ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

 

Δεν έχουμε τα πάρκα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ούτε καν το πράσινο στους δρόμους. Αυτά που έχουμε έστω. Μου κάνει εντύπωση ότι έχουμε γεμίσει στην Αθήνα ακακίες και νερατζιές. Ενίοτε βλέπω κυπαρίσσια που δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχουν και φοίνικες που είναι το πιο άχρηστο δέντρο. Ευπαθές, δεν δίνει  οξυγόνο λόγω ισχνού φυλλώματος, τεράστιο κορμό που κλείνει τα πεζοδρόμια και όλα αυτά γιατί; Γιατί θέλουμε να κάνουμε ότι είμαστε Μανχάταν. 

Προτιμώ τα δέντρα που δίνουν και κάτι. Αν ήταν στο χέρι μου κάθε δενδροφύτευση θα είχε λεμονιές και ελιές.

Η λεμονιά είναι ένα δέντρο

-      Αρωματικό

-      Δεν θέλει πολύ νερό

-      Δεν έχει ρίζα που τινάζει στον αέρα το πεζοδρόμιο

-      Κάνει καρπό

Από την άλλη η ελιά είναι το πιο όμορφο δέντρο. Είναι σύμβολο της Αθήνας και άλλη μια σύνδεση με το ένδοξο παρελθόν μας. Μας δίνει και καρπό, το υπερπολύτιμο λαδάκι.

Η καρυδιά και η συκιά για παράδειγμα κάνουν ρίζες που θα τινάξουν στον αέρα όχι μόνο το πεζοδρόμιο αλλά και τον δρόμο ! άσε που θέλουν πολύ νερό.

Α! Όχι κύριε πονηρίδη μου, δεν αναφέρομαι στην κάνναβη. Ούτε στις παπαρούνες!!

Τέτοια δέντρα όπως η λεμονιά και η ελιά,  δεν δίνουν μόνο σκιά και οξυγόνο. Δίνουν και οικονομικό όφελος στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Και ποιος θα τα μαζέψει θα μου πεις:

1.                           Υποχρεωτικά λαθρομετανάστες. Ας κάνουν και κάτι, δεν θα πάθουν τίποτα. Από το να σουλατσάρουν άσκοπα και ρέπουν προς την εγκληματικότητα, καλύτερα είναι

2.                                       Όσοι θέλουν να ενισχύσουν το εισόδημα τους.

3.                                        Φυλακισμένοι για να πέσει η ποινή τους.

Δεν είμαι γεωπόνος για να υποδείξω και άλλα. Το πνεύμα μου όμως είναι, να προτιμούμε φυτά και δέντρα που θα αποφέρουν ένα οικονομικό όφελος. Όχι μόνο τα κλασικά που έχουν μόνο τα φύλλα τους.