ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΝΤΑΡΗ

 

Το θέμα αναφέρθηκε από τον Τύπο αλλά δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια. Για αυτό και θεωρώ υποχρέωση μου να «φωνάξω» και εγώ.

Το 2011, Ο Μανόλης Καντάρης πήγαινε περιχαρής στο νοσοκομείο κρατώντας τη βιντεοκάμερα του για να αποθανατίσει μια ευτυχισμένη στιγμή. Τη γέννηση του παιδιού του. Ένας λαθρομετανάστης από το Αφγανιστάν είχε διαφορετική γνώμη και του έκοψε το λαιμό με μια τηλεκάρτα για να του την πάρει. Το επίσημο κράτος τότε σιώπησε εκκωφαντικά. Το κόμματα φοβήθηκαν τις γνωστές ταμπέλες των ψευτοανθρωπιστών και ψευτοαλληλέγγυων και γύρισαν την πλάτη.   Επειδή η φύση δεν αγαπά τα κενά, τη δολοφονία του Μανόλη Καντάρη εκμεταλλεύθηκε έξυπνα, δυστυχώς η Χρυσή Αυγή.

Δέκα χρόνια αργότερα και πριν από λίγες ημέρες, η σύζυγος του, Σιμόνα Βιρτζίλι, πνευμονολόγος στη ΜΕΘ του Ερρίκος Ντυνάν, πήγε να συναντήσει τον Μανόλη. Ο καρκίνος στάθηκε για μια ακόμα φορά αδυσώπητος.

Στον μάταιο τούτο κόσμο έμειναν δύο παιδιά, 11 και 13 ετών.

Δεν ξέρω τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά. Αν έχουν συγγενείς, γιαγιά ή παππού να τα φροντίσει.

Για αυτά τα παιδιά δεν θα επιληφθεί κάποια ΜΚΟ

Για αυτά τα παιδιά δεν θα γίνουν ούτε συλλαλητήρια, ούτε πορείες.

Για αυτά τα παιδιά δεν θα γίνει καμία συναυλία, ούτε γνωστοί influencers και καλλιτέχνες θα τα προβάλλουν στα σόσιαλ τους.

Αυτά τα παιδιά δεν ανήκουν σε μειονότητες ώστε να προστρέξουν οι ευαισθητούληδες, οι ψευτοπροοδευτικοί και οι θετικούληδες.

Για αυτά τα παιδιά πρέπει να ενδιαφερθεί η συντεταγμένη πολιτεία. Αυτή που έκανε την παλαβή με τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, στενοχωρήθηκε επιδερμικά με τη Μυρτώ, αδιαφόρησε για τα δολοφονημένα παιδιά από ξώφαλτσες πανηγυρτζίδικες σφαίρες, ξέχασε τους αστυνομικούς που έπεσαν στο καθήκον και χτύπησε φιλικά στην πλάτη τους συγγενείς των θυμάτων της Μαρφίν.

Είναι χρέος μας αυτά τα παιδιά να μη μείνουν μόνα τους….

Είναι υποχρέωση μας να τα βοηθήσουμε να μεγαλώσουν με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Είναι καθήκον μας να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά που θα πρέπει να μεγαλώσουν μόνα τους….