Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Αναμφισβήτητα το τηλεοπτικό προϊόν που κυριάρχησε στη χώρα μας φέτος, ήταν το Survivor. Δεν θα σου γράψω ούτε κουτσομπολιά για τους παίκτες ούτε θα κάνω τον αγέρωχο δικαστή για την κατάντια της κοινωνίας μας επειδή το είδε όλη η Ελλάδα. 

Θέλω να κάνω μια κοινωνική προσέγγιση. 

Δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας γιατί εκεί είχαμε κακουχίες που όσο και αν γκρινιάζουμε, στην δική μας αστική ζωή δεν τις έχουμε. Ως γνωστόν, στη ζούγκλα ο άνθρωπος γίνεται θηρίο. Για να λέμε όμως τη black truth, στο ελληνικό Survivor επειδή ήταν όλοι ψαρωμένοι, δεν είδαμε τέρατα.  Αυτά θα τα δούμε στο δεύτερο που όλοι είναι υποψιασμένοι.

Η περίπτωση του Γιώργου Αγγελόπουλου έχει να κάνει με τη στάση μιας φυλής. Της δικής μας. 

Διαχρονικά.

Βλέπεις έναν τύπο που ξεχωρίζει. Από το παρουσιαστικό του, από αυτά που έχει κάνει και από τις επιδόσεις του στα αγωνίσματα. Αντί να τον υποστηρίξεις και να συνταχθείς στο πλάι του, κάνεις το πιο εύκολο. Τον θάβεις. Τον εξορίζεις. Τον εξοστρακίζεις. Αντί να διαβλέψεις πως το καλό της ομάδας σου άρα και το δικό σου είναι να έχεις αυτή τη μηχανή στη δική σου ομάδα, σκέφτεσαι μέχρι τη μύτη σου και τον διώχνεις για να ξεφορτωθείς έναν ανταγωνιστή. Η πλάκα είναι πως κατηγορήθηκε για αρχηγικές τάσεις από αυτούς που είχαν αρχηγικές τάσεις. Ο Μάριος δεν είχε; Ο Αναγνωστόπουλος δεν είχε; Ο Αργιανίδης δεν είχε; Δεν δημιούργησαν αυτοί θύλακες – υποομάδες που ψήφιζαν μονομπλόκ; 

Τον έστειλαν στους κατ ευφημισμόν διάσημους. Πήγε όταν ήταν σκορποχώρι. Ήταν πολύ καλύτερος από όλους τους. Τους μάζεψε, τους έκανε ομάδα, τους έμαθε να κερδίζουν, τους έδωσε ασυλίες. Οι διαλυμένοι διάσημοι, αφού χόρτασαν, πέρασε ο μήνας του μέλιτος και ξαφνικά θυμήθηκαν τις αρχηγικές του τάσεις ! Ειδικά εκείνο το «Ο Ντάνος δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της ομάδας» που ξεστόμισε η Ευρυφίδι Βαλαβάνη, ακόμα ηχεί στα αυτιά μου. Δηλαδή τι έκανε, του έδωσε λεφτά να πληρώσει τη ΔΕΗ και εκείνος τα έπαιξε στο στοίχημα; 

Σε κάθε ψηφοφορία τον καταψήφιζαν. Ήταν ο καλύτερος στα αγωνίσματα, ο καλύτερος στη συμβίωση και συνεχώς βίωνε την απόρριψη. Όσο και αν ενόχλησε τους οπαδούς της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα, η εικόνα του με τους σταυρούς και τα κομποσχοίνια, η Πίστη του τον κράτησε στο παιχνίδι. 

Ήταν άξια και η Ειρήνη Παπαδοπούλου. Όλη η Ελλάδα την κατασυμπάθησε. Όμως η κοπέλα δεν άντεξε. Δεν την κατακρίνω. Ίσως αν ήμουν εγώ να έφευγα νωρίτερα. Σημασία όμως έχει ποιος μένει μέχρι το τέλος. Ποιος αντέχει. 

Από ένα σημείο και έπειτα οι ψευτοδιάσημοι άρχισαν να του δείχνουν φιλικά αισθήματα. Προφανώς και δεν τον αγάπησαν ξαφνικά, ούτε τον γνώρισαν καλύτερα. Εξ ανάγκης και κατά συνθήκην. Η γελοιότητα ολοκληρώθηκε όταν εκτός παιχνιδιού του εύχονταν καλή επιτυχία γιατί φοβήθηκαν την κατακραυγή και στο τέλος του μοίρασαν ψεύτικες αγκαλιές και ψεύτικα φιλιά. 

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος θα ξεχαστεί. Με το που θα ξεκινήσει το Survivor 2 και με δεδομένο πως θα παραμείνει στο νησί του και δεν το έχει το τηλεοπτικό, θα τον θυμόμαστε ως όνομα αλλά δεν θα μας απασχολήσει ξανά. Κάτι σαν τον Τσάκα του Big Brother 1. Δεν έγινε και τίποτα, δεν κάνουν όλοι για την τηλεόραση. Ούτε αυτοί που του κάνουν τον φίλο θα τον πάρουν έστω στη γιορτή του για τα χρόνια πολλά. . Μακάρι να κάνει τις σωστές επιλογές, να κάνει ένα γερό κομπόδεμα και να διάγει ένα πολύ καλύτερο βίο. Μακάρι να μη ζαλιστεί από τη δημοσιότητα και εμπιστευθεί λάθος ανθρώπους. 

Η εξήγηση που έδωσε στην Ελεονώρα Μελέτη για τις ….φοβερες κλοπές που έκανε, με καλύπτει και την πιστεύω. Χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη τα παπούτσια του και του έφεραν ψωμί που το μοίρασε σε όλους. Ο φθονερός Έλληνας αντί να τον ευχαριστήσει, έψαχνε στα βράχια να δει αν κρύβει προμήθειες και αφού έφαγε, τον  κατηγόρησε ότι καταπατά τους κανόνες. 

Αυτοί είμαστε. Τους άξιους, τους ξεχωριστούς, τους ικανούς, σπεύδουμε να τους θάψουμε. 

Εν κατακλείδι : 

Α) Έχουμε τεράστιο φθόνο ως λαός. Θα μπορούσαμε να είμαστε υπερδύναμη ως χώρα αλλά γουστάρουμε τους φελλούς για να αισθανόμαστε καλύτερα. 

Β) Όσο και αν δεν σας αρέσει, ναι, η Πίστη στο Θεό, δίνει δύναμη στον Άνθρωπο. Τόση ώστε να αντέξει και να πάρει και το έπαθλο. 

Γ) Αργά ή γρήγορα ο κοσμάκης καταλαβαίνει τι γίνεται και δίνει στον καθέναν αυτό που του αξίζει. Στον αδύναμο αγωνιστικά Σπαλιάρα την πέμπτη θέση γιατί ήταν το καλύτερο παιδί. Στον Μάριο τη δεύτερη γιατί ήταν άξιος και γύρισε από το νοσοκομείο. Στον Βασάλο την τρίτη γιατί κακία δεν είχε για κανέναν. Αντίθετα επίσης άξιοι αλλά με κακία έφυγαν νωρίς. Τη Βαλαβάνη και εκεί που έφτασε δεν τη βάζω μέσα γιατί οι καλύτερες γυναίκες αθλήτριες, η μια αποχώρησε και η άλλη τραυματίστηκε. Ας μην διαφεύγει ότι εργάζεται στον ΣΚΑΙ που μπορεί να μην υπάρχουν αποδείξεις για κάτι αλλά όλη η Ελλάδα πιστεύει πως το κορίτσι με τα κακόγουστα τατουάζ έτυχε μιας εύνοιας… 

Δ) Δεν είμαι οπαδός του. Σίγουρα αν ψειρίσεις τη συμπεριφορά του, ψεγάδια και κακές στιγμές θα βρεις. Αν εσύ που διαβάζεις τώρα, πιστεύεις πως αν ήσουν εσύ στο παιχνίδι για 5 μήνες, με αυτές τις συνθήκες,  με τις κάμερες πάνω από το κεφάλι σου, να σήκωνες το βάρος όλης της ομάδας και να έπρεπε να παίζεις για τον Κοκκινάκη, τον Μπο, τη Λαουρίτα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις και να είσαι τέλειος, τότε δεν θέλεις άνθρωπο, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ψάχνεις. Όμως η αλήθεια να λέγεται. Ήταν ο καλύτερος όλων, άξιος και δίκαιος νικητής παρά τις συνεχείς αδιόρατες κατηγορίες που μπορούσες να βάλεις με το μυαλό σου χίλια μύρια ενδεχόμενα…

Τόση ώρα μιλάω για ένα παιχνίδι. Σκέφτομαι τι γίνεται εκεί που δεν υπάρχουν κάμερες. Στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στην πολιτική, στη δικαιοσύνη… 

Καλύτερα ας μην τα σκέφτομαι. 

Η πρώτη θέση του Γιώργου Αγγελόπουλου ήταν παρηγοριά. Μηδαμινής επίδρασης στις ζωές μας αλλά έδωσε μια ελπίδα. Καμιά φορά αυτός που αξίζει την πρώτη θέση, την παίρνει…