Κάθεσαι
και βλέπεις τον Τσιτσιπά.
Σπουδαίος
αθλητής, μεγάλο ταλέντο που στα 22 του είναι τέταρτος στον κόσμο. Η λογική λέει
πως αν παραμείνει υγιής και στο σώμα του και στο μυαλό του, σύντομα θα γίνει
και πρώτος. Μπράβο του σε αυτόν και στην
οικογένεια του που τον στήριξε. Έκανε τις κατάλληλες επιλογές, μπόρεσαν και
διέθεσαν οι άνθρωποι κάποια χρήματα ( τα πρώτα και πιο δύσκολα ) και τελικά
δικαιώθηκαν.
Κάθεσαι
και βλέπεις τον Αντετοκούνμπο.
Θαύμα της φύσης, back to back MVP στο NBA. Ακόμα
και από την τηλεόραση που τον βλέπεις, καταλαβαίνεις ότι το παιδί έχει γίνει ντουλάπα
από την σκληρή εκγύμναση. Οδηγεί τους Bucks σε πρωτάθλημα, τρομερό
ταλέντο και αυτά που κάνει στο γήπεδο είναι αδιανόητα από οποιονδήποτε άλλο
Έλληνα παίκτη. Δεν είναι ότι ο Θεός του έδωσε το 2.11 ύψος. Είναι πως από την
ανέχεια, το παιδί αυτό έγινε κορυφαίος στον κόσμο.
Κάθεσαι
και βλέπεις τον Πετρούνια.
Παρακολουθείς το πρόγραμμα που εκτέλεσε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ντόχα.
Σου έρχεται να τον
πλησιάσεις και να τον ρωτήσεις:
«Λευτεράκη,
πες την αλήθεια, μπορεί να ζεις ανάμεσα μας αλλά δεν γεννήθηκες στη Γη ε;»
