ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Όχι, δεν κάνω πλάκα και δεν τρολάρω. Το πιστεύω.

Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη είναι μια σπουδαία ευκαιρία να τελειώνουμε με την Αριστερά στην Ελλάδα που μόνο καλό θα μας κάνει. Οι χώρες του Ανατολικού μπλοκ, ξεμπέρδεψαν με αίμα. Εμείς μπορούμε να το κάνουμε δια της αποσάθρωσης.

Καταρχάς δεν θέλω να ξανακούσω από κάποιον από τους προβεβλημένους ομοφυλόφιλους ή κάποιον άλλον που λόγω εποχής θα κάνει ένα θριαμβευτικό come out, την κλάψα ότι η Ελλάδα είναι μια ομοφοβική χώρα. Δεν ήταν ούτως ή άλλως καθώς οι gay κάθε μέρα μπαίνουν στα σπίτια μας μέσω της τηλεόρασης την οποία διοικούν. Έχουν δικά τους μπαρ, συνοικίες και συμμετέχουν χωρίς κανένα πρόβλημα στη δημόσια ζωή.

Όποιος ξανακάνει το θύμα, η απάντηση είναι δύο λέξεις: Στέφανος Κασσελάκης.

Είμαι πολύ χαρούμενος που η Αριστερά μας έχει ζαλίσει υποκριτικά για τα δικαιώματα του  εργάτη και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων και εξέλεξε έναν αγλαό αμερικανοτραφή gay, εφοπλιστή και στέλεχος της Goldman Sachs, που μας προβάλλει κάθε λίγο και λιγάκι τον συμπαθέστατο Τάιλερ. Αν το έβλεπα αυτό στη Νέα Δημοκρατία, μετά τα πρώτα εγκεφαλικά, θα έψαχνα κάποιο άλλο κόμμα για να ψηφίσω. Το ότι το βλέπω στον Σύριζα, είναι μια χαρά. Αυτό τους αξίζει, αυτοί είναι.

Το θετικό στοιχείο στην περίπτωση του «είμαι ο Στέφανος και κάτι θέλω να σας πω», είναι πως ο άνθρωπος έχει άλλες προσλαμβάνουσες. Από το κορυφαίο κράτους του κόσμου. Οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν μια ειδική σχέση με την πατρίδα και περιμένω λοιπόν να στηρίξει πράγματα που τα έχει δει και ξέρει ότι είναι τα σωστά γιατί αυτά έμαθε και με αυτά πρόκοψε. Όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις μεταρρυθμίσεις στο οικονομικό πλαίσιο, τον περιορισμό του άχρηστου συνδικαλισμού, τη μείωση της γραφειοκρατίας, τον Νόμο και την Τάξη. Law and order dear Stefanos. Εν τέλει, της κοινής λογικής για το κοινωνικό καλό.

Τον κατηγορούν διάφοροι για σκέτη επικοινωνία χωρίς πολιτικό λόγο. Αυτοί είναι παντελώς χλέμπουρες. Υπάρχει σήμερα πολιτικός που δεν στηρίζει πολλά ( το λέω κομψά, τα πάντα εννοώ ) στην επικοινωνία;; Απλώς ο Στέφανος το έκανε καλύτερα και εκμεταλλεύθηκε τη συγκυρία. Η κυρία Έφη Αχτσιόγλου που ήταν το φαβορί, ως υπουργός εργασίας τι ακριβώς έκανε; Μείωσε τις εκκρεμείς συντάξεις, έκανε κάποια μεταρρύθμιση, προσέφερε κάτι στην κοινωνία; Α ναι, τον Νόμο Κατρούγκαλου. Επικοινωνία έκανε και αυτή, την έσπρωχναν τα ΜΜΕ ως αδιαφιλονίκητη νικήτρια και στο τέλος ήρθε ο κομήτης Κασσελάκης και την κέρασε παγωτό.

Γιατί κέρδισε ο Κασσελάκης; Εδώ αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω.

Καταρχάς λόγω προσωπικής λάμψης. Ωραίο παιδί, με τα βίντεο του, συμπαθέστατο το αμερικανικό αξαν και τα λαθάκια του και επειδή έρχεται από τη μάνα του μάρκετινγκ, έκανε αυτό που δεν κάνουν οι σοβαροφανείς δικοί μας. Έπεισε τον κοσμάκη ότι είναι ο φίλος Στέφανος. Φιλικός με όλους, χαμογελαστός, αγκαλιές, σελφιζ, φιλιά, προσιτός, αξιαγάπητος. Οι αμερικανιές που αγαπάμε. Πριν αρχίσεις να μου λες πίπες, για σκέψου: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου πως εξελέγη; Με τις καρδούλες! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γιατί επικράτησε και στη νεολαία; Με το τικ τοκ!

Αυτό είναι το παιχνίδι. Οποιος το έχει, μπαίνει στο γήπεδο και παίζει. Αυτός που δεν το έχει, υποκρίνεται τον σοβαρό και στιβαρό πολιτικό και πνευματικό ηγέτη με μια γλώσσα που δεν λέει τίποτα και τη σιχαίνονται όλοι. Χαρήκαμε.

Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει τα τελευταία πολλά χρόνια ότι διψάει για κάτι καινούριο. Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση καθενός εκάστου. Ωραία περάσαμε τα χρόνια της πλαστικής ευμάρειας του ΠΑΣΟΚ αλλά αυτό επέφερε και μια αποστροφή στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα.

Τα θυμίζω γιατί έχουμε μάθει να ξεχνάμε και μονίμως να κάνουμε τους έκπληκτους και τους κεραυνοβολημένους:

Εσωκομματικές εκλογές Νέας Δημοκρατίας 2009. Φαβορί, η Ντόρα Μπακογιάννη. Κέρδισε κατά κράτος ο Αντώνης Σαμαράς γιατί είχε το προνόμιο ότι από την αποτυχημένη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έλειπε.

Εσωκομματικές εκλογές Νέας Δημοκρατίας 2015-2016. Φαβορί, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Εσωκομματικές εκλογές ΠΑΣΟΚ 2021. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ανδρέας Λοβέρδος έχασαν από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Με όλα όσα συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ, ο Νικόλας είχε τη λιγότερη φθορά και από τους δύο πρώτους και επικράτησε.

Εσωκομματικές εκλογές Σύριζα 2023. Φαβορί, η Έφη Αχτσιόγλου. Κέρδισε για πλάκα ο Στέφανος Κασσελάκης. Γιατί ο κόσμος αποδοκίμασε όλους τους άλλους που κυβέρνησαν, που ήταν υπουργοί ( η υποψηφιότητα Τζουμάκα ήταν ο ορισμός του καιροσκόπου, ανεκδοτάκι της πυρκαγιάς ) που ήταν προβεβλημένα στελέχη την περίοδο 2019-2023 γιατί απεδείχθησαν άχρηστοι, λίγοι, αποτυχημένοι, που δεν είχαν τίποτα να πουν. Ακόμα και ο Πολάκης δεν τόλμησε καν να κατέβει ως υποψήφιος. Δεν είναι χαζός. Γιατί να φθαρεί;; Τώρα είναι καβάλα. Έκανε τη σωστή επιλογή. Αυτοί που ήθελαν να τον διαγράψουν θα τον βρουν μπροστά τους.

Να ψηφίσουν τον Παππά με καταδίκη στο ειδικό δικαστήριο; Την Αχτσιόγλου που έσπρωχναν τα media; Τον Ευκλείδη που είναι 100 χρόνια στην Ελλάδα και δεν έχει μάθει ελληνικά; Τον πάμπλουτο αριστερό με τις εξυπνάδες περί παράλληλου νομίσματος;

Ο ελληνικός λαός όμως έχει εκφραστεί και άλλες φορές.

Στις πρόσφατες Εθνικές εκλογές, έβαλε στη Βούλη τρία κόμματα παραπλήσιων ιδεών. Την Ελληνική Λύση, την Νίκη και τους Σπαρτιάτες. Πιο παλιά, έδωσε μια ευκαιρία σε μια τηλεοπτική εκπομπή ( Θεοδωράκης ), στον Βασίλη Λεβέντη να πραγματοποιήσει επιτέλους το όνειρο του, έδωσε πολιτική υπόσταση στους πρωτεργάτες των ψεκασμένων, τους ΑΝΕΛ για να πάρει τη σκυτάλη επάξια ο Βελόπουλος. Οι Έλληνες γούσταραν την ωμότητα των Ναζί της Χρυσής Αυγής και αν ο Ρουπακιάς δεν μαχαίρωνε τον Φύσσα ίσως ο Μιχαλολιάκος θα είχε καταγράψει διψήφιο νούμερο και τέλος το σόου του Βαρουφάκη που πήγε να μας καταστρέψει και αντί για απέλαση ( λίαν επιεικώς) , εμείς τον στείλαμε στη Βουλή!

Ο κοσμάκης διψάει για κάτι καινούριο. Πάντα το επιζητά. Έκανε τα πειράματα του στα μνημονιακά χρόνια, έμαθε, αποφάσισε με θαυμαστή ωριμότητα το 2019 και το 2023 αλλά πάντα υφέρπει η φλόγα που επιφανειακά δεν φαίνεται πολύ ισχυρή αλλά αν την αγνοήσεις αγαπητέ Κυριάκο Μητσοτάκη, θα μετατραπεί στην πυρκαγιά της Κωνσταντινούπολης το 446 που κατέστρεψε ολόκληρη την πόλη.

Ο Στέφανος είχε τη συγκυρία με το μέρος του, είναι που είναι και ο Σύριζα ένα κόμμα τσαρλατάνων χωρίς σοβαρή ιδεολογική ταυτότητα, με φελλούς ως στελέχη, είναι πολύ ωραίος και λαμπερός, τρούπωσε και τους πήρε το κόμμα με την αμερικανιά του και τη λάμψη του.

Λένε επίσης για τη διάσπαση του κόμματος και λοιπά χαζοχαρούμενα.

Καταρχάς, αυτά τα έχει λύσει ο Ευάγγελος Αβέρωφ από το 1985 όταν είπε το «όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος».

Να τα θυμίσω;

Στη Νέα Δημοκρατία, οι Σαμαράς, Αβραμόπουλος και Ντόρα Μπακογιάννη, γύρισαν πίσω. Οι Ανελ διαλύθηκαν. Ο Καρατζαφέρης εξελέγη το 2007, το 2009 και χαιρέτησε.

Στην Αριστερά, που είναι σήμερα ο Λαφαζάνης; Ο Λεουτσάκος; Ο Στρατούλης; Ο Ήσυχος; Ο Κοτζιάς; Υπουργοί, μην το ξεχνάμε! Ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής; Ο Φώτης Κουβέλης; Κοτζάμ Γιάνης;

Οι αποτυχημένοι πολιτευτές τύπου Φίλης, Καββαδία  και Σκουρλέτης, μπορεί να φύγουν για να προκαλέσουν ντόρο και αν έχουν βεβαίως βεβαίως εξασφαλίσει ότι θα τους δεχθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αλλιώς θα μείνουν στα αυγά τους, το πολύ πολύ να γκρινιάξουν λίγο για μερικά λεπτά δημοσιότητας και θα περιμένουν καιροσκοπικά να δουν κατά που φυσά ο άνεμος. Οι «ηχηρές» αποχωρήσεις για τα media, στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία επιρροή στην κοινωνία και μετά από τρεις μέρες δεν θα τους θυμάται κανείς και θα πάνε στην αφάνεια.

Από τη μια ο Κασσελάκης θα φέρει δικούς του, από την άλλη για τον παραδοσιακό Σύριζα υπάρχει ο Παππάς με τον Πολάκη που τέθηκαν αμέσως εκ δεξιών και εξ αριστερών ως αρχάγγελοι του νέου προέδρου και όποιος φύγει, θα ξεχαστεί σύντομα. Αν προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα και κάνει αυτός τα επικοινωνιακά και το κουμάντο οι άλλοι δύο, θα φανεί. Αργά ή γρήγορα όμως θα κληθεί να πάρει αποφάσεις, θα πρέπει να παράξει πολιτική και θα δούμε ποιες είναι οι απόψεις και οι θέσεις του.

Σκέφτομαι βέβαια πως η Αριστερά έχει μεγάλη παράδοση στις διασπάσεις και στα κομματίδια και ο μόνος που προσπάθησε να κάνει μια ένωση ήταν ο Τσίπρας. Οπότε μπορεί, αν ο Στέφανος πει ότι ψηφίζουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να γίνουν χίλια κουβάρια. Δεν θα στενοχωρηθώ ιδιαίτερα καθώς θα είναι καλό για την Ελλάδα μας. Ας γίνουν και 48 κομματίδια να παίρνουν από 0,2% ο καθένας. Για εκλεγμένους βουλευτές δεν το βλέπω γιατί κανείς δεν θα ρισκάρει τα προνόμια και τις αμοιβές του.

Μπράβο σου Στέφανε, περιμένουμε να δούμε τι έχεις να μας πεις και στείλε την Αριστερά όσο χαμηλότερα γίνεται !

Υγ. Η κυβέρνηση πρέπει να ευχαριστήσει δημοσίως τον Στέφανο Κασσελάκη καθώς έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του καθώς τελευταία δεν θριαμβεύουμε κιόλας….

ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

 

Διάβαζα τελευταία μερικά άρθρα για τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ που κατάφερε τα τελευταία χρόνια να παίζει μόνο με Κροάτες ποδοσφαιριστές. Να έχει βγάλει 200 εκατομμύρια από τις πωλήσεις νεαρών ταλαντούχων παικτών και να βρίσκεται στις 30 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Όχι μόνο παράγει, όχι μόνο πουλάει αλλά παραμένει ψηλά!

Διάβαζα επίσης ότι έχουμε το χειρότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης σε ότι αφορά την αγωνιστική συμμετοχή στην κορυφαία εγχώρια κατηγορία παικτών κάτω των 21 ετών. Όλοι οι άλλοι, ακόμα και οι Άγγλοι που αγοράζουν ότι κινείται, διαθέτουν περισσότερους.

Κατά καιρούς ακούμε πολλά για το φυτώριο ομάδων όπως ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα, η Πορτογαλία γενικώς και αναρωτιέμαι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι στη χώρα μας.

Η απάντηση είναι τόσο σαφής όσο και το πιστόλι στον κρόταφο.

ΟΧΙ

Οι λόγοι είναι τρεις.

Α) Γιατί εμείς οι ίδιοι ως οπαδοί δεν το γουστάρουμε. Στην Ελλάδα δεν αγαπάμε το ποδόσφαιρο αλλά είμαστε οπαδοί του ηλεκτρονικού πίνακα. Γράφει νίκη; Όλα καλά. Γράφει ήττα; Όλα μαύρα. Δεν έχουμε υπομονή. Θέλουμε αποτελέσματα και επιτυχίες και τα θέλουμε τώρα. Ποιος θα υποστηρίξει νέα παιδιά που θα χρειαστεί να ψηθούν, να κάνουν λάθη, να φάνε σφαλιάρες, να χάσουν και να ξαναχάσουν; Εμείς θέλουμε έτοιμους παίκτες να φέρουν αποτελέσματα. Φαντάσου να βγει ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Μελισσανίδης ή ο Σαββίδης και να πουν «ξεχάστε το πρωτάθλημα για 3-4 χρόνια, θα παίξουμε με δικά μας παιδιά». Οι κατάρες που θα φάνε θα τους αναγκάσουν σε άμεση παραίτηση!

Β) Ο Έλληνας δεν γουστάρει να δουλέψει. Θέλει καλά συμβόλαια και ζωάρα. Θυμάσαι τα περίφημα μωρά του Γιώργου Δώνη στον Παναθηναϊκό; Έκαναν ένα μπαμ για 6 μήνες και μετά ψάξε βρες τους. Δεν μας αρέσει η ατομική προπόνηση, δεν θέλουμε να δουλέψουμε. Φαντάσου πως ο καλύτερος μας παίκτης παίζει σε μια μικρή σε ευρωπαϊκό επίπεδο ομάδα στην Τουρκία και ο θεωρητικά καλύτερος είναι βασικότατος στον πάγκο της Λίβερπουλ. Σαν να μην έφταναν αυτά όποτε μια ομάδα πάει να πάρει έναν Έλληνα και πρέπει να πληρώσει τα διπλά. Μια δύο εκατόν δύο, προτιμά να δώσει τα μισά, να πάρει τρεις ξένους και έστω ένας να βγει, κέρδος είναι.

Γ) Φαύλο και παρασιτικό σύστημα. Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει για ταλαντούχα παιδιά που τους λένε «δώσε μου 5 χιλιάρικα να σε πάω να δοκιμαστείς στην χ ή ψ μεγάλη ομάδα». Αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν, οπότε το ταλέντο οδηγείται στον αγώνα για την επιβίωση. Μόνο οι πλούσιοι γονείς που μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους έξω, έχουν μια ελπίδα.

Μια προσπάθεια γίνεται αλλά θεωρώ πως πάσχει. Ο Άρης ξέρω ότι έχει φοβερούς πιτσιρικάδες αλλά στην πρώτη ομάδα έχει καταντήσει ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ αλλοδαπών παικτών που έρχονται και φεύγουν με το τσουβάλι. Ο Ολυμπιακός έχει βγάλει παίκτες αλλά με το σταγονόμετρο. Ο Παναθηναϊκός προτιμά πια τις στοχευμένες κινήσεις σε ξένους και ελπίζει να καταξιωθεί ο Ιωαννίδης. Η ΑΕΚ παίρνει αλλά δεν πουλάει με αποτέλεσμα όποιον αφήσει να φύγει χάνεται καθώς μάλλον δεν άξιζε. Ο Λουτσέσκου προσπαθεί και έχει βγάλει παίκτες αλλά ο ΠΑΟΚ πρέπει κάποια στιγμή και να μάθει να πουλά.

Για να καταλάβεις τη διαφορά, όλο το παραγωγικό σύστημα των δικών μας μεγάλων ομάδων δεν φτάνει ούτε στα μισά της Ντιναμό Ζάγκρεμπ ( 31 παίκτες από το 2017 και 200 μύρια έσοδα ), μιας χώρας που το πρωτάθλημα της δεν είναι τόσο καλύτερο από το δικό μας και που μετράει μόλις 4 εκατομμύρια κατοίκους. 

Εμείς θέλουμε να πάρουμε το champions league, το μουντιάλ, το πανευρωπαϊκό. Θέλουμε επιτυχίες. Αυτό που δεν θέλουμε να καταλάβουμε πως η μικρή μας χώρα θα έπρεπε να είναι φυτώριο παικτών, μια παραγωγική μηχανή που θα ωφελήσει τη χώρα μας πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Σε οικονομικό, κοινωνικό και αθλητικό επίπεδο.

Στην πραγματικότητα όμως αυτά εμείς οι ίδιοι, δεν θα τα θέλουμε. Χαιρόμαστε όταν ένα δικό μας παιδί διακρίνεται στα προηγμένα πρωταθλήματα του κόσμου, αλλά αυτό είναι από σπόντα.

Τι θα πρότεινα;

Να δημιουργήσει η ΕΠΟ έναν φορέα με παλιούς παίκτες, πλούσιους ( για να μην έχουν ανάγκη να ζητάνε μίζες ) και με γνώσεις. Να προσλάβει μια εταιρεία που θα αξιολογεί με επιστημονικά εργαλεία τους παίκτες. Να κάνει συνεχή trials με παίκτες από ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, να πηγαίνουν τα παιδιά να παίζουν και οι καλύτεροι να επιλέγονται και να δημιουργηθεί ένα ρόστερ των 33 παικτών. Αφού ακολουθήσουν ένα ετήσιο πρόγραμμα προετοιμασίας με εγχώρια φιλικά και συνεχείς αγώνες, το καλοκαίρι να κάνουν περιοδεία εκτός συνόρων. Η γερμανική, η ιταλική, η ολλανδική και η αμερικανική αγορά, μας ταιριάζουν περισσότερο. Συνεχή φιλικά με στόχο την πώληση. Μπορεί να είναι και δύο αγώνες την ημέρα. Μπορεί να είναι και περισσότεροι παίκτες και να πηγαίνουν για 30 φιλικά σε δύο χώρες την ίδια περίοδο. Στα συμβόλαια θα υπάρχει ένα ποσοστό για την ΕΠΟ και για την ομάδα από την οποία προέρχεται ο παίκτης με ρήτρα μεταπώλησης. Να φτιαχτεί δηλαδή μια ομάδα με αποκλειστικό σκοπό την πώληση παικτών στο εξωτερικό. Χωρίς μανατζαρέους και κλικαδόρους. Μια καλή πώληση να γίνει, τα έξοδα της ταξιδιωτικής περιοδείας, βγήκαν. Πως είναι τα πειραματικά και τα πρότυπα σχολεία; Κάπως έτσι. Να πάρουν ένα μήνυμα οι γονείς πως υπάρχει έστω κάτι που λειτουργεί αξιοκρατικά. Να απαγορεύεται σε μια ομάδα να αρνηθεί σε έναν νεαρό ποδοσφαιριστή κάτω των 21 ετών να πάει να δοκιμαστεί.

Μόνο όσοι καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα, θα προοδεύσουν. Ακόμα και αν δεν διαγράψουν μια υπέρλαμπρη καριέρα, κατά τον επαναπατρισμό τους θα έχουν άλλες ιδέες, άλλη τεχνογνωσία και άλλη νοοτροπία. Αν μείνουμε στο Γιουνανιστάν, θα βολοδέρνουμε μια ζωή.

ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ – ΝΕΜΕΣΙΣ

 Τώρα που τελείωσε, ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί : ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !

Δεν θέλω να κατηγορήσω τον σπουδαίο Σωτήρη Τσαφούλια. Είναι άλλωστε και ο εύκολος δρόμος.

Με την ταινία και τις «χαμένες ψυχές» έβαλε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Το «Κάθαρσις» ήταν κατώτερο και το «Νέμεσις» πλησίασε το χώμα.

Είμαι απολύτως βέβαιος – χωρίς προφανώς να το γνωρίζω – πως ο άνθρωπος πρέπει να δέχθηκε σφοδρές πιέσεις. Να παίξω και εγώ, και εγώ, και εγώ, βάλε μωρέ και αυτόν, φίλος είναι, ε, αφού μπήκε αυτός, πρέπει να μπει και αυτός που του έχουμε και μια υποχρέωση και έτσι ξεχείλωσε.

Αν βάλεις και την πανδημία που τα μεροκάματα έπεσαν κατακόρυφα, πολλές χάρες έγιναν εις βάρος της σειράς.

Το Νέμεσις κούρασε απελπιστικά. Το έχτιζε, το έχτιζε, το έχτιζε, γύρω γύρω όλοι, περίμενες κάτι εξωπραγματικό και στο τέλος, μια παπαριά και μισή. Δεν χρειάζονταν 8 ολόκληρα επεισόδια. Ότι είχε να μας πει, μπορούσε να το κάνει στα μισά. Καταλαβαίνω. Οικογένειες, μεροκάματα, επιβίωση.

Χαλάλι.

Στο «Κάθαρσις» εξαφανίστηκε το πνευματώδες και έγινε πιο action, πιο αστυνομικό αλλά για αυτά έχουμε το NCIS. Εξαφανίστηκε ο Δαδακαρίδης, κάποιοι χαρακτήρες περιφέροντο χωρίς νόημα ( Κόρα Καρβούνη – Μάνος Βακούσης ) και ο συμπαθέστατος Σπύρος Παπαδόπουλος ως αρχηγός της αστυνομίας πείθει όσο και ο Μάκης Βορίδης αν δηλώσει ότι ο Ιωσήφ Στάλιν είναι το πολιτικό του πρότυπο. Ο Τάσος Νούσιας ως αρχιμπάτσος, ούτε αυτός πείθει ( θα ήταν καλύτερος στο ρόλο του Λαγούτη ) αφού χλιμιντρίζει αδιάκοπα και την παράσταση κλέβει ο Δημήτρης Καπετανάκος με τον Γεράσιμο Γεννατά.

Στο «Νέμεσις» το ξεχειλώσαμε. Πολλά γύρω γύρω, πολλές παράλληλες πληροφορίες και στο τέλος μηδέν.

Πάντως για να λέμε τη black truth το Έτερος Εγώ είναι μια εξαιρετική παραγωγή, άρτια για τα ελληνικά δεδομένα και η ιδέα της σύνδεσης της αρχαίας Ελλάδας με το έγκλημα είναι ιντριγκαδόρικη και ανοίγει νέους δρόμους για τα ελληνικά σίριαλ.

Όλα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια έχουν ακριβώς το ίδια μοτίβο: Ποιος πάει με ποια. Μηδέν σενάρια και διάλογοι, τα ίδια και τα ίδια. Βάλαμε και λίγο άρωμα εποχής για να το πλασάρουμε πιο ωραία για να κάθεται ο κοσμάκης να χαζεύει να περνάει την ώρα του.

Αν μη τι άλλο το Έτερος Εγώ είναι μια πρωτοπορία, μια τολμηρή καινοτομία, κάτι τελείως διαφορετικό στα εγχώρια τηλεοπτικά πενιχρά δρώμενα που αρχίζουν από εισαγόμενα ριάλιτι και τελειώνουν σε καψουροσίριαλ. Διαθέτουμε υπερπληθώρα ηθοποιών και να είναι καλά που εργάζονται και ζουν αλλά ελάχιστοι αξίζουν.

Εύχομαι στον Σωτήρη Τσαφούλια να εκμεταλλευθεί τη δυναμική του και να παράγει ταινίες και σειρές χωρίς πολλές χάρες, προσανατολισμένος στην Τέχνη και αυτά που θέλει να μας πει. Δεν είναι ανάγκη να τους βολέψει όλους τους παλιούς και καινούριους φίλους σε μια σειρά.

Μπράβο για τη συνολική ιδέα, χάρηκα που δεν έχει και άλλο κύκλο, αυτό ήταν, περιμένουμε την επόμενη δουλειά.

Οι ελληνικές σειρές με την ευτυχή συγκυρία να διαθέτουν περισσότερα τεχνικά μέσα δεν μπορούν να αντιγράψουν ούτε τις αμερικανιές, ούτε καν τα τούρκικα σίριαλ στα οποία πέφτουν αμύθητα ποσά. Μπορούν όμως ευφυώς να αντιγράψουν τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο.

Πνεύμα, πλοκή, διάλογοι, σενάριο. Εκεί πρέπει να βασιστούμε. Αυτά πρέπει να αναδείξουμε. Έτσι θα φανούμε στο παγκόσμιο στερέωμα. Να στίψουμε το μυαλό μας να αφηγηθούμε ωραίες ιστορίες. Με ερμηνείες και περιεχόμενο. Ας μην είναι blockbuster. Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται.

Για τα υπόλοιπα, θα πάμε στη Marvel.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

 

Όταν διαβάσεις τα παρακάτω, ίσως να σκεφτείς ότι είμαι υπερβολικός. Δες όμως τι γίνεται. Από το πουθενά σκάνε mega πυρκαγιές, πλημμύρες που σαρώνουν τα πάντα, καταστροφές, το 112 μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και σκέφτηκα να γράψω το παρόν. Έστω και ένας να το πάρει στα σοβαρά και να του φανεί χρήσιμο, θα είμαι ευτυχισμένος.

Σεισμός – Φωτιά – Πλημμύρα

Είμαστε η 6η χώρα παγκοσμίως στους σεισμούς. Το ότι δεν τους νοιώθουμε όλους, είναι γιατί μας σώζει το Αιγαίο. Αν λοιπόν συμβεί κάτι, τα κινητά θα κοπούν. Συνεννοήσου με την οικογένεια σου ένα σημείο συνάντησης αν λείπετε από το σπίτι. Κατά προτίμηση σε ανοιχτό χώρο και κάπου λίγο ψηλά αν γίνεται, που θα μπορείτε να βρεθείτε εύκολα. Αφιερώστε σε ένα οικογενειακό τραπέζι δύο λεπτά, να σκεφτείτε σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης, χωρίς τηλεφωνική επικοινωνία που να βρεθείτε.

Έκτακτη Αποχώρηση

Έστω ότι έχεις 10 λεπτά στη διάθεση σου για να εγκαταλείψεις το σπίτι σου. Τι θα πάρεις μαζί σου; Πέραν του κλασικού «κλειδιά-τσιγάρα-πορτοφόλι-κινητό-γυαλιά» υπάρχουν και άλλα πολύτιμα για εσένα πράγματα. Χαλαρά, από τώρα,  σημείωσε τα σε ένα αρχείο εκτύπωσε το, και άστο κάπου να υπάρχει. Την ώρα του πανικού δεν θα θυμηθείς τίποτα. Όταν όμως το 112 θα σε προτρέψει να φύγεις, θα πάρεις το χαρτί, θα μαζέψεις αυτά που γράφει και θα έχεις περισώσει τα πιο σημαντικά. Πίστεψε με είναι καλύτερα από το να τα κλαις αργότερα.

 

Πορτοφόλι

Βάζουμε διάφορες καρτούλες, διάφορα πραγματάκια και αν το χάσουμε ή μας το κλέψουν, συνήθως θυμόμαστε τα βασικά. Κατέγραψε ότι έχεις στο πορτοφόλι σου σε ένα αρχείο word και άστο να υπάρχει στον υπολογιστή σου. Θα διαπιστώσεις πως είναι περισσότερα από όσα φαντάζεσαι.

Φωτογραφίες

Σε παρακαλώ πολύ. Τώρα. ΤΩΡΑ. Συνέδεσε ένα καλώδιο από το κινητό σου στον υπολογιστή και αποθήκευσε φωτογραφίες, βίντεο, σημειώσεις, ότι έχεις. Έχω βαρεθεί να ακούω «το έχασα/μου το έκλεψαν και έχασα όλο τον κόσμο». Αν τραβάς συχνά φωτογραφίες, μάθε να το κάνεις μια φορά το μήνα. Είναι κρίμα το πολύτιμο προσωπικό σου αρχείο να εξαφανιστεί από μια ατυχία.

Βαλίτσα

Γράψε αυτά που πρέπει να πάρεις μαζί σου σε ένα ταξίδι. Είτε επαγγελματικό, είτε για διακοπές. Τούδε εφεξής, το να φτιάξεις τη βαλίτσα σου θα είναι παιχνιδάκι και πολύ πιο σύντομο. Θα έχεις έτοιμη τη λίστα σου και θα είσαι άνετος.

Διακοπές

Αντίστοιχα χρήσιμη είναι και μια λίστα του πως φεύγεις από το σπίτι. Τι κλείνεις, πότισμα, πέταμα σκουπιδιών,  κλπ. Κάθε σπίτι έχει τα δικά του.

Έχεις άνεση χρόνου να τα σκεφτείς και να τα καταγράψεις όλα αυτά με την ησυχία σου. Θα ανακαλύψεις ότι είναι πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεσαι. 

Αν πιστεύεις ότι σου είναι αχρειάστο, να θυμάσαι πως και αυτοί που καταστράφηκαν, το ίδιο ένοιωθαν.

Πως δεν θα τους συμβεί….

Ο ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

 

Ήρθαν οι πλημμύρες και οι υδάτινες καταστροφές, ως δια μαγείας ξεχάστηκε η ανυπολόγιστη καταστροφή κυρίως στον Έβρο. Η βροχή μας έσωσε από τις φωτιές και μας κατέστρεψε με τη χρήση βάρκας σε ορεινά χωριά.

Όλες οι μαρτυρίες που έρχονται από τον Έβρο λένε ότι τις φωτιές τις έβαλαν οι λαθρομετανάστες. Όταν κάποιοι αντέδρασαν, κατηγορήθηκαν ως αυτόκλητοι σερίφηδες.

Όχι, δεν είναι αυτόκλητοι σερίφηδες.

Είναι ακρίτες!

Είναι αυτοί που κρατάνε τα σύνορα!

Είναι αυτοί που στήριξαν έμπρακτα το καλοκαίρι του 2020 όταν πήγαν να μπουκάρουν 120.000 εισβολείς, τα παιδιά μας, της αστυνομίας και του στρατού.

Είναι αυτοί που βλέπουν να γίνονται κέντρο διερχομένων οι περιουσίες τους, να κινδυνεύουν οι οικογένειες τους, δεν τους προστατεύει κανείς και είναι ολομόναχοι και αβοήθητοι.

Η πίεση στους πολιτικούς  έρχεται από τις κοινωνίες. Πολύ καλά έκαναν οι κάτοικοι και αντέδρασαν. Μπας και ξυπνήσουν από το λήθαργο οι πολιτικοί γιατί πιστεύουν πως ο Έβρος είναι πολύ μακριά.  

Δηλαδή κατά την αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα, θα έπρεπε να περνάνε αέρα, να βάζουν φωτιές, να γίνει η χώρα μας κάρβουνο και γκέτο και να μη μιλάει άνθρωπος ε;

Κατά τα άλλα βιώνουμε μια κατάσταση που νοιώθουμε ένα απέραντο μπουρδέλο στο οποίο δεν σε προστατεύει κανείς. Η κρατική μηχανή είναι για πέταμα και δεν ξέρω πως μπορεί να φτιάξει αυτό το πράγμα.

·        Στα Τέμπη, «πάμε και όπου βγεί». Και βγήκε. Στην κόλαση.

·        Έσκασαν πυρομαχικά σε στρατόπεδο!

·        Στον Έβρο κάηκαν ένα εκατομμύριο στρέμματα!

·        Στη Ρόδο η φωτιά έκαιγε για μια ολόκληρη εβδομάδα

·        100 αλήτες Κροάτες διέσχισαν όλη την Ελλάδα ανενόχλητοι για να σκοτώσουν το παιδί.

·        Στον Πειραιά δεν υπήρχε λιμενικός για δείγμα για να αποτρέψει τη δολοφονία ενός αθώου ανθρώπου.

·        Ούτε καν εκείνη τη ρημάδα την επενδυτική βαθμίδα δεν πήραμε ακόμα παρά την πλύση εγκεφάλου ότι είμαστε πολύ πολύ κοντά και όπου να ναι έρχεται.

·        Η γνωστή ευπαθής ομάδα παίρνει ένα σκασμό επιδόματα, κάνει ότι γουστάρει και μπαίνει για πλάκα σε ένα νοσοκομείο να πλακώσει στο ξύλο ένα γιατρό και δεν κουνιέται φύλλο. 

·        Συμβαίνει μια θεομηνία και απλώς πεθαίνουμε.

Δεν μπορεί να κρυβόμαστε μονίμως πίσω από το 112, «τα ακραία καιρικά φαινόμενα» και την «κλιματική αλλαγή».

Εμείς δηλαδή τι κάνουμε, πετάμε χαρταετό;

Κάτι πάει θεόστραβα και πρέπει να μπει ένα φρένο.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΟΥ ΤΟ ΜΑΥΡΟ

 

Μετά από τις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις, η πραγματική διασκέδαση είναι τα σχόλια των δημοσιογράφων. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πριν φουσκώνουν τα μυαλά των ανθρώπων και είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αμέσως μετά, φέρνουν την καταστροφή. Δεν είναι μόνο θέμα γνώσης του αθλήματος. Είναι φυσιολογικό. Για να έχει δουλεία ιδίως ο αθλητικός δημοσιογράφος πρέπει να έχει να διηγηθεί ή μια καταστροφή ή έναν θρίαμβο. Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα μας, δεν πετυχαίνει θριάμβους.

Πριν το μουντομπάσκετ πάντως, σου έγραψα τι να περιμένεις και έπεσα μέσα.

Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Απλά είναι τα πράγματα. Οι άλλοι είναι καλύτεροι. Μας ξεπέρασαν. Οι Γερμανοί για παράδειγμα, που τους είχαμε για πλάκα, μας κερδίζουν κατά κράτος. Οι Λιθουανοί έχουν σχολή και δουλεύουν συστηματικά.

Νικήσαμε την Ιορδανία, χάσαμε άνετα από την Αμερική και δώσαμε μάχη με την Νέα Ζηλανδία. Αυτό ήταν. Μέχρι εκεί ήμασταν.

Οι Λιθουανοί είναι καλύτεροι και όσοι νόμιζαν πως «τους έκατσε», αμέσως μετά συνέτριψαν κοτζάμ Αμερική. Έλεγε ο εκφωνητής της ΕΡΤ στον αέρα στον αγώνα με το Μαυροβούνιο συνεχώς : «απογοητευμένοι οι Έλληνες διεθνείς από τον αποκλεισμό τη Λιθουανία…» Αφού ήταν καλύτεροι. 25 πόντους στη μάπα φάγαμε! Να καταλάβω μια απογοήτευση αν χάσεις στο καλάθι, στο σουτ, ή από κάποιον χειρότερο ή έστω ίσο που σε νίκησε στις λεπτομέρειες.

Εντάξει σου λέει ο σοφός δημοσιογράφος, αλλά να χάσουμε και από το Μαυροβούνιο, μια κουτσουλιά χώρα; Αυτοί μας κέρδισαν όχι γιατί ήταν εύστοχοι αλλά στα στοιχειώδη του μπάσκετ υπερείχαν ολοφάνερα.

Στην εμφανή ανωτερότητα κάτω από το καλάθι.

Εμείς απομείναμε με το αιώνιο ταλέντο Γιώργο Παπαγιάννη και οι άλλοι είχαν τον Βούτσεβιτς που διαπρέπει στο ΝΒΑ και άλλα τρία κορμιά.

Άρα μας έπαιξαν βόλεϊ, δεν μπήκαν και τα σουτ, αντίο σας.

Τα υπόλοιπα είναι να χαμε να λέγαμε. Ούτε η ομοσπονδία φταίει, ούτε ο Ιτούδης. Χωρίς παίκτες τι να σου κάνει;

Θυμάμαι τους φοβερούς Ισπανούς. Μια παρέα ΝΒΑers που δεν διανοείτο να μη δώσει το παρόν στην Εθνική ομάδα. Και σάρωσε τα πάντα. Θυμάμαι τους θρυλικούς Αργεντίνους. Τον Νοβίτσκι. Τον Πάρκερ.

Κοτζάμ Κριστιάνο Ρονάλντο δεν το συζητάει καν, και στα 38 του όχι απλά πάει στην Εθνική Πορτογαλίας αλλά απαιτεί να παίζει και βασικός! Αυτοί είναι πατριώτες και τους θαυμάζω.

Και κάποιοι δικοί μας, δεν λέω. Ο Γιαννάκης, ο Νικοπολίδης, ο Φώτσης, ο Καραγκούνης.

Κάναμε διεξοδική συζήτηση για τον Τόμας Γουόκαπ ( που χωρίς αυτόν ούτε την Ιορδανία θα κερδίζαμε – χάρη μας έκανε ο άνθρωπος ) και για τον Σλούκα και τον Καλάθη, άχνα. Λες και έχουμε την πολυτέλεια να τους αλλάζουμε.

Τι να σου κάνει η ομοσπονδία και ο Ιτούδης; 100 χρόνια ο Μποχωρίδης αιώνιο ταλέντο. Έφτασε 29 ετών και δεν δούλεψε ποτέ. Ο Μωραϊτης είναι όπως τον θυμάμαι από την ΑΕΚ. Ο ίδιος. Ο Λούντζης δεν μπορεί παραπάνω. Ο Λαρεντζάκης βελτιωμένος αλλά το παιδί δεν έχει τρίπλα και εκρηκτικότητα. Drive δεν μπορεί να κάνει. Δώσε του τη μπάλα, έχει ένα συμπαθητικό σουτ, μέχρι εκεί. Μην πιάσω και τους άλλους, τους είδες. Αυτοί είμαστε, αυτά μπορούμε να κάνουμε. Είδαμε και τον Μάντζουκα. 4 χρόνια στον Παναθηναϊκό, τι κάνει; Που είναι η πραγματική του εξέλιξη;

Το ελληνικό μπάσκετ δεν παράγει παίκτες. Γιατί;

Γιατί ο Έλληνας παίκτης δεν γουστάρει να δουλέψει στην ατομική προπόνηση. Για αυτό και ο Βούτσεβιτς ο Μαυροβούνιος, παίζει βασικός στο ΝΒΑ και εμείς δεν έχουμε ούτε έναν για δείγμα. Μη μου πεις για τον Γιάννη, από την Α2 πήγε εκεί κατευθείαν και δούλεψε σκληρά. Ενώ τα αδέρφια του αράζουν στο όνομα του και κάνουν συμβόλαια που δεν αξίζουν. Δες τον Σρέντερ της Γερμανίας. Τι δουλειά έχει ρίξει για να είναι μια ομάδα μόνος του. Ποιος δικός μας έχει κάνει έστω το 20%;

Είμασταν η χειρότερη ομάδα σε ευστοχία στις ελεύθερες βολές! Ποια ομοσπονδία και ποιος Ιτούδης; Ούτε τις βολές;;;! Οι άμπαλοι!

Η οικογένεια Αντετοκούνμπο είναι ακριβές αντίγραφο της ελληνικής κοινωνίας. Ο Γιάννης πείναγε, δούλεψε, ανταμείφθηκε. Τα αδέρφια του χόρτασαν από τον Γιάννη και όχι μόνο δεν εξελίχθηκαν αλλά μπασκετικά γίνονται χειρότεροι.

Αν αποφασίσει η επόμενη φουρνιά να δουλέψει και να διακριθεί, τότε ξαναμιλάμε. Αν μέχρι τότε καταφέρνουμε να βρισκόμαστε στο top 10, πάλι καλά να λες.