ΘΛΙΒΕΡΟ ΑΕΚΑΚΙ

 

Όσοι τυγχάνει να με παρακολουθείτε καιρό, ξέρετε ότι είμαι ΑΕΚ.

Ξέρετε επίσης πως έχω πολύ ψηλά το αίσθημα του Δικαίου.

 

Μόνο ο Ολυμπιακός αξίζει να εκπροσωπεί τη χώρα μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Λυπάμαι που υποστηρίζω μια ηττοπαθή ομάδα, διαχρονικά. Ακόμα και που πήραμε το πρωτάθλημα το 2018, ας είναι καλά ο πιστολέρο Ιβάν. Έχω σιχαθεί πια, όποτε χρειαζόμαστε ένα αποτέλεσμα να μην το παίρνουμε και να χάνουμε συνέχεια.

 

Ελπίζω να έχουν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια οι οπαδοί της ΑΕΚ και να μην ξαναπατήσουν στο γήπεδο ( έστω μέχρι τα εγκαίνια του καινούριου ) και να μην ξαναγοράσουν οπαδικό έντυπο από αυτά που τους ταϊζουν πληρωμένα παραμύθια. Κορόιδα ΑΕΚτζήδες. Να πάτε να ξαναγοράσετε αυτούς που σας γράφουν για την κιτρινόμαυρη αρμάδα που θα μαγέψει το σύμπαν. Κορόιδα.

 

Είδα προχθες τον Ολυμπιακό και τους θαύμασα. Με μισή ομάδα και σβηστά κέρδισαν με 1-0 ενώ το σωστό σκορ θα έπρεπε να ήταν 4-0. Ωραίοι, σοβαροί και νικητές.

 

Εμείς φαντάζομαι θα ξαναπάρουμε τον Χιμένεθ και μετά από 3 μήνες θα γράφουν διθυράμβους οι κάκιστης ποιότητας δημοσιογράφοι για το πόσο υπερομάδα είμαστε που κερδίσαμε τον Παναιτωλικό και την Ξάνθη.

 

Ξεφτίλα.

Άχρηστη ομάδα.

 

Να βγάλουν από τη φανέλα τον Δικέφαλο Αετό, ντροπιάζουν ένα σπουδαίο και ιστορικό σύμβολο του Ελληνισμού.

 

Δεν είναι δυνατόν να έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια τελείως μέτρια ομάδα και πάλι να ξαναχάνουμε βλακωδώς και ηλιθιωδώς γιατί οι άχρηστοι ποδοσφαιριστές που διαθέτουμε δεν έχουν τη στοιχειώδη αξία και τεχνική κατάρτιση να βάλουν τη μπάλα μέσα στο τέρμα από τα 5 μέτρα.

 

Κανονικά αυτοί θα πρέπει να πληρώνουν για να παίζουν στην ΑΕΚ και όχι να πληρώνονται.

 

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός. Οποιος το σκέφτεται αυτό, ας μπει για 7 δευτερόλεπτα στη θέση μου:

Μεγάλωσα και έμαθα ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ του Στέλιου Μανωλά που αν έπαιζε σήμερα, θα ήταν βασικός στη Ρεάλ. Του ελ Μάγκο Τσιάρτα. Του όλη η πλευρά δική μου, Κασάπη. Του Βασίλη Μπορμπόκη που δίδαξε το φουλ μπακ όταν στην Ευρώπη δεν ήξεραν τι ήταν. Του πιο καλού του βιαστή, του Χάρη Κοπιτσή. Του είσαι εδώ και εσύ, Χρήστου Κωστή. Του υπερπολυεργαλείου Τιμουρ Κετσπάγια. Του Μπατίστα, του Αλεξανδρή, του Βασίλη Δημητριάδη. Του μια ομάδα μόνος μου, Τόνι Σαβέφσκι. Του Ατματζίδη και διάφορων μικρών γιγάντων που πέρασαν από την ομάδα μας όπως ο Παύλος Παπαιωάνου, ο Μιροσβλαβ Οκόνσκι, ο Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς και ο καλύτερος Κύπριος όλων των εποχών που έπαιξε στην Ελλάδα, ο Γιώργος Σαββίδης. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον Τάσο Μητρόπουλο που έδωσε και την ψυχή του; Τον Δημήτρη Σαραβάκο που μας πήρε από το χέρι και μας πήγε στους ομίλους του champions league;;; Τον Γρηγόρη Γεωργάτο που ήρθε και τον έβριζαν και τους ανάγκασε να τον λατρέψουν; Ακόμα και οι Λάκης - Μαλαδένης που τους είχαμε και γελάγαμε, σήμερα θα έπαιζαν βασικοί και μη σου πω ότι θα έδιναν και την πρόκριση. Είχαμε παίκτες κολοσσούς όπως ο Κάρλος Γκαμάρα. Ο Τραϊανός Δέλλας.  Ο Μαουρίτσιο Ράιτ. Χρησιμότατους όπως ο Ζούλιο Σέζαρ, ο Βεριντιάνο Μαρτσέλο, ο Αλεσάντρο Σοάρεζ και ο Γκουστάβο Μαντούκα. Προσωπικότητες όπως ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο Άκης Ζήκος και ο Κώστας Κατσουράνης.

 

Σκέψου λοιπόν, εσύ που με θεωρείς υπερβολικό, ποιους είδα σήμερα. Ποιους βλέπω τα τελευταία πολλά χρόνια. Ποιους ανέχομαι.

 

Μέχρι και ο ΠΑΟΚ που έχανε από το αεροδρόμιο, απαξιώνει να παίξει μαζί μας. Γίναμε οι κλασικοί πελάτες του 2-0 και των συνεχόμενων χαμένων τελικών.

 

Δεν μας έκαναν.

Είμαστε.

 

αεκάκι.