ΟΣΚΑΡ

Καταρχάς πρέπει να πάρω όσκαρ ηλιθίου πολίτη. Γιατί τόσα χρόνια να είμαι συνεπής φορολογούμενος; Γιατί να πληρώνω ντούκου και τους φόρους μου και τον ΕΝΦΙΑ; Ακούω για κουρέματα, 100 δόσεις, 200 δόσεις, γιατί τα πλήρωνα; Καλά να πάθω!

Από κει και πέρα έχω να εκφράσω μερικές απορίες σαν παιδί: 

Που πήγε το επονείδιστο και επαχθές χρέος; 

Που πήγε το 60% κουρέματος; 

Που είναι το κοστολογημένο μέχρι ευρώ πρόγραμμα στο οποίο θα συμφωνούσε ολόκληρη η Ευρώπη; 

Που είναι η φοβερή διαπραγμάτευση που θα υποκλινόταν η Μερκελ και ολόκληρη η Ευρώπη; 

Που είναι τα 11 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας  από το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; 

Που πήγαν τα 751 ευρώ ως πρώτος νόμος; 

Που είναι η κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων με ένα άρθρο; 

Που είναι οι θούριοι και οι αλλαλαγμοί ότι οι Ευρωπαίοι θα κάνουν πίσω, οτι δεν γίνεται να μην αποδεχθούν την άρτια προετοιμασμένη εναλλακτική πρόταση; 

Που είναι το plan B; Τι ρωτάω.. Καλά καλά δεν υπήρχε Α...

Που είναι η συμμαχία του Νότου και η Επανάσταση που θα ξεκινούσε στην Αθήνα; 

Τελικά η Cosco είναι αποικιοκρατία; 

Που πήγε η λογιστική επιτροπή ελέγχου του χρέους; 

Που πήγε το «δεν ξαναμιλάμε με τους υπαλλήλους της τρόϊκα» όταν μια χαρά τα λέμε με τα ίδια πρόσωπα που τώρα τους βαφτίσαμε …θεσμούς;

Μήπως τις εξαγγελίες των νέων υπουργών κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής να τις δούμε με την επιείκεια τύπου: «έλα μωρέ είπε μια κουβέντα παραπάνω το παιδί στον ενθουσιασμό του»;; Όλες είναι μονομερείς ενέργειες ! 

Μήπως με όλη αυτή τη φασαρία, έχουν μείνει τόσο πίσω τα δημόσια έσοδα που θα πρέπει να ετοιμάζεσαι για νέα φοροεπιδρομή;

Που ήταν αυτή η σκληρή διαπραγμάτευση που θα ανάγκαζε τον Μέτερνιχ να σκίσει τα πτυχία του και τον Καποδίστρια να ζητήσει αυτόγραφο; Τι ακριβώς πέτυχε; 

Υποτίθεται πως αν ο Σαμαράς έπαιρνε εξάμηνη πάράταση θα ήταν προδότης  γιατί θα δέσμευε τη χώρα. Το τετράμηνο είναι καλό τώρα; Να το αφήσω;

Αδερφέ εν Χριστώ και μέγα Πατριώτη Πάνο Καμμένε, μήπως η χθεσινή υπογραφούλα ήταν σε αγγλικό δίκαιο;; Α;;; Αντί για Κούγκι, μάλλον κουγκιά σπέρνεις Πάνο!

Αυτά για τις πρώτες 20 μέρες. Φαντάσου μετά...

Αφού τα πράγματα ήρθαν έτσι ρε αδέρφια, γιατί μπήκαμε στη διαδικασία να κάνουμε εκλογές; Δεν τα αφήναμε ως είχαν τα πράγματα; Καλύτερα ήταν! 

Φάε στη μάπα το μνημόνιο, - και ας το βαφτίζουν ως "πρόγραμμα"  - ατόφιο και κρυστάλλινο,  και σε 4 μήνες τα ξαναλέμε αν έγινες καλό παιδί. Άντε στο Σύνταγμα τώρα να πανηγυρίσεις και αν σηκώσεις το πανό με το "ούτε βήμα πίσω". Στο δρόμο, όταν θα δεις έναν καθρέπτη ή μια καθαρή τζαμαρία, κοίτα και ρίξε μια μούτζα στον εαυτό σου. Μπορείς.

Να μάθεις να πιστεύεις στα παραμύθια. 

ΥΓ1. Ελπίζω τουλάχιστον - αφού αποφύγαμε την αυτοκτονία - να έχουμε λαμβάνειν των πακέτων Ντράγκι και Γιούνκερ και κάπως ρεφάρουμε.  

ΥΓ2. Χαίρετα μου τον πλάτανο, την Πούλια, τον Αυγερινό και το πρόγραμμα της Θεσσαλονικής. 

ΥΓ3. Τώρα θέλω να δω πως θα περάσει μέσα απο το πλήθος των καθαριστριών ο John Varoufakis. Με Ωσαννά ή με Σταύρωσον; 

ΥΓ4. Ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργείται φυσικά. Καληνύχτα σας.

ΑΝΤΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ

Πάνε χρόνια πολλά. Γνώρισα τον γιο σου στη σχολή. Κάποια στιγμή διακόψαμε την παρέα με τον γιό σου και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, αλλά συνέχισα να κάνω μαζί σου. 

Ήσουν αυτός που όταν ήμουν στρατιώτης και δεν μπορούσε να έρθει ο φυσικός μου πατέρας να με δει, ερχόσουν και για μένα. 

Ήσουν αυτός που στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα που δεν ήξερα και δεν είχα κάποιον να συμβουλευθώ, με αγκάλιασες και στάθηκες δίπλα μου. 

Ήσουν αυτός που όταν το πρώην αφεντικό μου ήταν απατεώνας και είχαμε αλληλογραφία, εσύ ήσουν αυτός που με προστάτευσε, με συμβούλεψε και με στήριξε

Ήσουν αυτός που όταν πέθανε ο πατέρας μου και πελάγωσα με τα φορολογικά, με σύστησες στη λογίστρια μου που συνεργαζόμαστε και σήμερα. 

Ήσουν αυτός που όταν χειρουργήθηκα ήρθες στο νοσοκομείο, με είδες, μου στάθηκες και από βλακεία μου – γιατί δεν είχα μαζί μου χρήματα – πλήρωσες από την τσέπη σου το ιδιωτικό ασθενοφόρο να με φέρει στο σπίτι. 

Ήσουν αυτός που όταν στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής μου καριέρας δεν ήξερα τι να διαλέξω από τις επαγγελματικές προτάσεις που είχα, μια κουβέντα μαζί σου, μου καθάριζε το μυαλό. 

Ήσουν αυτός που προσπαθούσες με υπομονή να σταλάξεις λίγο από τη σοφία σου στο άδειο και εγωιστικό κεφάλι μου. 

Ήσουν αυτός που όταν πέθανε ο πατέρας μου και ψιλοκινδύνευσα από μερικούς γαμψονύχηδες συγγενείς, στάθηκες βράχος και μου έδωσες την κατάλληλη κατεύθυνση. 

Ήσουν αυτός που πάντα θαύμαζα για τις γνώσεις, την ευρυμάθεια και το χιούμορ σου. 

Ήσουν αυτός που ίσως το μόνο ελάττωμα σου ήταν ότι ήσουν …γάβρος και σε πείραζα για αυτό! Όλοι οι μεγάλοι άνδρες όμως δικαιούνται μιας μικρής αδυναμίας. 

Ήσουν αυτός που μου διηγήθηκε  ήθη και έθιμα ξεχασμένα στη λήθη του μικροαστισμού μας. Αυτός που μου εξηγούσε λεπτομέρειες που λάτρευα. Πως για παράδειγμα δεν κερνάμε ποτέ έναν μάγκα αμέσως μετά το δικό του κέρασμα γιατί θεωρείται προσβολή. 

Ήσουν αυτός που στο σεισμό του 99, ενώ δεν είχα που να πάω με φιλοξένησες στο σπίτι σου. Μου άνοιξες την αγκαλιά σου, με τάισες και με κοίμησες.

Ήσουν αυτός. Ένας ωραίος μάγκας  που σε έπρηζα αλλά με αγαπούσες και με συγχωρούσες. Ένας σπουδαίος άνθρωπος με τεράστια καρδιά. Ένας κιμπάρης μερακλής. 

Για αυτό και σε αποκαλούσα «στρατηγό». 

Καθυστέρησες λίγο να φύγεις και νομίζω πως τώρα κατάλαβα γιατί. Εκεί στον παράδεισο έπρεπε να ετοιμαστεί η γωνιά σου… 

Τουλάχιστον παρηγοριέμαι γιατί πρόλαβα και σε αποχαιρέτησα. 

Ήσουν ο δεύτερος πατέρας μου. 

Αντίο στρατηγέ μου… 

Μου άφησες ένα μικρό παράπονο γιατί ούτε στη Λήμνο καταφέραμε να πάμε, και χρόνια το λέγαμε, ούτε στην Κρήτη. Όταν έρθω να σε συναντήσω εκεί πάνω, να ξέρεις, τότε θα την κάνουμε εκείνη τη βόλτα… Μου τη χρωστάς….

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Μια από τις λέξεις που κάνει τζιζ όταν την προφέρεις.  Μια λέξη που δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ, αν πρέπει και αν θέλω να την ξεστομίσω. 

Δεν με συγκινούν τόσο οι ταμπέλες όσο ότι πίσω από αυτές συντάσσονται άνθρωποι. Άνθρωποι έτοιμοι να κονταροχτυπηθούν, να δώσουν χρόνο, ενέργεια – ενίοτε και αίμα. 

Θυμάμαι κάποτε ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης γύρισε και μου είπε:

«Suspect boy, να θυμάσαι. Η αναρχία και ο εθνικισμός είναι τα δύο μακριά χέρια του συστήματος που χρησιμεύουν στο να εγκλωβίζουν ανήσυχα πνεύματα».

Όταν μου το είπε, κάπως το προσπέρασα. Αργότερα, πολύ αργότερα θα το επιβεβαίωνα συνεχώς…

Στην πατρίδα μας έχουμε γνωρίσει δύο είδη εθνικισμών. Τον βάρβαρο εθνικισμό και τον ψεκασμένο εθνικισμό. 

Ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Είναι τα Ορκ της Χρυσής Αυγής. Με μορφωτικό επίπεδο κραμπολάχανο, ξυρισμένο κεφάλι και iron μπράτσα. Τα Ορκ ακούν από hard rock μέχρι κάθε παρακλάδι της metal μουσικής σκηνής. Από doom μέχρι death. Δυσκολεύονται στον διάλογο γιατί πρότυπο τους είναι το στρατιωτικό καθεστώς όπως αποκαλούν κομψά τη χούντα. Οι σχέσεις τους με τους Ναζί ποικίλουν. Είτε κάποιους τους μαγεύει ως ιδεολογία, είτε έχουν χαράξει τατουάζ κάτι σχετικό, είτε έχουν κάνει τα σπίτια τους μουσεία με ναζιστικά εμβλήματα και αναμνηστικά, είτε εμπνέονται από ποιήματα και κείμενα και τα αναπαράγουν. 

Η ψήφος στη Χρυσή Αυγή δεν είναι πια διαμαρτυρίας. Ας σταματήσουμε τα παραμύθια. Είναι ξεκάθαρη αποδοχή των φασιστικών ιδεών ως αντίδραση είτε στον διεθνισμό της Αριστεράς είτε στην αποσάθρωση των υπολοίπων. Σε ένα βαθμό το καταλαβαίνω. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έγινε το 1940 …..προ Χριστού και δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Άλλωστε εμείς τους Ιταλούς νικήσαμε, μετά κάναμε αντίσταση χωρίς να υπάρχει λόγος γιατί κατά βάθος ο Χίτλερ αγαπούσε την Ελλάδα. Έτσι τους λένε, έτσι πιστεύουν και το περαιτέρω ψάξιμο είναι χάσιμο χρόνου. Εξάλλου αν για κάποιους είναι σφαγέας γιατί δεν λένε τίποτα για τον Στάλιν;  

 Τα προβεβλημένα Ορκ έχουν γράψει χιλιόμετρα στον δρόμο, στα γυμναστήρια, στη νύχτα και στην αποστήθιση ναζιστικών κειμένων. Λογικό. Δικά τους δεν έχουν. Πολλοί μπράβοι βρήκαν νόημα ζωής υποστηρίζοντας θερμά τον Ελληνισμό και είναι ζήτημα αν έχουν διαβάσει μισή παράγραφο από ένα αρχαίο ελληνικό κείμενο. Δεν έχει καμία σημασία. Έγιναν βουλευτές. Ο Βάρβαρος Εθνικισμός βγάζει μαχαίρι, στην οικονομία έχει τις ίδιες ιδέες με το ΚΚΕ και για τα άλλα ζητήματα δεν υπάρχει λόγος να σπάμε το κεφάλι μας. Λαθρομετανάστες, μνημόνιο, πιασάρικα, τα είπαμε τελειώσαμε. 

Ο ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Εκφράζεται με το κόμμα του Πάνου Καμμένου, τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ο ψεκασμένος Εθνικισμός λατρεύει να πιστεύει στους ΕΛ, στον σκοτεινό ρόλο της  λέσχης του Μπίλτεμπεργκ και έχει πρόσβαση στα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Είναι αντιμνημονιακός με δεξιές καταβολές που έχουν όμως τις πρέπουσες αριστερές πινελιές. Ξέρω. Θέλεις να ξαναδιαβάσεις τη φράση για να καταλάβεις τι εννοώ. Δεν χρειάζεται. Ο ψεκασμένος Εθνικισμός θεωρεί υποτιμητικό να κοιτάξει τον ουρανό. Αν στρέψει το βλέμμα του θα είναι μόνο για να σου δείξει την πορεία των ειδικών στελθ που μας ψεκάζουν. 

Στον ψεκασμένο Εθνικισμό είναι ένα κλικ πιο κάτω σε ότι αφορά τα εθνικά θέματα από τον βάρβαρο εθνικισμό και στην οικονομική θεωρία πλησιάζουν τον Σύριζα με ολίγη από ΠΑΣΟΚ που στο βάθος υπάρχουν οι ρίζες της ΝΔ του Καραμανλή του πρεσβύτερου που μα τους χίλιους Νεφελίμ δεν ξεριζώνεται. 

Ο ψεκασμένος Εθνικισμός είναι σαν παιδί σε σχέση με τον βάρβαρο Εθνικισμό:  Έχει μεγαλύτερη αγκαλιά και μπορεί να κάνει παρέα με πολλούς και διάφορους. Τον Νικολόπουλο, τον Μαριά τον Δημαρά, τη Ραχήλ, τον Παύλο, τον Ζουράρι και τον Ψωμιάδη. Σαν παιδί όμως μπορεί να τσακωθεί με όλους αυτούς και να ξαναγίνουν φίλοι. Σε κουβέντα να βρισκόμαστε. 

Ο ψεκασμένος Εθνικισμός κολακεύεται από την εξουσία αλλά μόλις κοπάσει η οικονομική ομίχλη και τεθούν κοινωνικά και εθνικά  θέματα μπορεί να κάνει πάλι σαν το παιδί: Να γκρινιάξει, να κλάψει, να σκούξει και τελικά μουτρωμένο να συνεχίσει. Εκτός και αν ενηλικιωθεί γρήγορα και αποκτήσει σταθερή ταυτότητα. 

Ο ΥΓΙΗΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Είναι αυτός που τον ψάχνουμε. Δεν τον έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής. 

Είναι ο υγιής Εθνικισμός που έχει αγάπη για την πατρίδα, χωρίς να επιθυμεί τη σφαγή των υπολοίπων. Είναι αυτός που δεν ψάχνει συνωμοσίες αλλά προσπαθεί για την κατά κεφαλήν άνοδο του πληθυσμού. Μέσω της ελληνικής παιδείας και τη ορθόδοξης παράδοσης να εμφυσήσει αξίες και ιδανικά. Να αγαπάς τον άλλον, τον διαφορετικό, αλλά να μην επιτρέπεις να γίνεται δημογραφική αλλοίωση του δικού σου τόπου. Να βοηθάς τον ανήμπορο αλλά να ξέρεις και να ξέρει ότι είναι προσωρινά φιλοξενούμενος. 

Υγιής εθνικισμός είναι να μην ψάχνεις ούτε για φταίχτες ούτε για σωτήρες από την αλλοδαπή. Να κάνεις το καθήκον σου, το καλύτερο που μπορείς, έντιμα για εσένα και όσους επιρεάζεις, στηριζόμενος στον σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. 

Υγιής Εθνικισμός είναι να μελετάς. Την ιστορία και τον πλούτο της ελληνικής γραμματείας και να διατηρείς τις αξίες, που μια κουτσουλιά σαν την Ελλαδίτσα, έδωσαν στιγμές ανυπέρβλητου μεγαλείου… 

Υγιής Εθνικισμός είναι να μην επαναλαμβάνεις τα ιστορικά λάθη που μας έστειλαν στον πάτο με διχόνοιες και έριδες. Υγιής Εθνικισμός είναι να μη ντρέπεσαι να κάνεις τον σταυρό σου, να αγαπάς την πατρίδα σου και να είσαι υπερ του θεσμού της οικογένειας που είναι το πιο ιερό και σπουδαίο που δημιουργεί ο άνθρωπος. Ούτε να νοιώθεις ενοχές επειδή η χούντα και ο βάρβαρος εθνικισμός τα αναπαράγει και τα έκαψε. 

Κάτι μου διαφεύγει. 

Υγιής Εθνικισμός δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει. 

Γιατί υγιής εθνικισμός είναι ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ…

ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΓΝΩΣΗ

Συζητάμε με φίλους τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και έχω βαρεθεί να ακούω το εξής: 

«Επιτέλους μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται και όχι σαν τους προηγούμενους, τις κότες!  Ότι έλεγε η τρόικα, μάλιστα έλεγαν, στήνονταν και στα τέσσερα και γινόταν το πάρτι του Στρος Καν! Έτσι ρε Αλέξη, να κάνουμε ότι μπορούμε, να το παλέψουμε! Αν δηλαδή είχαμε τον Σαμαρά στην αρχαιότητα και το 1821, σήμερα θα μιλάγαμε περσικά και θα είχαμε γίνει σουνίτες!»

Αν και νομίζω ότι είναι άδικο να λέμε πως ο Σαμαράς δεν διαπραγματεύθηκε καθώς με το eurogroup του Δεκεμβρίου του 12 πήραμε: Αναδρομική μείωση επιτοκίων από το 2010 με 0,8%, τα κέρδη των ευρωπαϊκών τραπεζών να γυρίσουν στην Ελλάδα, και 10ετή περίοδο χάριτος. Λίγα; Έστω λίγα. 

Επειδή στην Ελλάδα μας αρέσουν οι θεωρίες και τα παραμύθια. Επειδή στην Ελλάδα μας αρέσουν οι μαγκιές και κυρίως οι ψευτομαγκιές. [ΣΣ Όταν φτάνει ο Ρέντσι να σου χαρίσει γραβάτα, δεν είναι χαρτιτωμένο στιγμιότυπο αλλά προσβολή. Σαν να σου λέει «hello karamitros, να μας έρχεσαι ευπρεπώς»]

Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η δουλοπρέπεια από την επίγνωση του συσχετισμού των δυνάμεων. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η δειλία και η κατάλληλη και προσαρμοσμένη τακτική. 

Οι 300 του Λεωνίδα έμειναν μεν στην ιστορία γιατί: Ήταν στην κουλτούρα ζωής τους ο θάνατος – άρα και πολύ πιο φυσιολογικό για αυτούς να πέσουν αποφασισμένοι. Δεν αντιμετώπισαν τον Ξέρξη σε μια πεδιάδα αλλά στα Στενά των Θερμοπυλών. Ήξεραν πως ήταν απείρως καλύτεροι πολεμιστές από τους Πέρσες. Οι Σπαρτιάτες τότε έφεραν 30 κιλά εξοπλισμό έκαστος. Περικεφαλαία, ασπίδα, θώρακα, περικνημίδες και σε φάλαγγα. Οι Πέρσες είχαν τον χιτώνα τους και ένα σπαθάκι. 

Ο Θεμιστοκλής έγραψε το έπος της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας καθώς παρέσυρε τους Πέρσες με τα τεράστια και δυσκίνητα πλοία τους στα στενά της. Δεν τους αντιμετώπισε στα …ανοιχτά του Κρητικού πελάγους! 

Το 1821 κρατήσαμε όσο κρατήσαμε την Επανάσταση με κλεφτοπόλεμο. 

Το έπος του 1940 το γράψαμε στις βουνοκορφές της Πίνδου και όχι στον Θεσσαλικό κάμπο. 

Θες να πάμε σε αθλητικό επίπεδο; 

Το θαύμα του 2004 στην Πορτογαλία το γράψαμε με το σύστημα «άμυνα με ξαφνικές άμυνες». Η καλύτερη Εθνική μπάσκετ όλων των εποχών, του Παναγιώτη Γιαννάκη 2005-2006, βασίστηκε στην αμυντική τακτική.  Όλες οι επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού στα ομαδικά αθλήματα στηρίχθηκαν στην καλή άμυνα με τις αντεπιθέσεις. Είδες τι έπαθε η Εθνική ποδοσφαίρου μετά το μουντιάλ όταν πίστεψε πως μπορούσε να κάνει τη Μπαρτσελόνα. Έχασε και από τα Νησιά Φερόε.

Καλό είναι να παλεύεις, να μοχθείς και να προσπαθείς. 

Καλύτερο όμως είναι να ξέρεις πώς να το κάνεις, ποιος είναι απέναντι, ποιες είναι οι δυνάμεις του και που και αν πλεονεκτείς. 

Μετά και τις σημερινές δηλώσεις του Σόϊμπλε, που ακολούθησαν τις συστάσεις του Ολάντ, τις αιχμές του Ρέντζι, την αποδοκιμασία του Ραχόϊ, τις αποστάσεις που κρατά η Πορτογαλία – ακόμα και η Κύπρος και την αρνητική ανακοίνωση μέχρι και της Μάλτας – μα και της Μάλτας !

 Αναρωτήσου φωναχτά το εξής: 

Μας συμφέρει να είμαστε απομονωμένοι και τσακωμένοι με την Ευρώπη;

Ή μήπως πάμε να βγάλουμε τα ματάκια μας μόνοι μας;
Εμεις ποιον ακριβώς μοχλό πίεσης έχουμε; 
Ποιές είναι οι ισχυρές συμμαχίες μας; 
Πόσο υπολογίσιμες είναι οι δυνάμεις μας; 

Αναγνωρίζω καλόπιστα την προσπαθεία, τηρώ στάση αναμονής μέχρι το Eurogroup αλλά δεν μπορώ προς το παρόν να πανηγυρίσω….