Δεν λεω, η λαϊκη σοφια είναι αξιοσεβαστη και οι κοινωνικες τετριμμενες κλισαδουρες εντελως τελειως βαρετες. Με το παρον θελω να μοιραστω μερικα κλισε από τα οποια η δικη μου πραγματικοτητα εχει διαψευσει. Υπαρχουν και καποια τα οποια απεχθανομαι μετα μανιας:
1. Η αρχη είναι το ημισυ του παντος ή η καλη μερα από το πρωι φαινεται.
Μου εχει τυχει πολλες φορες να ξεκιναει κατι στραβα και να το διορθωνω. Από ένα παιχνιδι στο μπασκετ ή στο σκακι μεχρι μια επαγγελματικη συναντηση. Πιστευω πως σε ένα μεγαλο βαθμο, το συγκεκριμενο ρητο είναι μοιρολατρικο.
2. Σημασια εχει το ταξιδι. Συγγνωμη αλλα το ταξιδι χωρις προορισμο είναι ματαιο. Μπορει καμια φορα η διαδρομη να εχει ενδιαφερον αλλα σε βαθος χρονου κουραζει και φθειρει. Στο ταξιδι μπορει να συλλεγεις εμπειριες αλλα αν δεν εχεις προορισμο δεν μπορεις να τις αξιοποιησεις. Το πλοιο παλευει με τα κυματα αλλα εχει το λιμανι. Το τρενο εχει αρχη, στασεις και τελος. Για αυτό είναι χρησιμο…
3. Τα παντα είναι σχετικα. Όχι, δεν είναι! Αυτό το λενε συνηθως οσοι θελουν να αποφυγουν βαθιες συζητησεις και θελουν να τα εχουν καλα με ολους. Η αγαπη της μανας δεν είναι σχετικη. Η αληθινη φιλια δεν είναι κατι σχετικο. Ουτε ο ερωτας. Το χρωμα του ουρανου και το χρωμα των φυλλων του δεντρου δεν είναι σχετικο. Είναι συγκεκριμενα!
4. Ουδεις αναντικαταστατος. Υποκριτικο ρητο προς παρηγορια των μετριων. Ας μου υποδειξει καποιος τον αντικαταστατη του Μεγαλου Αλεξανδρου, του Κολοκοτρωνη, του Ιωαννη Καποδιστρια, του Ελευθεριου Βενιζελου, του Μαραντονα ( και ότι αυτος συμβολιζε για την Αργεντινη, δεν αναφερομαι σε αμιγως ποδοσφαιρικο επιπεδο ), του Θαναση Βεγγου, του Νικου Γκαλη, των Pink Floyd ή για να το κανω πιο προσωπικο, ισως πολλοι από σας που μου κανετε την τιμη και ξοδευετε εστω και 5 λεπτα από το χρονο σας για να με διαβαζετε, μπορει να εχετε χασει τους γονεις σας. Ή εστω τον έναν. Βρηκατε αντικαταστατη; Άλλο το συνεχιζω τον δρομο μου με νεα δεδομενα και προσαρμοζομαι και άλλο αντικαθιστω ότι χασω.
5. ο σεβασμος δεν επιβαλλεται εμπνεεται. Άλλο αυτό. Εχουν δηλαδη ολοι οι ανθρωποι την παιδεια, τη διακριση και το νου ώστε να εμπνευστουν; Ο σεβασμος δεν είναι μια μονοδιαστατη εννοια αλλα εχει ένα ευρυ πεδιο το οποιο ξεκινα από τον αυτοσεβασμο, συνεχιζει στο περιβαλλον και στον συνανθρωπο και καταληγει σε αξιες και αρχες. Η κοινωνια μας θα ηταν σε πολύ καλυτερο επιπεδο αν ειχαμε την εμπνευση να σεβαστουμε τον διπλανο μας. Επομενως, υπαρχουν πολλες περιπτωσεις όταν παραβιαζονται στοιχειωδη δικαιωματα, όταν υφισταται ανευθυνοτητα που ο σεβασμος πρεπει να επιβληθει. Αλλιως θα ειχαμε καταργησει και την αστυνομια και τα δικαστηρια.
6. Ότι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο. Πηραμε το τραγουδι του Πορτοκαλογλου και το καναμε σημαια. Ότι δεν σε σκοτωνει μπορει να σε τσαλακωσει τοσο πολύ, να σε φθειρει, να σε διαλυσει ώστε να δυσκολευθεις πολύ να σηκωσεις κεφαλι. Όταν παρεις ένα σιδερο και του ριξεις μια σφυρια, πιθανως να μην παθει τιποτα. Όταν όμως του ριξεις χιλιες, θα το τσακισεις. Όταν πεταξεις κατω ένα βαζο θα σπασει. Μπορει να το ξανακολλησεις αλλα ποτε δεν θα είναι το ιδιο. Συμφωνω πως ο καθενας μας εχει την υποχρεωση απεναντι στον εαυτο του και σε οσους επιρεαζει να συνεχισει τον δρομο του αλλα η ζωη μας είναι τοσο ρευστη που καποιες δυσκολιες μπορει να μη σε σκοτωνουν μεν, αλλα σε χαραζουν βαθια…..
7. Οι πιο ηλιθιες προτροπες: Χαλαρωσε, ηρεμησε. Για να σου λεω κατι ταραγμενος δεν θελω να μου πεις να ηρεμησω γιατι όχι μονο δεν θα το κανω αλλα μου ρχεται να παρω ένα ροπαλο και να σε κοπανησω! Θελω να μου πεις τι θα κανω, ενεργειες, κινησεις, πρωτοβουλιες και τροπο αντιμετωπισης. Τι «χαλαρωσε», κουμπακι είναι να το γυρισω; Όχι, δεν χαλαρωνω!
8. Μην αγχωνεσαι. Αυτος που δεν αγχωνεται είναι ο νεκρος, ο τεμπελης, ο αεργος, ο ανευθυνος και αυτός που τα εχει όλα ετοιμα από τον μπαμπα του. Ολοι οι αλλοι, λιγο ως πολύ αγχωνομαστε. Επομενως αυτή η συμβουλη είναι για πεταμα.
9. Αν δεν το δοκιμασεις, μην κρινεις. Η φωτια ξερω ότι καιει, πρεπει να πεσω μεσα για να το διαπιστωσω; Η πρεζα ξερω ότι σε στελνει αδιαβαστο, πρεπει να σουταρω 10 ενεσεις ηρωινης για να το καταλαβω;
10. Να βλεπεις τα πραγματα αντικειμενικα. Κουκουρουκου μανταλάκια. Ειμαι υποκείμενο και όχι αντικείμενο. Εχω παιδεια, ιδιοσυγκρασια, παραστάσεις, προσωπικότητα και εμπειρία. Από κει πηγάζει η κρίση μου αλλα και ολων των ανθρώπων. Δεν υπαρχει κανεις αντικειμενικος και ουτε προκειται να υπαρξει. Ποτε. Το μονο που είναι πιθανο είναι να βλεπεις τα πραγματα σφαιρικά.
11. Η απαντηση όταν κανεις ένα δωρο: Δεν ηταν αναγκη τωρα…. Χαιρω πολύ, το ξερω ότι με ένα δωρο δεν σε εσωσα αλλα πες ένα ευχαριστω! Ενοιωσα, σου το πηρα, σου το προσεφερα. Εκτιμησε το και ασε τα μα μου.
Συμπληρωσε και εσυ το δικο σου απεχθες κλισε. Μπορεις.
