ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ – OPAP ARENA

 

Τον Μάρτιο του 2020 είχα πάει βόλτα στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και είχα δει το γήπεδο της ΑΕΚ να κατασκευάζεται. Δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία.

Πριν από μια εβδομάδα, μου πρότεινε να πάμε βόλτα ένας φίλος μου. Όταν το είδα έτοιμο, συγκινήθηκα. Δεν χόρταινα να το βλέπω. Πρόλαβα την καλή ΑΕΚ. Με το φανταστικό ποδόσφαιρο, να έχουμε σε κάθε αγώνα  3 δοκάρια και να μη μας δίνουν   1-2 πέναλτι. Πόσα και πόσα παιχνίδια μέσα στη σκεπαστή – κρατάω στο αρχείο μου όλα τα εισιτήρια – εκτός από ένα που ήταν μεγαλειώδες. Λόγω ενός φίλου που πήγαμε παρέα, στο 3-3 με τη Ρεάλ είχα κάτσει στο απέναντι πέταλο. Όλα τα γκολ της ΑΕΚ τα είδα μπροστά μου. Εκεί διόρθωσε τις μοίρες ο Τσιάρτας, εκεί έστριψε λαιμό – αυχένα και όποια άλλη κλείδωση βρήκε πρόχειρη ο Ντέμης, εκεί ο Μαλαδένης έβαλε το σπουδαιότερο γκολ της καριέρας του. Ρώτησα τους φύλακες μπας και με άφηναν να μπω ίσα ίσα για να βγάλω δύο φωτογραφίες αλλά ας όψονται οι μπετόστοκοι που λίγες ημέρες νωρίτερα βανδάλισαν και δικαιολογημένα απαγορεύτηκε η είσοδος για όλους.

Το καινούριο γήπεδο της ΑΕΚ…

Παρακολούθησα λίγο στην τηλεόραση αλλά μετά έπαιζα μουσική σε ένα μαγαζί στο Ηράκλειο και το υπόλοιπο όταν επέστρεψα από το youtube.

Εξαιρετικά και συγκινητικά τα εγκαίνια. Καταλαβαίνω ότι οι οπαδοί της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα σακατεύτηκαν ψυχολογικά αλλά αυτή είναι η ιστορία της ΑΕΚ.

Όποιον ενοχλεί η Ελληνική Σημαία, ο Εθνικός Ύμνος, ο Πατριάρχης και ο Ιερέας με τον Αγιασμό, να είναι ειλικρινής. Ας αλλάξει υπηκοότητα και να πάει στο καλό. Τα σύνορα είναι ορθάνοιχτα. 

Άντε τώρα να εξηγήσεις στον ανθέλληνα αριστερό οτι η κιβωτός διάσωσης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ήταν το Βυζάντιο αλλιώς δεν θα ξέραμε τίποτα. Άντε να του εξηγήσεις πως αυτή η υπέρλαμπρη αυτοκρατορία καθόρισε τον Δυτικό Πολιτισμό όπως τον ξέρουμε σήμερα, αλλιώς θα είχαν μείνει ακόμα Βάνδαλοι, Βησιγότθοι και Οστρογότθοι. 

Δεν είναι σκέτο ΑΕΚ.

Είναι η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Αυτές είναι οι ρίζες της, αυτές είναι οι καταβολές της.

Ο Δικέφαλος Αετός, θυρεός των Παλαιολόγων, σύμβολο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για εκατοντάδες χρόνια, κανονικά εμάς θα έπρεπε να θυμώνει που τον καπηλεύτηκαν οι Αλβανοί και τον έβαλαν στη δική τους σημαία.  

Ναι ξέρω. Επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ανώνυμες εταιρείες. Δεν είναι κακό όμως να γνωρίζεις την ιστορία σου. Τις ρίζες σου. Να τιμάς τους προγόνους και τις καταβολές σου. Να δώσεις ένα κίνητρο έστω ένας να ανοίξει ένα βιβλίο να ρίξει μια ματιά.

Η ιστορία της ΑΕΚ είναι ιστορία πόνου, αίματος, μόχθου, ξεριζωμού. Έρχεται από την υπέρλαμπρη και ένδοξη ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αυτής που δεν πρέπει να τη μάθουμε όπως της αξίζει γιατί έχει θρησκευτικό πρόσημο.

Είναι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ηλίθιε !

Η Ρωμιοσύνη επί το λαϊκότερον.

Πιθανώς για τους χαχόλους, τα εγκαίνια θα έπρεπε να είναι χωρίς αγιασμό, χωρίς Πατριάρχη, με ανούσιες ομιλίες πολιτικάντηδων, με χορούς κοριτσιών με μπικίνι. Άντε και πυροτεχνήματα.

Κριτική για τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τις επιλογές του στο ποδοσφαιρικό τμήμα, μπορεί να κάνεις άφθονη. Όμως ο μπαγάσας κατάφερε να γράψει το όνομα του στο βιβλίο της ΑΕΚ με χρυσά γράμματα.

Και για το γήπεδο

Και για την αρχιτεκτονική του που παραπέμπει σε βυζαντινό κάστρο

Και για τα συγκινητικά εγκαίνια που ήταν αυτά που έπρεπε να είναι.

Τρία μόνο σχόλια για το τέλος :

Α) Πολύ άδικες οι απουσίες των Μανωλά, Σαβεφσκι και Τσιάρτα.

Β) Θα μπορούσαν να είχαν καλέσει και από έναν έστω αθλητή των άλλων τμημάτων. Τον Κακιούζη από το μπάσκετ, από το χάντμπολ που πήραμε τίτλους, από το βόλεϊ που παίξαμε κάποτε και τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου, τι θα πείραζε; Για 10 παραπάνω άτομα;

Γ) Δεν περίμενα ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα έδειχνε τέτοια μικροπρέπεια και κακοψυχία. Σε καλούν σε μια γιορτή και βρίζεις και από πάνω;;;

Η Αγία Σοφία – Opap Arena δεν είναι μόνο ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Είναι ένας σημαντικός χώρος μνήμης και πολιτισμού.

ΥΓ. Με το καλό, να πάρει σειρά και ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ. Δεν είμαι φθονερός αριστερός. Ότι είναι καλό να γίνει και για τους άλλους, να γίνει και με μεγάλη μου χαρά.