ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ισως ο πιο σημαντικος λογος για τον οποιο αδυνατω να παρακολουθησω συγχρονες κωμωδιες είναι γιατι γαλουχηθηκα με τον ελληνικο κινηματογραφο. Λογω πενιας δυνατων κειμενων, oι συγχρονες παραγωγες βασιζονται στην εικονα. Ο ηρωας πεφτει από τον ουρανοξυστη, βρισκει σε ένα παραθυρο, εκτινασεται απεναντι σε μια τεντα και προσγειωνεται σε ένα καμπριο με μια ημιγυμνη σιλικονατη γκομενα.

Αντιθετα, η τοτε κωμωδια αναδεικνυε τη δυναμη του Λογου.

Καπου ψαρεψα το παρον από τον παγκοσμιο ιστο και το ανεβαζω για λογους αρχειου. Παλιοι διαλογοι από τις ταινιες που αγαπησαμε και ακομα βλεπουμε ευχαριστα.

~~~

Δημήτρης Νικολαίδης: Ώστε θέλεις δουλειά; Τι δουλειά;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι να ΄ναι. Και τα πόδια μου πιάνουνε, και τα χέρια
μου πιάνουνε, και το μυαλό μου κόβει...
Δημήτρης Νικολαίδης: Γράμματα ξέρεις;
Θανάσης Βέγγος: Πως αμέ! Δώδεκα!
Δημήτρης Νικολαίδης: Καλά, πόσους μήνες πήγες σχολείο;
Θανάσης Βέγγος: Τέσσερεις μόνο. Βλέπετε, ο πατέρας μου δεν έκανε άλλη
δουλειά. Παιδιά έκανε...

~~~

(Στο εστιατόριο, ο Βέγγος είναι γκαρσόνι)

Νίκος Φέρμας: Τι να φάω;
Θανάσης Βέγγος: Ό,τι τραβάει το λαρύγγι σου.
Νίκος Φέρμας: Κατάλογο έχεις; Διάβασε.
Θανάσης Βέγγος: Από μέσα μου;
Νίκος Φέρμας: Απ΄ όξω σου ρε! Ν΄ ακούσω κι εγώ!
Θανάσης Βέγγος: Εστιατόριον "Η Αλικαρνασσός". Πλατεία Κουμουνδούρου 45...
Νίκος Φέρμας: Όχι αυτά ρε! Τα φαγιά!
Θανάσης Βέγγος: Μακαρόνια με κιμά...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...ατζέμ πιλάφι...
Νίκος Φέρμας: Τίποτα πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...γαρίδες αυγολέμονο...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: ...μπαρμπούνια τηγανιτά...
Νίκος Φέρμας: Πιο εκλεκτό!
Θανάσης Βέγγος: Δε διαβάζεις μόνος σου;
Νίκος Φέρμας: Φέρε μια γίγαντες γιαχνί.
Θανάσης Βέγγος: Μ΄ αρέσει που ξέρεις και καλοτρώς!

(Πάει στον εστιάτορα)

Θανάσης Βέγγος: Μια γίγαντες γιαχνί.
Γιώργος Τζιφός: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Θανάσης Βέγγος: Πώς τελειώσανε; Αφού ακόμα δεν πάτησε άνθρωπος στο μαγαζί!
Γιώργος Τζιφός: Ακούς τι σου λέω; Μόλις τελειώσανε. Αυτό να του πεις...

(Πάει στον πελάτη)

Θανάσης Βέγγος: Οι γίγαντες γιαχνί μόλις τελειώσανε.
Νίκος Φέρμας: Πότε προλάβανε και τελειώσανε;
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αυτό του λέω κι εγώ!
Νίκος Φέρμας: Φέρε έναν πατσά!
Θανάσης Βέγγος: Μπράβο! Από εκλεκτό σε εκλεκτό το πάμε!

(Φέρνει τον πατσά)

Νίκος Φέρμας: Είναι ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ναι.
Νίκος Φέρμας: Πόσο ζεστός;
Θανάσης Βέγγος: Ε, προηγουμένως που του έβαλα θερμόμετρο είχε
τριανταοχτώ και τρία!

Νίκος Φέρμας: Που ΄σαι! Φέρε αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξίδι, μουστάρδα και κανέλα!
Θανάσης Βέγγος: Να σου φέρω και λίγο λιναρόσπορο;
Νίκος Φέρμας: Βρε ασ΄ την κουβέντα και κάνε δουλειά σου! Και που ΄σαι!
 Ρίξε έξι εφτά μερίδες ψωμί!
Θανάσης Βέγγος: Α, ρε, παπάρα που θα πέσει!

~~~

Θανάσης Βέγγος: Τα μακαρόνια σας.
Γιάννης Βογιατζής: [Είναι βαρήκοος] Ορίστε;
Θανάσης Βέγγος: (Φωνάζει) Η μακαρονάδα σας λέω!
Γιάννης Βογιατζής: Η μακαρονάδα μου. Μάλιστα. Τη βλέπω.
Θανάσης Βέγγος: Έλα ντε! Αφού τι βλέπεις, τι θέλω και στη λέω;
Γιάννης Βογιατζής: Μπορείς να μου πεις αν το βούτυρο είναι αγνό;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ μπορώ να στο πω, εσύ μπορείς να το ακούσεις;
Γιάννης Βογιατζής: Τι είπατε;
Θανάσης Βέγγος: Τίποτα, τίποτα. Όρμα της, χύμα της, δώστου!

~~~

Νικήτας Πλατής: Γιαννάκη, έλα, διάλεξε κάτι να φας.
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα, κατάσταση ειν΄ αυτή, να μην τρως τίποτα;
Νικήτας Πλατής: Πεινάς δεν πεινάς, θα πάρεις ένα πιάτο να το φας με το ζόρι.
Βασιλάκης Καίλας: Κι αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα φρικασέ;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις ψητό με πατατάκια;
Βασιλάκης Καίλας: Αφού δεν πεινάω;
Κατερίνα Γιουλάκη: Να σου ψήσει ένα ψαράκι;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Νικήτας Πλατής: Θέλεις μια μακαρονάδα σαν κι αυτή;
Βασιλάκης Καίλας: Δεν πεινάω!
Κατερίνα Γιουλάκη: Θέλεις ένα...
Θανάσης Βέγγος: Αφήστε το μαντάμ. Μην το ζορίζετε. Αφού βλέπετε, δεν θέλει!
Κατερίνα Γιουλάκη: Μα έχει μια βδομάδα να φάει κύριε!
Θανάσης Βέγγος: Ε, για μια μέρα παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος!

~~~

(Ο Βέγγος είναι διανυκτερεύων φαρμακοποιός, αλλά κοιμάται του καλού
καιρού. Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι ένας πελάτης. Μετά από 5-6
κουδουνίσματα, ο Βέγγος ξυπνάει και του ανοίγει)

Θανάσης Βέγγος: Ορίστε.
Κώστας Μεντής: Έτσι διανυκτερεύετε κύριε;
Θανάσης Βέγγος: Τι εννοείτε κύριε;
Κώστας Μεντής: Μια ώρα χτυπάω!
Θανάσης Βέγγος: Δεν το ΄ξερα ότι θα ΄ρχόσουνα. Αν το ΄ξερα θα σε
περίμενα στο πεζοδρόμιο!
Κώστας Μεντής: Ασ΄ τα πολλά λόγια και πιάσε μια ασπιρίνη περιποιημένη.
Θανάσης Βέγγος: Μια ασπιρίνη περιποιημένη! Και για μια ασπιρίνη ρε
φίλε έκανες όλη αυτή τη φασαρία;
Κώστας Μεντής: Δικαίωμά μου δεν είναι; Διανυκτερεύεις κύριε ναι ή όχι;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ναι, διανυκτερεύω, λοιπόν;
Κώστας Μεντής: Είσαι υποχρεωμένος να με εξυπηρετήσεις.
Θανάσης Βέγγος: Ορίστε, να σε εξυπηρετήσω. Μια ασπιρίνη περιποιημένη...
Κώστας Μεντής: Και που' σαι... Κοίταξε να μου διαλέξεις μια παχιά - παχιά!
Θανάσης Βέγγος: Παχιά είπες; Τώρα, ασπιρίνη θέλεις εσύ ή κότα;
Κώστας Μεντής: Τι κότα; Μια ασπιρίνη περιποιημένη δε σου είπα;
Θανάσης Βέγγος: Εγώ θα σου δώσω μια απεριποίητη. Έτσι δικαίωμά μου δεν είναι;

Κώστας Μεντής: Τι κάνεις τόσην ώρα χριστιανέ μου; Άντε και με τάραξε
το δόντι μου...
Θανάσης Βέγγος: Το δόντι σου σε πονάει;
Κώστας Μεντής: Ναι!
Θανάσης Βέγγος: Ποιο δόντι;
Κώστας Μεντής: Ο τραπεζίτης αριστερά.
Θανάσης Βέγγος: Αριστερά καθώς μπαίνουμε ή καθώς βγαίνουμε;
Κώστας Μεντής: Και τι το πέρασες το στόμα μου; Στοά Αρσακείου;

Θανάσης Βέγγος: Να σου δώσω και απ΄ αυτό;
Κώστας Μεντής: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ξέρω ΄γω; Σιροκόλ λέει...
Κώστας Μεντής: Τι να το κάνω;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι να μου κάνεις λίγο νταραβέρι. Με μια ασπιρίνη θα
τη βγάλεις;

Κώστας Μεντής: Πόσο κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις;
Κώστας Μεντής: Τι πόσο δίνω; Πόσο κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Εσύ πόσο δίνεις; Πες μια τιμή έκει χάμω, φίξ, να
ξεμπερδεύουμε...
Κώστας Μεντής: Ένα πενηνταράκι καλά είναι;
Θανάσης Βέγγος: Όχι, πάρτη. Στη χαρίζω.
Κώστας Μεντής: Πώς μου τη χαρίζεις;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι, στη χαρίζω βρε αδερφέ μου. Θα ξεφτιλιστούμε τώρα
για ένα πενηνταράκι; Στην κερνάω εγώ! Αν θέλεις σε κερνάω και λίγο
λάβδανο. Θέλεις;
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καλά!
Θανάσης Βέγγος: Κάτσε να σου δώσω κι ένα σαπούνι, να πλένεσαι, να με θυμάσαι!
Κώστας Μεντής: Δεν είμαστε καθόλου καλά μου φάινεται!

~~~

Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα! Γρήγορα, κύριε φαρμακοποιέ μου!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε κυρά μου, τι τρέχει;
Μαίρη Μεταξά: Θα το χάσουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Δηλαδή τι έχει το παλικάρι;
Μαίρη Μεταξά: Έχει πέσει μπρούμουτα! Δεν μπορεί να σαλέψει ούτε πόδια,
ούτε χέρια, ούτε να ανοίξει τα μάτια του!
Θανάσης Βέγγος: Και παλικάρι το λες εσύ αυτό; Αμ, αν ήταν έτσι τα παλικάρια...

Θανάσης Βέγγος: Ε, τι θέλεις τώρα, να σου φτιάξω αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ μου, γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Ανάθεμά με κι αν βγάζω λέξη!
Μαίρη Μεταξά: Γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Αν έβγαζα τι γράφει, θα σου έκανα ένα φάρμακο, ξέρεις
τι φάρμακο;
Μαίρη Μεταξά: Δεν τα βγάζεις κύριε φαρμακοποιέ;
Θανάσης Βέγγος: Δεν τα βγάζω τα ρημάδια, δεν τα βγάζω... Τι λεει εδώ
μπε... λα... μπελαντόνα. Τι είναι αυτή η μπελαντόνα;
Μαίρη Μεταξά: Δεν ξέρεις τη μπελαντόνα;
Θανάσης Βέγγος: Τη μπελαντόνα δεν την ξέρω, τη μπελαμάνα ξέρω! Τη
μπελαμάνα, αυτή που φοράνε οι ναυτικοί...
Μαίρη Μεταξά: Κάλε γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ, το χάνουμε σου λέω το παλικάρι!
Θανάσης Βέγγος: Καλά, θα σε βολέψω. Μια και πέρασες από ΄δω δε θα σ΄
αφήσω έτσι... Για κοίτα ΄δω. Να σου ΄βάλω απο αυτό;
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς;
Θανάσης Βέγγος: Ε, και ποιον θα ρωτήσω; Εσύ παραγγέλνεις, εσύ
πληρώνεις, εσύ διαλέγεις. Εγώ;... Ή θέλεις από αυτό; Για κοίτα... Έχει
κι ωραίο χρώμα. Κι ωραία μυρουδιά. Σα στιφάδο μυρίζει!

Μαίρη Μεταξά: Μα τι φάρμακό είναι αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Αμ, αν ήξερα όλα τα φάρμακα απ΄ όξω, θα ΄βγαζα βιβλίο
σαν τον τσελεμεντέ!

Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες; Στο φάρμακο, "χρήσις", να βάλω "εσωτερική"
ή "εξωτερική"; Όχι πως με νοιάζει δηλαδή, αλλά να ξέρω τι ταμπέλα θα
κολλήσω...
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς; Αμάν! Τελείωνε κύριε φαρμακοποιέ μου,
τελείωνε!... Ευχαριστώ. Θα το πιει όλο αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας πιει όσο πιει, κι αν δε δει καλό, με το υπόλοιπο
τον τρίβετε!... Ζωή σε λόγου σου!

~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φαρμακοποιό)

Ράλλης Αγγελίδης: [Πονεμένα] Χαίρετε!
Θανάσης Βέγγος: Αντιχαίρετε! Ορίστε. Τι τρέχει;
Ράλλης Αγγελίδης: Άμα πονάει κανείς τι κάνει; Ωωωχ, τι έπαθα!
Θανάσης Βέγγος: Αναλόγως τον πόνο. Πονάς, ε; Που;
Ράλλης Αγγελίδης: [Δείχνει με το χέρι του οριζόντια πάνω στο σώμα του]
Από εδώ, ως εδώ, από εδώ, ως εδώ, από εδώ ως εδώ...
Θανάσης Βέγγος: Ε, και τώρα τι θέλεις; Να πονάς και στα ενδιάμεσα;
Ράλλης Αγγελίδης: Κάνε μου κάτι να ησυχάσω.
Θανάσης Βέγγος: Έννοια σου και θα σου κάνω κάτι εγώ να ησυχάσεις για πάντα...

Ράλλης Αγγελίδης: Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες, τα ξινά σ΄ αρέσουνε;
Ράλλης Αγγελίδης: Βρε, βάλε ό,τι να ΄ναι, τώρα! Γρήγορα!
Θανάσης Βέγγος: Όχι, γιατί αν δε σ΄ αρέσουνε, στο φτιάχνω και αλμυρό εγώ!

Θανάσης Βέγγος: Έτοιμο. Δε μου λες, παιδιά έχεις;
Ράλλης Αγγελίδης: Έντεκα!
Θανάσης Βέγγος: Το μεγαλύτερο αγόρι πόσο είναι;
Ράλλης Αγγελίδης: Εικοσιενός.
Θανάσης Βέγγος: Α, εντάξει. Θα δουλέψει και θα θρέψει τα υπόλοιπα...
Ράλλης Αγγελίδης: Φερ' το να το πιω.
Θανάσης Βέγγος: Τι; Εδώ θα το πιεις; Εγώ λέω να πας στο σπιτάκι σου να
φιλήσεις τη γυναικούλα σου, τα παιδάκια σου. Φάρμακο ειν΄ αυτό. Δεν
ξέρεις τι γίνεται!

~~~

Κοπέλα: [μουρμουρίζει ξεψυχισμένα] Δε μπορώ Κώστα μου...
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι βρε παιδιά; Τι πάθατε;
Ερρίκος Μπριόλας: Στον κινηματογράφο ήμαστε και ξαφνικά της ήρθε μια
ζαλάδα και λιποθύμισε...
Κοπέλα: Δε μπορώ...
Ερρίκος Μπριόλας: ...ανάβουν τα φώτα, συνέρχεται λιγάκι, την παίρνω να
φύγουμε, στην έξοδο μου ξαναλιποθυμάει...
Θανάσης Βέγγος: Πάλι;
Ερρίκος Μπριόλας: ...τη συνεφέρνω και βγαίνουμε ν΄ αναπνεύσουμε λίγον
αέρα. Κάνουμε δυο βήματα, μου ξαναλιποθυμάει.
Κοπέλα: Θα λιγοθυμίσω...
Θανάσης Βέγγος: Ε, ας τη να πάει στο διάολο! Δε γίνεται τίποτα με δαύτην!
Ερρίκος Μπριόλας: Έλα, κάνε τίποτα να τη συνεφέρουμε.
Θανάσης Βέγγος: Ε, κι αν τη συνεφέρουμε, θα ξαναλιγοθυμίσει πάλι!

~~~

Φίλος: Και δε μου λες, τα καταφέρνεις;
Θανάσης Βέγγος: Ε, όσο πάω και καλύτερα Χαρίλαε. Στην αρχή δυσκολεύτηκα λιγάκι.
Φίλος: Δυσκολεύτηκες, ε;
Θανάσης Βέγγος: Στην πρώτη φωτογραφία που τράβηξα, ήτανε να βγάλω δυο.
Ένα ζευγάρι. Ξέρεις τι έγινε; Δε βγήκε κανένας.
Φίλος: Και ύστερα;
Θανάσης Βέγγος: Ύστερα έστρωσα. Ήρθανε πάλι δύο και έβγαλα τον έναν!
Ε, από κει και πέρα πλάκωσε η πρόοδος μαζεμένη. Ήρθανε πάλι δύο και
τους έβγαλα και τους δύο!
Φίλος: Και τους δύο;
Θανάσης Βέγγος: Και τους δύο ναι! Αλλά από τη μέση και κάτω!
Φίλος: [Γελάει]
Θανάσης Βέγγος: Ε, από κει και πέρα επήρα τον αέρα της δουλειάς. Και
για να σου δώσω να καταλάβεις, την τέταρτη φορά ήρθανε πάλι δύο. Ε,
και πόσους έβγαλα νομίζεις;
Φίλος: Πόσους;
Θανάσης Βέγγος: Τρεις ρε Χαρίλαε!
Φίλος: [Γελάει]

~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο και ένας πελάτης έρχεται να πάρει τις
φωτογραφίες του)

Θανάσης Βέγγος: Δε μου λέτε κύριέ μου, μόνος σας είχατε φωτογραφηθεί;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Ω ρε, να πάρει η ευχή. Δεν έχω κανένα μονάχο του
σήμερα!  Μόνος σας είπατε ε;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μάλιστα κύριε, μόνος.
Θανάσης Βέγγος: Κακό αυτό. Αν ήσαστε δυο τρεις θα ξεμπερδεύατε εύκολα.
 Έχω πολλές, καταλάβατε;... Α, να ένας μόνος του! Βέβαια! Αυτός είναι!
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι ΄ν΄ αυτό;
Θανάσης Βέγγος: Η φωτογραφία σας.
Ερρίκος Κονταρίνης: Αυτός ειμ΄ εγώ; Έτσι ειμ΄ εγώ;
Θανάσης Βέγγος: Έτσι και χειρότερα!
Ερρίκος Κονταρίνης: Στάσου ρε φίλε, κοροιδευόμαστε τώρα; Η μύτη πως ειν΄ έτσι;
Θανάσης Βέγγος: Τι έχει η μύτη;
Ερρίκος Κονταρίνης: Μεγάλη!
Θανάσης Βέγγος: Ε, φαίνεται θα κουνήθηκε!
Ερρίκος Κονταρίνης: Κουνήθηκε η μύτη μου μονάχη της;... Κι έπειτα για
στάσου... Εδώ στην άκρη, υπάρχει και μια άλλη μύτη!
Θανάσης Βέγγος: Αυτή ειν΄ δική μου!
Ερρίκος Κονταρίνης: Και τι δουλειά έχει η μύτη η δική σου στη
φωτογραφία τη δική μου;
Θανάσης Βέγγος: Φαίνεται την ώρα που έσκυβα την πήρε ο φακός...
Ερρίκος Κονταρίνης: Τι θα την κάνω τώρα τη μύτη αυτή;
Θανάσης Βέγγος: Ε, κράτα τη τώρα, δεν ειν΄ τίποτα σπουδαίο πράμα. Μια
μύτη είναι δεν ειν΄ τίποτ΄ άλλο!

(Ο πελάτης πετάει κάτω τις φωτογραφίες κι φεύγει εκνευρισμένος)

Θανάσης Βέγγος: Ελενίτσα, αυτές εδώ μας μείνανε. Πάρτες και βάλτες
εκεί πέρα στη βιτρίνα. Αυτή εδώ βάλτη έτσι ανάποδα και γράψε από κάτω
"Μύκονος"...

~~~

(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Έρχεται μια οικογένεια να φωτογραφηθεί και
τους βάζει τον έναν πίσω απ΄ τον άλλον)

Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα έτσι δε θα φαίνομαι καθόλου!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό θα το πάθεις που θα το πάθεις!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Κύριε φωτογράφε, σας παρακαλώ να προσέξετε να
βγει και το γαρίφαλλο [στο πέτο].
Θανάσης Βέγγος: Βρε, κάτσε να βγεις πρώτα εσύ, κι άσε το γαρίφαλλο!

Θανάσης Βέγγος: Έτσι μπράβο. Τώρα σε βλέπω ολόκληρο. Αλλά σε φοβάμαι.
Άκρος δεξιός δεν είσαι; Θα μου φύγεις... Ελενίτσα! Έλα, πάρε τη θέση
σου παιδί μου!

(Η κοπέλα πάει και κάθεται δεξιά από το Γαβριηλίδη)

Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα τι 'ν' αυτά κύριε φωτογράφε; Τι θέλει η
δεσποινίς δίπλα μας; Σας είπα ότι πρόκειται περί οικογενειακής
φωτογραφίας!
Θανάσης Βέγγος: Η κοπέλα; Α, μη φοβάσαι, δε θα βγει. Τη θέλω για το
μέτρημα, για να κρατήσω τα γράδα!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Ναι, αλλά να να προσπαθήσετε να μη βγει!
Θανάσης Βέγγος: Άμα προσπαθήσω να μη βγει η κοπέλα, δε θα βγει η κόρη
σου από ΄δω. Άσε με να κάνω τη δουλειά μου! Κάτι ξέρω κι εγώ.

Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Ακίνητοι τώρα. Δεν κουνιόμαστε!
Πιτσιρίκι: [Παιχνιδιάρικα] Να μην κουνιόμαστε καθόλου;
Θανάσης Βέγγος: Ναι παιδί μου. Καθόλου;
Πιτσιρίκι: Ααα, εγώ δε μπορώ!
Μαμά: Έλα Αμαλίτσα, μην κουνιέσαι, που σου μιλάει ο κύριος!
Γιώργος Γαβριηλίδης: Αμαλίτσα, φρόνιμα!
Θανάσης Βέγγος: Έλα παιδί μου! Κάτσε μια στιγμή ακίνητη. Φρόνιμα. Θα
δεις και το πουλάκι!
Πιτσιρίκι: Τι πουλάκι;
Θανάσης Βέγγος: Καρδερίνα!

Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν! Όλοι ακίνητοι, έτσι;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μια στιγμή κύριε φωτογράφε! Να παραμείνω απαθής,
ή να μειδιώ;
Θανάσης Βέγγος: Τώρα να παραμείνεις απαθής, γιατί όταν δεις τις
φωτογραφίες θα βάλεις τα κλάματα!

Θανάσης Βέγγος: Λοιπόν τελειώσαμε. Την Τετάρτη που έρχεται θα είναι έτοιμες.
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα γιατί τόσο αργά; Εμείς βιαζόμαστε!
Θανάσης Βέγγος: Αν βιαζόσαστε, να σας δώσω μερικές που έχω έτοιμες;
Γιώργος Γαβριηλίδης: Μα αυτοί δε θα είμέθα εμείς!
Θανάσης Βέγγος: Γιατί, αυτές που θα σας βγάλω, θα είστε εσείς;

~~~

(Μια παρέα νεαρών τραγουδάει στο δρόμο. Βγαίνει ένας κύριος στο μπαλκόνι)

Κύριος: Βρε παιδιά, τι θα γίνει με σας; Θέλουμε να ησυχάσουμε λίγο!
Νεαρός: Ο δρόμος είναι δημόσιος κι εμείς είμαστε φορολογούμενοι πολίτες!
Κύριος: Βρε άει φευγάτε κι έχω ένα σκουριασμένο ντεπόζιτο και δεν ξέρω
τι να το κάνω!
Νεαρός: Βρε άει ξαπλώσου μέσα μην πεθάνεις όρθιος!
Κύριος: Βρε άει πηγαίνετε και το πεπόνι σήμερα δε μου βγήκε καλό!
Νεαρός: Δεν πα' να κάνεις καμιά ένεση να συνέλθεις;
Κύριος: Βρε άει φευγάτε γιατί μου σώθηκε ο πάγος και μου βρώμισε μια παλαμίδα!
Νεαρός: Βρε άντε μέσα καημένε!

Θανάσης Βέγγος: Τι τρέχει εδώ;
Νεαρός: Τίποτα κύριε πόλισμαν. Τραγουδάμε.
Κύριος: Τι τραγουδάτε ρε; Σταυρώνετε τον κόσμο!
Νεαρός: Ε, είπαμε, ο δρόμος είναι δημόσιος!
Θανάσης Βέγγος: Για στάσου ρε λεβέντη! Ο δρόμος βέβαια είναι δημόσιος,
ο ύπνος όμως των πολιτών είναι ιδιωτικός!

~~~

(Ο Βέγγος είναι άστυφύλακας και έρχεται η Χλόη Λιάσκου αλαφιασμένη)

Χλόη Λιάσκου: Κύριε πόλισμαν!
Θανάσης Βέγγος: Τι είναι ρε παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε!
Θανάσης Βέγγος: Που να τρέξω παιδάκι μου;
Χλόη Λιάσκου: Τρέχτε! Τρέχτε σας λέω;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πες μου κοπέλα μου, που να τρέξω; Ν΄ αρχίσω να
τρέχω έτσι δηλαδή; Να πάω στο Ζάππειο και ν΄ αρχίσω να φέρνω βόλτες
έτσι στα καλά καθούμενα;

~~~

(Ο Βέγγος είναι αστυφύλακας και τον φωνάζουν σ΄ ένα σπίτι που φαίνεται
πως έχουν μπει κλέφτες)

Θανάσης Βέγγος: Καλά, καλά, έννοια σας, μην ανησυχήτε. Αφού είμαι εγώ
εδώ, μη φοβάστε τίποτα. Θα σας τους συγυρίσω εγώ τώρα... Δε μου λέτε;
Έχετε τίποτα όπλα;
Μαρίκα Κρεβατά: Εδώ είναι σπίτι, δεν είναι πυροβολαρχία!
Θανάσης Βέγγος: Αυτό να μου πεις...
Χλόη Λιάσκου: Γιατί δεν παίρνετε το πιστόλι σας;
Θανάσης Βέγγος: Ποιο πιστόλι; Δεν έχω. Το άφησα στο τμήμα. Αυτά είναι
επικίνδυνα πράγματα. Δεν ξέρετε τι γίνεται καμιά φορά. Τα γεμίζει ο
διάολος...

Μαρίκα Κρεβατά: Θα μπείτε τώρα; Και τι θα κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Θα τους αρχίσω, που σε πονεί και που σε σφάζει!
Μαρίκα Κρεβατά: Κι εν τω μεταξύ, φωνάζουμε το αυτοκίνητο των πρώτων
βοηθειών και μαζεύει τα πτώματα!

Θανάσης Βέγγος: Δεν έχετε τέλος πάντων κάτι; Κάνα μαχαίρι, κανά ξύλο,
κάνα σίδερο;
Χλόη Λιάσκου: ...Σας έφερα το φαράσι!
Θανάσης Βέγγος: Τι να το κάνω το φαράσι; Κλέφτες είναι αυτοί, δεν
είναι λεμονόκουπες!
Χλόη Λιάσκου: Ααα, ώστε δεν κάνει;
Θανάσης Βέγγος: Ε, πώς να κάνει; Εγώ πάω να μαλώσω! Δεν πάω να σκουπίσω!
Μαρίκα Κρεβατά: Βρε Μαρία, για σκέψου! Δεν έχουμε τίποτ΄ άλλο;
Χλόη Λιάσκου: Να φέρω το φλιτ;
Θανάσης Βέγγος: Τι φλιτ παιδάκι μου; Κλέφτες ειν΄ αυτοί, δεν είναι κατσαρίδες!

Μαρίκα Κρεβατά: Τι λέτε, θα κάνουμε τίποτα με το γιαταγάνι;
Θανάσης Βέγγος: Τι γιαταγάνι ειν΄ αυτό;
Μαρίκα Κρεβατά: Μου ΄χουνε πει, είναι γιαταγάνι της Επαναστάσεως. Το
είχε ο προπάππος μου!
Θανάσης Βέγγος: Α, ε, τότε θα κάνει.
Χλόη Λιάσκου: Ορίστε... Μα τι κάνετε;
Θανάσης Βέγγος: Έχει σκουριάσει. Δε βγαίνει! Έλα κοπέλα μου, για βάστα
από κει! [Προσπαθεί να το βγάλει από τη θήκη]
Μαρίκα Κρεβατά: Προσέξτε! Μη μου ξεκολλήσετε τη φούντα!

~~~

Φίλος: Θες να πεις δηλαδή ότι το Ρενάκι σ΄ αγαπάει;
Θανάσης Βέγγος: Απλώς μ΄ αγαπάει; Λέει Θανάσης και βγαίνει στο
μπαλκόνι και κρεμάει σημαίες!
Φίλος: Ώστε δηλαδή χώρισε οριστικά με τον Πανάγο το μπουρλότο;
Θανάσης Βέγγος: Τον Πανάγο το μπουρλότο;
Φίλος: Ναι μωρέ! Εκείνον που τσακώθηκε προχθές βράδυ στην ταβέρνα του
Λάζαρου και τραυμάτισε έξι πολίτες, δύο στρατιώτες, τρεις χωροφύλακες
κι οχτώ ναύτες!
Θανάσης Βέγγος: Και ποιος τους χώρισε; Η αεροπορία;
Φίλος: Άστα αυτά και πρόσεχε. Αν καθαρίσανε χαλάλι σου. Αν όμως δεν
καθαρίσανε θα στις φυλάξει και αλίμονό σου. Σε βλέπω να κρατάς το
κεφάλι σου και να πηγαίνεις περίπατο!