Ο λογος που καταπιανομαι με την Εθνικη μας ομαδα του ποδοσφαιρου είναι ο θυμος. Δεν αντεχω τα τετριμμενα δημοσιογραφικα κλισε και τις αποψεις που ακουω από δω και από κει από τους Ελληνες «φιλαθλους»
Στα ματια μου είναι προφανες ότι ο Ρεχαγκελ δεν είναι αρεστος στη δημοσιογραφικη κοινοτητα. Ισως γιατι δεν τους εξυπηρετησε, δεν εγινε ποτε κολλητος τους, ουτε υπακουει στις επιταγες τους. Βλεπω μια γενικη πολεμικη η οποια δεν εχει καμια ποδοσφαιρικη και αθλητικη βαση αλλα μια εμπαθεια.
Χανει η Ελλαδα, κατακριση
Κερδιζει η Ελλαδα, κατακρισης επισης.
Το Αλητες ρουφιανοι δημοσιογραφοι βρισκει εν προκειμενω τρανη δικαιωση.
Παρακολουθησα και τους δυο αγωνες με το Ισραηλ.
Η ομαδα μας πηρε 4 βαθμους, είναι πρωτη στον ομιλο της και παει ολοταχως για μια δευτερη προκριση σε μουντιαλ στην ιστορια της. Η εθνικη Ελλαδος δεν είναι σπορ και θεαμα. Είναι το αντιπροσωπευτικο μας συγκροτημα που καλο είναι να διακρινεται. Αυτό είναι το κατ’αρχην ζητουμενο. Όμως, καλως ή κακως ζουμε σε ένα κοινωνικο περιβαλλον. Σε μια κοινοτητα.
Ας δουμε λιγο τι γινεται και πιο περα από το δικο μας χωριο.
Η Πορτογαλια και η Σουηδια κινδυνευουν να μεινουν εκτος. Η τσεχια μαλλον αποχαιρετησε και η πολωνια πρεπει να παλεψει. Οι τουρκοι είναι σε πολύ δυσκολη θεση και οι γαλλοι με την πλατη στον τοιχο. Οι παραπανω χωρες είναι παραδοσιακες δυναμεις με συχνη παρουσια σε μεγαλες διοργανωσεις και όμως κινδυνευουν.
Κατηγορηθηκε ο Ρεχαγκελ γιατι δεν δινει ευκαιριες σε αλλους παικτες.
Δεν ξεκινησε βασικος ο Μορας με τον Σαλπιγγιδη; Τον Αμανατιδη δεν τον εβαζε συνεχεια μεχρι που τραυματιστηκε; Τον Σαμαρα δεν τον εβαλε και στα 2 ματς;
Τι επρεπε να κανει, να τους διωξει ολους; Εβαλε τον Μπασινα γιατι τον εμπιστευεται και τον ξερει. Δεν βοηθησε, στο δευτερο ματς επαιξε λιγο. Σαμπως εχει ως εναλλακτικη λυση τον Βεϊρα; Τον Πατσατζογλου εχει!
Κατηγορηθηκε ο Ρεχαγκελ γιατι εβγαλε λεει τον Γκεκα.
Ο Σωτηρακοπουλος ωρυοταν στην περιγραφη του αγωνα περι εγκληματικου λαθους. Κατσε ρε φιλε, δεν μπορεις να βαλεις και τεταρτο επιθετικο μιση ωρα πλην τελειωσει ο αγωνας! Αυτά γινονται σε ειδικες περιπτωσεις. Αφησε τον Σαλπιγγιδη μεσα γιατι ηταν ο καλυτερος παικτης, τον Χαριστεα προφανως για μια κεφαλια και μια στημενη φαση οποτε ο Φανης που δεν μαγεψε με την αποδοση του, αντικατασταθηκε.
Ο κολλημενος Ρεχαγκελ δεν βαζει λεει τον Κουτσιανικουλη
Ωραια, και ποιος θα βγει; Ο Σεϊταριδης; Αφου παιζουμε με 3 μπακ και ανεβαινουν οι αμυντικοι για τη δουλεια του χαφ. Αλλα αντε και δεν βαζουμε 3 μπακ. Ο Κουτσιανικουλης εγινε τοσο καλος πια; Επειδη εκανε 10 καλα ματς με τον Εργοτελη; Ας ψηθει σε επιπεδο πρωταθλητισμου σε μια μεγαλη ομαδα, ας παιξει στην Ευρωπη και μετα δεν νομιζω ότι θα του κλεισει καποιος την πορτα της Εθνικης. Και ο Χαρης Παπας εμοιαζε Λουις Φιγκο στην Καλαμαρια αλλα ουτε στον Ολυμπιακο ουτε στην ΑΕΚ αφησε ιστορια με την αποδοση του.
Εγινε τοση πια φασαρια με τον Νινη. Ωραια λοιπον, φετος ο Τεν Κατε του εδωσε ευκαιριες, τι το φοβερο εκανε ο Νινης;
Κατηγορηθηκε ο Ρεχαγκελ γιατι λεει η ομαδα μας παιζει αμυντικο ποδοσφαιρο.
Όταν ο προπονητης κατεβαζει την ομαδα με 3 επιθετικους και με τα 3 κεντρικα μπακ δινει τη δυνατοτητα στους Σεϊταριδη και Τοροσιδη και να κανουν overlap ( οι αμυντικοι δηλαδη στις πλευρες να παιρνουν επιθετικες πρωτοβουλιες ) κάθε άλλο παρα αμυντικους προσανατολισμους εχει η ομαδα μας. Στο κετρο αδυνατιζει και όχι στην επιθεση! Δυστυχως όμως οι ομαδες αναγκαστικα εχουν 11 παικτες και όχι 12. Καπου κερδιζεις και καπου χανεις.
Η Εθνικη Ελλαδος λεει δεν παραγει θεαμα.
Μαλιστα. Ποια ομαδα στον κοσμο το κανει; Ποια ομαδα είναι αυτή που σκορπιζει φοβο και τρομο και να παιρνει αποτελεσματα με θεαματικο ποδοσφαιρο;
Η Ισπανια εκανε πανω από 20 χρονια να αποτιναξει το ρολο των ταλαντουχων ηττοπαθων, η Αργεντινη μετρησε 6 από τη Βολιβια και οι μπραζιλ εχουν εγκαταλειψει το θεαμα εδώ και πολλα χρονια. Οι Αγγλοι συνεχιζουν να κερδιζουν με κεφαλιες, οι Ολλανδοι μετα από έναν θριαμβευτικο πρωτο γυρο στο προσφατο euro κλαταραν, οι Ιταλοι εξακολουθουν να μας υπνωτιζουν με τις ….αμυντικες αμυνες και οι υπολοιποι μεταξυ φθορας και αφθαρσιας.
Μηπως το ελληνικο ποδοσφαιρο εχει τον Ροναλντινιο και τον Ζινταν και τους αδικησε αφηνοντας τους εκτος Εθνικης;
Κατηγορηθηκε ο Ρεχαγκελ για κολλημα με τον Χαριστεα. Και εγω, δεν τον συμπαθω ποδοσφαιρικα τον «Χαρι» Όμως αναγνωριζω πως μαζι με τον Σαλπιγγιδη προσφερουν πολύ στο πρεσινγκ, στο μαρκαρισμα, στη δυναμη, στις στημενες φασεις και δεν νομιζω ότι εν προκειμενω εχουμε πολύ καλυτερους Ελληνες φορ. Να παρει λεει τον Μαντζιο. Ο Μαντζιος εχει βαλει όλα και όλα 3 γκολ στο πρωταθλημα μας και από τα 4 γκολ του στο champions league τα 3 ηταν με κεφαλιες. Δεν πιστευω ότι ως ελληνικο ποδοσφαιρο το προβλημα μας είναι ο Χαριστεας.
Διαμαρτυριες λεει γιατι ο Τοροσιδης επαιζε αριστερο μπακ αφου δεν είναι αριστεροποδαρος. Ο Σπυροπουλος οντως εδωσε ελπιδες αλλα σιγα σιγα μπαινει ο παικτης σε τετοιους αγωνες. Δεν βγαζεις ετσι τον παικτη εκτος ομαδας που σε κουβαλησε σε ολη την προκριματικη φαση. Στους αγωνες με το Ισραηλ ηταν από τους καλυτερους παικτες παιζοντας ολη την πλευρα και κερδισε το πεναλτι που μας εδωσε τη νικη. Ποιον να βγαλεις δηλαδη για τον Σπυροπουλο, τον Τοροσιδη ή τον Σεϊταριδη;
Οι επιτυχιες του ελληνικου ποδοσφαιρου σε διασυλλογικο και εθνικο επιπεδο, ουδεποτε ηρθαν με συνδιασμο θεαματος και ποδοσφαιρου πρωτοβουλιας. Δεν εχουμε τους παικτες με την ποιοτητα πχ των Ισπανων και αν παμε να παραστησουμε την υπερδυναμη θα γελοιοποιηθουμε. Σε προ Ρεχαγκελ εποχες ειχαμε ταλαντουχους παικτες που παιζαμε ελευθερα και τρωγαμε τη μια σφαλιαρα μετα την άλλη…
Σκεφτομαι πως ακομα και ο Ολυμπιακος που συνηθως παιρνει το πρωταθλημα εχει ελαχιστη συνεισφορα στην Εθνικη ομαδα. Δεν είναι δουλεια του Ρεχαγκελ να βγαλει νεα φουρνια ποδοσφαιριστων. Αυτή είναι δουλεια ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ.
Σημασια δεν εχει το αποτελεσμα αλλα ποια είναι η προσδοκια.
Μετα το θαυμα του 2004 ( και ως γνωστον και ως συνηθως θαυματα δεν ξαναγινονται ) αυτό που ηθελα ηταν να διατηρησουμε αξιοπρεπεια και σοβαροτητα. Να μη γινουμε παλι η ομαδιτσα της πλακας και να εμπνεουμε σεβασμο. Η ομαδα μας παρα τους μικροκλυδωνισμους αυτό το πετυχε και είμαι ικανοποιημενος. Η Ελλαδα μας εχει την ομαδικη συνοχη και τη νοοτροπια να παιρνει επιτυχημενα αποτελεσματα. Δεν μπορουμε να γινουμε βραζιλια του 70, να παιζουμε επιθετικο – ολοκληρωτικο ποδοσφαιρο και να ισοπεδωνουμε τους αντιπαλους μας και καγχαζω όταν διαβαζω κριτικες από δημοσιογραφισκους τυπου «ενταξει, νικησαμε αλλα δεν παιζουμε μπαλα»
Αμα θελεις να δεις μπαλα φιλε, μπορεις να παρακολουθεις ισπανικο πρωταθλημα. Ή το γερμανικο που κατά μεσο ορο μπαινουν 3 γκολ σε κάθε παιχνιδι.
Μετα το θαυμα του 2004 ( και ως γνωστον και ως συνηθως θαυματα δεν ξαναγινονται ) αυτό που ηθελα ηταν να διατηρησουμε αξιοπρεπεια και σοβαροτητα. Να μη γινουμε παλι η ομαδιτσα της πλακας και να εμπνεουμε σεβασμο. Η ομαδα μας παρα τους μικροκλυδωνισμους αυτό το πετυχε και είμαι ικανοποιημενος. Η Ελλαδα μας εχει την ομαδικη συνοχη και τη νοοτροπια να παιρνει επιτυχημενα αποτελεσματα. Δεν μπορουμε να γινουμε βραζιλια του 70, να παιζουμε επιθετικο – ολοκληρωτικο ποδοσφαιρο και να ισοπεδωνουμε τους αντιπαλους μας και καγχαζω όταν διαβαζω κριτικες από δημοσιογραφισκους τυπου «ενταξει, νικησαμε αλλα δεν παιζουμε μπαλα»
Αμα θελεις να δεις μπαλα φιλε, μπορεις να παρακολουθεις ισπανικο πρωταθλημα. Ή το γερμανικο που κατά μεσο ορο μπαινουν 3 γκολ σε κάθε παιχνιδι.
Η Εθνικη μας δεν εχει τους χαρισματικους παικτες που θα αποδωσουν θεαμα. Δεν εχουμε τους παικτες που να κανουν κοντρολ και πασες με τη μια.
Δεν εχουμε την αξια να παιξουμε ποδοσφαιρο πρωτοβουλιας αλλα ξερουμε και μας ταιριαζει το ποδοσφαιρο της αναμονης.
Μου αρεσει η διακριση, μακαρι να ξαναρθει, αλλα ο καλυτερος τροπος για να φερεις την καταστροφη ( και ολως τυχαιως οι υψηλοτερες πωλησεις των εφημεριδων γινονται ειτε σε θριαμβους ειτε σε καταστροφες ) είναι να βαλεις σε δυσθεωρατο επιπεδο τον πηχη.
Κριτική μπορεί να γίνεται όση θέλει ο καθένας στον Ρεχάγκελ.
Ο ίδιος όμως δικαιούται να κάνει ότι θέλει και να χαμογελάει συγκαταβατικά με όλα αυτά:
Σε 72 χρόνια (μέχρι το 2001) ιστορίας η Εθνική Ελλάδος είχε να επιδείξει 1 (ΜΙΑ) πρόκριση σε Ευρωπαϊκό (το '80 όπου ήρθαμε 8οι στους 8 με σφικτές εμφανίσεις) και 1 (ΜΙΑ) σε Μουντιάλ (το '94 όπου βγήκαμε 24οι στους 24 και θαμπώσαμε το σύμπαν).
Από το 2001 μέχρι σήμερα (χωρίς σε καμία περίπτωση να έχουμε τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών του ελλ. ποδοσφαίρου) έχουμε 2 προκρίσεις σε Ευρωπαϊκά (το θαύμα του '04, τη μεγαλύτερη έκπληξη σε ποδοσφαιρική διοργάνωση υψηλού επιπέδου όλων των εποχών και την πρόκριση το '08 όπου ήρθαμε 16οι στους 16 με απογοητευτικές εμφανίσεις).
Σε όλες τις λίστες της ΦΙΦΑ εκεί που ήμασταν στην 30άδα στην καλύτερη (αλλά συχνότερα στην 50άδα) ήμαστε μέσα στο ΤΟΠ-20 σταθερά.
Η ομάδα κερδίζει περισσότερο συχνά από ποτέ και χάνει δυσκολότερα και σπανιότερα από ποτέ.
Οπότε εμείς μπορεί να λέμε ότι θέμε, αλλά ο Ρεχάγκελ κάνει κάτι που δεν το είχε φανταστεί κανένας μέχρι τώρα. Έχει κάνει την Ελλάδα υπολογίσιμο μέγεθος εκεί που μας έκαναν πλάκα. Κι επειδή ο Ρεχάγκελ δεν είναι κανένας χτεσινός (έχει 820-ναι, ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΕΙΚΟΣΙ!!!! ματς στους πάγκους της Μπουντεσλίγκα) αν μπορούσε να παίξει πιο θεαματικά, πιο καλά δεν νομίζω ότι δεν θα το έκανε. Δεν μπορεί όμως, οπότε προτιμά "να κάνει τη δουλειά", να είναι επιτυχημένη η εθνική όσο ποτέ από το να είναι αποτυχημένη.
Οι αποτυχίες τις εθνικής αυτά τα χρόνια υπάρχουν βέβαια αλλά είναι φυσιολογικές, μέσα στα πλαίσια. Πολλώ δεν μάλλον όταν δεν ήμασταν καν μεσαίο μέγεθος στην Ευρώπη...
Όταν βλέπεις υπερδυνάμεις του παγκοσμιου ποδοσφαίρου με παίκτες που είναι έτη φωτός μπροστά από τους δικούς μας αλλά και οργάνωση και υποδομές που δεν τις ονειρευόμαστε καν να αποτυγχάνουν παταγωδώς (θυμίζω π.χ. ότι η Γερμανία δεν έχει κερδίσει τίποτα από το 1996, η Αγγλία τίποτα από το... '66, η Αργεντινή τίποτα από το 1993, η Ισπανία μόλις πέρσι σήκωσε το ευρωπαϊκο από το 1964 και πολλές διαψευσμένες ελπίδες εδώ και δεκαετίες...)
Τέλος να πω ότι με τα μόνα ονόματα που συγκρίνεται ο Ρεχάγκελ στην Γερμανία (ως καριέρα συνολικά σε μια χώρα με πολύ ανεπτυγμένη προπονητική, με σχολές, με οργάνωση κτλ) είναι αυτά του Χέλμουτ Σεν, του Χένες Βαϊσβάιλερ, του Ότμαρ Χίτζφλεντ, άντε και του Ούντο Λάτεκ. Τι να πούμε άλλο...
Ο ίδιος όμως δικαιούται να κάνει ότι θέλει και να χαμογελάει συγκαταβατικά με όλα αυτά:
Σε 72 χρόνια (μέχρι το 2001) ιστορίας η Εθνική Ελλάδος είχε να επιδείξει 1 (ΜΙΑ) πρόκριση σε Ευρωπαϊκό (το '80 όπου ήρθαμε 8οι στους 8 με σφικτές εμφανίσεις) και 1 (ΜΙΑ) σε Μουντιάλ (το '94 όπου βγήκαμε 24οι στους 24 και θαμπώσαμε το σύμπαν).
Από το 2001 μέχρι σήμερα (χωρίς σε καμία περίπτωση να έχουμε τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών του ελλ. ποδοσφαίρου) έχουμε 2 προκρίσεις σε Ευρωπαϊκά (το θαύμα του '04, τη μεγαλύτερη έκπληξη σε ποδοσφαιρική διοργάνωση υψηλού επιπέδου όλων των εποχών και την πρόκριση το '08 όπου ήρθαμε 16οι στους 16 με απογοητευτικές εμφανίσεις).
Σε όλες τις λίστες της ΦΙΦΑ εκεί που ήμασταν στην 30άδα στην καλύτερη (αλλά συχνότερα στην 50άδα) ήμαστε μέσα στο ΤΟΠ-20 σταθερά.
Η ομάδα κερδίζει περισσότερο συχνά από ποτέ και χάνει δυσκολότερα και σπανιότερα από ποτέ.
Οπότε εμείς μπορεί να λέμε ότι θέμε, αλλά ο Ρεχάγκελ κάνει κάτι που δεν το είχε φανταστεί κανένας μέχρι τώρα. Έχει κάνει την Ελλάδα υπολογίσιμο μέγεθος εκεί που μας έκαναν πλάκα. Κι επειδή ο Ρεχάγκελ δεν είναι κανένας χτεσινός (έχει 820-ναι, ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΕΙΚΟΣΙ!!!! ματς στους πάγκους της Μπουντεσλίγκα) αν μπορούσε να παίξει πιο θεαματικά, πιο καλά δεν νομίζω ότι δεν θα το έκανε. Δεν μπορεί όμως, οπότε προτιμά "να κάνει τη δουλειά", να είναι επιτυχημένη η εθνική όσο ποτέ από το να είναι αποτυχημένη.
Οι αποτυχίες τις εθνικής αυτά τα χρόνια υπάρχουν βέβαια αλλά είναι φυσιολογικές, μέσα στα πλαίσια. Πολλώ δεν μάλλον όταν δεν ήμασταν καν μεσαίο μέγεθος στην Ευρώπη...
Όταν βλέπεις υπερδυνάμεις του παγκοσμιου ποδοσφαίρου με παίκτες που είναι έτη φωτός μπροστά από τους δικούς μας αλλά και οργάνωση και υποδομές που δεν τις ονειρευόμαστε καν να αποτυγχάνουν παταγωδώς (θυμίζω π.χ. ότι η Γερμανία δεν έχει κερδίσει τίποτα από το 1996, η Αγγλία τίποτα από το... '66, η Αργεντινή τίποτα από το 1993, η Ισπανία μόλις πέρσι σήκωσε το ευρωπαϊκο από το 1964 και πολλές διαψευσμένες ελπίδες εδώ και δεκαετίες...)
Τέλος να πω ότι με τα μόνα ονόματα που συγκρίνεται ο Ρεχάγκελ στην Γερμανία (ως καριέρα συνολικά σε μια χώρα με πολύ ανεπτυγμένη προπονητική, με σχολές, με οργάνωση κτλ) είναι αυτά του Χέλμουτ Σεν, του Χένες Βαϊσβάιλερ, του Ότμαρ Χίτζφλεντ, άντε και του Ούντο Λάτεκ. Τι να πούμε άλλο...
Δεν είναι το ελληνικο ποδοσφαιρο για διακρισεις σε τοσο υψηλο επιπεδο διοργανωσεων. Θα μπορουσαμε μετα το 2004 να παρουμε αποφασεις, να κανουμε τομες, να προσπαθησουμε να ανεβουμε σκαλια.
Τι καναμε;
Τιποτα απολυτως.
Οι ιδιοι ανθρωποι διοικουν το ποδοσφαιρο, οι ιδιοι διαιτητες καθοριζουν τις τυχες του και το πρωταθλημα μας χρονο με τον χρονο γινεται ολοενα και χειροτερο.
Για αυτό και σε διασυλλογικο επιπεδο περιμενουμε μια στο καποτε να γινει μια καλη ντουφεκια στο champions league ενώ καλα καλα δεν εχουμε διακριθει ουτε στο ουεφα.
Η Εθνικη Ελλαδος εκανε ένα θαυμα μεγαλυτερο και από την κατακτηση του τροπαιου στην Πορτογαλια. Είναι ανωτερη από το ιδιο το ποδοσφαιρο που την ανεδειξε, είναι ανωτερη από την κοινωνια μας την ιδια, μερος της οποιας είναι το ποδοσφαιρο…
Να προσθεσω επισης οτι με τον Ρεχαγκελ στο τιμονι,η εθνικη μας εχει 48 νικες 25 ηττες και 18 ισοπαλιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδη σε ποσοστο % ~ 53% νικες, 27% ηττες και 20 % ισοπαλιες !!
Ποτε αλλοτε στην ιστορια μας ειχαμε τετοια ποσοστα;
και οπως παρατηρησε ενας φιλος και αναγνγωστης, απο τους 23 της πορτογαλιας μονο οι 7 συνεχιζουν. Αυτα για την περιφημη ανανεωση που κανεις δημοσιογραφος δεν βλεπει...
ΑπάντησηΔιαγραφή