ΦΘΟΝΟΣ

Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που τολμάς να κάνεις ένα βήμα παραπάνω στη ζωή σου;

Να ξεχωρίσεις από μας τους θλιβερούς υπόλοιπους;

Γιατί ΕΣΥ να ερωτευθείς;

Γιατί ΕΣΥ να αποκτήσεις ένα σπίτι; 

Γιατί ΕΣΥ να ανοίξεις μια επιχείρηση; 

Γιατί ΕΣΥ να είσαι αναγνωρίσιμος;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις δίπλα σου μια όμορφη γυναίκα;

Γιατί ΕΣΥ να αγοράσεις αυτό το αυτοκίνητο που δεν μπορώ να πάρω εγώ; 

Γιατί ΕΣΥ να αποκτήσεις αυτό το αγαθό;

Γιατί ΕΣΥ να είσαι απόφοιτος ΑΕΙ ή ΤΕΙ ενώ εγώ να έχω ένα απολυτήριο λυκείου;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις χρήματα στην τράπεζα;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις μια υγιή και αγαπημένη οικογένεια; 

Γιατί ΕΣΥ να πάρεις προαγωγή στη δουλειά σου; 

Γιατί ΕΣΥ να είσαι ο DJ του τάδε μπαρ;

Γιατί ΕΣΥ να ανακαινίζεις το εξοχικό σου; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις ως σύντροφο/σύζυγο μια όμορφη γυναίκα και καλή νοικοκυρά;

Γιατί ΕΣΥ να κάνεις ραδιόφωνο;

Γιατί ΕΣΥ να ταξιδεύεις 3-4 φορές το χρόνο εκτός Ελλάδος; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις μια επαγγελματική επιτυχία;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις ένα blog που να σε διαβάζουν πολλοί; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις πατέρα ευκατάστατο και να σε βοηθάει; 

Γιατί ΕΣΥ να φύγεις από το σπίτι που μένεις και να ζεις σε ένα καλύτερο; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις ξεφύγει από τη φτώχια και να έχεις δημιουργήσει μια αξιοπρεπή περιουσία;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις αποκτήσει και εξοχικό; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις μπει στο δημόσιο; [ΣΣ Στην εποχή μας, όχι ακριβώς βέβαια ]

Γιατί ΕΣΥ να έχεις βρει μια κοπέλα που να μοιράζεσαι μαζί της τη ζωή σου, όλα σου τα χόμπι και να είσαι ευτυχισμένος μετά από σειρά ταλαιπωρημένων και ψυχοφθόρων γνωριμιών; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις ρισκάρεις να ανοίξεις μια επιχείρηση και να τολμά να πηγαίνει καλά; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις σπουδάσει σε ιδιωτικό σχολείο – πανεπιστήμιο ή στο εξωτερικό; 

Γιατί ΕΣΥ να έχεις γνωριμίες;

Γιατί ΕΣΥ να έχεις πετύχει σε κάτι που προσπάθησα και εγώ και απέτυχα;

Γιατί ΕΣΥ έχεις βίσμα; Ενώ αν είχες εσύ, δεν θα το χρησιμοποιούσες. 

Γιατί ο πατέρας σου έχει χρήμα και σου δίνει; Ενώ αν είχε ο δικός σου, δεν θα σου έδινε ή αν είχες εσύ δεν θα έδινες στο παιδί σου. Θα το άφηνες να τρώει σκουπίδια για να μην σε κακολογήσουν οι άλλοι. 

Μα τι του βρήκε του μαλ@@κα και κυκλοφορεί μαζί του; Έτσι λένε οι φθονεροί όταν ένας άντρας μέτριας εμφάνισης κυκλοφορεί μια κούκλα και αντιστρόφως. Πολύ θα ήθελες να ήσουν εσύ ο μαλ@@κας και δεν αναρωτιέσαι για τα κριτήρια αξιολόγησης. 

Αν το σκεφτείς καλά καλά, σίγουρα κάτι από τα παραπάνω θα έχεις εκφράσει είτε με τη μορφή αιχμηρής πλάκας, είτε με τη μορφή σοβαρής ρουφιανιάς και κουτσομπολιού.

Ο Νίτσε έλεγε ότι η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα χωρίς να σκοτώνει τίποτα. Το καλύτερο όμως δηλητήριο στην ψυχή του ανθρώπου είναι ο φθόνος. Δηλητηριάζει, σκοτώνει και τίποτα θετικό  δεν επιτρέπει να φυτρώσει στην ψυχή του ανθρώπου. 

Από τα δομικά και θεμελιώδη στοιχεία της ύπαρξης μας.  

Ο φθόνος... 

Η επιθυμία, η ζήλεια, ο ανταγωνισμός και το μίσος έχει ως πηγή τον φθόνο. Αδέρφια με τον εγωισμό. 

Η λέξη μπορεί να φαίνεται βαρύγδουπη αλλά μόνο και μόνο η κατάκριση, έστω και «για πλάκα» είναι ενδεικτική και έχει ως αφετηρία τον φθόνο. Ο καλύτερος τρόπος να βαφτίζουμε τις πραγματικές μας απόψεις όταν δεν θέλουμε να συγκρουστούμε αλλά πρέπει να πετάξουμε την κακία μας – «έλα μωρέ τώρα, πως κάνεις έτσι, για πλάκα το είπα» 

Θα μου πεις, εντάξει κρίση έχουμε, συμβαίνουν αυτά. Όχι. Θεωρώ ότι ο φθόνος δεν έχει ούτε εποχή, ούτε κοινωνική, ούτε οικονομική κατάσταση. 

Στις κακές εποχές ο φθόνος είναι προφανής αλλά και στις καλές μπαίνει υπό τη μορφή του ανταγωνισμού. Για αυτό και επιδοθήκαμε σε σαφάρι απόκτησης πολυτελών αυτοκινήτων, κατοικιών, κινητών με εκατό χαρακτηριστικά εκ των οποίων χρησιμοποιούμε πέντε και αν, επώνυμων προϊόντων και τέσσερα χρόνια μετά την επίσημη χρεοκοπία μας ως κράτος, δυσκολευόμαστε ακόμα να επιλέγουμε τα προϊόντα του σουπερμάρκετ που δεν έχουν «ετικέτα». Γιατί να το έχει αυτός και όχι εγώ. 

Το χειρότερο είναι πως τον φθόνο δεν μπορείς να τον ορίσεις. Δεν μπορείς να τον προσάψεις γιατί είναι από τα δηλητήρια που κανείς δεν παραδέχεται και θα βγεις και τρελός από πάνω! Ούτε είναι και από αυτά που διορθώνονται. Όταν κάποιος έχει μάθει να κατηγορεί τους γύρω του για να αισθάνεται καλύτερα, 100 δις δολλάρια να του χαρίσεις, θα σου αντιτείνει ότι «Τι να κάνεις τα λεφτά, άμα δεν μπορείς να φτιάξεις τη μηχανή του χρόνου». Ακόμα και 999.999 ευρώ να του χαρίσεις, θα γυρίσει να σου πει «βάλε και ένα σεντ ρε αδερφέ να τα κάνουμε στρογγυλά»…

Δεν μπορείς να πεις σε κάποιον ότι «με φθονείς» γιατί θα χαρακτηριστείς ως γραφικός. Ναι, σιγά και ποιος είσαι εσύ που σε φθονούμε, πως την έχεις δει έτσι, όχι, κάνεις λάθος και πλείστες όσες δικαιολογίες και η συζήτηση δεν βγάζει πουθενά. Τον φθόνο τον εισπράττεις και αποφασίζεις. Ή θα κάνεις πως δεν τον βλέπεις ή θα κόψεις τον φθονερό. 

Το θέμα μου δεν είναι το τι θα πει ένας άγνωστος. Ο άγνωστος συνήθως είναι απολύτως ειλικρινής. Ή θα σε λατρέψει ή θα σε μπινελικώσει. Το θέμα είναι αυτοί που ανήκουν στον κύκλο σου. Αυτοί σε πονάνε περισσότερο και από αυτούς περιμένεις πραγματική αγάπη. Το κατά πόσο σε στηρίζουν έμπρακτα ή στο παίζουν καλοί και ειλικρινείς συμβουλάτορες για να σε θάψουν πιο βαθιά, το κατά πόσο σε υποστηρίζουν, πόσο καλοπροαίρετα σου μιλάνε και πόσο απομειώνουν τις προσπάθειες σου. 

Πρόχειρα θυμάμαι όταν πριν από έξι χρόνια είχα ξεκινήσει εκπομπή στο ραδιόφωνο στα FM – όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε κατά λάθος - που ένας «φίλος» που ήταν από τους πρώτους που μοιράστηκα τη χαρά μου, μου είπε: «Σιγά μωρέ και τι έγινε; Η Πέμπτη το βράδι είναι η χειρότερη μέρα, ποιος θα σε ακούει; Σιγά την εκπομπή που πήρες. Αν σε εκτιμούσαν θα σου έδιναν το Σάββατο». Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε. 

Πρόσφατα, έστειλα μια συνέντευξη με έναν πολιτικό σε μια φίλη να μου πει την άποψη της. Η συνέντευξη είχε διάρκεια 104’ και εκείνη μου απάντησε: «Είδα τα πρώτα 10’, μου φάνηκε τελείως αδιάφορη, ξενέρωτη και χωρίς νόημα. Θα δω και το υπόλοιπο και θα επανέλθω Suspect μου!» Όσο πήγες και εσύ βόλτα στο Α του Κενταύρου με μηχανότρατα, τόσο επανήλθε και αυτή. 

Στο σπίτι μου στο χωριό που κάνω μια ανακαίνιση, όταν τέλειωσα ένα σημαντικό κομμάτι αυτής, ένας γνωστός μου είπε: «Ε, εσύ τουλάχιστον βρήκες και ένα σπίτι, ενώ εγώ δεν είχα τίποτα». Ξέχασε βέβαια πως εκείνος κατάφερε να φτιάξει κάτι πέντε φορές καλύτερο από το δικό μου ενώ εγώ προσπαθώ να στηρίξω αυτό που ήταν έτοιμο να γκρεμιστεί. 

Λένε ότι ο πραγματικός φίλος φαίνεται στη δυστυχία. Σωστό μεν αλλά έχει και ένα βαθμό ευκολίας. Αισθάνεσαι ανώτερος αφού δεν είσαι στην κακή μοίρα του άλλου και σπεύδεις. Ο πραγματικός φίλος όμως φαίνεται και στη χαρά σου που είναι πιο σκληρή δοκιμασία για αυτόν. Να χαρεί δηλαδή με την επιτυχία σου, ανιδιοτελώς, πατάσσοντας τον κακό εαυτό που του πετάει το δηλητήριο στον εγκέφαλο του «γιατί αυτός και όχι εσύ». 

Να προσέχεις τις αντιδράσεις των ανθρώπων όταν τους ανακοινώνεις μια επιτυχία σου. Είναι ένας εύκολος, γρήγορος και απολύτως επιτυχημένος τρόπος να δεις τι πραγματικά έχουν στην ψυχή τους.

Αντίλογος: Για στάσου ρε συ Suspect, όταν κάποιος φίλος μου εξιστορεί ένα κατόρθωμα του, που εμένα δεν μου φαίνεται και τόσο επιτυχημένο, να μην πω τίποτα για να μη φανώ ότι τον φθονώ; Σαφώς όχι. Ο πραγματικός φίλος δεν είναι εκεί για να λέει ψέματα ούτε να είναι υποκριτής. Όμως αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο με ειλικρινή αγάπη από τον φθονερό, είναι ο τρόπος. Όταν αρχίζει ο άλλος τη φράση του με τα : Σιγά, έλα μωρέ, και τι έγινε, με ειρωνικό και απαξιωτικό ύφος, σημαίνει ότι τον έτσουξε. Αυτός που σε αγαπά θα σου μιλήσει με σεβασμό και αγάπη. 

Τα τελευταία χρόνια δίνω τεράστια σημασία στο ύφος. Ειλικρίνεια χωρίς ευγένεια, είναι βαρβαρότητα.

 Επική ανάλυση έχω κάνει εδώ: ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ

 

Στη ζωή, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι πάρα πολύ εύκολα. Για παράδειγμα, ο καλύτερος τρόπος για να αισθανθείς άσχημα είναι να κάνεις ζοφερές σκέψεις για το μέλλον. Οδηγείσαι στην κατάθλιψη χωρίς κόπο. Ένας άλλος τρόπος εξίσου αποτελεσματικός είναι να θέτεις τον εαυτό σου σε μόνιμη σύγκριση με τους άλλους. Εύκολα θα βρεις κάτι που έχει κάποιος και εσύ δεν διαθέτεις ώστε να φορέσεις μαύρο πνευματικό περιβραχιόνιο. 

Επίσης εύκολο είναι το ηθικοπλαστικό κήρυγμα. Ο άνθρωπος ως αδύναμο ον άγεται και φέρεται ανάλογα με τις επιθυμίες του, τα πάθη του και τα συμφέροντα του. Ανθρώπινα και φυσιολογικά θα κάνεις τέτοιες σκέψεις σε μια επιτυχία του άλλου. Το θέμα είναι αν θα τις αφήσεις να κυριαρχήσουν στο μυαλό σου ή αν θα τις διώξεις. 

Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με κάποιες δραστηριότητες που τραβάνε μερικά βλέμματα. 

Κάνω ραδιόφωνο

Έχω ένα μπλογκ με μεγάλη αναγνωσιμότητα

Παίζω DJ σε μπαράκια

Τέλος, στο χωριό μου, κάνω μια ριζική ανακαίνιση στο πατρικό μου. 

Αν τα δεις ψυχρά, τίποτα το συγκλονιστικό δηλαδή. Άκουσα διάφορα και έμαθα αφενός να αξιολογώ διαφορετικά τα λόγια των ανθρώπων, αφετέρου να κάνω μια εκ βαθέων αυτοκριτική. Από αυτές τις μικρές εμπειρίες έμαθα και κατανόησα να εκτιμώ την πραγματική και έμπρακτη στήριξη των ανθρώπων γύρω μου και να ξεχωρίζω τον φθόνο. 

Προσπαθώ να κόψω και τις δικές μου φθονερές σκέψεις και βρήκα δύο τρόπους να σκοτώνω τα φίδια που με ταΐζει ο κακός εαυτός μου. Ο πρώτος είναι να λέω ένα δόξα τω θεώ για αυτά που έχω – ιδιαίτερα δε όταν γύρω μου βλέπω βάσανα και βάσανα – και ο δεύτερος είναι να εμβαθύνω στην κακιούλα που μου έρχεται να ξεστομίσω. Χωρίς κόπο πια, καταλαβαίνω ότι είναι φθόνος και όχι «η αντικειμενική αλήθεια» όπως ήθελα να τη βαφτίζω. Στη χειρότερη,  βρίσκω και ένα δικό μου πλεονέκτημα στις θλιβερές συγκρίσεις.  

 Έτσι, χαίρομαι στη χαρά του φίλου μου. Τον συγχαίρω με την καρδιά μου. Πανηγυρίζω μαζί του. Εκτός και αν έχει κάνει κάτι άδικο και παράνομο οπότε προτιμώ να κρατώ τις αποστάσεις μου.

Ο φθόνος δύσκολα θεραπεύεται γιατί δεν αναγνωρίζεται. Ούτε από αυτόν που θίγεται, ούτε από αυτόν που τον εκφράζει. Οπότε, κόψε τον φθονερό για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο από το ερπετό.