Πολλές
φορές λέμε τη στερεότυπη φράση «ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει» και ο
καθένας προσθέτει αυτό που υποστηρίζει. Στη μαγική μας χώρα, που 365 μέρες το
χρόνο έχει απόκριες, ο ιστορικός του μέλλοντος δεν πρόκειται να γράψει τίποτα.
Ο λόγος είναι πως αφενός δεν μας αρέσει η ιστορία, αφετέρου δεν έχουμε
σύγχρονους επιστήμονες - ιστορικούς. Ενώ έχουμε τόσο πλούσια ιστορία, δεν μας
αρέσει να τη μελετάμε, να μαθαίνουμε και να γινόμαστε σοφότεροι από τα παθήματα
των προγόνων μας. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για την πρωτίστως
κοινωνική παρακμή μας.
Μας
αρέσει να ξεχνάμε. Είμαστε μια παράξενη χώρα, μια χώρα χωρίς μνήμη. Η Ελλάδα
είναι ένα μεγάλο χωριό που όλοι γνωρίζονται και όλοι κατά βάθος – κατά πολύ
βάθος - αγαπιούνται και ταυτόχρονα τρώγονται με εαυτούς και αλλήλους γιατί
νιώθουν καταδικασμένοι να ζουν μαζί. Όλα ξεπερνιούνται και αλλάζουν και με τον
καιρό κανείς δεν θυμάται τίποτα. Δεν είναι ότι ξεχνάει, είναι ότι έχει μάθει να
μη θυμάται.
Για
αυτό και δεν μου κάνει καμία εντύπωση στην πολιτική σκηνή οι συνεχείς αλλαγές
στρατοπέδων. Οι φιλίες που γίνονται έχθρες και αντιστρόφως. Τούμπαλιν και
τανάπαλιν. Ο ιστορικός δεν έγραψε και πολλά για τον εμφύλιο και την ταραχώδη
περίοδο μέχρι το 67. Για τη χούντα δεν έχουμε ολοκληρωμένο αρχείο και η
περίοδος 1974-1981 είναι σαν να μην υπάρχει. Αποσπασματικές και μονομερείς
καταγραφές που δεν έχουν ούτε το 10% του κύρους ενός Θουκυδίδη. Ενός Παπαρρηγόπουλου.
Ακολούθως
γράφτηκαν πολλά με την έκρηξη των ΜΜΕ και η στρατευμένη δημοσιογραφία εξαπέλυσε
μύδρους ένθεν και ένθεν. Όμως ο ιστορικός, ο πραγματικός, ο επιστήμων ιστορικός
δεν έγραψε απολύτως τίποτα.
Φτάσαμε
σήμερα. Στην εποχή του Μνημονίου. Σε αυτή την παράδοξη εποχή προσπαθούν με πολύ
κόπο και πολλές τριβές να προσδιορίσουν τα σύνορα τους, τρεις Ελλάδες. Αυτή η τριβή
και η μόχλευση αφενός προσπαθεί να δημιουργήσει και άλλες, αφετέρου αργά ή
γρήγορα στο παιχνίδι θα μείνουν όλοι και όλοι δύο παίκτες.
Στην
εποχή μας έχουμε την ώριμη Ελλάδα, την πλανεμένη Ελλάδα και τη βολεμένη Ελλάδα.
Αναφέρομαι μόνο και μόνο στους ψηφοφόρους γιατί επιτέλους κάποιος πρέπει να
ασχοληθεί με τον «κυρίαρχο λαό» που τον κολακεύουν νυχθημερόν τα μαζικά μέσα
επιρροής και οι πολιτικοί προς άγραν πελατών.
Η
Πλανεμένη Ελλάς είναι οι ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής. Οι μεν πρώτοι
αν και διέπονται από πατριωτισμό, είναι ευάλωτοι στη σκοτεινή θεωρία
οποιασδήποτε συνωμοσίας. Στηρίζουν μεν τις αξίες της παραδοσιακής συγκρότησης
της κοινωνίας αλλά χάφτουν οποιοδήποτε παραμύθι από όπου και αν προέρχεται
γιατί ποτέ δεν πρέπει να αφήσουμε την αλήθεια να μας χαλάσει μια καλή ιστορία. Ο
ψεκασμός είναι εύκολος. Το δύσκολο είναι να κοιτάξεις στον καθρέπτη. Εύκολα
θύματα, είναι πρόθυμοι να υποδεχθούν οποιονδήποτε σωτήρα, είτε το ξανθό γένος,
είτε την κίτρινη φυλή και ευκολόπιστα πρόβατα γιατί αντί να αναλύσουν το
προφανές, αναλώνονται σε προσπάθειες ανακάλυψης του σκοτεινού παρασκηνίου και
νομοτελειακά καταλήγουν σε σύγχυση.
Οι
ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι η οργή της νεολαίας, η οργή των ενστόλων για
την αριστερίζουσα θολοκουλτούρα που όλοι αρέσκονται να τους βρίζουν μέχρι τη
στιγμή που θα τους έχουν ανάγκη. Η οργή των υποβαθμισμένων συνοικιών και η
προσδοκία ότι οι καλοί κομάντος θα μοιράσουν σφαλιάρες στους διεφθαρμένους και
θα ζήσουμε υπέροχα. Στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ο ναζισμός που τους
προσάπτουν οι αντίπαλοι τους δεν τους λέει απολύτως τίποτα. Δεν τους νοιάζει.
Δεν ξέρουν καν τι σημαίνει Γ Ράϊχ. Δεν τους αγγίζει ότι οι χρυσαυγίτες
υποστηρίζουν τη χούντα – το «στρατιωτικό καθεστώς» όπως το αποκαλούν τιμητικά.
Δεν καταλαβαίνουν ότι αν αρχίσουν και πέφτουν μπουνιές δεν θα σταματήσουν. Το
αίμα φέρνει αίμα. Δεν καταλαβαίνουν ότι αν υποστηρίξουν τη χούντα, η αντίθετη
άποψη διώκεται. Τότε και αυτοί δεν θα τολμούν να εκφράσουν τίποτα διαφορετικό. Θα
είναι πολύ αργά όμως…
Πιστεύω ότι αργά ή
γρήγορα η πλανεμένη Ελλάδα θα απορροφηθεί είτε από την αριστερή αγκαλιά είτε από
τη δεξιά.
Η
ώριμη Ελλάδα είναι οι άνθρωποι που εργάζονται σκληρά. Αυτοί που δεν κατεβαίνουν
στο δρόμο να εμποδίσουν τη μετακίνηση και να κάνουν την ούτως ή αλλως δύσκολη
ζωή των συμπολιτών τους δυσκολότερη. Αυτοί που δεν έχουν ως χόμπι να κάνουν
απεργίες και να κερνάνε μολότοβ σε καταστήματα και αυτοκίνητα. Είναι αυτοί που
παραμένουν ψύχραιμοι, αναγνωρίζουν ότι φταίμε πρωτίστως εμείς για τη χρεοκοπία
μας, ότι το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα αυτής και εν τέλει αναγνωρίζουν με βάση
το υπερπροβεβλημένο παράδειγμα της Αργεντινής και τον αρχικό αμπαλαέο ηρωισμό
των Κυπρίων αδελφών, ότι τελικά φτηνά τη γλιτώσαμε. Η ώριμη Ελλάδα δεν
φανατίστηκε πολιτικά, δεν έκανε θόρυβο στο διαδίκτυο αλλά βουβά και ουσιαστικά
κράτησε την Ελλάδα όρθια. Αναγνώρισε ότι οι αλλαγές που αναγράφονται στο
μνημόνιο έπρεπε να τις είχαμε κάνει μόνοι μας και πως κάποια στιγμή τα λεφτά
των «κουτόφραγκων» θα τελείωναν και θα ερχόταν η μέρα του λογαριασμού.
Η
Ελλάδα των βολεμένων που εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα
τάσεων και αποχρώσεων. Μια βαβέλ με διάφορες νοοτροπίες που αν η παρούσα
κυβέρνηση καταφέρει να ανέβουμε επίπεδο ως χώρα, θα διαλυθεί εξ’ ων
συνετέθη. Η πραγματική συνισταμένη στον
Σύριζα είναι η Ελλάδα να μείνει ως έχει και να μην αλλάξει τίποτα προς το
καλύτερο. Να μην βελτιωθούμε, να μην ανασυγκροτηθούμε, να μη λύσουμε προβλήματα
και να μην τελειώνουμε με τις πλείστες όσες παθογένειες τους κοινωνικού μας
συστήματος.
Στον
Σύριζα έχουν συγκεντρωθεί οι απανταχού βολεμένοι έστω και από διαφορετικές
αφετηρίες με διαφορετικές ιδεολογίες.
Οι Βολεμένοι του μπάχαλου. Είναι
αυτοί που έχουν την ιερή υποχρέωση στην επανάσταση. Στην ένοπλη πάλη που είπε
πρόσφατα ο βουλευτής και σύντροφος Διαμαντόπουλος, σε παρόμοια διάλεκτο του
σύντροφου και επαναστάτη Μαζιώτη, με πηγή τη μεγάλη της 17 Νοέμβρη σχολής. Είναι
αυτοί που θέλουν να παραμείνουν γνωστοί άγνωστοι, να έχουν διαρκές άσυλο, να αλιεύουν
ανήσυχα πνεύματα από τα πανεπιστήμια της χώρας μας ώστε να συνεχίζουν το
θεάρεστο έργο των μολότοβ και των λοστών με τα κράνη. Είναι αυτοί που διαμαρτύρονται έντονα για τον
μαύρο φασισμό όμως ο δικός τους, ο κόκκινος φασισμός βαπτίζεται με εύηχες
λέξεις: Αγώνας κατά του κατεστημένου, υπέρ του λαού, της εργατιάς και του
προλεταριάτου.
Οι ανθέλληνες βολεμένοι. Είναι
αυτοί που στη λέξη πατρίδα παθαίνουν αλλεργικό σοκ, θεωρούν τη σημαία κάτι
παρακάτω από σφουγγαρόπανο και είναι απόγονοι όσων οδήγησαν την Ελλάδα στη
Μικρασιατική καταστροφή. Οι ανθέλληνες βολεμένοι πιστεύουν μόνο στην ιδεολογία της
κατοχής υλικών αγαθών επιφανειακά για όλους αλλά επί της ουσίας ιδιοτελώς. Όλοι
στην κοινοκτημοσύνη και στην κολλεκτίβα μόνο που οι ταγοί και οι αυλικοί τους είναι
πάμπλουτοι. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την υφαρπαγή της Μακεδονικής
ταυτότητας σήμερα και επικράτειας αύριο, από τους Σκοπιανούς και απορούν γιατί
το Αιγαίο πέλαγος πρέπει να έχει μόνο ελληνική παρουσία. Οι ανθέλληνες
βολεμένοι έχουν για πατρίδα τους το ατομικό τους συμφέρον και δεν θα είχαν
κανένα πρόβλημα αν στην πατρίδα μας έρχονταν άλλα 15 εκατομμύρια λαθρομετανάστες,
αρκεί να μην ήταν στα σπίτια τους.
Οι συνδικαλιστές – κρατιστές
βολεμένοι. Είναι το πάλαι πότε ΠΑΣΟΚ που δεν κατάλαβε πως «ότι
φάγαμε φάγαμε» και εξακολουθεί να έχει ως όνειρο ζωής την επαγγελματική
αποκατάσταση στο δημόσιο. Είναι αυτοί που θα ψηφίσουν και τον Ερντογάν αν τους υποσχεθεί
πρόσληψη στο δημόσιο χωρίς φυσικά το ΑΣΕΠ και αναπολούν με νοσταλγία τις παλιές
καλές μέρες που η πραγματική κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο ήταν οι πανίσχυρες
συνδικαλιστικές οργανώσεις. Είναι αυτοί που περιμένουν ως Μεσσία τον Αλέξη να
επαναφέρει την κατάσταση όπως ήταν το 2009 και πιστεύουν ότι αν κάποιος
διαπραγματευόταν καλύτερα, δεν θα μας άγγιζε καν η κρίση. Είναι αυτοί που πλούτιζαν
μέσα από ένα φαύλο και παρασιτικό σύστημα τεμπελιάς, αεργίας, γραφειοκρατίας
και διαφθοράς και δεν θέλουν να προχωρήσουμε μπροστά με επενδύσεις, πραγματική
παραγωγή, εργασία με διάφορες δικαιολογίες. Είτε γιατί τους νοιάζει το
καταφύγιο των κορμοράνων, είτε τα 51 δέντρα στο τραγικό άλσος της Νέας Φιλαδελφείας,
είτε η περίφημη οικολογική καταστροφή στη σιχαμερή χωματερή του παραλιακού
μετώπου.
Οι καθωσπρέπει βολεμένοι. Είναι
αυτοί που είχαν στηρίξει τα όνειρα τους στα δανεικά και κάποιος τους τράβηξε το
χαλί. Είναι αυτοί που καλόμαθαν με μισθό 700 ευρώ να παίρνουν όσα δάνεια θέλουν
για να βιώσουν το δικό τους American
dream αγοράζοντας
ασύστολα μερσεντες και «μπεμπα», να τα καίνε στο σκυλάδικο, να παίρνουν
διακοποδάνεια, να διαθέτουν 5 πιστωτικές κάρτες έκαστος και να δανείζονται
δυσθεώρητα ποσά γιατί αν το σπίτι δεν είναι άνω των 100 τετραγωνικών «δεν
μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς». Οι καθωσπρέπει βολεμένοι είναι αυτοί που φώναζαν
για τη φοροδιαφυγή αλλά οι ίδιοι έκαναν ότι μπορούσαν για να κλέβουν το κράτος
με την έτοιμη δικαιολογία πως «πιάστε πρώτα τα μεγάλα ψάρια και μετά
ασχοληθείτε μαζί μου». Οι μικροαστοί που θα έπρεπε να διαθέτουν τεχνολογία αιχμής
με πανάκριβα κινητά – άσχετα από τις 100 λειτουργίες χρησιμοποιούσαν τις 3 – να
ντύνονται μόνο με Prada
και
Gucci
και να πηγαίνουν στις ταβέρνες, να παραγγέλνουν για ένα τάγμα και να τρώνε το
10% των εδεσμάτων. Είναι αυτοί που εγκατέλειψαν το χωράφι για ένα γραφείο στο
οποίο ο υπολογιστής είναι διακοσμητικός και χρησιμεύει μόνο στην πασιέτζα. Είναι
οι τεχνίτες που ήθελαν για 10 λεπτά εργασίας να παίρνουν 500 ευρώ και χωρίς
απόδειξη και μετά να διαμαρτύρονται ότι τους παίρνουν τις δουλειές οι Αλβανοί.
Είναι οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φωνάζουν για το «κωλοκράτος»
όταν αυτοί δουλεύουν μαύρα, είναι κακοπληρωτές, εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα των
υπαλλήλων τους για να έχουν απόθεμα για επενδύσεις στα μπουζούκια και στον
τζόγο. Είναι ο Ελληνάρας που γαλουχήθηκε με τις αξίες της ασυδοσίας, της αναρχίας
και της ασέβειας. Ο Ελληνάρας που δεν σέβεται την ουρά στις τράπεζες, που δεν
σηκώνεται να καθίσει ένας ηλικιωμένος στο τρένο, που είναι ο χειρότερος οδηγός
του πλανήτη – για αυτό και έχουμε τρεις νεκρούς κατά μέσο όσο από τροχαία ετησίως, που πιστεύει ότι
οι πινακίδες στο δρόμο είναι για σκοποβολή και ξήλωμα. Αυτός που στο γήπεδο
εντός Ελλάδος είναι κάφρος αλλά στο εξωτερικό κάνει επίδειξη ευ αγωνίζεσθαι
γιατί οι αστυνομικοί έξω θα τον συλλάβουν και δεν θα αφεθεί ελεύθερος με
συνοπτικές διαδικασίες.
Είναι όλοι αυτοί που ζούσαν ζωή χαρισάμενη σε μια σαθρή
εικονική πραγματικότητα και αντί ο κραδασμός από την πρόσκρουση στην αλήθεια να
τους ξυπνήσει, τους οδήγησε στην ουτοπία και στην απόχη των συριζαϊκών υποσχέσεων
που μοιράζονται καθημερινά. Πλουσιοπάροχα, σε όλους και συνέχεια. Οι ουτοπικές
υποσχέσεις άλλωστε δεν κοστίζουν σε τίποτα. Για όλα τα γούστα. Θες δραχμή;
Δραχμή θα φέρουμε. Θες ευρώ; Και εκεί θα μείνουμε. Θες διαγραφή χρέους; Μα
φύσικα, ένα κουμπί πατάς! Θες επιδόματα, αυξήσεις, προσλήψεις, δάνεια και
επιδοτήσεις; Απλώς κοίτα τον ουρανό! Δες πως πέφτουν στα χέρια σου οι δεσμίδες
με τα 500ευρα! Και τα πιστεύει ο όχλος. Όπως πίστευε ανέκαθεν την εύκολη
δημαγωγία. Για αυτό και έδωσε κώνειο στον Σωκράτη, φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη και
σκότωσε τον Καποδίστρια.
Οι αριστερίζοντες θολοκουλτουριαραίοι
βολεμένοι. Είναι αυτοί που ονειρεύονται μια κοινωνία χωρίς όρια,
χωρίς θεμέλια, χωρίς ρίζες. Είναι οι διεθνιστές που θεωρούν την όποια
ενασχόληση με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, προγονοπληξία και την όποια ευσέβεια
παραμύθια από το παπαδαριό. Θέλουν τον αφελληνισμό της ελληνικής κοινωνίας και
να ξαναγράψουν την ιστορία της αμφισβητώντας μεγάλες και ιστορικές στιγμές όπως
το κρυφό σχολειό, το χορό του Ζαλόγγου, τη γενοκτονία των Ποντίων, το συνωστισμό
στη Σμύρνη και την απώθηση στους Ιταλούς. Η αριστερίζουσα θολοκουλτούρα
εκμεταλλευόμενη την ενοχική Ελλάδα κατάφερε να διεισδύσει και να στρατολογήσει
μυαλά από την Παιδεία, να καθορίσει την τέχνη και να σταλάζει συνεχώς δηλητήριο
στη μέση ελληνική οικογένεια μέσω της τηλεόρασης και του lifestyle. Την αποστολή της τη
βοήθησε αποφασιστικά το γεγονός πως τα καλά συνθήματα τα είπαν αυτοί που δεν
έπρεπε και τα έκαψαν.
Το
Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια, αν το ψάξεις λέξη προς λέξη είναι απολύτως θετικό.
Ποιο είναι το αρνητικό δηλαδή αν αγαπάς και προσπαθείς για την ανάπτυξη της πατρίδας
σου, αν η ευσέβεια σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και αν είσαι υπέρ
του θεσμού της οικογένειας και δημιουργείς και τη δική σου; Δυστυχώς το εξέφρασε
η χούντα και το έκαψε. Παρομοίως κάηκαν και άλλα θετικά συνθήματα. Η Αλλαγή. Ο
Εκσυγχρονισμός. Η Επανίδρυση του Κράτους. Το ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.
Η
αριστερίζουσα θολοκουλτούρα σημάδεψε σωστά. Στα πανεπιστήμια δρούσε ανενόχλητη και
επιβραβεύθηκε με άσυλο. Μπήκε στα σπίτια μας από τις τηλεοράσεις επιβάλλοντας
πλειάδα θηλυπρεπών επίχρυσων αστέρων και διαμόρφωσε συνειδήσεις ώστε σήμερα οι
άνθρωποι του πνεύματος και του φωτός να κινούνται εν κρυπτώ και ως πρότυπα να
έχουμε φελούς και κενόδοξους με photoshop
μανδύα.
Στην
αριστερίζουσα θολοκουλτούρα είναι απολύτως φυσιολογικό να σκιζόμαστε για τα
δικαιώματα του Πακιστανού που ήρθε απρόσκλητος και να παραγκωνίζουμε τα
δικαιώματα των Ελλήνων. Είναι απολύτως φυσιολογικό να αντικατασταθούν τα
θρησκευτικά στα σχολεία από το μάθημα της θρησκειολογίας – οι μόνοι στην Ευρώπη
– να μη διδάσκεται ο εθνικός ύμνος σε καμία τάξη του σχολείου και να έχουν
αφαιρεθεί τα κείμενα όλων των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων από τα βιβλία. Δεν ξεχνάμε φυσικά πως οι Εβραίοι είναι οι φονιάδες
των Παλαιστινίων αλλά για τις σφαγές των Χριστιανών στη Συρία και στο Ιρακ δεν
μιλάει κανένας.
Είναι
απολύτως φυσιολογικό να σεβόμαστε τον Μωάμεθ και τον Αλλάχ και να κάνουμε πως
δεν βλέπουμε στις θηριωδίες των Ισλαμιστών αλλά τον Ιησού είναι υψηλή τέχνη να
τον παρουσιάζουμε είτε ως gay, είτε
να κάνει όργια με τους μαθητές του, είτε να ικανοποιείται ερωτικά με καρπούζια
και καρότα. Αυτά είναι τέχνη, διανόηση και απελευθέρωση.
Στην
εποχή της ηγεμονίας της αριστερίζουσας θολοκουλτούρας τίποτα δεν μένει όρθιο.
Στην Ελλάδα τα επαγγέλματα του ψυχιάτρου και του ψυχολόγου ήταν κάτι σαν
ανέκδοτα. Ο Έλληνας έκανε το σταυρό του και είχε ως συνοδοιπόρους του στο
ταξίδι της ζωής του, την οικογένεια του και τους φίλους του. Καταλήγουμε στις αμερικανιές
του personal
trainer και
του personal
therapist
γιατί
τα γκρεμίσαμε όλα. Ένας στους δύο γάμους διαλύεται πια και οι μονογονεϊκές
οικογένειες έγιναν σαν το παγάκι στο ουίσκι. Το ατομικό πνεύμα του ωχαδερφισμού
και του παρτακισμού της εποχής, μας απομακρύνει από την αλληλεγγύη και την
αγάπη με τους φίλους μας και υπερτονίζει την αγάπη για τον εαυτό μας. Οι
κοινωνικές μας σχέσεις έχουν γίνει μια μανία εγωιστικής αγάπης και όχι
θυσιαστικής όπως ήταν και ο πυρήνας του ελληνισμού που αν και μια κουτσουλιά
στο χάρτη επιβίωσε. Οι άνθρωποι έχουν πια ελάχιστους φίλους και ο γάμος είναι
μόνο για την τεκνοποίηση. Μετά αναλαμβάνει ο δικηγόρος το διαζύγιο.
Η θρησκεία μας που μας κράτησε όρθιους μετά από
400 χρόνια Τουρκικής κατοχής και μετά από πολύ δύσκολα χρόνια με αλλεπάλληλους
πολέμους, εμφυλίους, μετανάστευση, δικτατορία, φτώχεια και πείνα, την
εγκαταλείψαμε προς χάριν διάφορων εξωτικών και μυστικιστικών δοξασιών όπως τη
γιόγκα, το φενγκ σουι, τη θετική ενέργεια, τη συμπαντική δύναμη με τη διαχρονική
δεισιδαιμονία που γνωρίζει απρόσμενη απήχηση, των ζωδίων.
Η
αριστερίζουσα θολοκουλτούρα απορρίπτει την παράδοση, λατρεύει μόνο το εφήμερο
και δέχεται ως καινοτομία μόνο αυτό που κόβει άλλη μια κλωστή από το συνεκτικό
δεσμό του Έλληνα με το παρελθόν του. Τη γλώσσα του, την ιστορία του και την
Ορθόδοξη πίστη του.
Για
τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ δεν αξίζει μνεία. Οι μεν ΠΑΣΟΚτζήδες
είναι υπερήλικες που για αυτούς κανείς δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπέροχη
μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου. Οι της ΔΗΜΑΡ είναι είδος εν ανεπαρκεία και ένα εν
γένει άχρηστο κόμμα που δυστυχώς αυτή τη στιγμή έχει βουλευτές. Άλλες δυνάμεις
δεν υπάρχουν και το ΠΟΤΑΜΙ ως κυριλέ Σύριζα θα πάει στην αγκαλιά του Αλέξη.
Προσωπικά
προτιμώ να συνταχθώ με τη μερίδα των ανθρώπων που δεν θέλει το μπάχαλο και
συμφωνεί σε τρεις άξονες. Στην ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας, στη συρρίκνωση
του κράτους ειδικά στον ρόλο του επιχειρηματία που μας βούλιαξε και βέβαια στις
αξίες του Ελληνισμού που σε άλλες περιπτώσεις οφείλουμε το μεγαλείο μας και σε άλλες
περιπτώσεις χρωστάμε την επιβίωση μας εδώ και 2.000 χρόνια.
Το
Μνημόνιο δεν είναι η πηγή του κακού. Είναι το αποτέλεσμα της χρεοκοπίας μας.
Είναι όλα όσα δεν κάναμε για 40 χρόνια. Είναι το ξυπνητήρι για να ανοίξουμε τα μάτια μας όντας σε
χειμερία νάρκη σκασμένοι από το φαγητό, το ποτό, το σκυλάδικο, τη μαλθακότητα
και την επίπλαστη καλοπέραση.
Ήταν
το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…
