ΠΑΡΙΣ ΡΟΥΠΟΣ

 

Παγκοσμίως άγνωστος stand up comedian που αποφάσισε να γίνει απότομα διάσημος. Όπως και τόσοι άλλοι που προσπάθησαν να προκαλέσουν ντόρο, έπαιξε το ονοματάκι τους για λίγο και μετά επέστρεψαν στα γνωστά τους λημέρια. Αγαπημένο πεδίο, ο υπόνομος των κοινωνικών δικτύων, το Χ, θα κάνει ένα κύκλο μιας ημέρας και μετά ποιος θα τον θυμάται…

Αν και το Πάρις Ρούπος για αλβανικό μου κάνει, δεν με νοιάζει και τόσο τι λέει για την ελληνική σημαία. Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι η υποκρισία της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα. Αυτή που δημιουργεί κλίμα στα σόσιαλ επειδή διαθέτει στρατιές άεργων καλοπληρωμένων  άχρηστων, που δημιουργούν 200 λογαριασμούς ο καθένας και «εκφράζουν την κοινωνία».

Δεν μπορεί όταν κάνει ένα αστείο ο Μάρκος Σεφερλής ή ο Σίλας Σεραφείμ να τον στήνουν στα 5 μέτρα και να τον πυροβολούν, ενώ το Ρούπος να είναι ο ήρωας της ελευθερίας.

Δεν μπορεί να βεβηλώνουμε την Ορθοδοξία μας στην Εθνική Πινακοθήκη και να είναι τέχνη. Ή την Ελληνική σημαία για την οποία έγιναν τεράστιες και ανυπέρβλητες θυσίες, να την κάνει σουρωτήρι ένας Ρούπος.

Η αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα ανέχεται αστειάκια με τους Παλαιστινίους;;; 

Με τους gay;;; 

Με την κομμουνιστική ιδεολογία που κοροϊδεύει τους ανθρώπους και σε όποιον τόπο εφαρμόστηκε, επικράτησε η πείνα και ο θάνατος;

Αυτό το Ρούπος θα έκανε πλακίτσα με το Κοράνι;; 

Με μια σημαία ενός Ισλαμικού κράτους;; 

Με τη Χαμάς;; 

Με τη σημαία του Αλβανικού κράτους;;

Προφανώς όχι γιατί εκεί πέφτει τσεκούρι. Στην Ελλαδίτσα όμως βρίσκουμε και τα κάνουμε.

Που θέλω να καταλήξω :

Ναι στην ελευθερία του λόγου.

Δεν τα ισοπεδώνουμε όλα. Σύμβολα, ιερά και όσια δεν είναι αντικείμενο επίδειξης εγκεφαλικής αναπηρίας και μαυροψυχίας.

Δεν με νοιάζει τι είπε σε ένα stand up ένας χλέμπουρας. Θα παίξει λίγο το όνομα του και μετά θα ξαναγυρίσει στη χωματερή του.

Το κήρυγμα όμως αντιφασισμού από τους κατεξοχήν και εξ ορισμού φασίστες, δεν αντέχεται.

Υγ. Α ρε Ερντογάν που σας χρειάζεται….

ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

 

Οι περισσότεροι ζούμε στην Αθήνα οπότε τα περιφερειακά νέα κάπου περνάνε στα ψιλά.

Ήμουν στο Πόρτο Χέλι. Μεγάλα προβλήματα με την υδροδότηση και οι κάτοικοι προτιμούν το εμφιαλωμένο.

Πήγα στην Άρτα. Ένας νομός που κατά 80% είναι ορεινός και βρέχει και η υδροδότηση έχει πρόβλημα και μου συνέστησαν να πίνω εμφιαλωμένο.

Πήγα στην Πρέβεζα. Κόβανε το νερό, ήταν σε αντιπαράθεση από ότι μου έλεγαν με τη Λευκάδα, έστελναν ανθρώπους για να κρατάνε τη βάνα ανοιχτή, τραγέλαφος !

Έχω φίλους στο μέτωπο του νομού Κορινθίας. Από Βραχάτι, Κιάτο, Ξυλόκαστρο. Μεγάλα προβλήματα με διακοπές για αρκετές ημέρες και με το σκεπτικό «νερό να έχουν τα ξενοδοχεία και τα εξοχικά στην παραλία και όλοι οι άλλοι…»

Η διαφθορά, η σήψη και η παρακμή στην Ελλάδα δεν αφορά μόνο το κοινοβούλιο. Είναι κάθετη.

Η τοπική αυτοδιοίκηση επιμένει να δίνει ένα σκασμό λεφτά «στον πολιτισμό» που σημαίνει λαϊκοποπ σκυλολέο συναυλίες και πανηγύρια παραδοσιακής μουσικής με ηλεκτρικές κιθάρες και σινθεσαϊζερ.

Χρόνια ολόκληρα είχα βαρεθεί να ακούω για την ορθή διαχείριση του νερού που δεν κάναμε και το πρόβλημα είναι μπροστά μας.

Δυστυχώς αγρόν ηγοράζουμε καθώς τα ρίχνουμε στον «υπερτουρισμό».

 

Παραμύθια αυτοπαρηγοριάς   

Η Ρώμη μαζεύει ετησίως τους τουρίστες που έχει όλη η Ελλάδα και κλαιγόμαστε. Το σύνδρομο της τοπικής κοινωνίας που από τη μια ενοχλείται από τους επισκέπτες αλλά χάρη σε αυτούς οι ντόπιοι:

Κάνουν μεροκάματα συντήρησης στα εξοχικά

Πουλάνε προϊόντα – ως επί το πλείστον μαύρα

Εργάζονται οι ίδιοι με μισθό

Ανοίγουν επιχειρήσεις

Ανεβαίνει η αξία της περιοχής με πολλές προεκτάσεις

Αλλά κατά τα άλλα, «ο υπερτουρισμός» φταίει και όχι η δική μας οργάνωση και διαχείριση.

Πρέπει να σοβαρευτούμε έστω και τώρα που είναι αργά.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ part 4

 

Ø  Είπεν ο Αββάς Αντώνιος: Γνωρίζω μοναχούς οι οποίοι μετά από πολλούς κόπους εξέπεσαν και έφθασαν εις παραφροσύνην, δια το ότι ήλπισαν εις τον ιδικό των αγώνα και με τον λανθασμένον συλλογισμόν καταφρόνησαν την εντολήν εκείνου όπου είπεν: Επερώτησε τον πατέρα σου και θα σε πληροφορήση. 

Ø  Επεσκέφθη κάποτε ο μακάριος Θεόφιλος ο αρχιεπίσκοπος τον Αββάν Αρσένιον, μαζί με κάποιον εξουσιαστήν. Ηρώτα δε τον γέροντα δια ν’ ακούσουν από αυτόν λόγον ωφελείας. Και αφού εσιώπησεν ολίγον ο γέρων απεκρίθη εις αυτόν: Και αν εάν σας ειπώ, θα τηρήσετε; Οι δε υπεσχέθησαν ότι θα τηρήσουν. Και τους είπε ο γέρων: Όπου αν ακούσετε ότι είναι ο Αρσένιος, μη πλησιάσετε.

Ø  Είπεν ο Αββάς Δανιήλ ότι μας διηγήθη ο Αββάς Αρσένιος, τάχα διά κάποιον άλλον όμως δε αυτός ήτο. Ότι ενώ εκάθετο ένας γέρων εις το κελλίον του, του ήλθε φωνή όπου έλεγεν: Έλα και θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων. Και σηκωθείς εβγήκεν έξω και τον έφερεν εις ένα τόπον, και έδειξεν ένα Αιθίοπα ο οποίος έκοπτε ξύλα, και έκαμε μεγάλο φορτίον. Εδοκίμαζε δε να το σηκώση και δεν ημπορούσε και αντί να αφαιρέση από αυτό, πάλιν έκοπτε ξύλα και επρόσθετεν εις το φορτίον και τούτο έκαμνε πολύν καιρόν. Και αφού επροχώρησεν ολίγον, του έδειξεν άνθρωπον ο οποίος εστέκετο επάνω από πηγάδι, και έβγαζε νερόν από αυτό και το έβαλλεν εις δεξαμενήν τρυπημένην και το ίδιον νερόν χύνετο εις το πηγάδι. Και του λέγει πάλιν: Έλα να σου δείξω άλλο. Και βλέπει ναόν των ειδώλων και δύο άνδρας οι οποίοι εκάθοντο εις άλογα και εκρατούσαν ξύλον πλαγίως, ο ένας απέναντι του άλλου. Ήθελαν δε να έμβουν δια της θύρας και δεν ημπορούσαν, διότι το ξύλον ήτο πλάγιον και δεν εταπεινώθη ο ένας όπισθεν του άλλου, δια να φέρη το ξύλον κατ’ ευθείαν και δια τούτο έμειναν έξω από την θύραν. Αυτοί είναι λέγει, εκείνοι όπου κρατούν ωσάν ζυγόν δικαιοσύνης με υπερηφάνειαν και δεν εταπεινώθησαν δια να διορθώσουν τους εαυτούς των και περιπατήσουν την ταπεινήν οδόν του Χριστού δια τούτο και μένουν έξω από τη βασιλεία του Θεού. Εκείνος δε, όπου κόπτει ξύλα είναι άνθρωπος με αμαρτίες πολλές και αντί να μετανοήση, άλλας παρανομίας προσθέτει επάνω εις τας αμαρτίας του. Και εκείνος όπου εβγάζει τον νερόν, είναι άνθρωπος όπου κάμνει μεν έργα καλά. Επειδή όμως είχε ανακατωμένα εις αυτά και κακά, με αυτό έχασε τα καλά του έργα. Πρέπει λοιπόν να προσέχη πας άνθρωπος εις τα έργα του, δια να μη κοπιάση ματαίως.

Ø  Έλεγεν ο Αββάς Δανιήλ, ότι όταν έμελλε να κοιμηθή, μας παρήγγειλε, λέγων:  Μη φροντίσετε να κάμετε τραπέζια ελεημοσύνης δι εμέ. Διότι εάν εγώ έκαμα δια τον εαυτόν μου ελεημοσύνην, αυτήν έχω να εύρω.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ

 

Καλά το πανηγυρίσαμε, καλά το χαρήκαμε αλλά ξέρεις πως σε αυτή τη μεριά του διαδικτύου θα διαβάσεις μια αληθινή άποψη που δεν έχει παράπλευρα οφέλη, ούτε αποσκοπεί σε κάτι.

Γράφω ότι βλέπω κατά πως μου κόβει και το πολύ πολύ να είναι λάθος. Φυσιολογικά, κάποια θα σου αρέσουν και κάποια όχι. Και πάλι φίλοι είμαστε.

Το χάλκινο μετάλλιο ήρθε κυρίως γιατί μας ευνόησαν οι παρακάτω συγκυρίες:

Α) Δύο από τα φαβορί, χαιρέτησαν νωρίς. Οι Σέρβοι απορρυθμίστηκαν με τον τραυματισμό του Μπογκντάνοβιτς και ενδεχομένως να πίστεψαν ότι στον αγώνα τους με τη Φινλανδία, τους αρκούσε η φανέλα. Οι δε Γάλλοι που κατέβασαν τη μισή ομάδα αλλά και πάλι ήταν σπουδαίοι, έχασαν από τους Γεωργιανούς που έδωσαν τη μάχη της ζωής τους.

Β) Πρώτη φορά είδα μια τόσο κακή Ισπανία. Θα μου πεις ότι έκαναν ότι αναγκαστικά θα κάνουμε και εμείς προσεχώς. Εκ βάθρων ανανέωση. Το γεγονός όμως είναι πως δύσκολα θα τους ξαναπετύχουμε τόσο χάλια. Που και πάλι δηλαδή, την ψυχή μας έβγαλαν μέχρι να τους καταβάλλουμε.

Γ) Η πρώτη καλή ομάδα που συναντήσαμε, με πληρότητα και λύσεις κοντά και μακριά από το καλάθι ήταν η Τουρκία με την οποία κλατάραμε. Μέχρι τότε τι κάναμε; Περάσαμε από έναν όμιλο της πλάκας. Μετά βρήκαμε μπροστά μας το μαχητικό αλλά τίποτα παραπάνω εδώ και πολλά χρόνια Ισραήλ. Μετά μια Λιθουανία που είχε κορμιά όπως αυτό του σπουδαίου Βαλαντσιούνας αλλά με μικρής αξίας περιφερειακούς παίκτες. Θα μου πεις βέβαια πως Μαρτσιουλιόνις και Γιασικεβίτσιους δεν βρίσκονται κάθε μέρα.  

Η αμέσως επόμενη καλή ομάδα που βρήκαμε στο διάβα μας ήταν η Φινλανδία η οποία είναι καλύτερη από τη δική μας και στα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει.

Γιατί όμως κερδίσαμε;

Α) Γιατί είμαστε πιο έμπειροι. Για αυτούς ήταν ο πρώτος τους μικρός τελικός. Οι δικοί μας έχουν παίξει σε μεγάλες διοργανώσεις, και με την Εθνική και στην Ευρωλίγκα, έχουν ατσαλώσει από τα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία

Β) Γιατί οι διαιτητές μας άφησαν στην αρχή να παίξουμε πολύ επιθετική άμυνα, μας έδιναν και τις βολές, αλλά προς το τέλος το μετάνοιωσαν και είπαν να το ισορροπήσουν. Πάλι καλά που είχαμε προλάβει να πάρουμε τη διαφορά

Γ) Γιατί επιτέλους πλαισίωσαν τον Γιάννη επιθετικά, δύο παίκτες αντί για έναν ή κανέναν. Οπότε βάλαμε 92 πόντους.

Δ) Γιατί όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τέλος, νομίζω πως ο Θεός αποφάσισε πως είναι κρίμα ο Γιάννης που μας κάνει τη χάρη να έρχεται, να επιστρέψει για μια ακόμα φορά στην Αμερική με άδεια χέρια. Το άγχος της επιτυχίας μας έπνιξε και κάναμε απανωτά λάθη. Σε αυτό το σημείο είδα και την αδράνεια του Σπανούλη. Δεν μπορεί να χάνεις προβάδισμα 17 πόντων και απλώς να το παρακολουθείς. Περιμένω να τον  δω με τη Μονακό τι θα κάνει φέτος. Ναι, τώρα το γράφω αυτό που ο συμπαθέστατος, και εξαιρετικός  Kill Bill έχει το μετάλλιο. Στο σημείο που κάνουν την τελευταία αντεπίθεση τους, εκεί ήθελα να δω μια καλύτερη διαχείριση από έναν άνθρωπο που παρόμοιες καταστάσεις τις έχει ζήσει στο έπακρο. Επίσης με την Τουρκία, όταν βλέπεις ότι ο Γιάννης δεν τρέχει να μαρκάρει στο τρίποντο και ο Οσμάνι σου έχει βάλει ήδη 3, κάτι πρέπει να κάνεις. Τελικά ο Τούρκος σούταρε μόνος του, έκανε το παιχνίδι της ζωής του με 28 πόντους και 6/8 τρίποντα και μας καθάρισε. Στον τελικό με τη Γερμανία, ο Οσμάνι έβαλε …τρεις!

 

Τι πραγματικά όμως μας δίνει αυτό το μετάλλιο; Αυτή η τρίτη θέση τι μας προσφέρει;

Α) Μεγάλη χαρά που είχαμε χρόνια να γευθούμε.

Β) Μια βαθιά ανακούφιση, ανάσα και λύτρωση για τη συνέχεια που δεν θα είναι καλή. Κάτι να θυμόμαστε, να παρηγοριόμαστε.

Γ) Το εισιτήριο του Γιάννη για να μας ξανάρχεται. Ακόμα και ο τελευταίος άσχετος με το μπάσκετ καταλαβαίνει πως χωρίς τον Γιάννη, ούτε από τον όμιλο δεν θα περνάγαμε. Θυμίζω πως με τη Βοσνία χάσαμε.

Δ) Κάποιοι παίκτες που εύκολα λένε το όχι στην πρόσκληση της Εθνικής Ομάδας, τώρα θα τους είναι λίγο πιο δύσκολο.

Ε) Επειδή είμαστε τοξικός και μίζερος λαός, στα επόμενα που δεν θα πάνε καλά, διάφοροι τυχάρπαστοι θα κράζουν στα δίκτυα για να νοιώσουν καλύτερα από τη δική τους μίζερη ζωή, θα υπάρχει ένας αντίλογος.

ΣΤ) Κερδίζουμε χρόνο στις επόμενες αποτυχίες μπας και βρεθούν άλλα 2-3 παιδιά που να μπορούν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο.

Και μετά; Θα ακολουθήσουν ανάλογες επιτυχίες;

Όχι. Ξεκάθαρα όχι.

Οι λόγοι είναι :

 Στην επόμενη διοργάνωση ο Σλούκας που απεδείχθη πολύ σημαντικός, θα είναι 38 ετών. Άσχετα αν τον παρακαλάνε οι δημοσιογράφοι, δεν νομίζω πως θα παίξει. Είδαμε όλοι πως με τη Φινλανδία, στο τέλος ο Κώστας δεν άντεχε ούτε λεϊ απ να βάλει. Ακόμα και στις κρίσιμες βολές, τη μια την έχασε. Μετά τις έβαλε ο Γιάννης και το ξεχάσαμε. Ο Παπανικολάου θα είναι και αυτός 37. Ίσως πάει αλλά για τα αποδυτήρια. Ο Καλάθης – που θα ήταν αυτός εκεί αντί του Κατσίβελη – θα είναι και αυτός 38. Ακόμα και ο Θανάσης θα είναι και αυτός 35, αλλά αυτός θα έρθει. Όμως στον αγώνα δεν θα μπορέσει να βοηθήσει.

Άρα λοιπόν  το πρώτο κομμάτι έχει να κάνει με τους παίκτες που θα αποχωρήσουν.

Το δεύτερο είναι ο κορμός που μένει.

Ο Λαρεντζάκης δεν μπορεί. Ο Τολιόπουλος με τον Καλαϊτζάκη όταν πιεστούν στην τρίπλα δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν. Ο Μήτογλου ήταν πολύ κακός. Ο Ντόρσεϊ ήρθε γιατί βαρέθηκε τον πάγκο του Ολυμπιακού αλλά η ιστορία του έχει αποδείξει πως δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτόν. Μπορεί του χρόνου να βρει χρόνο συμμετοχής και να προτιμήσει τις διακοπές όπως έκανε στο παρελθόν. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο δεν ξέρει μπάσκετ. Μπορεί να κάνει τάπες, να πάρει ριμπάουντ αλλά στην επίθεση άμα δεν του δώσεις τη μπάλα κάτω από το καλάθι και να είναι μόνος του, μην περιμένεις τίποτα.

Εν ολίγοις λοιπόν, οι παίκτες που θα είναι ο κορμός για τις επόμενες διοργανώσεις είναι μέτριοι ρολίστες που δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Το τρίτο κομμάτι έχει να κάνει με τους αντικαταστάτες. Από όσους έχουμε δει ο μόνος αξιόλογος είναι ο Αβδάλας. Θα μου πείτε πολλοί για τον Ρογκαβόπουλο αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Τον είχαμε στην ΑΕΚ και το παιδί νομίζει ότι είναι ο Μπογκντάνοβιτς. Έκανε ένα καλό εξάμηνο στη Μπασκόνια ( ταλέντο έχει, δεν αντιλέγω ) και σήκωσε μύτη αρνούμενος την πρόσκληση της Εθνικής ! Μπορείς να βασιστείς σε αυτόν;;

Ο Σαμοντούροβ στο μόνο παιχνίδι που διακρίθηκε ήταν με το Ισραήλ γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν τα κορμιά να αντιπαρατάξουν. Στα επόμενα παιχνίδια δεν τον πολυείδαμε. Κίνηση με πλάτη δεν έχει. Να κοντράρει τα θηρία δεν μπορεί. Ένα στατικό ελεύθερο σουτ έχει αλλά πρέπει να αποκτήσει και άλλες αρετές για να σταθεί επαρκώς. Αλλιώς θα είναι ο αιώνιος συμπαθής ρολίστας. Οπότε δεν έχεις παίκτες. Εκτός και αν ο Λιοτόπουλος εκτιναχθεί στην Αμερική. Ή βρούμε κανένα άλλο παιδί της διασποράς που να ξεχωρίζει και το ενθυλακώσουμε. 

Σε απλά ελληνικά, όσο θα μας έρχεται ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα είμαστε αξιόμαχοι ελπίζοντας να εμφανίζεται επιθετικά στον αγώνα άλλος ένας ή δύο παίκτες. Αλλά με τις πραγματικά καλές ομάδες, θα είμαστε χαμένοι από χέρι. Με τους Τούρκους τα είδαμε, οι Φινλανδοί είναι αυτοί που έρχονται, με τους Γερμανούς και τους πλήρεις Γάλλους χαιρετάμε, οι Σέρβοι δεν είναι για εμάς και μόλις σου ανέφερα 5 ομάδες. Ακόμα και τους Γεωργιανούς και τους Πολωνούς με αίμα θα τους κερδίζαμε. Αποφεύγω να μιλήσω για τους Ισπανούς γιατί θέλω να δω αν η ανανέωση τους θα τους πάει πιο κάτω ή αν θα αρχίσουν να ανεβαίνουν. Ακόμα είναι νωρίς.

Ατομικές επιδόσεις :

Μου αρέσει ο Σπανούλης ως προπονητής. Για τις δηλώσεις του και την προσωπικότητα του. Καταφέρνει να διατηρήσει την κληρονομιά που παρέλαβε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, να διατηρεί την ομάδα ενωμένη. Από ότι είδα είναι δίκαιος και σε όλους έδωσε ευκαιρίες. Ακόμα και στις επιλογές της τελικής 12άδας, έκανε τις σωστές. Επίσης, η απόφαση του να βάλει τον Γιάννη στο 5 ήταν το κλειδί της επιτυχίας μας. Άλλοι Εθνικοί προπονητές είτε τον έβαζαν στη γωνία, είτε στο 3, είτε στο 4, και μπερδεύονταν όλοι. Τώρα στο 5 πήραν όλοι χωροχρόνο. Παρά τις βλακώδεις γκρίνιες, καλά έκανε στην προετοιμασία που τον άφησε να κάνει το πρόγραμμα του για να είναι έτοιμος όπως πρέπει.

 

Δημήτρης Κατσίβελης

Εξαργύρωσε μια καλή χρονιά στον ΠΑΟΚ αλλά δεν είδαμε την αγωνιστική άνοδο του και στην Εθνική. Θα μου πεις δεν είναι το ίδιο. Κανονικά στη θέση του θα ήταν ο Καλάθης αλλά τραυματίστηκε. Όπως και να χει, ο καλός ρολίστας Κατσίβελης είναι ήδη στα 33 και πήρε ένα μετάλλιο για την παρουσία του στις Εθνικές ομάδες από το 2006. 

Γιαννούλης Λαρεντζάκης

Η έλλειψη περιφερειακών παικτών στο ελληνικό μπάσκετ, έδωσε και μια θέση στον Γιαννούλη στο ρόστερ. Δεν μπορεί το παιδί. Τρίπλα δεν έχει, διείσδυση δεν έχει, γρήγορος στην άμυνα και στην επίθεση δεν είναι, mid range προσπάθειες δεν μπορεί να πάρει, παρά μόνο το στατικό ελεύθερο σουτ που κάνει αφού του δημιουργήσει τη φάση κάποιος άλλος. Δεν μπορεί. Μπορεί όμως να τραγουδήσει, να χειροκροτήσει, να μανουριάσει με τους αντιπάλους, να ανοίξει κουβέντα με τους διαιτητές, να κάνει δημόσιες σχέσεις ( καλές και κακές ) με την κερκίδα και να πρωταγωνιστήσει σε ινσταγκραμ στοριζ. Όσο πιο πολύ ένας παίκτης μιλάει, άλλο τόσο δεν μπορεί να παίξει.

Ντίνος Μήτογλου

Μια έκλαμψη στον αγώνα με τη Φινλανδία δεν μπορεί να σβήσει ένα κακό τουρνουά. Στα νοκ άουτ παιχνίδια ήταν ανύπαρκτος. Το παιδί πρέπει να μετακινηθεί στο 5. Αλλιώς και στον Παναθηναϊκό θα φάει μπόλικο πάγκο. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ευστοχία που δεν την είχε.  Στο ευρωμπάσκετ, όποιον μάρκαρε, άφηνε τον Ντίνο δύο μέτρα πίσω. Ούτε ριμπάουντ πήρε. Μόλις 3 μ.ο. Κινήσεις με πλάτη δεν έχει και μόνο με μέτωπο στο καλάθι μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Δεν αρκεί μόνο η τακτική και η αμυντική προσπάθεια. Στο μπάσκετ χρειάζεσαι επίθεση.

Κώστας Σλούκας

Ο δεύτερος σκόρερ μας με περίπου 10 πόντους μ.ο. και 44% στο τρίποντο. Ήταν πολύ σημαντικός. Κουράστηκε στο τέλος αλλά όσο είχε δυνάμεις και ο Σπανούλης τον διαχειρίστηκε όσο καλύτερα γινόταν, ήταν πολύτιμος. Με την επιθετική του συμβολή, τις πάσες και κυρίως τις αποφάσεις μέσα στο παιχνίδι. Έκανε πολύ καλό τουρνουά σε γενικές γραμμές και τον ευχαριστούμε.

Τάϊλερ Ντόρσι

Αυτός ήταν καλός. Ο δεύτερος σκόρερ μας με 12,6 πόντους μέσο όρο. Βαρέθηκε από τη ναφθαλίνη του Ολυμπιακού και ήθελε να αποδείξει ότι αξίζει. Ήταν καταλυτική η παρουσία του με την Ισπανία και ήταν πολύ καλός με την Φινλανδία. Όμως φοβάμαι πως αν μέσα στη χρονιά παίξει, πρώτα θα κοιτάξει την πάρτη του και μετά θα σκεφτεί αν θα έρθει. Το έχει ξανακάνει.

Βασίλης Τολιόπουλος

Δεν έχω κανένα παράπονο από το παιδί. Έδωσε ότι είχε. Πήρε ευθύνη και ανταπεξήλθε. Όμως όποιος τον πιέζει στην τρίπλα δυσκολεύεται. Είχε 7,8 πόντους μ.ο. με 39% στο τρίποντο! Εδωσε και ανάσες και λύσεις.

Κώστας Παπανικολάου

Βγάζω έξω τις δηλώσεις και πόσο καλός αρχηγός και πόσο συμπαθής είναι. Μιλάμε για μπάσκετ. Βοήθησε στην άμυνα αλλά λίγα πράγματα στην επίθεση. Ότι κάνει και στον Ολυμπιακό δηλαδή. Λογικά αυτός θα είναι ο τελευταίος μεταβατικός κρίκος στην επόμενη γενιά.

Αλέξανδρος Σαμοντούροβ

Στο χέρι του είναι αν θα παραμείνει ένας συμπαθής ρολίστας με ένα αξιοπρεπές στατικό σουτ – κάτι σαν τον Μήτογλου στο πιο λεπτό δηλαδή – ή αν θα αναπτύξει και άλλες αρετές αν θέλει να πάει πιο ψηλά. Πολύ καλός με το Ισραήλ που βρήκε τις αδυναμίες τους και τις εκμεταλλεύθηκε. Στα υπόλοιπα δεν τα κατάφερε αλλά για πρώτη συμμετοχή δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις.  

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης

Καλώς ή κακώς ο καθένας φέρνει στην Εθνική ότι κουβαλάει με την ομάδα του. Ο Καλαϊτζάκης στον Παναθηναϊκό τι κάνει; Παίζει άμυνα με ξαφνικές άμυνες και επειδή οι αντίπαλοι αμυντικοί μαζεύονται για να σταματήσουν τον Ναν και τον Γκράντ, σουτάρει που και που ένα τρίποντο από τη γωνία. Έκανε τουλάχιστον 6 φορές την ίδια φάση. Είναι στο πλάι και ξεφεύγει από τον προσωπικό του αμυντικό χάρη στα αθλητικά του προσόντα.

Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης εφορμά και απέχει 3 μέτρα από το καλάθι.

Τι κάνει ένας κανονικός παίκτης;

Α) Mid Range

Β) Φλόουτερ

Γ) Τελειώνει τη φάση με κάρφωμα ή με λέι απ που το έχει ήδη αποφασίσει.

Ο Παναγιώτης σκέφτεται ότι πρέπει να πλησιάσει και άλλο.

Προχωρά.

Φτάνει στο μισό μέτρο.

Α) Να καρφώσει;

Β) Να κάνει λέι απ;

Γ) Να σκοράρει με ταμπλό;

Τι από τα τρία;

Οι επιλογές γυροφέρνουν σαν αστραπές στο κεφάλι του

Κάποιος αμυντικός έρχεται προς το μέρος του.

Τι θέλει τώρα αυτός;

Τελικά τι να κάνω;

Η κατάληξη είναι να πηγαίνει η μπάλα κάπου προς το καλάθι, φυσικά να το χάνει και να πιάνει το κεφάλι του.

Εμ δεν γίνεται δουλίτσα Παναγιώτη. Βάλτο το ρημάδι !!! Μπαίνεις στην ανοιχτή διάβαση και δεν ξέρεις τι να κάνεις!

 

Κώστας Αντετοκούνμπο

Το παιδί δεν ξέρει μπάσκετ. Παίρνει λίγα ριμπάουντ, κάνει πολλά ηλίθια φάουλ, από τις βολές κάνει ερμπολ, κινήσεις κάτω από το καλάθι δεν έχει. Ούτε σουτ. Ούτε χουκ. Τα συμβόλαια του σε καλές ομάδες με εξαιρετικές απολαβές οφείλονται στο επίθετο του. Για αυτό και δεν στέριωσε πουθενά. Όπου πήγε τον έδιωξαν. Μου φτάνει όμως ότι για Κώστας ήταν σοβαρός και βοήθησε στην άμυνα και στις τάπες. Ξέρω ότι για να γίνει σκόρερ θα πρέπει να του δώσεις τη μπάλα κάτω από το καλάθι και να είναι μόνος του. Τσακωμένος με την ατομική προπόνηση και ενίοτε με τους αντιπάλους. 28% στις βολές;;; Είναι δυνατόν από επαγγελματία παίκτη;

Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Δεν με νοιάζει τι μπάσκετ παίζει. Θέλω να είναι εκεί για πολλούς λόγους. Για την ομάδα, για την παρέα, για την ψυχή, για τους συμπαίκτες του, για τον Γιάννη, για τα αποδυτήρια, για όλους μας που τον βλέπουμε, τον αγαπάμε και θα θέλαμε να είναι ο κολλητός μας. Ναι, δεν τρελάθηκα. Σε μια ομάδα – ποσώ δε μάλλον η Εθνική - που παίζει 10 μέρες το χρόνο, χρειάζεσαι και τέτοιους. Σάμπως αδικήθηκε και κάποιος έναντι του Θανάση;;

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο δεν είναι ένας παίκτης της Εθνικής. 

ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ.

 

Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Μια ομάδα μόνος του. Μας πήρε από το χεράκι και μας έδωσε το χάλκινο. Ανέδειξε και άλλους παίκτες ( Ντόρσι – Τολιόπουλο ) που χωρίς αυτόν θα πέρναγαν και δεν θα ακουμπούσαν. Όλες οι ομάδες έχουν τουλάχιστον δύο σοβαρούς παίκτες. Οι Γερμανοί για παράδειγμα εκτός από τον Σρέντερ έχουν και τον Βάγκνερ. Ο Γιάννης δεν είχε κανέναν. Προσευχόμασταν πότε θα βγει λίγο ο ένας και λίγο ο άλλος να βάλουν τα ελεύθερα σουτ που τους δημιουργούσε ο Γιάννης. Οι Τούρκοι εκτός από τον βλάκα τον Σεγκούν, είχαν και τον Λάρκιν που σε πολλές φάσεις πήρε την ομάδα πάνω του όπως και τον Οσμάν. Όταν δοκίμασε να το κάνει ο Ντόρσι δεν του βγήκε.  

Βελτιωμένος στο mid range κάτι που έχουμε δει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Το τεράστιο προσόν του είναι πως είναι το ίδιο καλός και στην επίθεση και στην άμυνα. Δεν έχει το επιθετικό ταλέντο του Ντουράντ, του Κάρι και του Γιόκιτς. Όμως υπερέχει ότι και στις δύο πλευρές του γηπέδου είναι εξαιρετικός. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο τρίποντα. Ο άνθρωπος είναι 2.13, κατεβάζει τη μπάλα, κάνει πολύ γρήγορα πλάγια βήματα, αστραπιαία coast to coast, και είναι ολοφάνερο ότι έχει ρίξει τόνους δουλειάς. Χωρίς αυτόν ούτε τον όμιλο δεν θα περνάγαμε.

Βέβαια τώρα άλλαξε και μια σημαντική συνθήκη. Παλιότερα τον Γιάννη μέσα στην ομάδα τον έβλεπαν με φθόνο. Γιατί κάθεται μόνος του, γιατί πάει στην τάδε εκδήλωση, γιατί παίζει εκεί που παίζω και εγώ. Ίσως η 16ετής έλλειψη διάκρισης, μας οδήγησε στην αλήθεια. Ο άνθρωπος είναι παγκόσμιος σταρ, τεράστιας αναγνώρισης, χάρη μας κάνει που έρχεται, οπότε εμείς θα προσαρμοστούμε σε αυτόν και όχι το αντίστροφο. Ξέρω. Σε τσούζει αυτό το «χάρη μας κάνει» που σου έγραψα αλλά είναι η αλήθεια. Εμείς τον έχουμε ανάγκη. Όχι αυτός εμάς. Θα μπορούσε να πει «Κύριοι, ήρθα σε 7-8 διοργανώσεις, φτάνει. Έχω τώρα πια 4 παιδιά, λυπάμαι. Στη Νιγηρία, μάλλον θα πέθαινα, στην Ελλάδα έστω και δύσκολα αλλά έζησα, και εγώ με τη σειρά μου σας διαφήμισα, ήρθα, έπαιξα πολλές φορές, αλλά είμαι 30 πια και δεν αντέχω άλλο. Οι απαιτήσεις στην Αμερική που παίρνω και 100 μύρια το χρόνο είναι μεγάλες. Καλή επιτυχία θα είμαι μαζί σας νοερά, αντίο». Και όμως το παιδί ήρθε, έκλεισε τα αυτιά του στους ηλίθιους σχολιαστές που τον περιμένουν στη γωνία και ο Θεός του έδωσε και το μετάλλιο που τόσο άξιζε.

 

ΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

 

 

 Οι άσχετοι Έλληνες δημοσιογράφοι όταν αναφέρονται στα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ, καταφεύγουν στις ευκολίες. Οι υποδομές, η αόριστη οργάνωση, η ομοσπονδία. Για λόγους δημοσίων σχέσεων και για να μαθαίνουν ειδήσεις από τα αποδυτήρια, προσπερνούν τον πραγματικό λόγο.

Πρέπει οι Έλληνες παίκτες να δουλέψουν περισσότερο. Να μην αρκούνται μόνο στο πρώτο καλό συμβόλαιο στη μεγάλη ομάδα και μετά άραγμα, άμυνα, σκριν, τακτική και τεράστιες ατομικές ατέλειες γιατί κάνουν μια επαγγελματική προπόνηση.

Όπως ο Πρίντεζης που δούλεψε το αριστερό χουκ και οι άσχετοι δημοσιογράφοι το βάφτισαν πεταχτάρι, λες και δεν είχαμε δει τον Μπερι.

Όπως ο Διαμαντίδης που όταν τον βλέπαμε να σουτάρει στον Ηρακλή γελάγαμε και με τη δουλειά του έγινε ένας πολύ αξιόπιστος σουτέρ.

Όπως ο Τσαρτσαρής που δούλεψε και το σώμα του και το στατικό σουτ.

Όπως ο Σπανούλης που δούλεψε τα πάντα και κατέκτησε τα πάντα.

Όχι όπως ο Παπαλουκάς που όπως ξεκίνησε στον Πανιώνιο, τέλειωσε την καριέρα του γιατί έπαιζε μόνο με το ταλέντο του. Αλλά ήταν τεράστιο το άτιμο, και κάλυπτε τα πάντα.

Από αυτούς που βλέπουμε, μόνο ο Αβδαλας δείχνει να ξεχωρίζει. Ως πότε θα παίζει ο Γιαννης; Μια φορά έλειψε με τη Βοσνία και βουλιάξαμε.

Καλά καλά δεν έχουμε ούτε έναν παίκτη να παίξει με πλάτη!

Ούτε ο Μήτογλου, ούτε ο Κώστας, ούτε ο Σαμοντούροβ, ούτε ο Παπαγιάννης μπορεί να το κάνει! Αν έπαιζαν σήμερα ο Ντικούδης και ο Λάζαρος, θα έκαναν πάρτι !

ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ

 

Επειδή πήρα αρκετά μηνύματα τύπου «ωραία ρε μάστορα, πήγες, μας τα έγραψες, αλλά που πήγες;» αποφάσισα να γράψω τις διαδρομές μου ώστε ο επόμενος να πάρει μια ιδέα. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί σου λένε μόνο τα μέρη. Αν ακολουθήσεις αυτό, είσαι σουπερ.

Εκ των προτέρων σου λέω πως η Ολλανδία έχει περπάτημα. Επίσης ότι αφιέρωσα μια μέρα στο καθένα από τα παρακάτω. Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα το είδα γιατί περπάτησα πολύ. Πιθανώς κάποιος που θα έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεση του θα δει και άλλα, αλλά τουλάχιστον στα βασικά θα είσαι μια χαρά.

 

Αμερσφορντ

 

Λογικά θα βρεθείς στο Amersfoort Centraal που είναι η στάση του τρένου. Αν πας εκεί με λεωφορείο, σε βγάζει ούτως ή άλλως πολύ κοντά. Βάλε στο google maps το Onze Lieve Vrouwetoren που είναι το εμβληματικό πολιτιστικό τους κέντρο. Αφου φτάσεις εκεί, πήγαινε στο Koppelpoort που είναι ένα ωραίο φρούριο πάνω στο κανάλι. Από τον σταθμό λοιπόν μέχρι εκεί, όρεξη να έχεις για περπάτημα.

 

Ουτρέχτη

 

Δύο δρόμους έχει η ζωή. Αν πας με το τρένο, θα κατέβεις στο Utrecht Centraal. Θα περάσεις από το φουτουριστικό Hoog Catharijne, εμπορικό κέντρο. Από εκεί, θα βάλεις στο google maps τον σπουδαίο καθεδρικό ναό του Domkerk. Περπάτα και απόλαυσε την Ντίσνεϊλαντ. Αν πας με ταξί, πες του να σε αφήσει στην Neude. Μπαίνεις κατευθείαν στην παραμυθούπολη με προσανατολισμό το Domkerk. Μετά μπορείς να κατευθυνθείς στην εκκλησία Sint Willibrordkerk που είναι η πιο χρωματιστή καθολική εκκλησία της Ολλανδίας. Μπορείς να κατευθυνθείς παράλληλα με το κανάλι και να χώνεσαι στα στενά. Η Ολλανδία έχει περπάτημα. Ξενάγηση με σκάφος στα κανάλια υπάρχει αλλά είναι κλειστού τύπου με τζάμια οπότε φωτογραφίες και βίντεο, δύσκολο να βγάλεις.

 

Amsterdam

 

Φτάνεις στον κεντρικό σταθμό. Βγαίνεις εκεί που είναι το λιμάνι και στα δεξιά έχει τα σκάφη κλειστού τύπου με τζάμια και αριστερά το σκάφος ανοιχτού τύπου. Αυτό να πάρεις. Κοστίζει 3 ευρώ πιο ακριβά αλλά θα βγάλεις μπόλικες φωτογραφίες και βίντεο. Μετά από μια ώρα και κάτι επιστρέφεις και πήγαινε στην κεντρική οδό που λέγεται Damrak για να φτάσεις στην πλατεία Dam. Θα δεις και μπόλικα μαγαζιά με αναμνηστικά, πάρε από εκεί για να ξεμπερδεύεις. Αριστερά της πλατείας έχει μερικές οδούς που είναι πολλά καταστήματα και εστιατόρια. Ξεκίνα με τη Damstraat και καλή πορεία.

Έχοντας πλάτη τον κεντρικό σταθμό, συνέχισε νότια και πάρε σβάρνα τη συνοικία Jordaan με τις περίφημες 9 οδούς ή De Negen Straatjes. Οι 9 οδοί είναι κομμάτι της συνοικίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει τα κανάλια πέρα δώθε, γεφύρια και σοκάκια. 

Αν αντέχεις το περπάτημα έχει καλώς. Αν κουράστηκες, βγες στην οδό Marnixstraat που περνάνε τα τραμ για να σε πάνε στην πλατεία των μουσείων, τη Museumplein. Για το μουσείο του Βαν Γκονγκ, να έχεις βγάλει εισιτήριο από πριν.

Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η οδός Van Eeghenlaan που στο τέλος της είναι η είσοδος του Central park της Ολλανδίας, του Vondelpark.

Θες δεν θες, θα σε έχει πάρει το βράδυ. Αν αντέχεις, κάνε μια βόλτα στα κανάλια για νυχτερινές φωτογραφίες με τα φώτα της πόλης.

Αυτά είδα, αυτά σου γράφω. Αν έχεις περισσότερες ημέρες, τα υπόλοιπα βρες τα μόνος σου !

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΣΟΣ - ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

 

Καλά να πάθω.

Που να το φανταστώ τον Ιούλιο που έκλεισα τα εισιτήρια, πως θα έπεφτε η παράσταση πάνω στον αγώνα της Εθνικής μας με την Λιθουανία;

Συμπαθέστατοι και οι δύο ηθοποιοί, οι Κρόμπας και Ελευθερίου και αποφάσισα να πάω. Στο Θέατρο Άλσος, στο Πεδίο του Άρεως για το «Σύμφωνο Επιβίωσης» με τον Λευτέρη Ελευθερίου και τον Αντώνη Κρόμπα.

Νόμιζα πως θα δω ένα κανονικό stand up αλλά ήταν διαφορετικό.

Στην αρχή ξεκίνησε με ένα remake ενός καταπληκτικού σκετς που είχε ανέβει στο youtube με τον Κρόμπα και τον Δρακόπουλο. Το remake ήταν κατώτερο του μετρίου.

Στην πραγματικότητα η παράσταση αποτελείτο από τρία βιντεοσκοπημένα σκετς. Οι δύο σπαρτιάτες στρατιώτες, οι δυο αστροναύτες και οι δύο κυρίες. Ενδιάμεσα το σταντ απ.

Ο Λευτέρης Ελευθερίου ήταν δυναμίτης πάνω στη σκηνή. Ο Κρόμπας πολύ πιο κάτω. Τα βιντεοσκοπημένα που έμπαιναν ως σφήνα ήταν πολλά. Παραήταν σπονδυλωτό. Και βέβαια έτοιμα για κάθε παράσταση, για κάθε περίσταση.

Λίγες οι ξεκαρδιστικές στιγμές όπως η μίμηση του Ελευθερίου σε Ρουβά και Χατζηνικολάου. Είναι στιγμές όμως που είναι λίγο παραπάνω υπερβολικός. Επίσης εκεί που ο Κρόμπας κάνει το πρεζάκι και εξελίσσεται σε κριτή για οντισιόν!

Το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς ότι και καλά οι θεατές γράφουν τις ερωτικές τους φαντασιώσεις και σχολιάζονται επί σκηνής, έχει χρησιμοποιηθεί χίλιες φορές από όλους τους stand up comedians.

Περίμενα καλύτερα, πιο ευφάνταστα κείμενα, μια καλύτερη προσπάθεια.  Λίγο αρπαχτή, λίγο άρπα κόλα, λίγο βίντεο, λίγο από δω και από εκεί, άντε να τελειώνουμε και καλό βράδυ.

Με άριστα το δέκα : 5

Υγ. Θα είχε τρομερό ενδιαφέρον μια θεατρική σύμπραξη Αντώνη Κρόμπα και Δημήτρη Καπετανάκου…

ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ

 

Από το πουθενά που λες μου προέκυψε ένα ταξίδι στην Ολλανδία. Ημιεπαγγελματικό, ημιτουριστικό, λίγο από όλα, αλλά συνέβη. Μαζί με διάφορους αγνώστους, σε μια ξένη χώρα που πήγαινα για πρώτη φορά. Αφού ξεπέρασα γρήγορα το πρώτο όχι, πήγα γεμάτος περιέργεια και ανοιχτό μυαλό να γνωρίσω κάτι διαφορετικό, όσο προλάβαινα και όσο μπορούσα.

Μετά από 900 φωτογραφίες και βίντεο σε 3 καθαρές μέρες, 4 πόλεις που γύρισα, 23.000 βήματα μέσο όρο και μείον 6 κιλά ( !  ) στενοχωρήθηκα. Αν έμενα ένα μήνα, θα είχα επιστρέψει φέτες !

Τι ήξερα για την Ολλανδία; Ποδόσφαιρο, Βαν Γκογκ, Αποικίες, βόλεϊ, πόλο και darts και ότι δεν μας γουστάρουν. Μας θεωρούν γύφτους και κατώτερης κατηγορίας. Στα μνημονιακά έτη ήταν από αυτούς που μας ήθελαν έξω από την Ευρώπη και στα ελληνοτουρκικά μας γυρίζουν μονίμως την πλάτη.

Ξεκινάμε λοιπόν από τα βασικά.

Πάνε μια ώρα πίσω. Το Ελευθέριος Βενιζέλος είναι εκατό φορές καλύτερο από το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ που αντί για Schiphol θα έπρεπε να λέγεται «καλωσήλθατε στο άσκοπο και ατέλειωτο  περπάτημα». Ακόμα και τις βαλίτσες σου στο Βενιζέλος τις παραλαμβάνεις πολύ πιο γρήγορα. Άσε δε που και στην επιστροφή, στο τσεκ άουτ, στην αρχή είχαν ένα ταμείο για 200 ανθρώπους και μετά από φασαρία έβαλαν άλλες δύο κυρίες για να εξυπηρετήσουν τον  κόσμο.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση στον πιο σημαντικό εμπορικό δρόμο για την τροφοδοσία της κεντρικής Ευρώπης είναι ότι δεν έχουν ούτε μια πινακίδα, πουθενά, στα αγγλικά ! Μόνο στη γλώσσα τους ! Ο ορισμός του σωβινισμού! Αν κρασάρει η google, τον ήπιες. Αντισταθμίζεται κάπως από το ότι όλοι μιλούν επαρκή αγγλικά ανεξαρτήτως ηλικίας.

Αν θα έπρεπε να δώσω ένα ορισμό της Ολλανδίας, είναι «Ένας περιποιημένος και άριστα οργανωμένος βάλτος». Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, η βροχή κάνει συχνά on/off και τα μόνιμα σύννεφα ευνοούν τον φωτογράφο και μαυρίζουν τη ψυχή.

 

Η μορφολογία :

Ένα ατέλειωτο φλατ λειβάδι. Αν ζούσαν στην ‘Ανω Κυψέλη, θα πάθαιναν έμφαγμα. Έτσι βέβαια εξηγείται πως έχουν εκατοντάδες χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούν καθημερινά. Οι ατέλειωτες ευθείες για έναν επισκέπτη που χαζεύει από εδώ και από εκεί είναι υπέροχες. Αν ζεις όμως εκεί, είναι βασανιστήριο. Οπότε με το ποδήλατο η ευθεία γίνεται πολύ καλύτερα προσπελάσιμη.

 

Οι Ολλανδοί :

 

Οι περισσότεροι έχουν από δύο με τρία σκυλιά ο καθένας. Στα περίχωρα τα βγάζουν βόλτα χωρίς λουρί και δύο φόρες με πλησίασαν γαβγίζοντας απειλητικά. Δεν έγινε κάτι, καθώς τα μάζεψαν οι ιδιοκτήτες τους αλλά μια μικροτρομάρα την πήρα. Δύο φορές στις διαβάσεις των πεζών τα αυτοκίνητα δεν σταμάτησαν και πολλές περισσότερες τα σκουτεράκια έμπαιναν στον ποδηλατόδρομο.

Είναι άνθρωποι που αν τους πλησιάσεις για να τους ρωτήσεις, θα σου μιλήσουν αλλά σου δείχνουν με τον τρόπο τους ότι δεν θέλουν και πολλά πολλά. Δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι. Παρατήρησα όμως πως οι μισές πληροφορίες που μου έδιναν ήταν λάθος. Οι ηλικιωμένοι ήταν πολύ πιο φιλικοί η αλήθεια είναι. Χάρη σε αυτούς είδα κάποια καλά κρυμμένα αξιοθέατα.

Οι Ολλανδές είναι ψηλές, με ωραία σώματα αλλά παντελώς άχαρες. Δεν σου βγάζουν ούτε νανογραμμάριο έλξης και πόθου.

Η γλώσσα τους είναι δυσκοίλια και δύστροπη. Μιλάνε με το λαιμό σε φάση τύπου εμείς δεν είμαστε Γερμανοί οπότε κόβουμε και μερικά. Ακόμα και ο ντόπιος να σου πει ένα τοπωνύμιο, δύσκολα το ξεχωρίζεις.

 

Κόστος ζωής :

 

Αν στην Ελλάδα λέμε για ακρίβεια, είναι γιατί δεν πήγαμε στην Ολλανδία. Το μπουκαλάκι με το νερό που εδώ το βρίσκεις με μισό ευρώ, εκεί τρως τον κεραυνό με 2,5 ! 500% πάνω! Πήγαμε μια μέρα στο burger room και: Μια πατάτες, ένα μπέργκερ και μια μπύρα στο μικρό μπουκάλι ( ναι, δεν υπάρχουν τα μεγάλα που ξέρουμε εκεί ) 46 ευρώ! Σαράντα έξι !

Στο μουσείο του Βαν Γκόνγκ η είσοδος κοστίζει 24 ευρώ. Εδώ όταν η Ακρόπολη πήγε από 18 στα 20 έγινε χαμός. Εμείς πόσο να τη βάλουμε δηλαδή που βλέπεις με το ίδιο εισιτήριο και άλλους αρχαιολογικούς χώρους;

Στο ζωολογικό κήπο του Άμστερνταμ, η είσοδος κοστίζει 30 ευρώ! Είστε με τα καλά σας ! Χίλιες φορές το Αττικό ζωολογικό πάρκο! Δεν μπήκα καν.

Το ταξί; Ο μαύρος χάρος ο ίδιος ! Σε μια συνάντηση, κάποιον τον πήρε ο ύπνος. Κλήση από το ξενοδοχείο, ο πελάτης με βαλίτσα, απόσταση μισής ώρας και ο άνθρωπος έφαγε στο κεφάλι 106 – εκατόν έξι, το γράφω και ολογράφως μη νομίζεις ότι διαβάζεις λάθος  - ευρώ! Εκεί δεν υπάρχουν ταξί στο δρόμο που σταματάς. Μπορεί να τύχει αλλά όλοι παίρνουν uber. Γενικά, μισή ωρίτσα ανοιχτός δρόμος, το 60άρι δεν το γλιτώνεις. Ο καφές; 7 ευρώ! Και είναι και χάλια.

Ξέρω τι σκέφτεσαι. Μα εκεί έχουν μισθούς… Δεν ξέρω αν παίρνουν 500% παραπάνω για να ισοφαρίζουν το νεράκι. Για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι ένα Σάββατο βγαίνουν όλο και όλο.

Κουζίνα :

Για πέταμα. Άνοστα. Σκουπίδια. Χάλι μαύρο. Για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι δεν είδα ούτε έναν χοντρό Ολλανδό για δείγμα. Άμα είσαι όλη τη μέρα στο ποδήλατο και η κουζίνα σου ουσιαστικά σε αποτρέπει για να φας, πώς να παχύνεις;

 

 

Περιβάλλον :

Ατέλειωτο υδάτινο στοιχείο. Κανάλια, ποτάμια, λίμνες. Ατέλειωτο πράσινο. Στα περίχωρα, μεγάλα αθλητικά κέντρα με το λιγότερο 6 γήπεδα ποδοσφαίρου, water parks και παιδικές χαρές. Το νερό τους πίνεται και δεν χρειάζεται να αγοράζεις εμφιαλωμένο. Οι πόλεις τους είναι καθαρές. Τον φροντίζουν τον τόπο τους. Μια καταπληκτική τεχνητή καθαριότητα σε μια φυσική βρώμα.

Το οδικό τους δίκτυο είναι φανταστικό. Πάντα φρέσκια διαγράμμιση, σχεδόν παντού καινούρια άσφαλτος και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα σταματάμε τα έργα τον μισό χρόνο για να μην βρέξει λέει. Δηλαδή εκεί που βρέχει κάθε μέρα πως τα κάνουν;;; Σε όποιον του αρέσει η νυχτερινή οδήγηση, πρέπει να χαρίσει στον εαυτό του αυτή την εμπειρία.

Στην Αθήνα έχουμε τα περιστέρια εν αφθονία. Στο Άμστερνταμ και στην Ουτρέχτη ξέρεις τι έχει; Κοράκια! Του κορακίου το κάγκελο! Σε κάγκελα, σε πινακίδες, τα μαύρα τα κοράκια ! Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε μπορεί και να μην έπινε μέχρι θανάτου, θα είχε παρέα! Που είναι τα ωραία τα τζιτζικια τα δικά μας! Ακούς ένα αέναο κράξιμο!

Τηλεόραση :

Έκανα ζάπινγκ αρκετές φορές για να πάρω μια ιδέα. Έχουν πολλά περισσότερα κανάλια από τα δικά μας. Προβάλλουν τα ίδια σίριαλ. Είδα τον Ηρακλή Πουαρώ που δείχνει μόνιμα η ΕΡΤ, το Law and Order και μάλιστα τους πρώτους κύκλους, το NCIS και το Grey’s Anatomy. Κατά τα άλλα, έχουν μπόλικα τοπικά με πχ τα νέα της Ουτρέχτης, ατέλειωτα πάνελ που μονίμως συζητάνε πένθιμα και κάτι σίριαλ / ταινίες μέσα στην κατάθλιψη.  Σε κάτι μικρά σκοτεινά διαμερισματάκια που ο χωρισμένος με παιδί πρωταγωνιστής έχει μια ζωή ρημάδι, τον παρακαλάει μια μέτρια και καλή γκόμενα και τελικά αυτός επιλέγει μια λίγο πιο σέξι που στην Ελλάδα δεν θα την κοίταγες ούτε μεθυσμένος, για να τον στείλει ακόμα πιο βαθιά στον πάτο.

Αρχιτεκτονική :

Η χαρά του φωτογράφου. Στολίδια, κοσμήματα, υπέροχα, φανταστικά. Απίθανα συμπλέγματα γοτθικού, μεσαιωνικού και μοντέρνου ρυθμού και ευτυχώς που είχα μαζί μου powerbank ! Δεν έχουν μπαλκόνια και τους καταλαβαίνω. Με τέτοιο καιρό είναι δύσκολο. Το κλασικό Ολλανδικό σπίτι στα περίχωρα είναι διώροφο με τη μυτερή σκεπή, με αυλή, μέσα στο πράσινο. Στο Αμστερνταμ όποιος ζει σε πάνω από 45 τετραγωνικά θα πρέπει να νοιώθει όπως οι παίκτες της Εθνικής μπάσκετ που νίκησαν το 2006 στο παγκόσμιο της Σαϊτάμα τους Αμερικανούς. Πλακόστρωτα παντού, και τα σύγχρονα κτίρια έχουν κόκκινα, κίτρινα και γκρι τούβλα. Εκτός από τα τελείως industrial με τις εντυπωσιακές καμπύλες.

Κοινωνία :

Έχουν πολλούς μετανάστες και αυτοί. Εργάζονται ως οδηγοί στα λεωφορεία και στα ταξί, στα ξενοδοχεία, στην καθαριότητα και στην εστίαση. Ένας μάλιστα μας μίλησε σε ξενοδοχείο  στα ελληνικά και μας είπε ότι ήταν Ιταλός. Ως γνωστόν οι Ιταλοί είναι τόσο τουριστικά αναλφάβητοι που ούτε αγγλικά δεν ξέρουν. Τον έκοψα και λόγω τεράστιας Σεπολιώτικης εμπειρίας του λέω, «Τίρανα ή Αργυρόκαστρο;» Με κοίταξε τρομαγμένος. Δεν επέμεινα.

Όταν πήραμε σκάφος για ξενάγηση στα κανάλια του Άμστερνταμ είδα σε αρκετά διαμερίσματα κρεμασμένες λοατκι σημαίες.  Ρώτησα και μου είπε ο καπετάνιος ότι τις κρεμάνε λέει γιατί είναι υπερήφανοι. Σάμπως τους κυνηγάει κανένας και βάζουν σημαίες;

Τα καταστήματα κλείνουν καθημερινά στις 5 το απόγευμα. Εκτός από την Πέμπτη που κλείνουν στις 9. Είναι και τις Κυριακές ανοιχτά αλλά ανοίγουν στις 12.

Οι Ολλανδοί επιστρέφουν από τη δουλειά, βγάζουν τα σκυλιά βόλτα και μετά κλείνονται στα σπίτια τους. Από νωρίς το απόγευμα μέχρι το βράδυ, οι Ολλανδικές πόλεις καταλαμβάνονται από το Ισλαμ. Μπούρκα τσαντόρ και διάφοροι περίεργοι και μυστήριοι σουλατσάρουν άσκοπα. Στην κεντρική πλατεία στο Άμστερνταμ υπάρχει μόνιμα εγκατεστημένη διαμαρτυρία για την Παλαιστίνη. Δεν είναι πολλοί αλλά από το απόγευμα γίνεται γκέτο. Το περίεργο είναι ότι κρατάνε και γυναίκες παλαιστινιακές σημαίες. Άντε να εξηγήσεις στην κοπέλα πως αν επικρατήσουν αυτοί που υποστηρίζει, θα φορέσει νιχάμπ, μιλιά δεν θα έχει και η αξία της θα είναι ίσης με μιας κατσαρόλας.

Είδαμε στην ξενάγηση στα κανάλια και διαμερίσματα με κρεμασμένες παλαιστινιακές σημαίες. Οι Ολλανδοί ούτε που θα το καταλάβουν από πού θα τους έρθει. Πιστεύω δε, πως το Ισλαμ θα πνίξει την Ευρώπη χωρίς ντουφεκιά. Απλώς θα σηκωθεί και το σκοτάδι θα κυριαρχήσει αναίμακτα.

Όποτε το Ισλαμ πήγε να βάλει πόδι στην Ευρώπη αυτό έγινε μόνο με πόλεμο. Τους σταματήσαμε πάρα πολλές φορές εμείς και μια φορά αλλά πολύ σημαντική στη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης, το 1683,  οι Αυστριακοί. Σε λίγα χρόνια δεν θα χρειάζεται πια…  

Η δε αστυνομική παρουσία παραήταν διακριτική.

Σου αρέσουν τα extreme sports;;

Σου άρεσαν οι ταινίες με τα hunger games;;;

Σου βρήκα ένα καινούριο.

Πεζός στην Ολλανδία!

Είσαι σε ένα εχθρικό περιβάλλον και η αποστολή σου είναι να φυλάγεσαι πανταχόθεν. Πρωτίστως από τους ποδηλάτες που σκάνε από παντού. Από τα αυτοκίνητα. Από τα τραμ. Από τα σκούτερ που μπαίνουν στον ποδηλατόδρομο. Τέτοιο στρες ως πεζός δεν έχω νοιώσει πουθενά ! Αν τρακάρεις με ποδηλάτη, εσένα θα τρέχουν. Στην Ολλανδία ο ποδηλάτης έχει πάντα δίκιο. Πατίνια έχουν αλλά ελάχιστα. Το χάλι της Αθήνας δεν το βλέπεις.

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πως δεν έχουν διευθύνσεις. Κάτι μικρές πινακίδες στην αρχή του δρόμου και μετά βγάλε άκρη μόνος σου. Ο καπετάνιος στο σκάφος μας εξήγησε ότι παλιά έβρισκαν άκρη με τα οικόσημα των οικογενειών ενώ τώρα ούτε καν τα νούμερα δεν φαίνονται. Εκεί πραγματικά ο ταχυδρόμος πρέπει να έχει την ίδια αξία με τον δήμαρχο!

Το τραμ τους είναι πολύ καλό με συνεχή δρομολόγια. Άμα ξεχάσεις να ακυρώσεις το εισιτήριο και στην έξοδο με την κάρτα σου, όπως και εδώ, σου χρεώνει την ανώτατη ημερήσια χρέωση. Εκεί βέβαια είναι αυτονόητο ότι όλοι χτυπάνε κάρτα. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις κάτι ειδικό. Και η χρεωστική κάρτα αρκεί για τα μέσα μεταφοράς. Παρεμπιπτόντως, στην Ολλανδία δεν χρειάζεσαι μετρητά. Με μια κάρτα είσαι εντάξει για να κυκλοφορήσεις.  

Στο Άμστερνταμ, νοτίως του κέντρου έχουν το δικό τους central park. Λίμνες, δέντρα, διάδρομοι, ποδηλάτες ( φυσικά ) περιπατητές, δρομείς  και διάφορα γκρουπ ανθρώπων που είτε χορεύουν είτε γυμνάζονται. Επίσης υπάρχει μια μεγάλη πλατεία και γύρω γύρω περί τα 20 μουσεία με ότι μπορείς να φανταστείς! Από του Βαν Γκονγκ στο οποίο επιτρέπονται οι φωτογραφίες αλλά όχι το βίντεο μέχρι το μουσείο του διαμαντιού ( ! ) και διάφορα άλλα. 4 μέρες μπορείς να τις φας μόνο εκεί !

Σε μουσεία, εκκλησίες, ναι εκκλησίες, παντού έχουν αναμνηστικά πωλητήρια με ποικιλία ειδών. Κόβουν χρήμα. Όχι σαν εμάς που το έχουμε σε κακό.

Τα πολυδιαφημιζόμενα coffee shops, είναι μια αηδία σκέτη. Μπήκα για λίγα δευτερόλεπτα να δω πως είναι. Η μπόχα σε πιάνει πριν φτάσεις στην πόρτα. Ανοίγεις και βλέπεις κάτι τελειωμένους μελαμψούς και μαύρους να σε κοιτάνε όπως η ύαινα το κουνέλι. Έχουν και πατάρι με κάτι σαν κρεβάτια για τις μεγάλες ντάγκλες. Χάλι μαύρο. Βγήκα γρήγορα έξω και έριξα μια ματιά πίσω μου μη με ακολουθεί κανείς.

 

Ξενοδοχεία :

Αν συγκρίνεις τα ξενοδοχεία ιδίου ημερήσιου κόστους στην Ελλάδα και στην Ολλανδία, τα Ολλανδικά κερδίζουν κατά κράτος. Καλύτερα σε επίπλωση, κρεβάτια, διακόσμηση, μπάνια και τηλεορασάρες. Επίσης το ιντερνετ τους δεν έχει κωδικούς, είναι ελεύθερο και δεν πέφτει ποτέ. Εμείς υπερτερούμε σε μπουφέ και κυρίως σε ποσότητες στον μπουφέ. Εκεί λες και έχουν σταγονόμετρο. Αν κάνεις το λάθος και καπνίσεις τσιγάρο μέσα στο δωμάτιο και το βρούν οι καθαρίστριες, έχει πρόστιμο 150 ευρώ. Δεν χαρίζονται. Αργά το βράδυ ως κλασικοί Έλληνες καθίσαμε στο αίθριο να πιούμε μια δύο δέκα μπύρες, όταν ο μπάρμαν ήταν Ουκρανός ή Αλβανός, μας καβάτζωσε. Ο Ολλανδός απλώς μας χαιρέτησε και το κλείδωσε. Είδαμε λοιπόν δύο ποντίκια μέσα στη σάλα που τρώγαμε να έχουν στήσει χορό. Πότε τάγκο, πότε ρούμπα, πότε βάλς. Ατάραχα από την ανθρώπινη παρουσία, εμφανίζονταν ποτέ από εδώ και πότε από εκεί. Οι κοπέλες λιποθύμησαν και όταν το αναφέραμε στη ρεσεψιόν, μας εξήγησαν ότι απαγορεύονται λέει οι φάκες γιατί θεωρείται βασανισμός ζώου και απαγορεύεται να τα σκοτώσεις. Έχουν κάτι πλαστικές παγίδες και μόλις το πιάσεις πρέπει να το απελευθερώσεις στη φύση!!! Είστε με τα καλά σας; Φαγητό σερβίρετε ! Τους είπα ότι μπορούν αντί να έχουν απέξω τις πολύ αδυνατισμένες γάτες να περιμένουν ακροβολισμένες, ας τις βάλουν μέσα. Ούτε καν.

 

Highlights :

 

Είδα πολλές ανεμογεννήτριες εντός του αστικού ιστού. Εκεί οι άνθρωποι δεν πάσχουν από τη δική μας συνωμοσιολογία και τις έχουν κανονικά.

 

Έχουν ένα τραμ στο οποιο μέσα έχει τραπέζια που αράζεις να πιεις το κρασί σου και σε πάει βόλτα στην πόλη! Taste the city το λενε και μέσα είδα ζευγάρια να απολαμβάνουν το δρομολόγιο της γραμμής αλλιώς ! Πως είναι τα πουλμαν με το sightseeing, εσύ είσαι απλώς στο τραμ! Και κρασάτος! Μια και στην Αθήνα το μέσο δεν γεμίζει κιόλας, θα μπορούσαμε να το αντιγράψουμε αυτό. Ένα έστω τραμ να προσφέρει στον επισκέπτη αυτή την εμπειρία.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις στο Άμστερνταμ και μας το είπε ένας φοβερός Σύριος οδηγός ταξί είναι να νοικιάσεις ένα σκάφος για ξενάγηση στα κανάλια του Άμστερνταμ. 20 ευρώ για μια ώρα και 10 λεπτά περίπου και γυρνάς όλη τη Βενετία της Βόρειας Ευρώπης! Να προτιμήσεις του ανοιχτού τύπου γιατί υπάρχουν και κλειστά με τζάμια στα οποία δεν μπορείς να βγάλεις ούτε φωτογραφίες, ούτε βίντεο. Εκεί είδαμε και διάφορα πλοιάρια, 2500 τον αριθμό, που μένουν μονίμως δεμένα αλλά έχουν μετατραπεί σε διαμερίσματα. Έχουν κανονικά ρεύμα και νερό και τα λύματα συνδέονται με το δίκτυο. Πιο παλιά ήταν η στέγη των πάμπτωχων, αργότερα έγινε μόδα και μετά το μάζεψαν γιατί παραέγινε. Οπότε το όριο είναι στα 2.500 που είναι σκορπισμένα στα κανάλια. Εντυπωσιακό ένα κινέζικο πλωτό εστιατόριο που μοιάζει με παγόδα και τα μεσαιωνικά κτίρια που τα κοιτάς ενεός. Καλύτερα να κάνεις πρώτα αυτό και άσε το περπάτημα για μετά. Αν δε, βρέξει μετά που είναι πολύ πιθανό, το έχασες.

 

Κάποια στιγμή ο καπετάνιος μας έδειξε και ένα σημείο με σημαδούρες και μας είπε ότι εκεί κατεβαίνουν οι Ολλανδοί για μπάνιο. Είναι λέει καθαρά. 4 μεσήλικες Αμερικανοί τουρίστες που ήταν μαζί μας εντυπωσιάστηκαν και εμείς οι 3 Έλληνες γελάγαμε. Καλές βουτιές στα μαύρα νερά!

 

Καθώς περιδιαβαίναμε λίγο πιο κάτω από την κεντρική πλατεία στο Άμστερνταμ, σε ένα δρόμο σαν την Ηφαίστου στο Μοναστηράκι ( εκεί έχει καμιά 30αρια τέτοιες ) κάτι λέγαμε στο δρόμο και βλέπω μια φανταστική γκαλερί. Λέω κάτσε να ρίξουμε μια ματιά και με το που μπήκαμε η πωλήτρια που μας άκουσε, μας καλωσόρισε στα ελληνικά! Γνωρίσαμε λοιπόν την Ειρήνη που πήγε για τρεις μήνες στο Αμστελόδαμον κατά Κοραή και ξέμεινε για έξι χρόνια! Μας έδωσε πολλές πληροφορίες και ήταν τόσο καλή που ειλικρινά ψάχτηκα πολύ εκει μέσα να αγοράσω κάτι για χάρη της αλλά όλα ήταν ωραία μεν αλλά υπερπανάκριβα!

 

Θερμά ευχαριστώ τον φύλακα στο μουσείο του Βαν Γκονγκ που μου είπε πως αφού δεν είχα βγάλει ιντερνετικό εισιτήριο εισόδου, δεν μπορούσα να μπω. Αφού κλάφτηκα ότι ήρθα από την Ελλάδα ξαφνικά και αύριο θα έφευγα, θυμήθηκε και αυτός κάτι ωραίες διακοπές που έκανε στην Κέρκυρα και με ρώτησε συνομωτικά: Μόνος σου είσαι; Απάντησα καταφατικά καθώς η παρέα μου προτίμησε το μπέργκερ εξαντλημένη από το περπάτημα. Αντε πέρνα μου λέει. Καλή σου ώρα Μαξίμ, να σαι καλά όπου και να σαι!

 

Άμστερνταμ, Ουτρέχτη, Αμερσφορτ, Χουίζεν. Σε αυτά πήγα. Από μια μέρα στο καθένα. Έβγαλα φανταστικές φωτογραφίες, ενθουσιάστηκα ως επισκέπτης αλλά δεν ξέρω αν ζούσα εκεί πως θα ήμουν. Πολύ πιθανό στο τρίμηνο να ήθελα να αυτοκτονήσω.

 

Το Άμστερνταμ είναι ο σφυγμός της χώρας.

Η Ουτρέχτη μια ζωντανή παραμυθούπολη. Ντίσνεϊλαντ με πραγματικούς κατοίκους! Μέχρι και τα γεφυράκια πάνω από τα κανάλια και οι κολώνες του δημοσίου φωτισμού είναι γεμάτες με γλάστρες και λουλούδια!

Το Αμερσφορτ επελέγη ως πόλη της Ευρώπης για το 2023 και προφανώς πολύ ωραίο για βόλτα.

Το Χουίζεν είναι το πιο ακριβό τους προάστιο.

Αν κάνεις σκρολ στο κανάλι μου στο youtube θα δεις και όλα τα βίντεο που έβγαλα : https://www.youtube.com/@Mr.Suspect/shorts

Τις φωτογραφίες τις ανέβασα στα google maps.

 

Αποχαιρέτησα την Ολλανδία γοητευμένος. Μια χώρα που τα ανθρώπινα κατασκευάσματα σε ωθούν να βγεις έξω από το σπίτι και ο καιρός σε βάζει μέσα….

 Οι διαδρομές μου : https://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2025/09/blog-post_13.html

Υγ. Γνώρισα πολλούς καλούς και ενδιαφέροντες τύπους και τύπισσες και μια καλή κουβέντα έχω για όλους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ όμως ειδικά για έξι άτομα που μοιραστήκαμε παρέα το ατέλειωτο περπάτημα, την παλαβομάρα μου για τις άπειρες φωτογραφίες και τις πρωτοβουλίες μου για τις περιηγήσεις μας που έγιναν δεκτές. Γιώργο, Δάμωνα, Γιάννη, Θεοχάρη, Τάσο και Δημήτρη, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ…