BLOG XA ACTION XAXA DAY MOYAXAXAXA

Ενιοτε διαβαζω και ακουω για ένα καινουριο φρουτο που προβαλλει ως «κινημα» και σπευδουν πολλοι να τονισουν, να σημειωσουν, να εξηγησουν και να επιρεασουν. Αναφερομαι στους «bloggers»

Οι μπλογκερς λενε τα καναλια, οι μπλογκερς γραφουν οι εφημεριδες, οι μπλογκερς είναι υπο τη σκεπη και τη συχνη αναφορα του κομματος πασας ομαδας, χωριου και καστας, του ΣΥΡΙΖΑ και ετσι ως κοινωνια βρηκαμε καινουριο παιχνιδακι να παιζουμε.

Πολλοι από μας, τους bloggers, επαιρονται ότι κατι φοβερο και τρομερο κανουν. Ιδιαιτερα δε, αν τυχει και καποιο κειμενο τους αναδημοσιευθει σε καποια εφημεριδα ή περιοδικο, αν τυχει και τα στατιστικα επισκεψιμοτητας δειχνουν αναγνωσιμοτητα, τοτε ο Ομερ Βρυωνης ξαναγεννιεται και βουρ να κατακτησουμε τον κοσμο.

Ακολουθουν οι επαναστασεις του ιντερνετ τυπου – βαλε και εσυ στο μπλογκ σου ότι υπαρχει αυριο μια συγκεντρωση διαμαρτυριας – και ο κοινωνικος αγωνας για τα υψιστα ιδανικα τελειωνει όταν τελειωσει και η μπαταρια του notebook.

Από τον περιοδικο τυπο, για να βρισκονται μπροστα από τις κοινωνικες εξελιξεις, στελνουν μεσω μειλ διαφορα ερωτηματολογια τυπου «τι λενε οι bloggers», τι ψηφιζουν, ποια είναι η αποψη τους για το ταδε και το δεινα ζητημα.

Ξαπλωνω στην αιωρα μου, στην αμμουδια της κομπα-καμπανα περιμενοντας να βγουν τα πιτσιρικια να παιξουν μπαλα για να στοχευσω σε καποιο ταλεντο ώστε να το προτεινω σε μεγαλη βαλκανικη ομαδα και καγχαζω.

Δεν υπαρχουν bloggers. Το ξαναλεω. Δεν υπαρχουν bloggers.

Δεν μπορεις να προσδιορισεις μια πνευματικη ομαδα ( αφου δεν σκαβουμε, ουτε οδηγουμε λεωφορεια) όταν το μοναδικο κοινο στοιχειο για τα μελη της είναι το μεσο που εκφραζεται.

Η λεξη bloggers είναι εξ’ορισμου αδοκιμη λεξη και δεν στεκει όπως τη χρησιμοποιουν τα μαζικα μεσα επιρροης στη χωρα μας. Σε μια ομαδα πρεπει να υπαρχει ένα πλαισιο λειτουργιας. Να υπαρχει αρχηγος-προεδρος, να υπαρχει εξουσια, δικαιωματα και υποχρεωσεις. Αμοιβες και καθηκοντα.

Υπαρχουν τετοια πραγματα στα blogs και δεν το ξερω; Blogger είναι αυτος που γραφει μια φορα το μηνα, blogger και αυτος που γραφει μερα παρα μερα; Blogger είναι αυτος που τον διαβαζουν 5 φιλοι του, Blogger και αυτος που τον διαβαζουν 400 ανθρωποι τη μερα; Blogger αυτος που λεει την αποψη του για την πολιτικη κατασταση στη χωρα μας, Blogger και αυτος που καταριεται την Σουλα που τον παρατησε;

Στη χωρα μας τα τελευταια 2-3 χρονια εγινε ένα αποτομο ξεπεταγμα, 30.000 μπλογκζ με κάθε καρυδιας καρυδι.

Δεν το βρισκω κακο, ισα ισα που θεωρω ότι είναι σημαντικη κοινωνικη εξελιξη ο καθενας να «εκδιδει» τον εαυτο του χωρις να εχει την αναγκη να μπει σε καποια κλικα, να εχει βισμα, να είναι κολλητος, να είναι ομοφυλοφιλος ( αυτοι παντα εχουν ένα προβαδισμα στις τεχνες ) και να γραφει, να μοιραζεται ότι κουβαλαει στο κεφαλι του δωρεαν με τους αλλους.

Από κει και περα βεβαια γινεται και θα γινει ότι και σε όλους τους τομεις του κοινωνικου γιγνεσθαι που επεσαν πολλοι.

Στην αρχη είναι αγνωστο και για λιγους. Μετα πεφτουν ολοι Και μετα μενουν λιγοι και πιθανως καλοι.

Στη χωρα μας είναι εξαιρετικα δυσκολο να αναπτυχθει «κοινωνια bloggers» Καταρχην ο Ελλην βγαινει εξω και δεν καθεται ολη μερα στον υπολογιστη του. Τις ωρες που καθεται, προτιμα να παιζει παιχνιδακια και κανει γνωριμιες στον μαγικο κοσμο του facebook. Το blog από ένα σημειο και επειτα γινεται καθηκον. Αν βλεπεις ότι σε διαβαζουν, ότι εχει κινηση το blog σου, θελεις να κανεις τη σχετικη ανανεωση. Εχω δει σε ιστολογια ( αντε ας γραψω και την ελληνικη λεξη ) λογω πενίας να ανανεωνονται με ανεκδοτα που κυκλοφορουν πανω από δεκα χρονια στον παγκοσμιο ιστο.

Δεν εχει τιποτα κοινο αυτος που αντιμετωπιζει το blog του ως ταξιδιωτικο οδηγο, με αυτόν που γραφει δοκιμια, με αυτην που τη χωρισε ο γκομενος και κλαιγεται, με αυτόν που ανεβαζει ανεκδοτα, με αυτόν που λεει παιζω το ταδε παιχνιδι και προσκαλω τον ταδε να συμμετεχει, με την ανοργασμικη που ψαχνεται, με τον λιγουρη που κανει τον ποιητη, με αυτόν νομιζει πως είναι πνευματικος ηγετης και με αυτόν που ελπιζει να γινει διασημος.

Οι μπλογκερς είναι κατι ασαφες, χωρις ορια, χωρις συνεπεια ως προς τη συχνοτητα γραφης και μαλλον εποχιακοι «αθλητες». Όταν πιανουν τα κρυα γινομαστε συγγραφεις. Όταν πιανουν οι ζεστες, τρεχουμε στις παραλιες και στα μπαρ. Δεν είναι τυχαιο πως από τον Ιουνιο και μεχρι τον Σεπτεμβριο οι δημοσιευσεις στον ιστο πεφτουν κατακορυφα.

Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν θεσμοι με βαθιες ριζες – αφου δεν εχουμε ουτε καν 40 χρονια πολιτικης σταθεροτητας – αλλα λειτουργουμε με τασεις, με ξεσπασματα και «φλασιες». Γραφουμε τοσοι πολλοι και τοσα πολλα που δεν υπαρχει ενας πχ Μερντοχ που ελεγχει τα παντα. Ολοι χωραμε, ολες οι αποψεις εκφραζονται και είναι ελευθερα προσβασιμες. Αυτή η αναρχια εχει και το καλο της πολυμερειας αλλα σε καμια περιπτωση δεν μπορει να οριοθετηθει και να ποδηγετηθει υπο έναν διατρητο ορο όπως αυτος των bloggers.

Πολλοι θελοντας να δειξουν ότι κατι κανουν και πολλοι αλλοι ότι ξερουν και παρακολουθουν αυτους που κατι κανουν, εφευρουν διαφορες γιρλαντες και σερπαντινες. Blog action day σου λεει ο ενας. Ελατε να κατεβουμε σε συλλαλητηριο λεει ο άλλος. Ειμαστε οι bloggers και θα κανουμε τον κοσμο καλυτερο πεταγεται ο τριτος.

Κουκουρουκου μανταλακια.

Και με την Αμαλια Καλυβινου που τα blogs πηραν φωτια, εγινε τιποτα; Αλλαξε κατι;

Το μοναδικο πραγμα το οποιο μπορουν να κανουν οι απανταχου μπλογκερς είναι να διαδωσουν μια ειδηση. Μονο αυτό. Αν ολοι αποφασισουν να δημοσιευσουν κατι ταυτοχρονα, τοτε μονο μπορει κατι να διαδοθει. Αν όμως υπαρχουν ανθρωποι που αυτοπαραμυθιαζονται ότι με ένα κειμενο θα αλλαξουν τον κοσμο και καποιοι αλλοι που τους παραμυθιαζουν για το ιδιο γεγονος, τοτε το μελλον προβλεπεται ακρως ξεκαρδιστικο. Στο συλλαλητηριο που εγινε περυσι, ειπαν τα καναλια πως ηταν των bloggers. Σιγα μην εγινε και συντονιστικη επιτροπη. Μεσω των μπλογκς και αλλων μεσων διαδοθηκε και κατεβηκαν οσοι ηθελα να να διαμαρτυρηθουν για την κρατικη αδρανεια στις φωτιες. 5.000 νοματαιοι ηταν ολοι και ολοι στα 5.000.000 ( Ελληνες ) που εχει η Αθηνα, ε, δεν νομιζω ότι ηταν και τοσο μαζικη η συγκεντρωση.

Σε μια ερευνα που συμμετειχα και εγω, μια ερωτηση ηταν τι πιστευετε για τα μπλογκς στο μελλον. Η απαντηση μου ηταν πως δεν πιστευω τιποτα για το μελλον των μπλογκζ. Για τον λογο ότι ο καθενας το χρησιμοποιει όπως του σφυριξει και άλλος το κλεινει ή το αδρανοποιει, άλλος το ανανεωνει με διαφορα θεματα, δεν μπορουν ολοι αυτοι να εχουν κοινο μελλον.

Η μοναδικη ομαδοποιηση που εχεi μια λογικη βαση μπορει να γινει μονο με την ηλικια.

Οι 36+ βγαζουν τη διανοηση, τον μεγα συγγραφεα που η ατιμη κενωνια τον αδικησε. Παντρεμενοι συνηθως ή γερονοντοκοροι ( καινουρια λεξη συνδιαζει και τα δυο φυλα ) που δεν εχουν σημαντικη κοινωνικη ζωη και καθονται ολημερις στο νετ.

Οι 27+ είναι λιγο από όλα. Και συγγραφεις και χαβαλεδες και αποψεις και τεχνολογια και ενημερωση

Μεχρι τα 27 είναι ως επι το πλειστον χαβαλες. Αν και αυτοι εγκαταλειπουν το μπλογκιν γιατι πηγαν στο facebook.

Από κει και περα βεβαια είναι αυτοι που εχουν έναν σκοπο όπως οι δημοσιογραφοι για να πλασαρουν καλυτερα τον εαυτο τους, οι πολιτικοι ( στις εκλογες ) και οι δημοσιοσχετιστες. Βαζω σχολιο στο μπλογκ σου για να βαζεις και εσυ στο δικο μου ώστε να χαιρομαστε ολοι μαζι ότι να κοιτα, με διαβαζουν.

Προσωπικα παντως προτιμω τα ενημερωτικα μπλογκζ ώστε να δω ειδησεις που στα αλλα μεσα περνανε μαλλον στα ψιλα.

Στην Ελλαδα ολοι γραφουμε. Ολοι ειμαστε συγγραφεις. Μονο και μονο τον ογκο των εφημεριδων, των περιοδικων, των βιβλιων, των ποιητικων συλλογων, των δημοσιογραφικων σελιδων στο νετ και των blogs, να παρει κανεις, κάθε Ελληνας εχει και μια συγγραφικη φλεβα. Ωρες ωρες απορω ποιος καταφερνει να διαβαζει τον αλλον.

Τα blogs επισης χρησιμευουν και ως πρωτη υλη για τους δημοσιογραφους ώστε να παρουν υλικο ή εμπνευση χωρις κοπο. Οσο για τους «παντα επικινδυνους» διαμορφωτες γνωμης, δεν νομιζω ότι στην Ελλαδα εχουμε πολλους τετοιους. Ο πιτσιρικος ξεχωρισε για τη γραφη του και αυτή τη στιγμη βρισκεται σε ραδιοφωνο και σε εφημεριδα.

Θα μου πει καποιος: Ενταξει ρε υποπτε καλα μας τα λες, αλλα για πες μας εσυ τι ρολο βαρας με το δικο σου ιστολογιο;

Εξαπανεκαθεν που λενε και στα νεα ελληνικα, ειχα μανια με το γραψιμο και το παρον μπλογκ είναι η πραγματωση του χομπι μου, της λυτρωσης, της εκτονωσης, της εκφρασης και του μικρου ταλεντου που πιστευω ότι εχω στο γραπτως εκφραζεσθαι. Το συνεχιζω αφενος γιατι νοιωθω ότι εχω πραγματα να καταθεσω, αφετερου γιατι η επισκεψιμοτητα που εχω, με κανει να πιστευω πως υπαρχουν αρκετοι ανθρωποι που μου κανουν την τιμη και με διαβαζουν και αυτό είναι μια κινητηριος δυναμη. Αν μετα από 3 συναπτα ετη μπλογκιν με διαβαζαν 10-15 φιλοι, τοτε θα το εκλεινα και θα τους εστελνα τις αποψεις μου με μειλ.

Δεν είναι αυτοσκοπος μου γιατι ηδη εργαζομαι οποτε δεν αυταπατωμαι αλλα δεν ειμαι και ηλιθιος ώστε αν στο μελλον μου παρουσιαστει η δυνατοτητα να βγαλω χρηματα από το χομπι μου, να το αρνηθω.

Σε καμια παντως περιπτωση δεν αισθανομαι ότι εγω θα αλλαξω τον κοσμο, ότι η γραφη μου αποτελει παρεμβαση στο κοινωνικο γιγνεσθαι, ότι ειμαι μπλογκερ και κατι τρεχει στα αριστοκρατικα και στα γυφτικα μαζι και ότι εμεις οι μπλογκερς κατι ειμαστε ναουμ και κατι κανουμε.

Ναουμ.