Σε θερμοκρασία καύσωνα και εν μεσω σταχτης και καταστροφης αποφασιζω να σας βομβαρδίσω με θεωρητικά ασυνάρτητες θεσεις με συγκεκριμένο στόχο επιλέγοντας συγκεκριμένα πεδία σκέψης.
Στις φετινες μου διακοπες πηρα δυο μαθηματα.
Μαθηματα ζωης.
Τα οποια εξ οσων γνωριζω για τον εαυτο μου, θα τα ξεχασω συντομα αλλα τουλαχιστον τα καταγραφω ακριβως για αυτό. Για να πολεμησω τη ληθη.
Συνηθως οι ανθρωποι ψαχνουν την ευτυχια ειτε στο παρελθον, ειτε στην προσδοκια για το μελλον. Δυσκολευομαστε να πουμε δοξα τω θεω για το παρον. Το παρον το υποβαθμιζουμε με τη χαρακτηριστικη ατακα της φυλης μας, «ελα μωρε και τι εγινε» και όταν γινει παρελθον επιστρεφουμε νοσταλγικα.
Το παρον δεν το αναγνωριζουμε γιατι συνηθως κανουμε ζοφερες σκεψεις για το μελλον.
Ναι μεν καλα αλλα εχω αυτό, εκεινο, το άλλο, τι θα γινει με αυτό, πως θα εξελιχθει εκεινο και οι στιγμες περνουν και χανονται.
Και μετα βεβαια ξαναγυρναμε χαμογελωντας πικρα.
Ευτυχισμενες μερες.
Προσπαθησα να συνειδητοποιησω το παρον.
Ηταν υπεροχο.
Μακρια από καθηκοντα, υποχρεωσεις, ξενοιασια, καλη παρεα, δημιουργικη μοναξια, καμια σκοτουρα, κανενα αγχος. Χμ… αγχος και παλι καθως η πολη είναι ανικητη αλλα σαφως λιγοτερο.
Ωραιες στιγμες.
Το δευτερο μαθημα που πηρα ηταν πως βασικο συστατικο στοιχειο της ευτυχιας είναι το καθαρο μυαλο. Να μην τρεχει ο νους σε εννοιες και διαφορα tasks που λενε οι νεομανατζερς
Δεν τα καταφερα.
Μου εμεινε η προσπαθεια και οι λιγοστες στιγμες που καταφερα να καθαρισω το μυαλο μου.
Μικρες μικρες κλωστες, μικρες μικρες ενεργειες που απορροφουν και απομυζουν το είναι.
Παω στη θαλασσα.
Να εχω το νου μου μη μου κλεψουν την τσαντα με το πορτοφολι, το κινητο, την ψηφιακη.
Μπαινω στο αυτοκινητο.
Να εχω το νου μου να μην αδειασει το ντεποζιτο και ξεμεινω.
Να βρω να παρκαρω.
Όχι μακρια από εκει που θα κατσω.
Στον Αυγουστο πεφτουν γενεθλια φιλων
Να μην ξεχασω να τους παρω τηλεφωνο.
Σημερα ξυπνησα.
Που θα παω;
Που θα φαω;
Που θα κανω μπανιο;
Να μην ξεχασω να βγαλω φωτογραφιες.
Να μην ξεχασω να τις περασω συντομα στον υπολογιστη για να μη γεμισει η καρτα.
Να μην ξεχασω να βγαλω χρηματα από το ΑΤΜ για να μη μεινω αφραγκος
Να μην ξεχασω να παρω τηλεφωνα για ευχες της Παναγιας
Να μην ξεχασω να ανοιξω το κινητο για να δω αν ειχα κλησεις και μηνυματα
Και να απαντησω.
Να μην ξεχασω να αγορασω αναμνηστικα και δωρα
Να μην ξεχασω να αγορασω νερο και καμια μπυρα για τις ωρες που θα ειμαι στο δωματιο.
Να μην ξεχασω να πληρωσω τον ξενοδοχο.
Να μην ξεχασω όταν γυρισω στην Αθηνα να παω το αυτοκινητο για πλυσιμο καταρχην και για σερβις
Να μην ξεχασω μερικες γραφειοκρατιες της δουλειας να τις κανω αμεσως μολις γυρισω
Να μην ξεχασω να τηλεφωνησω στην οικογενεια μου ότι εκει που ειμαι εφτασα και ειμαι καλα.
Να μην ξεχασω τιποτα από τα πραγματα μου στους διακοπο-τοπους και ταλαιπωρηθω.
Να μην ξεχασω να φυγω στην ωρα μου για να μη χασω την πτηση ή το πλοιο.
Να εχω το νου μου μη χασω τις αποσκευες μου
Να μην ξεχασω να παρω τηλεφωνο τον ταδε για το δεινα ζητημα και την ταδε γιατι τωρα που γνωριστηκαμε να μη χαθουμε
Να μην ξεχασω….
Ευτυχισμενες μερες.
Μερες καθαρου μυαλου και αναγνωρισης του ωφελιμου παροντος.
Οπου και να παω η πολη με ακολουθει.
Ο παραδεισος δεν εχει τοπο.
Οπου και αν βρεθω, στο μυαλο μου θα υπαρχουν καθηκοντα.
Οι ανθρωποι πιστευουν πως τη γαληνη θα τη βρουν στη φυγη.
Νομιζουν πως θα βρουν την οαση αν φυγουν από την πολη της πυκνοκατοικημενης μοναξιας.
Λες και στην οαση δεν θα πρεπει να δραστηριοποιηθεις ή δεν θα εχεις ανθρωπινες σχεσεις, καθηκοντα και υποχρεωσεις.
Ένας από τους μεγαλυτερους συγχρονους μικροαστικους μυθους είναι αυτό το κλισε «να γεμισω τις μπαταριες μου»
Ποιες μπαταριες;
Τι να γεμισεις;
Όταν εισαι στην πολη πρεπει να βρισκεις τροπους να ξεκουραζεσαι από την καθημερινοτητα. Και η πολη προσφερει τις μικρες ή μεγαλες αποδρασεις της, την αποφορτιση, την συντροφικοτητα, την ενδυναμωση της φιλιας και τα μεσα για οποιασδηποτε μορφης ψυχαγωγια ή διασκεδαση.
Όταν εισαι σε διακοπες βρισκεις τροπο να αναπληρωσεις την κουραση της πολης με αλλου ειδους κουραση. Ποτα, ξενυχτια και διαρκεις μετακινησεις.
Το μονο που δεχομαι είναι η ψυχολογικη ξεκουραση την οποια όμως η πολη απορροφα σε 2-3 μερες.
Σημασια δεν εχει αν ειμαι σε διακοπες ή σε εργασιακη περιοδο.
Σημασια εχει, οπου και αν βρισκομαι, πως διαχειριζομαι τις καταστασεις.
Και μεχρι η καθημερινοτητα να σβησει ολες τις ανωτερω βαρυγδουπιες και να επιστρεψω στη σιγουρια της μιζεριας και της κλαψας, εγω ο υποπτος θα πινω jack daniels….
Υγ. το τελευταιο που εμαθα είναι με τι να αντικαθιστω την ευχη που μισω περισσοτερο από ολες και αναφερομαι στο «καλο χειμωνα»:
Καλο ακαδημαϊκο ετος!!!!
Υγ2. Μπορει να διαβαζομαι ξενερωτος που δεν γραφω για τις φωτιες αλλα δεν το κανω γιατι
Α) η θλιψη και η απελπισια δεν με αφηνουν.
Β) Βλεπω τους πολιτικους στην τηλεοραση και δει τους εγκληματιες κυβερνωντες και τους θαυμαζω.
