Ο φόβος είναι
σύμβουλος. Καλός και κακός. Καλός γιατί μπορεί να σε προφυλάξει, κακός γιατί μπορεί
να σε τρομοκρατήσει και να πάρεις μια λάθος απόφαση.
Ο όχλος - κατά
τους πολιτικούς "κυρίαρχος ελληνικός λαός" - θα έχει να ασχοληθεί
με τις ευρω-δημοτικές εκλογές, τα μαζικά μέσα επιρροής θα μας βομβαρδίσουν
επ'αυτών και όλο και κάτι σημαντικό θα πάει στην άκρη και θα ενταφιαστεί.
Ξεκινήσαμε
λοιπόν μια ατέρμονη εκλογολογία. Ωραία, άντε και κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ με – όχι 1,5
μονάδα που λένε τώρα οι δημοσκοπήσεις αλλά με 4 σου λέω εγώ. Και τι έγινε; Το πρώτο κόμμα εξάλλου θα είναι για μια ακόμα
φορά η αποχή. Ούτε και βρίσκω το λόγο για νέες εθνικές εκλογές. Η όποια διαφορά
θα είναι ισχνή. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει πέντε εκλογικές
αναμετρήσεις. Εντάξει, μίλησε ο σοφός λαός, μας τα είπε. Πόσες πια;
Ψηφίσαμε
από φόβο μη δεν μας δώσουν τις δόσεις και χρεοκοπήσουμε και επίσημα.
Ψηφίσαμε
από φόβο μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και τινάξει την Ελλάδα στον αέρα.
Ψηφίσαμε
από φόβο μην οδηγηθούμε σε οικονομική, κοινωνική και εθνική αστάθεια και τα
σύνορα μας φτάσουν μέχρι τη Λαμία.
Για
πολλούς είναι απολύτως δικαιολογημένοι φόβοι και φτάσαμε να βλέπουμε ως
πανίσχυρο κυβερνητικό άνδρα τον Ευάγγελο Βενιζέλο που φέρει τεράστια ευθύνη για
την κατάντια της χώρας μας αλλά άστο να πάει άστο συγκυρίες που ναι..
Κατά
τη γνώμη μου που δεν την έχω για τόσο ταπεινή, οι δημοτικές εκλογές είναι μια
εξαιρετική ευκαιρία να ψηφίσουμε χωρίς κανένα φόβο καθώς δεν σημαίνουν και
τίποτα. Ιδιαίτερα δε, όταν χρειάζεται μια καλή σφαλιάρα απέναντι σε αυτούς που
έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους.
Ζω
στην Αθήνα. Την πιο ιστορική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Στο πιο όμορφο Λεκανοπέδιο
του πλανήτη – άσχετα αν το κάναμε το χειρότερο.
Αρκετές
φορές το απόγευμα, κατεβαίνω στην Εθνική, τον Κηφισό στο ρεύμα προς Πειραιά την
ώρα του ηλιοβασιλέματος. Χαζεύω τον Αττικό ουρανό. Λέμε για το ηλιοβασίλεμα στη
Σαντορίνη αλλά πρόσεξε την επόμενη πόσο υπέροχος είναι ο Αττικός ουρανός…
Σε
αυτή τη πόλη, στο λίκνο του αρχαίου κόσμου, υποψήφιος για δήμαρχος πρέπει να
είναι ένας άριστος. Κάποιος που να έχει τη δύναμη και την προσωπικότητα να
παράγει έργο. Επιτέλους! Για την Αθήνα διάολε!
Οι
υποψηφιότητες των κομμάτων είναι για μια ακόμα φορά για τα μαύρα δράγκαλα.
Θυμάμαι
πως είχα ψηφίσει τον Νικήτα Κακλαμάνη γιατί πίστευα πως με το στιλ του θα ήταν
καλός. Απεδείχθη πως ήταν ο χειρότερος δήμαρχος όλων των εποχών. Ψήφισα τον Γιώργη
τον Καμίνη για να φύγει ο χειρότερος και απεδείχθη τελικά πως υπάρχει ακόμα
χειρότερος! Ο δε Κακλαμάνης θυμάμαι είχε δηλώσει πως αν έχανε τη μονομαχία με
τον Καμίνη θα πήγαινε σπίτι του. Δήλωση που ο σοφός ελληνικός λαός δεν
εκτίμησε. Όμως ο Νικήτας αναθεώρησε και κατέβηκε στις βουλευτικές εκλογές και ο
σοφός ελληνικός τον εξέλεξε εκ νέου στο κοινοβούλιο. Τώρα θέτει εκ νέου την
υποψηφιότητα του.
Πριν
αναρωτηθείς, για τις δύο προηγούμενες ψήφους μου, αυτομαστιγώθηκα, έκανα αποχή από
το σεξ, το τάβλι, το σκάκι και το ουισκάκι.
Επίσημα
το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κατεβάζει τον Άρη Σπηλιωτόπουλο. Ο αγλαός νέος που
μιλάει σπαστά ανδρικά, και από το 2007 ως το 2009 που διετέλεσε υπουργός
τουρισμού μάλλον δεν ακούστηκαν και πολύ καλά λόγια και μάλλον ενταφιάστηκαν μερικές
καταγγελίες που είχαν γίνει για διαχείριση κονδυλίων. Ο ‘Αρης Σπηλιωτόπουλος
δεν είναι χθεσινός αλλά εκλέγεται στη Βουλή από το 2000. Τι έχει προσφέρει 14
ολόκληρα χρόνια στην κοινωνία; Ο δε
Νικήτας Κακλαμάνης έχει στη βουλή από το …1990 και για 2 χρόνια ήταν υπουργός
υγείας. Τον θυμάσαι για κάτι;
Το
ΠΑΣΟΚ, στο μαγικό κόσμο της νέας φυτίνης θα πορευθεί εκ νέου με τον Καμίνη.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει έναν πιτσιρικά παγκοσμίως άγνωστο, τον οποίο θυμάμαι σε ένα πάνελ
του Παπαδάκη με τον Άδωνι και ο Γεωργιάδης τον συνέτριψε κατά κράτος.
Η πιθανή
υποψηφιότητα Καπερνάρου μάλλον κάηκε με τη φοροδιαφυγή των 5,5 εκατομμυρίων
ευρώ και με τα εμβάσματα στο εξωτερικό. Αν και ποτέ δεν λάτρευα τους μεγαλοδικηγόρους
με πελατολόγιο όχι ακριβώς τον αφρό της κοινωνίας..
Ο ΚΚΕ
με αφήνει παντελώς αδιάφορο ποιον θα κατεβάσει και απορώ γιατί υπάρχει ως κόμμα
αλλά είναι άλλο θέμα συζήτησης.
Ποιος
μένει;
Ναι.
Αυτός.
Μόνο
αυτός.
Αποκλείω
την αποχή, το άκυρο και λευκό. Αυτά τα θεωρώ στάση εγκεφαλικά αναπήρων. Προτιμώ
κάποιον που να έχει μια θέση και ας διαφωνώ παρά αυτόν που δεν προσφέρει τίποτα
και κάνει κριτική στους πάντες εκ του απυροβλήτου. Τι σημαίνει δεν ψηφίζω. Άποψη
δεν έχεις; Ψήφισε ρε φίλε τον δον κιχώτη Βασίλη Λεβέντη στην τελική, όχι το
μηδέν! Και μετά γκρινιάζεις και από πάνω!
Ξανά:
Ποιος
μένει;
Ναι.
Ο
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ.
Αυτός.
Χρυσαυγίτης
δεν είμαι. Φασίστας δεν είμαι. Ναζί δεν είμαι.
Όμως
πρέπει να πέσει σφαλιάρα. Αφού δεν σοβαρεύονται αυτοί και βάζουν ως υποψηφίους όχι
του άριστους αλλά τους χείριστους, θα ψηφίσω με χέρια και με πόδια τον Ηλία και
μη σου πω ότι μπορεί να επιδιώξω να του πάρω και συνέντευξη.
Ας
είναι ότι θέλει. Ναζί, φασίστας, εγκληματίας, ψυχάκιας, όλα μαζί και τίποτα.
Ας
τα κάνει μπάχαλα, ας τα γκρεμίσει όλα.
Ας
καταρρίψει το σύμπαν, ας βάλει χιόνι στη Σαχάρα και φωτιά στην Ανταρκτική.
Εφόσον
θέλουν να μας βάλουν να ψηφίσουμε μεταξύ του του Άρη, του Γιώργου και του
αντάρτη Νικήτα, θα ψηφίσω τον Ηλία. Για δοκιμή, για πείραμα, από απελπισία και με
θυμό.
Στο
κάτω κάτω της γραφής, τόσοι και τόσοι δήμαρχοι πέρασαν και ο ένας χειρότερος από
τον άλλον, τι το τραγικό θα κάνει δηλαδή; Ας δοκιμάσει και ο Ηλίας. Αφού μας δουλεύουν
μια, να τους δουλέψουμε και εμείς δέκα. Να γελάσουμε και λίγο ρε αδερφέ!
Στην
εποχή της τεράστιας κοινωνικής και ηθικής – πρωτίστως – κρίσης δεν είναι
δυνατόν να μη διαλέγεις ως κόμμα εξουσίας είτε λέγεσαι ΝΔ, είτε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ελιά
με πασοκοδημάρ, ότι καλύτερο διαθέτει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία και να
θέτεις προς ψηφοφορία τους ίδιους και ίδιους αχρείους.
Έτσι
είστε;
Τερμα
ο φόβος, δημοτικές έχουμε, Ilias
Kasidiaris
for mayor και
τα μυαλά στο μπλέντερ!
