ΜΙΚΡΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Παραμονή Χριστουγέννων.

 

Σκέφτομαι ότι αποκλείεται να σηκωθώ νωρίς το επόμενο πρωί να πάω στην εκκλησία. Μαθαίνω ότι έχει αγρυπνία στον Άγιο Ελευθέριο στην Αχαρνών και αποφασίζω να πάω ώστε να αποφύγω τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.

 

Η ημέρα καταναλώθηκε σε διάφορα καθήκοντα και υποχρεώσεις. Να σβήνω και να γράφω εκκρεμότητες. Σκέφτηκα πως η τελευταία υποχρέωση είναι να πάω το βράδυ στην εκκλησία.

Δεν το πολυήθελα.

Που να τρέχω τώρα.

Πω πω ήταν ανάγκη;

Μα και αύριο, ανήμερα τα Χριστούγεννα, πάλι έχω να κάνω το ένα, το άλλο και το παράλλο.

Κάνει και κρύο.

Έχει και ωραία ταινία η τηλεόραση. Την έχω δεί, αλλά την ξαναβλέπω άνετα.  

 

Άντε, ας πάω λίγο πριν τελειώσει, να βγάλω την υποχρέωση.

 

Κατέβηκα με βαριά καρδιά από το  σπίτι και στα μισά της διαδρομής μέχρι εκεί που είχα παρκάρει, διαπίστωσα πως δεν έχω μαζί μου τα κλειδιά του αυτοκινήτου.

 

Μα πως είναι δυνατόν, αφού θυμάμαι να τα βγάζω στο γραφείο πριν ντυθώ! Ψάχνω το μπουφάν, το παντελόνι, τίποτα. Επιστρέφω στο σπίτι. Ένα ένα τα ρούχα, τα δωμάτια, το μπαλκόνι ( ! ), τίποτα. Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.

 

Μήπως μου έπεσαν στο δρόμο;

 

Ξανά κάτω με φακό.

 

Κατευθύνομαι στον κάδο σκουπιδιών που λίγο πριν είχα πετάξει τη σακούλα με τα σκουπίδια. Πρώτη ματιά, τίποτα. Ας πάω και από την άλλη πλευρά.

 

Πάνω πάνω, φάνηκε κάτι γνώριμο. Δίπλα στην σακούλα των σκουπιδιών που πριν από λίγο είχα πετάξει, φάνηκε η άκρη του μπρελόκ. Εκεί ήταν ! Σύμπτωση θα μου πεις, αλλά ποτέ στο παρελθόν δεν είχα πετάξει τα κλειδιά και τα σκουπίδια μαζί !

 

Καθυστέρησα. Θα έχει τελειώσει πια.

 

Θα πάω όμως μπας και μήπως. Αν όχι, για τιμωρία. Έφτασα στον Άγιο Ελευθέριο και δεν έκανα καν τον κόπο να παρκάρω. Από το τζάμι είδα τους ιερείς να κλειδώνουν τον Ιερό Ναό και να αποχωρούν. Συνειδητοποίησα πως καθυστέρησα τόσο όσο. Ακριβώς τόσο, ώστε να μην μπω καν μέσα.

 

Καλά να πάθω.

 

Ωραίο μάθημα.

 

Δεν πήγα γιατί ήθελα. Αλλά «από υποχρέωση». Θα μπορούσε να με τιμωρήσει σκληρά και να μην έβρισκα τα κλειδιά. Να μην είχαν σταθεί πάνω πάνω στον κάδο, να είχαν βρει πάτο και να μην τα έβρισκα ποτέ. Φαντάσου μετά την ταλαιπωρία…

 

Ανήμερα τα Χριστούγεννα, έκοψα το λαιμό μου, ξύπνησα και πήγα στην Εκκλησία.

 

Να πω ένα ευχαριστώ και να ζητήσω μια συγγνώμη….