Τυγχάνει
να έχω μερικούς φίλους στην εστίαση και στην ταχυφαγία και ακούω το τελευταίο
διάστημα τη μόνιμη επωδό:
Δεν
βρίσκουμε προσωπικό. Που πήγαν οι υπάλληλοι, μας έφαγαν τα επιδόματα της
πανδημίας και δεν θέλουν να δουλέψουν οι τεμπέληδες.
Συγγνώμη
φίλοι μου εργοδότες αλλά φταίτε.
Για
τόσα χρόνια, τα μνημόνια ήταν το άλλοθι της εργοδοτικής εκδοράς προς τον
κοσμάκη. Κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει καθώς η
απάντηση ήταν συντριπτική: Άμα θέλεις. Έχω πολλά βιογραφικά στο συρτάρι.
Είδαμε
λοιπόν 12ωρα να βαφτίζονται 4ωρα. Είδαμε από τα 25 ένσημα να δηλώνονται τα 6.
Μάθαμε για κατατεθειμένα δώρα που ζητούνται να επιστραφούν στο χέρι. Σκληρή
εργασία, ορθοστασία, με ακατάπαυστο ρυθμό και αποπνικτική ζέστη, με το ελάχιστο
μεροκάματο. Παίρνεις tips
είναι
η απάντηση. Άνθρωποι σε δύο ρόδες, ανασφάλιστοι, με κίνδυνο στο δρόμο, από
οδηγούς, από βροχές, από οδόστρωμα με μπαλώματα και λακούβες. Στο παραμικρό
ατύχημα, επί ξύλου κρεμάμενοι. Πάει και το μεροκάματο, πάνε και τα tips. Να τους ζητάνε ακόμα και να
πληρώνουν την ασφάλεια στο μηχανάκι. Οι υπερωρίες από τα συμπεφωνηθέντα ούτε
για αστείο. Όπως και η νυχτερινή εργασία και οι αργίες. Απλό μεροκαματάκι λες
και είναι στις 2 το μεσημέρι της Δευτέρας.
Θησαύριζαν
οι εργοδότες οι οποίοι έχουν έτοιμο και το κουτάκι με τις δικαιολογίες:
Α)
Έτσι λειτουργεί αυτή η αγορά. Όχι φίλε μου. Εσύ τη λειτουργείς έτσι. Για αυτό
προσλαμβάνεις αλλοδαπούς που δεν ξέρουν τι δικαιούνται. Και δυστυχώς έχουμε ένα
τρισάθλιο κράτος που είναι εναντίον του πολίτη. Πολλά έκανε ο Πιερρακάκης αλλά
έχει και πολλά να κάνει ακόμα.
Β)
Μα δεν βγαίνω αλλιώς αφού το κράτος με γδέρνει στους φόρους. Μα δεν είδα και
κανένα μαγαζί από δαύτα να κλείνει. Σαν τα μανιτάρια φυτρώνουν. Δεν κρατάς υπαλλήλους με το ζόρι. Έχεις αυτούς
που σου αρκούν για να δουλέψεις. Δεν κόβεις αποδείξεις. Και κυρίως τα
εισοδήματα σου δεν πέφτουν. Ούτε θα πήγαινες ποτέ εσύ με αυτούς τους όρους να
εργαστείς, ούτε θα έστελνες το παιδί σου. Η τσεπούλα σου γεμάτη και να γδέρνεις
τον κοσμάκη.
Μετά
έχεις και μερικούς που σου πετάνε και κάτι συριζέϊκα τύπου «δεν έχω υπαλλήλους
αλλά συνεργάτες». Σαν να σου κάνει κήρυγμα εντιμότητας ο θεοσχωρέστον Άκης
Τσοχατζόπουλος. Ή σαν να σου λέει ένας τράπερ ότι τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Έτσι
ξέρω και εγώ.
Για
αυτό και οι αλλοδαποί ξύπνησαν και – φαντάσου τι πιστολιές έχουν φάει οι
άνθρωποι – και δεν πληρώνονται με το μήνα. Ούτε καν με τη βδομάδα. Αλλά ημερησίως
!
Το
θέμα μου όμως είναι άλλο. Άτιμο πράγμα η ζωή γιατί κάνει κύκλους η ρημάδα!
Όσο
στόκος και κολλημένος αριστερός να είναι κανείς, παραδέχεται πως από το 2019
και μετά, η οικονομία μας πάει πολύ καλύτερα.
Αυξήθηκαν
εντυπωσιακά οι επενδύσεις, οι εξαγωγές, δουλειές άνοιξαν, οι τουριστικές
επενδύσεις έρχονται βροχή, η χώρα μας μετατρέπεται σε τουριστικό προορισμό για όλο το χρόνο, μεγάλα έργα παίρνουν μπροστά, η οικοδομή ανέβηκε άρα και οι
αμοιβές πάνε προς τα πάνω.
Οι
εργοδότες της εστίασης, της ταχυφαγίας και δευτερευόντως του τουρισμού,
αρνούνται να προσαρμοστούν και προτιμούν την κλάψα.
Δεν
βρίσκουμε προσωπικό, λένε.
Σε
μια ελεύθερη οικονομία δεν υπάρχει δεν βρίσκω.
Να
πληρώσεις φίλε μου. Να πληρώσεις και θα βρεις. Να δώσεις στον εργαζόμενο τα
νόμιμα ( που είναι παραπάνω από αυτά που συνήθισες στα μνημονιακά έτη ) να τον
προσελκύσεις.
Δεν
μπορείς να μου κάνεις τον επιχειρηματία, να αγοράζεις ακίνητα, αυτοκίνητα, το
δικό σου βιοτικό επίπεδο να είναι στα ύψη και μπράβο σου αλλά ο άλλος να λιώνει
πάνω από την ψησταριά με ψίχουλα και ουσιαστικά ανασφάλιστος.
Φύγαμε
πια από τα μνημόνια, τα πράγματα πάνε καλύτερα μεν αλλά και το κόστος ζωής λόγω του Ουκρανικού
ανέβηκε, άρα κάτι πρέπει να κάνεις και εσύ.
Μοιράσου
μερικά από τα κέρδη σου. Τόσα χρόνια έφαγες καλά. Πολύ καλά. Ο καφές και το
σουβλάκι στην Ελλάδα, πυρηνικός πόλεμος
να γίνει, δεν θα σταματήσει ποτέ.
Συμφωνώ
με την κίνηση της κυβέρνησης για την ψηφιακή κάρτα εργασίας αλλά φοβάμαι μην
εξελιχθεί σε φιάσκο. Την ξεκινάνε λέει στις τράπεζες που έχουν σαφές ωράριο και
στα σουπερμάρκετ που επίσης έχουν συγκεκριμένο ωράριο εργασίας. Εκεί δεν κάνεις
τίποτα.
Στην
εστίαση, στα καφέ, στην ταχυφαγία, στα ξενοδοχεία και στη διασκέδαση να τη
βάλεις που κατακλέβουν τα παιδιά του κοσμάκη, ανθρώπους σε ανάγκη, ή αλβανούς οικογενειάρχες. Μιλάμε για ένα κλάδο που απασχολεί πάνω από 700.000 ανθρώπους, δεν είναι πλάκα!
Εκεί
να σε δω.
Είναι
σαν τον αθλητισμό. Δεν μπορείς να απαιτείς και καλή ομάδα και πενιχρά
συμβόλαια.
Πληρώνεις,
παίρνεις τους καλούς παίκτες και κάνεις πρωταθλητισμό.
Είναι
η ελεύθερη αγορά καμάριμ !
