδίκηση του κοινού για την επιβολή της διαίρεσης της εργασίας ακόμη και στο παιχνίδι. Βλέποντας άλλους ανθρώπους, φημισμένους και καλοπληρωμένους, που ασκούν στο έπακρο των δυνατοτήτων του το σώμα τους (πόδια, λαρύγγι, κοιλιά), οι θεατές αντιλαμβάνονται ότι τους αφαιρείται κάτι, δηλαδή το σώμα τους. Το ξαναπαίρνουν λοιπόν πίσω με τον πιο άμεσο, βίαιο τρόπο. Αν μας προσκαλέσουνε σ' ένα γεύμα όπου πληρώνεται όποιος τρώει και πληρώνει όποιος κοιτάζει τους άλλους να τρώνε, είναι φυσικό να υπακούσουμε στο σύνθημα: «Να τα σπάσουμε όλα, τώρ' αρχίζει η δικιά-μας γιορτήl». Αλλά ίσως υπάρχει και κάτι παραπάνω. Ο άνθρωπος, όπως όλα τα ζώα, έλκεται απ' το παιχνίδι, αλλά σ' αντίθεση με τ' άλλα ζώα, προτιμάει να παίζει σύμφωνα με κάποιους κοινωνικούς, συμβατικούς κανόνες. Τώρα, *σ' ένα ματς ο θεατής είναι ένας άνθρωπος που δεν παίζει: αξιολογεί, κρίνει το παιχνίδι των άλλων ανάλογα με τους κανόνες που έμαθε*. Αν έπειτα αυτός ο θεατής είναι καθισμένος μπροστά στη συσκευή της τηλεόρασης, η κατάστασή του γίνεται ακόμη πιο ασαφής. Αξιολογεί με βάση τους κανόνες, τόσο το παιχνίδι των άλλων όσο και τη συμπεριφορά των παρόντων στο παιχνίδι.

Η απόσταση από το σώμα του μεγαλώνει! Αλλά συνήθως γίνεται κάτι χειρότερο: όχι μόνο ο κόσμος /βλέπει/το παιχνίδι αντί να το /παίζει, /αλλά συχνά /ακούει μόνο να μιλάνε γι' αυτό/. Με τη μεσολάβηση του αθλητικού τύπου το ποδόσφαιρο γίνεται ευκαιρία για μια καθαρή φλυαρία που κάνουν οι φίλαθλοι στις πλατείες, στα κουρεία, στο τραπέζι, στο γραφείο. Και το άτομο που μιλάει για αθλητισμό χρησιμοποιεί μια γλώσσα που έχει τους δικούς της κανόνες. Είναι μια συζήτηση στρατηγικής που δεν αφορά μόνο το παιχνίδι καθαυτά, αλλά και την προετοιμασία του (τις μεταγραφές, τις αποφάσεις των αθλητικών συλλόγων, τη σύνθεση των ομάδων πρώτης κατηγορίας τα τελευταία είκοσι χρόνια). Γύρω από αυτά τα αφηρημένα δεδομένα γίνεται μια συζήτηση που παρουσιάζει τα ίδια χαρακτηριστικά παθιασμένης συμμετοχής όπως και η πολιτική συζήτηση, η οποία περιστρέφεται γύρω από θέματα εξίσου μακρινά, για τόπους και πρόσωπα που δεν είδαμε ποτέ (ποιος συνάντησε πράγματι ποτέ τον Κίσινγκερ, ποιος πήγε στο Λίβανο;). Μόνο που υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις υποθέσεις της πόλης που ονομάζονται πολιτική και τις υποθέσεις του υποκατάστατου της πόλης που ονομάζεται γήπεδο.*

Η διαφορά είναι ότι όποιος μιλάει για πολιτική στην ουσία /κάνει /πολιτική*. 'Όποιος συμμετέχει σε μια συνέλευση κόμματος, συζητάει μια πρόταση και ψηφίζει, κάνει το ίδιο μ' αυτό που κάνει ο Κίσινγκερ. Δεν του αφαιρείται η δυνατότητα διακυβέρνησης, γιατί ουσιαστικά, /αν και σε ελάχιστη κλίμακα, την ασκεί/.' Όποιος παίρνει μέρος σε διαδήλωση και σύγκρουση με την αστυνομία, επεμβαίνει για να καθορίσει ποιοτικά, αν όχι ποσοτικά, τη ζωή της κοινότητας. Κάνει ό,τι και ο Λατινοαμερικάνος αντάρτης όταν πυροβολεί σε μάχη για την κατάληψη ενός χωριού. 'Ασχετα από οποιαδήποτε ιδεολογική τοποθέτηση, ακόμη κι αν κάνει τον αντάρτη για παιχνίδι. /Στα σπορ αντίθετα η αθλητική φλυαρία δεν έχει τίποτα κοινό με το ίδιο το άθλημα, που γίνεται μακρινή της πρόφαση/. Μ' αυτή την έννοια η συζήτηση για αθλητισμό (χωρίς να συνοδεύεται από άσκηση) δεν είναι μόνο μια περίπτωση αποστέρησης του σώματος:είναι καθαρή αποστέρηση των προνομίων του ανθρώπου σαν πολιτικό ον. *

Πρόκειται γι' ανθρώπινη ενέργεια που αλλάζει κατεύθυνση*. Τα θύματα δεν το καταλαβαίνουν, αλλά έχουνε καμιά φορά την συγκεχυμένη υποψία ότι βρίσκονται σε φαύλο κύκλο. Κυρίως καθώς η πολιτική, σαν πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς, είναι παρούσα στην τηλεόραση, στις πλατείες, στις εφημερίδες: και το θύμα της αθλητικής φλυαρίας νιώθει μιαν ασαφή νοσταλγία γι' αυτή την καρποφόρα και αποτελεσματική συμπεριφορά. *Και να που, μην μπορώντας να κάνει τον αντάρτη του Μαύρου Σεπτέμβρη ο Homo Sportivus μασκαρεύεται σε αντάρτη κάποιας μαυροκίτρινης ομάδας.* *Πειθήνιο όργανο της εξουσίας, το θύμα αναλώνει την ενστικτώδικη ορμή του σε δραστηριότητες που δεν μπορούν να επηρεάσουν την εθνική πολιτική ζωή, και η μανία του ελέγχεται.

* *Αλλά είναι το πιο καταπιεσμένο και απεγνωσμένο θύμα του συστήματος, γιατί δεν ξέρει πια τι του στέρησαν. Αυτή η βία χωρίς στόχο μπορεί να εκτονωθεί την κατάλληλη στιγμή: τα γήπεδα (έτσι όπως λειτουργούν σήμερα) είναι σαν βαλβίδα ασφαλείας που κάθε δικτάτορας μπορεί να εκμεταλλευτεί. *" *Umberto Eco, Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή*, Εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία Α.Ε. 1985

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ

Σας γραφω το παρον, επειδή πέτυχε σε μένα και χρειαζόμαστε όλοι περισσότερη ηρεμία στην ζωή μας.

Ακολουθώντας την παρακάτω συμβουλή που άκουσα σε μία σχετική εκπομπή, βρήκα επιτέλους την εσωτερική μου ηρεμία. Στην εκπομπή ισχυρίστηκαν ότι «ο τρόπος για να βρεις την εσωτερική σου ηρεμία είναι να τελειώσεις ό,τι έχεις αρχίσει». Έτσι, κοίταξα γύρω στο σπίτι μου για να βρω όλα τα πράγματα που είχα αρχίσει και δεν είχα τελειώσει.

Και έτσι, πριν φύγω από το σπίτι σήμερα το πρωί, είχα τελειώσει ένα μπουκάλι μαυροδαφνη, ένα μπουκάλι τεκιλα κιτρινη, ένα μπουκάλι jack daniels, ένα μπουκάλι chivas, ένα πακέτο μπισκότα Παπαδοπουλου, όσα χάπια είχαν απομείνει στα κουτιά των ηρεμιστικών Prozac και Valium, το υπόλοιπο από μια πιτσα, μερικές καραμέλες και ένα κουτί σοκολατάκια.

Δεν έχετε ιδέα πόσο τρομερά καλά νοιώθω τώρα...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

Λεει ο Παολο Κοελο πως αν διατηρησεις 5 ιδιοτητες του μολυβιου μπορεις να παραμεινεις ανθρωπος που ανω θρωσκει. μπορεις να κανεις μεγαλα πραγματα αλλα παντα υπαρχει το χερι του θεου να καθοδηγει τα βηματα σου ποτε ποτε σταματας το γραψιμο για να παρεις την ξυστρα.

Το μολυβι υποφερει γιατι γινεται μυτερο που μεταφραζεται στις δοκιμασιες που σε κανουν καλυτερο ανθρωπο χρησιμοποιεις τη γομα για να σβηνουμε τα λαθη.

Το να διορθωνεις τα λαθη σου δεν είναι κακο αρκει να παραμενεις στο δρομο του δικαιου στο μολυβι δεν εχει σημασια το ξυλο αλλα ο γραφιτης. Σημασια εχει το περιεχομενο και όχι το περιτυλιγμα το μολυβι αφηνει παντα ένα σημαδι.

Ότι και να κανεις, αφηνεις ιχνη και να προσπαθεις να εχεις επιγνωση της κάθε σου πραξης. Ενδιαφέρον…

AEKτζηδικος ΤΥΠΟΣ

Μια άτυπη πλην ιερή συνήθεια τις Δευτερες στο γραφείο, ειναι η ενδελεχης αναλυση των αθλητικών τεκταινομενων του Σαββατοκύριακου. 

Η μόνη στιγμή στην εβδομάδα που ο γενικός διευθυντής δεν μας ζαλίζει για δουλειά, τρεχάλα, στόχους, τρελές πωλήσεις και ολα τα συναφή αλλά συμμετέχει ένθερμα. 

Ένας φίλος του Ολυμπιακού γύρισε καποια στιγμή και μου είπε: «Μια χαρά εισαι. Εχεις διοίκηση που πληρώνει, παίρνει αποφασεις και υλοποιεί. Έχεις σπουδαίο προπονητή που σου χτίζει ομάδα. 

Παίζεις σε γηπεδάρα με τον κόσμο να σε στηρίζει. 

Είσαι αξιομαχος με μέτριους παίκτες και είναι θέμα χρόνου αφου ξεμπερδέψεις με την εξυγίανση και οργανωθείς, να ξανακάνεις ομάδα αντίστοιχη με αυτή του 92-94. 

Επενδύεις σε μικρούς και αυτός που χειρίζεται τα μετεγγραφικά σου έχει μάτι και σου φέρνει παίκτες που σε βοηθάνε. Εμεις και ο Παναθηναϊκος τους μισους που απο αυτούς που πήραμε το καλοκαίρι, τους έχουμε για σουτ. Μια χαρά σε βρίσκω....» 

Συμφώνησα χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα. Λίγο αργότερα ψάχτηκα αν υπάρχει κατι που να με ενοχλεί. Και το βρήκα. Η ομάδα μας χαρακτηρίζεται από τις πολλές τάσεις. Μπορεί το δεύτερο αρχικό να σημαίνει Ενωση αλλά μόνο αυτό δεν βλέπω. Και το ζήτημα δεν ξεκινάει απο τον κόσμο. Εκει λίγο ως πολύ είναι μετρημένα κουκιά. 

Στο γήπεδο υπάρχει η ορίτζιναλ και κάτι ψιλά απο δω και απο κει. Ομοίως και στο ιντερνετ. 

Το aek.com και λίγο απο δω και απο κει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο Τύπος. Όνειρο μου το εχω να δω ΜΙΑ αθλητική εφημερίδα που να τους εκφράζει όλους.

Σήμερα βλέπουμε 4 αεκτζήδικες εφημερίδες που είναι ζήτημα αν πουλάνε όλοι μαζί 6.000 φύλλα. Και ο κόσμος όχι απλά χάνεται αλλά δεν τις αγοράζει καν. Έμαθα ( χωρίς να μπορώ να το αποδείξω ) πριν απο λίγο καιρό πως μια έρευνα που έγινε στο Sportime, το 30 % των αναγνωστών του ειναι ΑΕΚτζήδες.

Ονειρεύομαι μια αθλητική εφημεριδα που να γράφουν όλοι. 

Και ο Σαμπράκος και ο Κετσετζόγλου και ο Αβούρης και ο Μπραουδάκης και Η ΠΑΕ και η Οριτζιναλ και ο φίλαθλος κόσμος. 

Να περιλαμβάνει ( και οχι να εγκλωβίζει ) όλες τις απόψεις, όλες τις θέσεις και όλες τις τάσεις. Να μπορω να διαβάζω και το ωσαννά και το σταύρωσον στο ίδιο φύλλο και να κρίνω. Το ποιος θα προϊσταται είναι ενα θέμα που λύνεται με καλό διαλογο. Η δική μου πρόταση είναι να συμβαίνει αυτό εκ περιτροπής. Για ένα μήνα τα πρωτοσέλιδα να τα βγάζει πχ ο Σαμπράκος. 

Τον επόμενο ο Κετσετζόγλου και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε ενα ισχυρό έντυπο που θα κάλυπτε όλους τους αναγνωστες, θα εκφράζοντο όλοι, δεν θα χάναμε κόσμο σε άλλες φυλλαδες και το σημαντικότερο: θα υπήρχε αναλυτική, σφαιρική και πολυεπίπεδη ενημέρωση για τα θέματα που αφορούν την ομάδα μας.

Oχι ο καθένας να βαράει οτι ντουφεκιά του καπνίσει γράφοντας μόνος του 20 στήλες, διαθέτοντας μια φυλλάδα κάκιστης ποιότητας εκτύπωσης με πενιχρό και εντελώς τελείως προβλέψιμο περιεχόμενο. 

Επειδή όλες οι ιδέες ειναι τέλειες μέχρι να εφαρμοστούν, εγώ ο ύποπτος θα πίνω jack daniels και θα ονειρεύομαι μια μεγάλη συνεργασία ωφέλιμη για όλους...

ΤΗΛΕΔΙΚΕΣ

Ενα απο τα πιο σημαντικα ζητηματα των τελευταιων ημερων ειναι οι τηλεδικες και το κατα ποσο συντελουν στην ευρυθμη λειτουργια της δημοσιας ζωης. Μαλιστα σε αυτο το παιχινδι δεν εχουμε μονο το πολιτικοι vs δημοσιογραφοι αλλα το πολιτικοι + δημοσιογραφοι vs δημοσιογραφοι.

Με λυπη μου ειδα να συμμετεχει στην πρωτη ομαδα μια εφημεριδα γνωστη για τις φιλελευθερες αποψεις της αλλα και για το δημοκρατικο της στιγμα και ακουει στο ονομα "Ελευθεροτυπια".

Σημεια:

1. Κανεις δεν ειδε με καλο ματι το "Πρωτο Θεμα" ιδιαιτερα οταν ανετα αναρριχηθηκε στην πρωτη θεση των κυριακατικων φυλλων. σε ολους τους χωρους οπως υπαρχει η συναδελφικη αλλυλεγγυη υπαρχει και η συναδελφικη ζηλοφθονια

2. Η mediatel που εχασε σημαντικα πακετα απο τα Χρηστιδεια επη ειναι συμφεροντων Τεγοπουλου - Ελευθεροτυπια

3. Ο Τριανταφυλλοπουλος ειναι "ενοχλητικος" Στα πανελ των εκπομπων του Μακη βλεπω τους πολιτικους και το πλεον εξοργιστικο σημειο ειναι οτι πουθενα δεν υπαρχει αυτοκριτικη, πουθενα δεν υπαρχει παραδοχη της νοσηρης καταστασης και ολοι λες ειναι συννενοημενοι εχουν τις εξης επωδους:

- Να μην απαξιωνονται οι θεσμοι

- Να μην απαξιωνονται ολοι οι πολιτικοι ( και εννοουμε εμεις οι αγιοι οι αλλοι οι κακοι )

- Να μην ταραζουμε την κοινωνια.

Σε αυτο το πλαισιο οταν οι αποκαλυψεις γινονται χιονοστιβαδα τοτε θυμομαστε τις τηλεδικες, τα τηλεπαραθυρα και την κακη δημοσιογραφια. Κατα τη γνωμη μου δεν εχει σημασια καμια τηλεδικη και καμια καταδικη αυτης.

Σημασια εχουν:

1. Ειναι αληθη αυτα που καταγγελονται;

2. Ο πολιτικος ενδιαφερεται για την ομερτα ή για τη διαφανεια;

3. Το θεμα ειναι αν θα χρησιμοποιηθουν κρυφες καμερες ή αν τηρουνται οι νομοι; Προτιμω την αληθεια εστω και με 10 κλαρινα και 20 τυμπανα παρα τη σιωπη και το "ελα μωρε ολα καλα πανε"

Προτιμω τις κρυφες καμερες παρα τα κρυφα deals Και στο κατω κατω της γραφης οι περιεργοι δεν κινουνται υπο το φως του ηλιου, με 10 καμερες απο πισω τους και νομοτυπα.

Μονο με κρυφες καμερες μπορει κανεις να τους πιασει.

Τα ανωτερω ισχυουν σε περιπτωσεις που αφορουν το κοινωνικο συνολο και οχι πχ να ερθει ο φιλος μου ο Χαριδημος να μου βαλει κρυφη καμερα και να με δει ο κοσμος να πανηγυριζω τα 3ποντα του Σπανουλη ενω διατεινομαι οτι ειμαι ΑΕΚ.

Αναρωτιεμαι παντως τι θα γινοταν αν δεν υπηρχαν εκπομπες τυπου Μακη. Αναρωτιεμαι οτι παρα το οτι ολοι φωναζουν για την κακη ποιοτητα της ιδιωτικης τηλεορασης τι θα γινοταν αν υπηρχε μονο η κρατικη και ποσες καταγγελιες θα πνιγονταν....

Το συμπερασμα μου εν κατακλειδι ειναι πως κριμα γιατι υπαρχει μονο ενας Τριανταφυλλοπουλος, κριμα γιατι οι πολιτικοι μας ειναι εχθροι της Δημοκρατιας [ Ασχετα αν θα κλαινε ξαφνιασμενοι απο πιθανη εντυπωσιακη ανοδο φασιστοειδων και λοιπων ακραιων δυναμεων ή αν κανεις τρελαθει και τους κερασει καλασνικοβ-ανανα σφηνακι ] και κριμα γιατι το πνευμα του Συνταγματος περνα σε ολους τους τομεις στη ζωη μας.

Οτι η νομιμοτητα δεν εξαρταται απο τους νομους και την τηρηση τους αλλα απο το "πατριωτικο φρονημα" των πολιτων....