Μόλις πέσει – σε 3
μέρες υπολογίζω - ο θόρυβος γύρω από την
υπερπαραγωγή της Τζούλιας, θα επιστρέψουμε οριστικά στα θέματα των τελευταίων
ημερών. Το κράξιμο που τρώμε από την Ευρώπη και τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.
Για το κράξιμο,
δεν εχω να αντιπαραθέσω εθνικιστικές υστερίες. Ότι σπέρνεις θερίζεις και όπως στρώνεις
κοιμάσαι. Πολλά φάγαμε, πολλά παντελονιάσαμε και αυτά που μας καταμαρτυρούν για
να λέμε και την black truth δεν απέχουν και ετη φωτός από την αλήθεια.
Με τα μέτρα της κυβέρνησης,
πιστεύω ότι το έχουμε πάει ανάποδα για μια ακόμα φορά. Προεκλογικά έλεγε ο
Καραμανλής, γνωρίζοντας το μαγείρεμα με τα greek statistics, ότι έρχονται
πολύ δύσκολες μέρες. Ο Παπανδρέου είτε από άγχος για τις εκλογές, είτε από άγνοια,
έλεγε πως υπάρχουν λεφτά και αυτός θα έκανε καλύτερη διαχείριση.
Ανεξαρτήτως
συνθηκών η άποψη μου παραμένει σταθερή. Δεν χρειάζεται να βρέξει πεντακοσάευρα.
Διαχείριση χρειάζεται.
Η μόνη ελπίδα είναι
μήπως με τον πάτο που πιάσαμε, εστω και δια της βιας γίνουμε καλύτεροι και
σοβαρευτούμε.
Στην Ελλάδα υπάρχουν
πολλάπλα παράλληλα σύμπαντα για αυτό και η διόρθωση είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Υπάρχουν οι δημόσιοι
υπάλληλοι και οι ιδιωτικοί.
Υπάρχουν οι
μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που επωμίζονται τα φορολογικά βάρη και τα λαμόγια
που έφαγαν και δεν προσφέρουν τίποτα και φυσικά κανείς δεν τιμωρείται
Υπάρχει το νόμιμο
χρήμα των μισθωτών που διαρκώς μειώνεται και το μαύρο χρήμα των ελεύθερων
επαγγελματιών και των χώρων διασκέδασης που διαρκώς αυξάνεται
Υπάρχουν πολλά κόμματα
αλλά και μια Αριστερά η οποία οργανώνει βιαιοπραγίες, χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση
και το μόνο που τους νοιάζει είναι πόσες βιτρίνες θα σπάσουν και πόσα αυτοκίνητα
θα κάψουν.
Κόβεις τον 14 ο
μισθό, αυξάνεις τον ΦΠΑ, αυξάνεις την βενζίνη.
Πάλι ανάποδα;
Αυτοί που τόσα χρόνια
έκλεβαν, θα επιτρέψουν κατιτίς;
Πλήθος κοινωνικών
ομάδων που μέχρι σήμερα δηλώνουν ότι να ναι, θα βάλουν ταμειακές για να αποδώσουν
τίποτα στην εφορία;
Που το γράφει ότι
οι δημόσιοι υπάλληλοι θα εχουν την αιωνιότητα
μονιμότητα και ότι ότι οι ιδιωτικοί θα είναι με το πιστόλι στον κρόταφο; Ο 14ος
μισθός του δημοσίου υπαλλήλου ειλικρινά δεν με κάνει να σπαράζει η καρδιά μου.
Ηδη εχουν πολλά από παράπλευρες διαδικασίες και αναλογικά με το εργο που παράγουν
μάλλον αμοίβονται πλουσιοπάροχα.
Γιατί να μην ανοίξουν
τα κλειστά επαγγέλματα σε ολους;
Θα σταματήσουν διάφορες
επιχορηγήσεις σε πολλούς και διάφορους; Απο εκπολιτιστικούς συλλόγους μέχρι μη
κυβερνητικές οργανώσεις;
Να ενταθούν οι έλεγχοι
του ΣΔΟΕ στην αγορά που κυκλοφορεί μαύρο χρήμα, τιμωρηθούν πραγματικά οσοι
χρωστάνε στο δημόσιο, να φορολογηθούν επιτέλους οσοι κρύβουν εισοδήματα, εχουν
κότερα και δηλώνουν 10.000 ευρώ το χρόνο ώστε να παρουν κουράγιο ολοι οι υπόλοιποι
ότι πραγματικά κάτι αλλάζει. Δεν μπορεί να κόβεις το δώρο των Χριστουγέννων και
από την άλλη να βλέπεις να χρωστάνε λεφτά οι ποδοσφαιρικές ομάδες, τα τηλεοπτικά
κανάλια και εκατοντάδες πρόστιμα να μένουν ανείσπρακτα.
Η κοινωνική
εμπιστοσύνη κύριοι κυβερνώντες θα κερδιθεί όταν ο κόσμος δει ότι ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ
ΟΛΟΙ και όχι οι ίδιοι και οι ίδιοι….
Το μόνο θετικό
που βλέπω σε αυτή την κατάσταση είναι πως σε πολλούς τομείς της οικονομίας θα
επέλθει μια φυσιολογική διόρθωση της αισχροκέρδειας.
Δεν μπορεί να
φωνάζεις για κρίση φίλε έμπορε όταν το μπλουζάκι το αγοράζεις 5 ευρω και το
πουλάς 100, δεν μπορεί να διαμαρτύρεσαι φίλε ξενοδόχε όταν με 450 ευρώ πας για
5 μέρες στη Βαρκελώνη και εδώ δεν σου φτάνουν ούτε για Σαββατοκύριακο.